สุดยอดชาวประมง - บทที่ 331 ประจักษ์ถึงพลังของยา

บทที่ 331 ประจักษ์ถึงพลังของยา

บทที่ 331 ประจักษ์ถึงพลังของยา

แต่ทว่าในเวลานี้ ถ้าไม่เผาไหม้ลมปราณสู้กับคนพวกนี้คงได้แต่ต้องตายที่นี่ระหว่างที่ทั้งสองตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ท่านลุง ให้ผมเป็นกำลังเสริมช่วยลุงเถอะ แม้ว่าจะช่วยได้ไม่มากก็เถอะ” เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นตงโกวจีหยางเดินออกมาจากฝูงชน ขณะเดินออกมาเขาก็หยิบขวดยาออกมาหนึ่งขวด ขวดยานั่นข้างในมียาอยู่ด้วยกันสองเม็ด

ตงโกวจีหยาง โยนมันลงพื้นทันที เมื่อยาทั้งสองเม็ดลงไปที่พื้นมันก็ระเบิดกลายเป็นกลุ่มควันขนาดใหญ่ ตงโกวจีหยางรีบดีดยาออกมาจากมืออีกสองเม็ด สองเม็ดนี้ตกอยู่ในมือของโป๋อีกู่และจือซินพอดิบพอดี

ทั้งสองคนไม่ลังเล ยกมือขึ้นแล้วกลืนลงยาท้อง เมื่อเตรียมพร้อมแล้ว พวกเขาก็พบว่าหมอกควันเหล่านี้มีกลิ่นหอมมากแถมยังหนาแน่นมากขนาดยืดมือออกไปยังมองไม่เห็นนิ้วมือทั้งห้าเลย ที่สำคัญคือภายในควันยังมีสารพิษอยู่ด้วย

ส่วนเป็นพิษชนิดอะไรพวกเขาทั้งสองเองก็ไม่เคยพบเจอมาก่อน ทว่าโชคยังดีที่พวกเขาทั้งสองได้กินยาต้านพิษเอาไว้แล้ว พวกเขาพยายามรีบหนีออกจากกลุ่มควัน เพราะถ้าอยู่ในนี้อาจอันตรายเกินไป

“ท่านลุงโปรดวางใจ ยาสองเม็ดนั้นเรียกว่ายาหมื่นฝัน ยาหมื่นฝันไม่ทำให้คนถึงตาย แต่จะทำให้พวกเขาเกิดภาพหลอน นึกว่าตัวเองเป็นสัตว์ต่างๆ หลังจากนั้นก็จะทำท่าทางแปลก ๆ ออกมา ซึ่งท่านลุงอย่าได้ลอบโจมตีพวกเขาตอนนี้เลย เพราะจะยิ่งไปกระตุ้นสัญชาตญาณพวกเขา”

ยาหมื่นฝันนี้คล้ายว่าจะไม่ค่อยมีประโยชน์มากเท่าไรนัก แต่ว่าพอถึงเวลาใช้จริงกลับมีประสิทธิภาพมาก เพราะคนพวกนี้เผาไหม้ลมปราณไปแล้วพวกเขามีเวลาจำกัด หากถูกภาพลวงตาควบคุมจะทำให้พวกเขาเสียเวลาไปอย่างเปล่าประโยชน์ พอพวกเขาเผาไหม้ลมปราณจนหมดพวกเขาจะอ่อนแอถึงขีดสุด ใช้จังหวะนั้นโจมตีพวกเขาได้เลย แค่นี้พวกเราก็ชนะแล้ว

ทุกคนคิดพร้อมกันว่าแล้วพวกเขาจะเห็นได้ยังไงว่า พวกมันอยู่ไหนหมอกควันหนาขนาดนี้แต่ตงโกวจีหยางก็ยื่นมือออกมาอย่างเงียบ ๆ ในมือปรากฏยาอีกหนึ่งเม็ด ทำให้ควันที่เต็มท้องฟ้าหายไป เงาของคนที่อยู่ข้างในจึงเปิดเผยให้ทุกคนได้เห็น

ทั้ง 5 คนตอนนี้อยู่ในลักษณะที่แตกต่างกัน คนหนึ่งกางแขนโบกสะบัด แขนทั้งสองข้างหมุนเป็นวงกลม ราวกับนกอินทรีตอนก้างปีกบินไม่มีผิด ส่วนอีกคนไม่ทราบว่าเป็นอะไรยืนนิ่งเป็นเสาคิดว่าน่าจะเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นภูเขาไปแล้วมั้ง

บ้างคนก็เจาะพื้นจนกลายเป็นหลุมขนาดใหญ่ และยังฝังตัวเองไว้ในนั้นด้วย ยาของตงโกวจีหยางเพียงแค่ดมกลิ่นเข้าไปสมองก็สั่งการทันที อีกทั้งยังทำให้เกิดอาการมึนเมา ทุกคนเห็นดังนั้นก็พูดไม่ออก พวกเขาเห็นอีกสองคนที่เหลือ คนหนึ่งนั่งอยู่ที่พื้นร้องไห้ไม่หยุด ทั้งยังไม่หยุดพูดวิงวอนหวังให้คนอื่นอภัย

อีกคนก็เหมือนกับเห็นสิ่งที่ทำให้มีความสุขมากที่สุดในโลก เขานอนลงกับพื้นแล้วกลิ้งไปมา เสียงหัวเราะที่ดังออกมาถึงกับทำให้ทุกคนหวาดกลัวกันหมด

เมื่อทุกเห็นเหตุการณ์ดังกล่าว และเห็นท่าทางประหลาด ๆ พวกนั้น มันไม่ได้ทำให้ทุกคนยิ้มออกเลยแต่กลับรู้สึกขนหัวลุกมากกว่า!

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นชำเลืองมองตงโกวจีหยาง นัยน์ตาแสดงออกถึงความหวาดกลัว อาศัยเพียงยาเม็ดเล็ก ๆ สองเม็ดก็สามารถทำให้ขั้นจักรพรรดิดาราอันเก่งกาจกลายเป็นตัวตลกไปได้ ร้ายกาจยิ่งนัก พวกเขาคิดไปคิดมาก็ขนทั่วร่างกายลุกพรึ่บ

จือซินเองก็กลัวจนถอยหลังออกมาหนึ่งก้าว เธอมองเด็กชายที่หน้าตาราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบคนนี้อย่างหวาดกลัว เธอไม่คิดว่าจะเด็กคนหนึ่งจะน่ากลัวได้ขนาดนี้ อยู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่อยู่ฝ่ายเดียวกัน ไม่งั้นไม่อยากจะคิดว่าเด็กคนนี้จะน่ากลัวขนาดไหน

เธอหยิบหน้าไม้ออกมาให้โป๋อีกู่ใช้หน้าไม้เล็งไปพวกมัน แม้ว่าหน้าไม้อันนี้จะไม่ได้เป็นของดีอะไรมาก ปกติแล้วคงฆ่าขั้นจักรพรรดิดาราเหล่านี้ไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกมันไม่ระวังตัวเลยแม้แต่น้อย ลูกธนูเหล็กเหล่านี้อย่างน้อยก็น่าจะทำให้พวกมันบาดเจ็บสาหัสบ้างละ

ตอนที่โป๋อีกู่กำลังดึงหน้าไม้ขึ้นเพื่อใส่ลูกศรเหล็ก จู่ ๆ ก็มีเสียงดังมากเสียงหนึ่งดังขึ้น แผ่นดินถึงกับสั่นไหวอย่างรุนแรง จนทำให้โป๋อีกู่กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง

แม้โป๋อีกู่จะกระอักเลือดออกมา เขาก็ไม่หยุดยกหน้าไม้ขึ้นใส่ลูกศรเหล็กก่อนจะยิงออกไป ธนูเหล็กพุ่งตรงไปยังจุดมีพวกมันยืนอยู่ทั้ง 5 คนที่ไร้การป้องกัน ชั่วพริบตาร่างพวกมันก็ถูกยิงด้วยธนู บ้างคนตายคาที่ไปเลยก็มี

ตอนนี้เหลืออยู่แค่สามคนที่ถึงแม้จะไม่ตาย แต่ก็ร่อนแรเต็มที่ อาการบาดเจ็บทำให้พวกเขาได้สติ แต่ก็พบว่าร่างกายถูกธนูเหล็กปักทะลุร่างไปแล้ว เมื่อพวกเขาเห็นเช่นนั้นก็โกรธมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้

ตอนนี้ทั้งสามคนที่ไร้กำลังนอนมองโป๋อีกู่อย่างโกรธแค้น แต่โป๋อีกู่ไม่สนใจกับความโกรธของทั้งสามเลยแม้แต่น้อย แต่กลับมองไปในความว่างเปล่าทันใดนั้นสายตาของเขาก็มองขึ้นไปบนฟ้าและแสงสว่างเส้นหนึ่งก็โผล่ออกมาจากนั้นชายชราวัย 70-80 ปีก็ปรากฏตรงหน้าโป๋อีกู่

หลังจากชายชราปรากฏตัวก็ปล่อยลมปราณสายหนึ่งออกมา ทำให้โป๋อีกู่ที่ยืนอยู่ไกล ๆ ทรุดลงกับพื้นและกระอักเลือดออกมาคำโต โป๋อีกู่เข้าใจทันที ว่าวรยุทธของชายชราคนนี้แข็งแกร่งเทียมฟ้าอย่างแน่นอน

“ไอ้หนุ่มใจกล้าไม่เบา กล้าไม่ฟังคำพูดของข้า คิดว่าข้าผายลมหรือไงกัน! เจ้าฆ่าลูกศิษย์ข้าถึงสองคน วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้า!”

สิ้งเสียงของชายชรา โป๋อีกู่ก็ม้วนตัวหลบ จือซินที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นดังนั้นก็ไม่ลังเลพุ่งตัวออกไปบังด้านหน้าของโป๋อีกู่ทันที

ร่างกายของโป๋อีกู่บาดเจ็บสาหัส ถ้าโดนซ้ำอีกครั้งละก็เกรงว่าไม่ตายดีแน่

แต่เดิมจือซินก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชราอยู่แล้ว พอเอาตัวเองมาบังให้โป๋อีกู่ ตัวของเธอก็ถูกโจมตีจนลอยกระเด็นไปไกลหลายร้อยเมตร

เธอกระแทกก้อนหินขนาดใหญ่อย่างแรงจนหินแตกกระจาย กระอักเลือดออกมาคำโต ใบหน้าซีดขาวไปหมด แม้เธอจะพยายามลุกขนาดไหนแต่สุดท้ายก็ไม่อาจขยับตัวได้

โป๋อีกู่ พอเห็นภาพนี้ก็บ้าเลือดขึ้นมา! แม้จะรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ขอสู้ตายกันสักตั้ง ว่าแล้วเขาก็หยิบดาบยาวของจือซินขึ้นมา แล้วหมุดตัวฟันใส่ชายชราอย่างสุดแรงเกิด

ชายชราปรายตามองโป๋อีกู่อย่างเหยียดหยาม เขาคิดว่าโป๋อีกู่ช่างรนหาที่ตายเสียจริง! ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าตัวเองสู้ไม่ไหว ก็ยังจะฝืน โง่เง่าอะไรเช่นนี้!