สุดยอดชาวประมง - บทที่ 279 เสพติดการซื้อของ

บทที่ 279 เสพติดการซื้อของ

บทที่ 279 เสพติดการซื้อของ

หลังจากได้ยินเรื่องนี้บริกรก็รีบออกไปสอบถามอย่างรวดเร็ว ผ่านไปไม่นาน บริกรก็กลับมาและพูดกับฉู่เหิน ตราบใดที่ราคารวมของการประมูลในวันนี้ไม่เกิน 3 ล้านเหรียญดาว ฉู่เหินก็สามารถนำมันมาใช้ล่วงหน้าก่อนได้เลย!

พอได้ยินแบบนี้ ฉู่เหินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขามีเหรียญดาวของตัวเองตั้ง 3 ล้านมันน่าจะมีประโยชน์มากในวันนี้ ตอนนี้ราคาของน้ำเต้าสูงถึง 20,000 เหรียญดาวแล้ว และไม่มีใครกล้าสู้ราคาให้มันมากไปมากกว่านี้อีกแล้ว

แต่ยังไมันก็คือรากแห่งจิตวิญญาณ ไม่ว่าจะเอามันกลับโลกเดิมได้หรือไม่มันก็คุ้มค่าอยู่ดี พอสู้ราคากันจึงถึง 20, 000 เหรียญดาวแล้วก็ไม่มีใครต่อราคาอีก ฉู่เหินคิดว่าเขาน่าจะมีโอกาศปิดมันได้

“25,000 เหรียญดาว” หลังจากที่ได้เหรียญดาวมาแล้วฉู่เหินก็เริ่มประมูลทันที เมื่อทุกคนได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นจากห้องพิเศษชั้นบน พวกเขาก็ได้แต่กลืนราคาที่จะสู้ต่อเอาไว้ในใจ

พอคำของฉู่เหินถูกพูดออกไปทุกคนก็สับสน ปกติในห้องพิเศษมักจะเริ่มประมูลในช่วงกลางหรือช่วงท้ายของการประมูล แต่ตอนนี้มันเพิ่งจะเป็นรายการที่สองเองนะ นี่ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาด

เมื่อฉู่เหินเห็นงานประมูลเงียบกริบก็รู้สึกพอใจมาก พอเขาเป็นคนที่ชนะจนได้รับรากแห่งวิญญาณ เขาก็เริ่มจ้องมองสินค้ารายการต่อไปทันที

“สิ่งต่อไปก็คือ หนังสือ นี่คือหนังสือเล่มสุดท้ายของยอดฝีมือแห่งศาสตร์เครื่องแต่งกาย เจินนี หนังสือเล่มนี้บันทึกทุกความคิดของเจินนีและวิชาการออกแบบเสื้อผ้า มันมีทุกอย่างอยู่ในนี้แล้ว”

หลังจากได้ยินแบบนี้ ดวงตาของฉู่เหินก็เปล่งประกาย สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดในตอนนี้คือหนังสือในโลกนี้และดูเหมือนว่าหนังสือเล่มนี้จะมีค่ากว่าหนังสือที่ขายอยู่ด้านนอกหลายเท่า ดังนั้นเมื่ออีกฝ่ายเพิ่งยื่นข้อเสนอเขาก็ใส่ไปทันที 10,000 เหรียญดาว

ทันทีที่ราคาปรากฏขึ้น ช่วงเวลาแห่งความเงียบงันก็ปกคลุมงานประมูลปรากฏการณ์นี้ทำให้ทุกคนรู้สึกว่าฉู่เหินคงยอมทุ่มสุดตัวเพื่อให้ได้สินค้าชิ้นนี้ แม้ว่าหนังสือเล่มนี้จะล่อตาล่อใจให้หลายคนอยากนำไปศึกษาต่อ แต่มันก็ไม่คุ้มที่จะทำให้บุคคลลึกลับในห้อง VIP ต้องเสียอารมณ์

แต่ไม่นาน ทุกคนก็รู้สึกเจ็บปวด ชายในห้อง VIP หรือ ฉู่เหิน ราวกับคนบ้าไม่ว่าเขาจะเห็นอะไรเขาก็เทเงินซื้อทุกอย่างไม่ถึง 1 ชั่วโมง ชายคนนี้ก็มีสินค้ามากกว่า 20 ชิ้น

แม้แต่คนในห้องพิเศษต่างก็เอาเรื่องนี้มาคิดอย่างลับ ๆ เพราะปกติห้องประมูลพิเศษจะเริ่มประมูลตอนเกือบท้าย ๆ แต่นี้ไม่ทันเริ่มฉู่เหินก็ได้สินค้ามากกว่า 20 ชิ้นแล้ว ทำให้พวกเขารู้สึกว่าคน ๆ นี้พิลึกนัก

ฉู่เหินหัวใจฟูฟ่องอย่างมีความสุข เพราะได้ของมาถึง 20 ชิ้น ที่สำคัญแม้จะได้ของมากกว่า 20 รายการติดต่อกันแต่เขาก็รู้สึกว่าทุกครั้งที่เขาตะโกนเสนอราคาไปก็จะทำให้ไม่มีใครกล้าสู้ราคากับเขา แม้ว่าเขาจะซื้อมา 20 กว่ารายการแต่จริง ๆ แล้วเขาเสียเงินไปน้อยมาก

หลังจากคิดเกี่ยวเรื่องนี้อย่างช้า ๆ เขาก็เริ่มเข้าใจ พวกคนด้านล่างคงไม่กล้าที่จะยั่วโมโหพวกแขก VIP แน่ ๆ เพราะคนที่อยู่ในห้อง VIP ต่างก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่แม้ว่า 20 รายการนี้ไม่ใช่ของชั้นยอด แต่ฉู่เหินก็รู้สึกได้เลยว่าราคามันต่ำกว่าความเป็นจริงมาก

แต่เรื่องนี้ทำให้ผู้ประมูลที่เป็นคนธรรมดา ต่างอารมณ์เสียและพวกเขาเองก็เริ่มที่จะทยอยกันเดินออกไป

หลังจากคิดเกี่ยวเรื่องนี้ฉู่เหินก็เรียกบริกรมาอีกครั้งและถามเขาว่ามีสินค้าอะไรบ้างในครั้งนี้ บริกรก็เลยเดินไปหยิบรายชื่อบนโต๊ะข้าง ๆ ฉู่เหินมาให้ทำให้ฉู่เหินอายจนได้แต่เกาหัวอย่างเคอะเขิน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีหนังสือแนะนำสินค้าอยู่ในห้อง

เขาเริ่มทำการค้นหาของที่เขาอยากได้! จากนั้นเขาก็เริ่มทำเครื่องหมายของที่ต้องการ แล้วส่งให้บริกร บริกรมองดูของที่เลือกโดยฉู่เหินก็ต้องประหลาดใจเล็กน้อย

ฉู่เหินเลือกของพื้นฐานการฝึกพลังรวมถึงเครื่องประดับหรูหรา สิ่งเหล่านี้มันมันหาได้ไม่ยากนักสำหรับคนที่อยู่ในห้อง VIP เขาไม่คิดว่าฉู่เหินจะเลือกของพวกนี้ ในบรรดาสิ่งของเหล่านี้มีของที่ใช้ในการฝึกฝนวิชาอยู่ด้วย

แม้ว่าของเหล่านี้จะไม่ได้ราคาสูงมากนัก แต่เป็นสิ่งที่ผู้ใช้พลังขั้นเซียนโฮ้วระดับ 9* ไปจนถึงผู้มีพลังดวงดาวก็สามารถฝึกฝนได้ ฉู่เหินก็เลยไม่ลังเลที่จะเลือกมันมา (ผู้ใช้พลังขั้นเซียนโฮ้ว ชื่อขั้นพลังของต่างโลก)

เมื่อคนของโรงประมูลเห็นสินค้าที่ถูกเลือกโดยฉู่เหิน พวกเขาก็พูดไม่ออก โชคดีที่ฉู่เหินไม่ได้เลือกของมีค่า พวกเขาของพวกนี้รวมกันแล้วไม่ถึง 300,000 เหรียญดาวด้วยซ้ำ

ฉู่เหินก็เลยค่อนข้างพอใจ เขารู้สึกว่าถ้าเขาสามารถนำสิ่งเหล่านี้กลับไปได้ พลังการฝึกตนของเขาจะต้องสูงขึ้นมากแน่ๆ

พอการประมูลไม่มีฉู่เหินมาปั่นปวน มันก็ดุเดือนขึ้นมาก ตั้งแต่เช้าจรดค่ำมีการประมูลมากกว่า 70 รายการ หลายคนได้สิ่งที่ต้องการแล้วแต่ก็มีหลายคนรอของชิ้นสุดท้ายของการประมูลครั้งนี้อยู่

“รายการต่อไปก็คือ ยา นี่ไม่ใช่ยาทั่ว ๆ ไป มันคือยาบริสุทธิ์ระดับ 4 !!! ฉันคงไม่ต้องพูดอะไรมากเกี่ยวกับคุณภาพของยาระดับ 4 หรอกนะ”

หลังจากมาถึงตรงนี้ นางฟ้าโบตั๋นก็พูดเสียงหวาน ๆ อีกครั้ง

“นี่คือยาที่มีทั้งหมด 8 ขวด จะประมูลกัน 8 ครั้ง! และราคาของชิ้นที่สองจะต่อจากราคาของชิ้นแรก ดังนั้นถ้าหากอยากจะซื้อมันล่ะก็คุณต้องเร็วกว่าปกติ ต้องเร็วกว่าที่เคยทำ!”

พอนางฟ้าดอกโบตั๋นพูดถึงยาระดับ 4 อารมณ์ของทุกคนที่อยู่ในงานประมูลก็ตื่นเต้นจนยากจะระงับ ยาบริสุทธิ์ระดับ 4 อาจจะหาไม่ยากนักในอาณาจักรอื่น ๆ แต่ในอาณาจักรต้าเซียกลับไม่มีมันเลยแม้แต่ขวดเดียว!

ทันทีที่ยานี้ถูกนำออกมาทุกคนก็บ้าคลั่ง พวกเขาต่างก็คิดว่าราคาการประมูลในวันนี้คงสูงมากจริงๆ แต่ก็ไม่มีใครยอมถอย

“ฉันให้ 50,000 เหรียญดาว” จู่ๆก็มีเสียงของชายคนหนึ่งพูดออกมา พอได้ยินแบบนี้ทุกคนก็เริ่มกู่ร้อง

“น่าขันเสียจริง ที่พวกรากหญ้ากล้าเสนอราคาแบบนี้ออกมา ยาระดับ 4 ไม่ได้มีค่าแค่ 50,000 หรอกนะ ถ้าแกไม่มีเงินก็อย่าทำให้ตัวเองดูน่าสมเพชไปหน่อยเลยน่า จริงไหมทุกคน?”

“50,000 เหรียญดาวไม่มีมีค่าพอจะซื้อยาระดับ 4 ขวดหรอกนะ นี่แกบ้าไปแล้วหรือไง?” คำพูดดูหมิ่นเหยียดหยามถูกพ่นออกมาทีละคำ จนคนที่เสนอราคาคนแรกอายจนตัวแบน

โชคดีที่ไม่นานก็มีอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้นมาหยุดทุกคนเอาไว้

“ฉันให้ 200,000 เหรียญดาว”

ตอนแรก ฉู่เหิน นั่งอยู่ในห้องส่วนตัวจิบชาเบา ๆ พอได้ยินก็เกือบจะพ่นน้ำชาออกมา วันนี้เขาซื้อหลายสิ่งหลายอย่าง ก็ไม่มีอะไรเกิน 30,000 หรือ 40,000 เหรียญดาว พอเป็นยานี้แค่ราคาเริ่มต้นก็สูงกว่า 200,000 เหรียญดาวแล้ว นี่ทำให้เขารู้สึกไม่อยากจะเชื่อ

แต่ฉู่เหินไม่คิดว่า 200,000 จะเป็นราคาสุดท้ายของยาบริสุทธิ์ พริบตาเดียวการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ราคาขึ้นไปถึง 580,000 ทำให้ยาขวดเดียวก็ราคามากกว่าของทั้งหมดที่เขาซื้อไปในวันนี้ซะอีก

ยาบริสุทธิ์ขวดแรกราคา 580,000 เหรียญดาว และถูกขายให้กับคนในห้องพิเศษ ตอนแรกฉู่เหินคิดว่าทุกคนในห้องอาจไม่สนใจยาบริสุทธิ์ แต่ฉู่เหินก็ไม่คิดเลยว่าทันทีที่เริ่มการขายยาขวดที่สอง คนในห้องโถงก็ไม่มีแม้แต่โอกาสจะสู้ราคา!