สุดยอดชาวประมง - บทที่ 426 แขกจากนอกโลก

บทที่ 426 แขกจากนอกโลก

บทที่ 426 แขกจากนอกโลก

“ดูเข้าสิ นายมีตรงไหนที่เป็นลูกผู้ชายบ้าง วันนี้ฉันเห็นนายมาพอแล้ว หลีกไปซะ ให้ฉันพาลูกศิษย์กลับไป ส่วนนายก็ลืมเธอซะเถอะ ยังไงนายก็ไม่คู่ควรที่จะอยู่กับลูกศิษย์ของฉัน!”

สิ้นเสียงก็เห็นเพียงผู้หญิงคนนั้นขยับแขนเสื้อตัวเองเบา ๆ เดิมทีฉู่เหินยืนอย่างมั่นคง แต่ทว่าจู่ ๆ เขาก็ลอยไปด้านข้าง พอร่างกายกระแทกกับกำแพงด้านข้างก็กระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง! ดีที่อีกฝ่ายยังยั้งมือไว้บ้าง ไม่งั้นฉู่เหินคงจะตายไปแล้ว!

ในที่สุดกระจกแปดเหลี่ยมก็พร้อมทำงาน มันลอยอยู่บนอากาศ หลังจากนั้นทรายก็พลันปรากฏเต็มท้องฟ้า ก่อนจะตามมาด้วยพายุคลั่ง และสายฟ้า ทั้งหมดที่ว่ามานี้ล้วนแล้วแต่รวมกันอยู่เหนือท้องฟ้าเกาะตระกูลฉู่!

พอหล่อนเห็นฉากนี้ ใบหน้าของหญิงชราก็เปลี่ยนสี เธอเงยหน้าขึ้นมองกระจกแปดเหลี่ยมบนฟ้า หญิงชราไม่อยากจะเชื่อเลยว่ากระจกแปดเหลี่ยมเล็ก ๆ นี้จะมีประสิทธิภาพแบบนี้!

ร่างของเธออยู่ ๆ ก็เปล่งประกาย คล้ายกับพายุคลั่ง ฉู่เหินรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองคล้ายกับเรือเล็กบนผืนน้ำอันกว้างใหญ่ ยังไม่ทันที่เขาจะตอบสนอง ร่างกายของชายหนุ่มก็ถูกสายลมพัดปลิวไปด้านหลัง ในเวลาเดียวกันเขาก็เห็นร่างของซ่างกวนเสี่ยวฟู๋ถูกอะไรบางอย่างพันตัวไว้ ก่อนจะถูกพัดหายไปในอากาศ

หลังจากนั้นก็มีสิ่งที่คล้ายกับตาข่ายบางอย่างปรากฏขึ้น มันไม่มีท่าทีจะหยุดเลยแม้แต่น้อยตอนที่มันทำการเก็บกระจกแปดเหลี่ยมในอากาศไปด้วย หลังจากนั้นหญิงชราก็ดึงตาข่ายนั่นไว้ก่อนจะจากไปอย่างรวดเร็ว! โดยทิ้งประโยคเอาไว้ประโยคหนึ่ง ทว่ามันกลับรินไหลเข้าสู่ใจของพวกเขาโดยตรง!

“กระจกแปดเหลี่ยมนี้ไม่เลว ฉันขอล่ะนะ! พ่อหนุ่ม ดูเด็กสาวนี้ไว้นะ วันนี้ฉันไว้ชีวิตนาย ถ้านายอยากได้กระจกแปดเหลี่ยมกับช่วยผู้หญิงคนนี้ งั้นก็ไปหาฉันที่เทียนไวเทียนล่ะกัน!”

หลังได้ยินประโยคนี้แขกทุกคนก็สั่นไหวไปตาม ๆ กัน เทียนไวเทียนมันคือที่ไหน พวกเขาไม่รู้จักและก็ไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่คาดว่าเทียนไวเทียนไม่น่าจะอยู่ในโลกนี้ แบบนี้ทุกคนก็สามารถคาดเดาได้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแขกที่มาจากนอกโลก

เพราะแบบนี้เธอถึงได้มีพลังวรยุทธ์สูงจนสามารถขโมยกระจกแปดเหลี่ยมไปได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเรื่องทั้งหมดก็พอจะเข้าใจแล้ว! ขนาดฉู่เหินยังถูกซัดจนสะบักสะบอม ที่ปากของชายหนุ่มยังมีรอยคราบเลือดอีกด้วย! แม้ว่าบัดนี้เขาจะทำอะไรไม่ได้ แต่ทว่าสายตาของฉู่เหินก็ยังคงจับจ้องไปที่แผ่นหลังของหญิงชราที่หายไปในความว่างเปล่าด้วยความดุดัน

“ไม่ว่ายังไง ต่อให้ต้องหาจนสุดขอบฟ้า ฉันก็จะตามหาแก ขโมยภรรยาคนอื่นแบบนี้ วันหนึ่งแกจะต้องชดใช้! ถึงวันนั้นฉันจะทำให้เทียนไวเทียนของแกแม้แต่หมาก็อยู่ไม่สงบสุข!” ฉู่เหินจ้องอากาศด้วยดวงตาแดงก่ำพูดด้วยความแค้น!

ฉู่เหินที่เพิ่งจะพูดประโยคนั้นจบ ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงสายฟ้าฟาดลงมาดัง เปรี้ยง! ทุกคนที่ได้ยินเสียงนั้นก็พากันใจสั่นระรัว!

เสียงนั้นราวกับสวรรค์ได้ขานรับประโยคนั้นของฉู่เหินถึงได้ส่งเสียงฟ้าผ่าแบบนี้ลงมา! พอสิ้นประโยคนี้ของฉู่เหินก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้ นี่ไม่ได้หมายความว่าในอนาคตเขาจะสามารถทำได้อย่างงั้นหรอกเหรอ! เมื่อคิดถึงตรงนี้ในใจของแขกผู้มีอำนาจที่มารวมงานก็รู้สึกไม่อาจสงบจิตใจได้ แน่นอนว่ามีทั้งคนที่ดีใจและมีทั้งคนที่เสียใจ!

งานแต่งงานที่หรูหรา มาถึงตอนนี้กลับไม่ใช่อย่างเดิมเสียแล้ว แขกที่มาร่วมงานค่อย ๆ ทยอยจากไป! แต่ความสนใจของเรื่องที่เกิดขึ้นนี้กลับไม่ได้สงบลง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่คนตระกูลฉู่ที่เสียหน้าครั้งใหญ่ หรือว่าเป็นแขกที่มาจากนอกโลก ทุกเรื่องก็ทำให้ผู้คนพูดกันไม่จบไม่สิ้น!

เดิมทีบนโลกมียอดฝีมืออยู่กลุ่มหนึ่ง พวกเขาคิดว่าตัวเองได้มาถึงจุดสุดยอดแล้ว ทว่าในตอนนี้พวกเขาเหมือนจะมองเห็นความหวังที่จะก้าวไปอีกขั้นแล้ว เพราะทันทีที่แขกที่มาจากนอกโลกปรากฏตัว พวกเขาก็สัมผัสได้ว่าเมื่อเทียบตัวเองกับอีกฝ่ายนั้น มันก็ราวกับห่างชั้นกันถึงครึ่งดวงดาว

แม้ว่าคนที่เก่งที่สุดจะไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ทว่ายอดฝีมือส่วนใหญ่ก็ได้มาอยู่ในเกาะของตระกูลฉู่หมดแล้ว อย่างไรก็ตามพวกเขายังไม่ทันได้แสดงฝีมือ อีกฝ่ายก็จากไปไกลแล้ว นี้ก็สามารถดูออกว่าพวกเขามีพลังวรยุทธ์สูงส่งขนาดไหน

ยิ่งไปกว่านั้นตอนที่หญิงชราหนีไป เธอยังขโมยกระจกแปดเหลี่ยมที่มีพลังเต็มเปี่ยมจากไปด้วย ข้อนี้ยอดฝีมือทั้งโลกก็ยังทำไม่ได้เลย ต้องเข้าใจว่าการกระตุ้นค่ายกลจูเซียนเจินจนถึงขั้นตอนนั้น สามารถฆ่าพวกเขาได้ทั้งหมดด้วยซ้ำ แต่แขกจากนอกโลกกลับไม่ได้รับบาดแผลอะไรเลยแม้แต่น้อย

ที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นขโมยกระจกแปดเหลี่ยมไปแล้ว เธอเองก็ได้รับผลกระทบจากพลังอำนาจบางอย่างเหมือนกัน เพราะกระจกแปดเหลี่ยมนั้นบรรจุไปด้วยพลังอันแข็งแกร่งที่กำลังไหลเวียนอย่างบ้าคลั่ง ซึ่งพลังที่ไหลเชี่ยวอย่างบ้าคลั่งนั่น มันก็ได้ทำให้เลือดลมของผู้หญิงชราคนนั้นถึงกับติดขัด!

จนสุดท้ายเธอต้องหยิบขวดหยดอันหนึ่งออกมา แล้วเอากระจกแปดเหลี่ยมเข้าไปไว้ภายใน ทั้งนี้ก็เพื่อให้มันถูกตัดขาดจากโลกภายนอกทันที นี่เองจึงทำให้ทุกอย่างหยุดลง! แต่มันก็ทำให้เธอต้องจ่ายค่าตอบแทนบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นเดียวกัน เพราะหลังจากที่ทุกอย่างจบลง หญิงชราก็อดกลั้นไม่ไหวจนต้องกระอักเลือกออกมาหลายคำ!

ซ่างกวนเสี่ยวฟู๋ที่เห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา ดวงตาคู่นั้นของเธอเต็มไปด้วยความแค้น! ลำบากลำบนมาตั้งหลายปี ตอนนี้ในที่สุดก็ฝึกฝนจนบรรลุแล้ว แต่นี่กลับถูกนางปีศาจทำลายเสียหมด ถ้าไม่ใช่เพราะสู้อีกฝ่ายไม่ได้ น่ากลัวว่าซ่างกวนเสี่ยวฟู๋คงพุ่งไปต่อยเธอสักหมัดแล้ว

“เด็กน้อย ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอเกลียดฉันขนาดไหน! แต่เธอวางใจเถอะ รอให้เธอกับฉันไปถึงเทียนไวเทียนก่อน เธอจะรู้ว่าโลกทั้งสองนั้นไม่เหมือนกัน! และคนที่เธอจะแต่งงานด้วย อีกไม่นานเธอก็จะรู้ว่าเขาอ่อนแอขนาดไหน เขาไม่เหมาะสมกับเธอเลย!”

“ไม่ แกจะต้องเสียใจในภายหลัง สิ่งที่แกทำในวันนี้แกจะต้องชดใช้! จนแกต้องคุกเข่าอ้อนวอนขอให้เขาไว้ชีวิตแก!”

หล่อนไม่ได้โกธรที่ซ่างกวนเสี่ยวฟู๋พูดแบบนั้น หล่อนรู้สึกว่าหญิงสาวคนนี้ยังไม่รู้ความเป็นจริง รอให้เธอถึงเทียนไวเทียนก่อน และได้เห็นคนที่นั่น เธอก็จะรู้ว่าอะไรที่เรียกว่าอัจฉริยะ!

เพราะแบบนี้หญิงชราเลยไม่ได้ถือสาอะไรซ่างกวนเสี่ยวฟู๋ เธอใช่มือข้างหนึ่งม้วนร่างของหญิงสาว ก่อนจะกระพริบร่างหายไปอย่างรวดเร็ว

เกาะตระกูลฉู่ตอนนี้ถูกลมปราณอันดำมืดเข้าปกคลุม! สะใภ้ของบ้านถูกคนอื่นลักพาตัวนี้มันเป็นการดูถูกกันชัด ๆ อย่างไรก็ตามพลังวรยุทธ์ของอีกฝ่ายก็ทำให้พวกเขาทำอะไรไม่ได้! เพราะตอนนี้พอเหล่าผู้เฒ่าจะออกไปก็ถูกลมปราณของอีกฝ่ายบังคับทุกการเคลื่อนไหวไม่สามารถขยับได้

ฉู่เหินกลับรู้สึกว่าโชคดีแล้ว ถ้าวันนั้นเหล่าผู้เฒ่าฉู่วิ่งออกมาจริง บางทีเรื่องราวมันอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่านี้ก็ได้! เหล่าผู้เฒ่าฉู่ต่างก็มีนิสัยดื้อรั้นไม่ยอมคน ถ้าออกมาจริง ๆ ล่ะก็ ต่อให้ต้องแลกด้วยชีวิตก็ใช่ว่าจะจับหญิงชรานั่นได้ง่าย ๆ หรอก

อีกอย่าง ชายหนุ่มก็รู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นปัญหาของตนเอง ดังนั้นเขาก็ควรที่จะจัดการมันด้วยตัวเอง ไม่ควรยืมมือคนอื่นมาจัดการ แม้ว่าพลังวรยุทธ์ของเขาในตอนนี้จะไม่มาก แต่ฉู่เหินเชื่อว่าขอแค่มีเวลา สักวันหนึ่งเขาจะสามารถทำให้เทียนไวเทียนย่อยยับแถบเท้าเขาได้แน่!

คู่แต่งงานใหม่เข้าสู่วันที่สอง ฉู่เหินกับเสี่ยวชิงก็ทักทายกันเสียงหนึ่ง ก่อนจะเข้าสู่การกักตนทันที! เสี่ยวชิงรู้ว่าสาเหตุเป็นเพราะตัวเอง ถ้าไม่ใช่เพราะการมีอยู่ของเธอ เกรงว่าเย็นวันนั้นฉู่เหินคงกักตนเข้าฌานไปแล้ว การที่ซ่างกวนเสี่ยวฟู๋ถูกลักพาตัวไป มันทิ่มแทงหัวใจของฉู่เหินจนเป็นความเจ็บปวดที่ลืมไม่ได้ไปตลอดกาล!

ถ้าไม่สามารถกำจัดมันได้ ชั่วชีวิตของฉู่เหินคงไม่อาจมีความสุขได้! ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยวชิงเองก็โมโหกับคำพูดของอีกฝ่ายเช่นกัน โชคดีที่ตัวเองท้อง ไม่งั้นคนที่จะถูกลักพาตัวไปด้วยคงจะมีเธอด้วยอีกคน! นี้ทำให้เธอเข้าใจคติที่ว่า ม้าดีโดนคนขี่ คนดีโดนคนแกล้ง* ขึ้นมาบ้างแล้ว

*หมายถึง อย่าเป็นคนดีให้มาก เพราะคนดีมักจะถูกเอาเปรียบ