สุดยอดชาวประมง - บทที่ 391 จารึกประวัติศาสตร์สงคราม

บทที่ 391 จารึกประวัติศาสตร์สงคราม

บทที่ 391 จารึกประวัติศาสตร์สงคราม

หลังจากฉู่เหินจัดทัพเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มจึงสั่งเดินทัพด้วยใบหน้าขรึมก่อนจะเดินออกมา พวกพลทหารมองเขาที่เดินไปทางบ้านของอากง พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงของฉู่เหินและอากงดังออกมาอย่างดุเดือดรุนแรง

ส่วนเพราะอะไรนั้น ไม่มีใครทราบแน่ชัด แต่ทุกคนได้ยินเสียงที่สะท้อนออกมาว่าเป็นฉู่เหินที่ตะโกนว่าต้องการจะพบหลานสาวของอากง ยังไม่ทันที่จะจับใจความอะไรได้ อยู่ ๆ อากงก็ได้ดึงมือของฉู่เหินเข้าไปในห้องตัวเอง ต่อมาทุกคนก็ได้ยินพวกเขาคุยกระซิบกระซาบกันเบา ๆ จนยากที่จะจับใจความ

ในตอนที่ฉู่เหินเดินเข้ามาจากห้องของอากง ชายชราก็ดูจะเปลี่ยนไป เขาเป็นคนที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนก็จริง แต่มาคราวนี้กลับมีท่าทีฟึดฟัดคล้ายกับว่ากำลังโมโหสุดขีด เดิมทีเขาเป็นคนแก่ที่ใจเย็นมาก แต่ตอนนี้กลับเห็นเขาแสดงอารมณ์โมโห และนอกจากท่าทางที่กำลังโกรธแล้ว ในอ้อมแขนของอากงยังได้เพิ่มแมวมาอีกหนึ่งตัวด้วย

เจ้าแมวตัวนี้ค่อนข้างแปลก มันมีหางถึงสี่หางด้วยกัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใช่ประเด็นหลักที่พวกเขาต้องสนใจในเวลานี้ เพราะจู่ ๆ อากงก็เดินออกจากบ้านไปแบบไม่พูดไม่จา พลทหารอารักขาที่เห็นแบบนั้นจึงเดินตามไปห่าง ๆ ด้วยความลัวว่าชายชราจะได้รับอันตรายอะไร

ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง มันคือศึกตัดสินครั้งสุดท้าย ระหว่างมนุษย์และซอมบี้ เผ่าพันธุ์ไหนกันที่จะอยู่รอด! ฝั่งเมืองโบราณ ทุกคนต่างเตรียมพร้อมแล้ว ฉู่เหินขี่เสือมีปีกนำอยู่หน้าขบวน ในมือของเขาถือกระบองจตุรธาตุด้วยท่าทางองอาจสง่างาม!

ส่วนคนที่ยืนข้างฉู่เหินก็คือเสี่ยวชิง เธอขี่ม้าเหงื่อโลหิต ในมือถือดาบคู่พร้อมทั้งสวมใส่ชุดเกราะ ดูสง่างามราวกับนักรบหญิงในสงคราม

อีกข้างหนึ่งของฉู่เหินเป็นฮาวโยว คนผู้นี้นั่งอยู่บนอาชาดำ ในมือกำง้าวรูปจันทร์เสี้ยว และด้านหลังของทั้งสามยังมีสัตว์ร้ายตัวใหญ่สองตัวอยู่ด้วย ไม่ต้องถามสองตัวนั้นก็คือแรดเขาเดียวกับพี่เสือนั้นเอง! สัตว์ร้ายเดินมาพร้อมกับทั้งสามด้วยความองอาจให้ความรู้สึกเก่าแก่โบราณ

ฉู่เหินกับคนอื่น ๆ เดินมาหยุดยืนอยู่ที่ตรงกันข้ามกับหัวหน้าของอีกฝ่าย พวกนี้แต่ละคนไม่ต่างอะไรกับมนุษย์เลย สิ่งเดียวที่แตกต่างคือเขี้ยวที่ยาวออกมาจากปาก!

ฉู่เหินรู้ว่าซอมบี้พวกนี้อยู่ในขั้นราชันดารา เพียงแต่ตามความเป็นจริงแล้ว ขั้นราชันดาราควรจะมี 20 ตัว แต่ตอนกลับปรากฏเพียง 15 ตัวเท่านั้น ดูเหมือนว่าอีก 5 ตัวน่าจะไปซุ่มโจมตีอยู่! หรือไม่ก็ไปเตรียมการอย่างอื่นเป็นแน่!

“นายพลฉู่ ได้ยินชื่อเสียงมานาน เดิมนึกว่าจะตายเพราะผลกระทบของวิชาไปแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีชีวิตอยู่ แต่แม้จะยังมีชีวิตอยู่วันนี้ก็คงไม่ได้มีชีวิตกลับไปแล้วล่ะ สงครามครั้งนี้จะเป็นสุสานของนาย ไว้วันเช็งเม้งฉันจะให้คนมาจุดไฟระลึกถึงดวงวิญญาณของนายให้นะ!”

หัวหน้าซอมบี้คล้ายกับว่ามั่นใจในชัยชนะมาก มันมองด้วยดวงตาหรี่เล็กที่มาพร้อมกับคำพูดเชือดเฉือน! อีกทั้งใบหน้าของมันก็ดูจะผ่อนคลายอย่างมาก ดูก็รู้ว่าคงมีแผนอะไรบางอย่างอยู่แน่!

ที่จริงแล้ว เมื่อตอนเช้าก่อนเปิดศึก พวกขุนนางต่างก็ต่างกันสงสัยว่าทำไมถึงไม่เห็นฉู่ฉุน ทว่าทุกคนเองก็รู้ว่าฉู่ฉุนและฉู่เหินเป็นพี่น้องกัน แม้ว่าตอนนี้น้องชายของเขาจะไม่อยู่ที่นี่ แต่พอคิด ๆ ดูแล้วเขาน่าจะได้ไปปฏิบัติการเรื่องอื่น ๆ อยู่แน่นอน ดังนั้นจึงไม่มีใครใส่ใจอีก

ในขณะเดียวกันฉู่เหินที่ยืนในสนามรบ จู่ ๆ เขาก็หัวเราะออกมา ก่อนจะพูดว่า “พวกนายเนี่ยนะจะหยุดฉันได้ เกรงว่าคงต้องเปลืองแรงมากหน่อย” สิ้นเสียงก็เห็นเพียงฉู่เหินหยิบธนูมาไว้ในมือ จากนั้นเขาก็ใส่ลูกธนูระดับหกลงไปหนึ่งดอก

ลูกธนูระดับหกดอกนี้ได้แฝงไปด้วยพลังกิเลน ทว่าฝ่ายซอมบี้ก็ดูเหมือนจะไม่เกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย ทั้ง ๆ ที่ธนูง้างเตรียมจะปล่อยแล้ว ทว่าพวกนอกเหนือจากการป้องกันนิดหน่อยแล้ว พวกมันก็ดูจะไม่ได้สนใจอะไร!

อย่างไรก็ตาม จังหวะที่พวกซอมบี้กำลังจะพูดยั่วยุอีกครั้ง ในก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ลูกธนูถูกยิงออกไป พวกซอมบี้ต่างตั้งท่าระมัดระวังตัว แต่หลังจากเวลาผ่านไปครู่หนึ่ง มันก็คล้ายกับว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่น้อย

ต่อมาทุกคนต่างก็หันมองไปยังทิศทางของลูกธนู พวกเขาพากันคิดว่าธนูดอกเมื่อครู่เป็นแค่ธนูหลอก เพราะเล่นยิ่งออกไปแบบนั้น ถ้าโดนอะไรซิคงน่าแปลก ไกลออกไป พวกทหารซอมบี้ที่อยู่รอบนอกสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง พวกมันพากันจ้องมองไปยังบางสิ่งที่กำลังพุ่งตรงเข้ามา

น่าเสียดายที่ทหารซอมบี้พวกนี้เป็นแค่ทหารเลวเท่านั้น ดังนั้นพวกมันจึงไม่อาจรับรู้ได้ถึงความร้ายกาจของธนูดอกนี้ ทว่าต่อให้รู้ตัวเอาตอนนี้มันก็คงสายไปเสียแล้ว เพราะลูกธนูที่ฉู่เหินยิงนั้นได้มาถึงตรงกลางของซอมบี้เหล่านี้แล้ว บัดนี้ธนูระดับหกที่อัดแน่นไปด้วยพลังกิเลนได้ปักเข้ากับร่างกายของซอมบี้ตนหนึ่งเข้าให้แล้ว!

ทันทีที่ลูกธนูปักเข้าที่เป้าหมาย มันก็ได้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้น ซอมบี้ที่อยู่โดยรอบต่างโดนแรงระเบิดอัดเข้าไปเต็ม ๆ ระเบิดที่ว่ารุนแรงเสียจนทำให้พวกซอมบี้ต้องถอยไปด้านหลัง และทันทีที่พวกมันถอยออกมาก็จะเห็นได้เลยว่าซอมบี้พวกนี้มีคลื่นพลังปล่อยออกมา แท้จริงแล้วซอมบี้พวกนี้ไม่ใช่ทหารเลว หากแต่พวกมันเป็นซอมบี้ขั้นราชันดาราตังหาก!

ซอมบี้ที่โดนธนูยิงเข้าไปเต็ม ๆ ชิ้นส่วนร่างกายของมันได้ระเบิดหมดแล้ว ตัวด้านข้างเองก็ถูกลูกหลงไปไม่น้อย พวกมันต่างบาดเจ็บกันถ้วนหน้า

ฉับพลัน! หัวหน้าซอมบี้เหล่านี้ก็มองตากัน พวกมันรู้แล้วว่าแผนของพวกตนถูกเปิดโปงแล้ว ดังนั้นจึงไม่คิดที่จะหลบซ่อนตัวอีกต่อไป พวกซอมบี้พากันคำรามเสียงดังว่า “ในเมื่อเรื่องกลายเป็นแบบนี้ งั้นก็ต้องโจมตีเต็มกำลังแล้ว!”

ถ้าเพียงเท่านี้ก็ช่างมันเถอะ เพราะยังไงพวกนี้ก็เป็นแค่ซอมบี้ขั้นราชันดารา หากแต่พวกมันไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น ซอมบี้พวกนี้พากันตะโกนขึ้นไปด้านบนกำแพงเมืองว่า “รีบเปิดประตูเมืองให้พวกเราเข้าไป!” เดิมประโยคนี้ออกจะน่าขำเกินไปหน่อย คุณคิดว่าบอกให้เปิดแล้วมันจะเปิดให้คุณเข้าอย่างงั้นเหรอ!

ทว่าสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นทันทีที่สิ้นเสียงนี้ ประตูเมืองก็เปิดให้เข้าจริง ๆ ในตอนนี้เองในใจของทุกคนก็รู้แล้วว่าในเมืองมีคนทรยศ!

เมื่อเห็นประตูเมืองเปิด ค่ายกลที่หน้าทางเข้าก็สลายอย่างฉับพลัน ซอมบี้ขั้นราชันดารา 3-4 ตัวก็ไม่รอช้าที่จะบุกเข้าไปในเมืองทันที

ทางด้านฉู่เหินเอง ชายหนุ่มก็ได้เข้าปะทะกับซอมบี้ราชันดาราสิบกว่าตัวนั้น พอเห็นแบบนี้พวกซอมบี้ที่เหลือก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ พวกมันคิดว่าการที่ฉู่เหินติดพันอยู่แบบนี้นั่นก็ย่อมหมายถึงชัยชนะของเหล่าซอมบี้ พวกซอมบี้ที่บุกเข้าไปในเมืองต่างเหลือบมองฉู่เหินและพวกด้วยสายตาที่กำลังมองคนตาย! ทุกอย่างเป็นไปตามแผน!!! เมื่อเมืองนี้ขาดฉู่เหินคงใช้เวลาไม่นานหรอกที่จะยึดมัน!

เพื่อให้แผนการสำเร็จ พวกซอมบี้ที่อยู่ด้านนอกจจะต้องพยายามดึงเวลาให้ฉู่เหินอยู่ที่นี่กับพวกมันให้นานที่สุด! ทว่าถึงจะเป็นแบบนั้น แต่ใบหน้าของฉู่เหินกลับยังคงประดับไปด้วยรอยยิ้ม คล้ายกับไม่ได้รู้สึกร้อนรนอะไรเลย แถมยังแฝงไปด้วยความดูถูกอีกด้วย!

พวกซอมบี้ขั้นราชันดาราที่พุ่งเข้าไปในเมือง ทันทีที่เข้ามา พวกมันก็ถูกแสงสว่างสีขาวห่อหุ้มเอาไว้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนพวกซอมบี้อาจจะหลบหนีจากแสงพวกนี้ได้ แต่วันนี้พวกมันเพิ่งได้รับบาดเจ็บมา เพราะงั้นต่อให้อยากออกไปก็ทำไม่ได้

หลังจากแสงสีขาวห่อหุ้มตัวพวกซอมบี้เอาไว้ ร่างกายของพวกมันก็เริ่มที่จะเปล่งแสงออกมา สิ่งแปลก ๆ ที่ไม่แน่ใจว่าคืออะไรได้กระจายไปทั่วทิศ เวลานี้ในใจของพวกซอมบี้เริ่มไม่มั่นใจเหมือนคราก่อนหน้านี้ซะแล้วซิ!