สุดยอดชาวประมง - บทที่ 22 การเลื่อนระดับของระบบเชื่อมโลกา

บทที่ 22 การเลื่อนระดับของระบบเชื่อมโลกา

ระหว่างสองหมู่บ้านถูกคั่นด้วยแม่น้ำสายเล็ก ๆ สามารถเดินข้ามถึงกันได้โดยใช้เวลาเพียงแค่ สิบกว่านาที ขณะที่เดินกลับบ้าน ฉู่เหินก็คิดถึงระบบเชื่อมโลกาของเขา

วันนี้เขาเสียเวลาไปทั้งวัน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เขาจะเลื่อนขั้นสำเร็จหรือไม่ หลังจากระบบเชื่อมโลกาเลื่อนไปเป็นระดับที่สอง เขาอยากรู้จริง ๆ ว่ามันจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรเกิดขึ้นบ้าง

ฉู่เหินเริ่มฝึกซ้อมอีกครั้ง เขารู้สึกว่าพลังดวงดาวในร่างกายของเขาเพิ่มขึ้นอีกขั้นหนึ่ง หลังจากซ้อมไปสักพัก เขาก็มุ่งหน้าไปที่ชายหาด ความจริงแล้วฉู่เหินแทบรอไม่ไหวเมื่อคิดว่าเขาจะได้รับอะไรในวันนี้ ว่าแล้วเขาก็ขับเรือประมงออกไปยังทะเลอย่างรวดเร็ว

หลังจากมาถึงสถานที่ที่กำหนด ฉู่เหินก็ไม่รอช้า เขาเหวี่ยงแหดักปลาออกไปอย่างรวดเร็วและเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ

ในโลกยุคโบราณ ภายในภูเขาในเขตชานเมืองแห่งหนึ่ง ชายชราผมขาวกำลังกลั่นอะไรบางอย่างอยู่ที่นั่น สิ่งที่ชายชราหลงใหลที่สุดในชีวิตก็คือการฝึกวิชา และเมื่อเดือนที่แล้วเขาก็บังเอิญได้รับผลึกปีศาจอายุพันปีมาก้อนหนึ่ง ผลึกปีศาจนั้นแบ่งออกเป็นหลายระดับ ซึ่งตอนนี้เขากำลังนำผลึกปีศาจที่ได้รับมาทำเป็นแหวนมิติเพื่อใช้เก็บของ ตามปกติแล้วแหวนมิตินั้นไม่สามารถเก็บสิ่งมีชีวิตได้ แต่แหวนมิติที่ทำจากผลึกก้อนนี้ไม่เหมือนกัน

ภายในแหวนมิติวงนี้มีพื้นที่อย่างน้อยสามชั้น แต่ละชั้นมีขนาดหลายร้อยเมตร และเพื่อให้ได้แหวนมิติที่ดีที่สุด ชายคนนี้จึงแทบจะทนไม่ไหวแล้วที่จะสร้างแหวนมิติขึ้นมาจากผลึกปีศาจก่อนนี้

หลังจากใช้เวลานานกว่าสิบวัน ในที่สุดวันที่เขารอคอยก็มาถึง ชายชรามองแหวนในมือของเขาแล้วก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ ซึ่งนั่นทำให้เขาไม่ทันเห็นว่าในขณะนี้มีดวงตาสีน้ำตาลเข้มคู่หนึ่งอยู่ในพุ่มไม้ และสายตาที่ว่าก็กำลังไปที่แหวนมิติในมือของเขาด้วยความโลภ

ในโลกยุคโบราณนี้ พวกสัตว์ปีศาจส่วนใหญ่ล้วนมีสติปัญญา ดังนั้นมันจึงสามารถรู้สึกถึงความพิเศษของแหวนมิตินี้ได้ ขณะที่ชายชรากำลังหัวเราะ มันก็อาศัยจังหวะดังกล่าวพุ่งตัวออกจากพุ่มไม้ตรงเข้าไปคาบแหวนมิติในมือของชายชราที่ไม่ทันได้ระวังตัว แล้ววิ่งหนีไปทันที

ชายชราย่อมไม่ยอมให้แหวนมิติของเขาถูกชิงไปโดยง่าย เขารีบวางเตากลั่นไว้ข้างตัว แล้ววิ่งไล่ตามสัตว์ปีศาจไปอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งตามเข้าไปในป่าลึก การไล่ล่ามาใช้เวลายาวนานมาก นานเสียจนไม่รู้ว่าวิ่งเข้ามาไกลเท่าใดแล้ว

เมื่อวิ่งมาเรื่อย ๆ มันก็พบเข้ากับทะเลสาบขนาดใหญ่ที่ปรากฏขึ้นด้านหน้า ซึ่งนั่นก็ได้ปิดกั้นหนทางหนีของสัตว์ปีศาจเอาไว้จนหมด มันหันกลับไปด้านหลังและเห็นว่าชายชรากำลังติดตามมาอย่างไม่ลดละ เพราะอย่างนั้นเองเจ้าสัตว์ปีศาจจึงตัดสินใจกระโดดลงน้ำไปทันที

เมื่อสัตว์ปีศาจกระโดดลงไปในน้ำ มันก็รู้สึกถึงความเย็นของน้ำที่แทรกเข้ามาในร่างกาย ทันใดนั้นชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ถูกก่อตัวบนร่างของมัน! แม้ว่าสัตว์ปีศาจพยายามจะว่ายน้ำไปข้างหน้า แต่ชั้นน้ำแข็งก็ก่อตัวหนาขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากว่ายน้ำไปเกือบ สิบเมตร มันก็ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์

หากมันรู้ว่าการกระโดดลงมาในทะเลสาบแห่งนี้จะเป็นการนำไปสู่ความตาย มันคงไม่กล้ากระโดดลงมาแล้ว! ดังนั้นขณะที่กำลังจะตายมันจึงเบิกตากว้างด้วยท่าทางไม่ยินยอมพร้อมใจ

ชายชราขมวดคิ้วทันทีเมื่อเห็นว่า สัตว์ปีศาจตัวนั้นตายอยู่กลางทะเลสาบ เขาสัมผัสได้ถึงไอเย็นของทะเลสาบ แต่เขาไม่คิดว่ามันจะสามารถทำให้สัตว์ปีศาจแข็งตายในทันที ไม่แน่ว่าถ้าเขาลงไปก็อาจจะมีสภาพเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าตามลงไป

ตอนนี้ในใจเขาคิดแค่ว่า จะนำศพของมันขึ้นมาได้ยังไง ขณะที่เขากำลังคิดใคร่ครวญอยู่นั้น ปลาตัวใหญ่ตัวหนึ่งก็โผล่ขึ้นมาจากทะเลสาบ มันเปิดปากออกและกลืนซากศพของสัตว์ปีศาจนั้นเข้าไปในท้องของมัน

รอบ ๆ ปลาใหญ่ตัวนั้น มีปลาตัวเล็กตัวนับไม่ถ้วนว่ายน้ำอยู่ข้าง ๆ เห็นได้ชัดว่า ปลาตัวเล็กพวกนั้นเป็นลูกของปลาตัวใหญ่ บางทีปลาใหญ่ตัวนี้กำลังสอนทักษะการกินให้ปลาตัวเล็ก ดังนั้นหลังจากมันกินสัตว์ปีศาจลงไปแล้ว ปลาตัวใหญ่ก็ว่ายนำฝูงปลาตัวเล็กลงไปในทะเลสาบอีกครั้งหนึ่ง

ทันใดนั้นก็ปรากฏแหดักปลาโผล่ขึ้นมาจากกลางอากาศ มันพุ่งลงไปในน้ำตรงเข้าปกคลุมปลาตัวใหญ่ทันที ! หลังจากที่จับเหยื่อได้ตาข่ายก็เริ่มหดตัวลง

ชายชราที่ยืนอยู่บนฝั่งเห็นเหตุการณ์นี้อย่างชัดเจน เขารู้ว่าแหวนมิติของเขาอยู่ในท้องของปลาตัวใหญ่นี้ และตอนนี้ปลาก็กำลังจะถูกคนอื่นจับไป เขาจะยอมให้มันเกิดขึ้นได้ยังไง! อย่างไรก็ตามตำแหน่งนี้ที่เขายืนอยู่นี้ค่อนข้างไกลจากแหดักปลาเกินกว่าที่จะโจมตีด้วยอาวุธ!

ชายชราคิดเล็กน้อยแล้วเขาก็เริ่มโจมตีทันที ทุกฝ่ามือที่เขาตบฟาดออกไปทรงพลังเป็นอย่างมาก เขาคิดว่ามันต้องสามารถฆ่าปลาตัวใหญ่นั้นและทำลายแหดักปลาจนเป็นผุยผงได้อย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามเมื่อเผชิญกับการโจมตีของชายชรา เจ้าปลาใหญ่กลับตัดสินใจกวาดต้อนลูกของมันให้หนีเข้าไปในตาข่ายเพื่อปกป้องลูกน้อยของมัน จากนั้นเอาร่างอันใหญ่โตของมันขวางไว้ทำให้ลูกของมันไม่ได้รับอันตราย แต่เนื่องจากพลังที่แฝงมากับการโจมตีครั้งนี้รุนแรงมาก ทำให้มันตายในทันที

แหดักปลาที่สั่นเล็กน้อยก็หายเข้าไปในความว่างเปล่าทันที ชายชราไม่คิดว่าแหดักปลาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ แม้แต่พลังการฝึกฝนของเขาก็ยังไม่สามารถทำลายมันได้ เขาจึงได้แต่ยืนถอนใจอยู่ที่เดิม!

ฉู่เหินที่รอมานานจู่ ๆ ก็รู้สึกถึงความเคลื่อนไหวของแหไหมเงิน เขารีบรวบเก็บมันขึ้นมาบนเรือทันที หลังจากยกแหดักปลาขึ้นมาบนเรือแล้ว เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า มีปลาขนาดยักษ์อยู่ในแหดักปลา ตัวของมันใหญ่มาก และข้าง ๆ ปลาตัวใหญ่นี้ดูเหมือนจะมีปลาตัวเล็ก ๆ อยู่ด้วย และถึงแม้จะบอกว่าเป็นปลาตัวเล็ก แต่พวกมันก็ยังมีขนาดใหญ่กว่าสิบเซนติเมตรอยู่ดี

ฉู่เหินมองปลาตัวใหญ่ในเรือประมงของเขาแล้วก็รู้สึกปวดหัว ตัวมันใหญ่ขนาดนี้เขาจะขนมันกลับไปได้ยังไง! ขณะที่เขากำลังคิดหาวิธี เสียงจากระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ผู้ถือครองฉู่เหิน ได้รับปลาเกล็ดขาวระดับสอง ปลาเกล็ดขาวนี้อาศัยอยู่ในน้ำเย็น เนื้ออร่อยและมีคุณค่าทางโภชนาการสูง มีผลดีกับผู้ป่วยโรคหลอดเลือดหัวใจและหลอดเลือดสมองเป็นพิเศษ ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มสี่พันคะแนน ตอนนี้คุณสามารถเลื่อนระดับระบบเชื่อมโลกาไปสู่ระดับที่สอง ผู้ถือครองฉู่เหินต้องการเลื่อนระดับหรือไม่?”

หลังจากได้ยินเสียงของระบบ ฉู่เหินต้องการพูดว่ายินยอม แต่เขายังไม่ทันจะได้พูด เสียงของระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

“ผู้ถือครองฉู่เหิน ได้รับตัวลูกปลาเกล็ดขาวหนึ่งพันสามร้อยตัว สามารถนำไปเลี้ยงได้! ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มหนึ่งพันคะแนน”

“ผู้ถือครองฉู่เหิน ได้รับสัตว์ปีศาจระดับสาม ได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มหนึ่งหมื่นคะแนน!”

“ผู้ถือครองฉู่เหิน ได้รับแหวนมิติระดับสูง ได้รับค่ารับค่าประสบการณ์เพิ่มหนึ่งหมื่นคะแนน ขณะนี้เงื่อนไขการเลื่อนระดับครบถ้วนแล้ว ผู้ถือครองฉู่เหินต้องการเลื่อนระดับหรือไม่?”

“เลื่อนระดับ” ฉู่เหินอยากจะพูดสองคำนี้มานาน แต่เขาไม่มีโอกาสจนกระทั่งตอนนี้ เขาอยากรู้มากว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากเลื่อนระดับระบบเชื่อมโลกาเป็นระดับที่สอง

“การเลื่อนระดับสำเร็จแล้ว ระบบเชื่อมโลการะดับที่สอง จะเพิ่มฟังก์ชันการประเมินสมบัติและฟังก์ชันการจัดการด้วยตัวเอง (manual) อย่างไรก็ตามการใช้ฟังก์ชันการประเมินสมบัติแต่ละครั้งจะหักค่าประสบการณ์ตามความเหมาะสม ผู้ถือครองฉู่เหินต้องการเปิดใช้หรือไม่ ?”

Next