สุดยอดชาวประมง - บทที่ 522 การสืบทอดของบ้านวายุ

บทที่ 522 การสืบทอดของบ้านวายุ

บทที่ 522 การสืบทอดของบ้านวายุ

หน้าที่ทำความสะอาดทั้งหมดถูกยกให้กับทั้ง 100 คนที่ว่าทำ ! โดยพวกเขาแต่ละคนจะมีกระดาษเขียนบอกว่าวันหนึ่งต้องทำอะไรบ้าง ซึ่งเมื่อแบ่งกัน 100 คน จำนวนงานมันจึงมีน้อยมาก ! แต่นี่เป็นการตัดสินใจของบ้านวายุ แน่นอนว่าไม่มีใครกล้ามีปัญหา !

เมื่อมีแรงงานนับ 100 คน บ้านวายุก็คล้ายมีชีวิตชีวามากขึ้น !

ศิษย์พี่คนที่ 7 ที่เพิ่งออกมาจากการเข้าฌาน พอเห็นการเปลี่ยนครั้งใหญ่ก็ตกใจจนพูดไม่ออก ! ต่อมาพอเธอรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเกินมาจากศิษย์คนที่ 9 แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นหน้าศิษย์น้อง 9 แต่เธอก็รู้สึกประทับใจในตัวฉู่เหินไม่น้อย !

นิสัยของศิษย์พี่หญิง 7 นั้นเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ และแฝงไว้ด้วยความบ้า ๆ บอ ๆ ซึ่งนั่นก็คือความชอบในการกลั่นแกล้งคนอื่น ! เพียงแต่ตลอดมาอำนาจของบ้านวายุนั้นอ่อนแอมาตลอด ดังนั้นเธอเลยไม่มีวิธีทำมันให้เป็นจริงได้ ! โชคดีที่ศิษย์น้อง 9 ผู้เพิ่งเข้ามานั่นทำให้ความฝันของเธอเป็นจริงแล้วในครั้งนี้ !

ต่อมาศิษย์พี่หญิง 7 ก็ได้ทำการเรียกคนจำนวนกว่า 30-40 คนให้ไปร่วมกันกลั่นแกล้งบ้านอื่น ! เดิมทีพวกเขาไม่รู้ว่าหญิงสาวคนนี้เรียกพวกเขามาทำอะไร แต่พอรู้จุดประสงค์ของเธอ พวกเขาก็พากันตื่นเต้น !

ตอนที่อยู่กับอีก 4 บ้านนั้น พวกเขานั้นโดนดูถูก และกลั่นแกล้งโดยไม่อาจตอบโต้เลยสักครั้ง ! ตอนนี้ในที่สุดก็มีโอกาสแล้วที่จะได้แก้เผ็ดคนพวกนั้น แล้วทำไมพวกเขาจะไม่ยอมรับล่ะ ! ดังนั้นแล้วพวกเขาจึงพากันเดินตามศิษย์พี่หญิง 7 ตรงไปยังบ้านอื่น ๆ ในทันที !

ศิษย์พี่หญิง 7 เมื่อมาถึงบ้านแห่งหนึ่ง ยังไม่ทันได้เข้าไป มันก็ได้มีคนตะโกนเสียงดังว่า “รีบหนีเร็ว วิปลาสที่ 7 มาแล้ว ! ” พอศิษย์พี่หญิงได้ยินดังนั้น เธอก็ไม่ได้รู้สึกเคืองเลยแม้แต่น้อย กลับยกยิ้มอย่างชอบใจด้วยซ้ำ ! เพราะเพียงแค่อาศัยชื่อเสียงของตัวเอง ก็สามารถทำให้เด็ก ๆ ทั้ง 4 บ้านตกใจฉี่แทบแตกแล้ว !

ระหว่างทาง ศิษย์พี่หญิงได้หันไปถามพวกคน 30-40 คนที่ตามหลังมาว่าพวกเขาเคยโดนคนรังแกหรือเปล่า ? ต้องเข้าใจว่าคนธรรมดาพวกนี้ มีหรือที่จะไม่ถูกคนอื่นรังแกเป็นประจำ อีกทั้งของรางวัลที่พวกเขาควรได้ก็มักจะถูกแย่งไปด้วยเสมอ ซึ่งมันก็มาพร้อมกับคำพูดยอดฮิตที่ว่า ‘ขอยืมก่อนนะ’ !

อย่างไรก็ตาม มีคำกล่าวว่ารีบยืมรีบคืน ไม่งั้นถ้ายืมครั้งต่อไปจะได้ยืมยากแล้ว ! ทว่าความยุติธรรมไม่เคยมาถึงพวกเขาเลย คนทั้ง 30-40 คนนั้นล้วนแล้วแต่ไม่เคยได้รับของคืน ! ดังนั้นพวกเขาจึงแต่ได้เก็บมาเป็นความแค้นในใจ ไม่อาจระบายออกไป ทว่าในที่สุดโอกาสก็มาถึงแล้ว ดังนั้นพวกเขาจะไม่พลาดอย่างแน่นอน !

พอได้ยินที่ศิษย์พี่หญิงถาม พวกเขาก็รีบเล่าเรื่องราวของตัวเองให้เธอฟัง ศิษย์พี่หญิงเมื่อได้ฟังดังนั้นก็โมโหมาก ! เดิมทีเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับอีก 4 บ้านนัก แต่พอได้ฟังเรื่องที่พวกเขาเล่า ก็รู้สึกอยากซ้อม 4 บ้านนั้นสักยกหนึ่งให้หลาบจำ !

ผลลัพธ์หลังจากศิษย์พี่หญิงไปทุกบ้านครบรอบหนึ่ง ก็คือเสียงร้องโหยหวนของลูกศิษย์จากบ้านอื่น ๆ ที่ดังขึ้นเป็นระลอก ๆ อย่างต่อเนื่อง ! พวกคนที่ถูกทวงถาม โชคดีหน่อยก็มีเงินคืน และโดยศิษย์พี่หญิง 7 ด่าชุดหนึ่งเท่านั้น แต่พวกที่ไม่ยอมรับแต่แรก คนพวกนั้นต่างก็ถูกศิษย์พี่หญิงสั่งสอนอย่างตั้งใจยิ่งยกหนึ่ง !

ทำให้ทั่วร่างของพวกเขามีแต่รอยแผล เลือดกำเดาไหลอาบจากรูจมูกทั้ง 2 ข้าง ! ถึงจะยอมยืนอย่างว่าง่ายต่อหน้าเธอได้ ! ใครก็ตามที่ยืมของไป ถ้าเอาไป 2 ก็ต้องคืนมา 4 ! แย่งไป 1 ก็ต้องได้กลับมา 2 แต่ถ้าปากแข็ง บอกว่าไม่มี งั้นก็เตรียมโดนซ้อมอีกสักยกได้เลย ดูสิว่าแกจะไม่มีอยู่ไหม ?

หัวหน้าบ้านทั้ง 4 ยืนมองสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ด้านหลัง ในใจก็โมโหจนอยากจะออกโรง ! ทว่าสุดท้ายแล้วพวกเขาก็ยังไม่กล้าอยู่ดี วีรกรรมเมื่อ 20 ปีก่อนที่ทั้ง 8 วิปลาสทำไว้ พวกเขาจำได้ดีว่าครั้งนั้นพลังวรยุทธ์ของวิปลาสคนที่ 7 นั่นน่ากลัวเพียงใด ยิ่งเวลาผ่านมา 20 ปีแบบนี้ นางจะต้องทรงพลังกว่าเก่าเป็นแน่ !

ตรงกันข้ามกับพวกเขา หัวหน้าบ้านทั้ง 4 นั้น ตลอดช่วงระยะเวลา 20 ปีที่ผ่านมา พลังวรยุทธ์ของพวกเขานั้น ‘แทบจะ’ ไม่เพิ่มขึ้นเลย อาจเป็นเพราะพรสวรรค์ที่แตกต่างกันละมั้ง ที่ทำให้พวก 8 วิปลาสนั้นไม่มีปัญหาอะไรแบบนี้เลย ! ไม่รู้ว่า 20 ปีที่ผ่านมา คนทั้ง 8 จะพัฒนาไปถึงขั้นไหนแล้ว ! ดังนั้นต่อหน้าคนแบบนี้ พวกเขาจึงไม่กล้าที่จะดูถูกเหยียดหยามแม้แต่น้อย !

ความปรารถนาสูงสุดของศิษย์พี่หญิง 7 ก็คือให้หัวหน้าบ้านออกมา ! เมื่อเป็นแบบนี้เธอจะได้สั่งสอนพวกเขาเสียหน่อย แต่ว่าหลังจากทวงหนี้ของลูกศิษย์ 30-40 กว่าคนให้แล้ว หัวหน้าทั้ง 4 บ้านกลับไม่ยอมโผล่หัวออกมาเลย !

อีกด้านหนึ่ง ฉู่เหินที่เพิ่งออกมาจากหอตำราได้ไม่นาน เขาก็ถูกอาจารย์เรียกหาให้ไปยังที่แห่งหนึ่ง ! ที่ทางทิศตะวันออก มีกระท่อมเล็กหลังหนึ่งตั้งอยู่ที่ด้านหลังบ้านวายุ ! แต่พูดไปแล้วก็แปลก สิ่งก่อสร้างของบ้านวายุออกจะดูหรูหราขนาดนั้น แต่จูเก๋อโยวหมิงและจูเก๋อเหลียงกับเลือกที่จะนอนในกระท่อม !

ซึ่งที่พักของฉู่เหินต่อจากนี้เองก็จะเป็นกระท่อมหลังหนึ่งเหมือนกัน ! ทว่าฉู่ตงกับหลิวฮุ่ยไม่เหมือนกัน พวกเขา 2 คนนั้นต่างก็ได้ห้องใหญ่หรูหราไปกันคนละห้อง !

ตามที่จูเก๋อเหลียงบอกไว้ ในชีวิตของอาจารย์นั้นจะรับลูกศิษย์เพียง 9 คน อย่างไรก็ตามตอนนี้มีเกินมา 2 คน ดังนั้นเลยไม่ได้เตรียมห้องไว้ให้พวกเขาอยู่ เลยให้ไปนอนห้องใหญ่นั้นแทน ! เพียงแต่หลังจากที่อีกฝ่ายพูดจบ ฉู่เหินที่ยืนฟังอยู่นั้นก็รู้สึกทะแม่งยังไงแปลก ๆ !

ห้องหรูหรากับกระท่อม แบบนี้มันสมเหตุสมผลที่ไหนกัน ! ทว่าภายในบ้านกระท่อมหลังนี้ เมื่อฉู่เหินเข้าไปภายในก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกดีบางอย่าง แต่นอกจากนั้นแล้ว ก็ไม่มีอะไรพิเศษอีกเลย !

“ศิษย์ฉู่เหินคารวะอาจารย์ ! ” หลังจากเห็นที่พักเรียบร้อย อาจารย์ก็เดินยิ้ม ๆ มาหาตัวเอง ดังนั้นชายหนุ่มจึงคุกเข่าลงกับพื้น และคารวะอีกฝ่าย

“ได้อะไรมาจากหอตำราบ้างละ” จูเก๋อโยวหมิงมองฉู่เหินแล้วยิ้ม ต้องเข้าใจก่อนว่าภายในหอตำรามีแต่หนังสือ ไม่ได้มีของมีค่าอะไร ดังนั้นเขาจึงคิดว่าฉู่เหินคงจะไม่ได้อะไรจากหอตำรามากนักหรอก ยิ่งไปกว่านั้นวันเวลาสั้น ๆ เพียง 9 วัน ให้เขาจำก็จำได้ไม่กี่เล่มหรอก !

“ตอบท่านอาจารย์ หอตำราชั้นที่ 1 และ 2 มีตำรารวมกัน 384,536 เล่ม ศิษย์จำทั้งหมดได้แล้ว ! อีกทั้งเมื่ออ่านไปแล้วครั้งแรก ถ้าเจอเรื่องที่ไม่เข้าใจก็จะทำความเข้าใจอย่างละเอียดอีกครั้ง ทำให้ตอนนี้พลังวรยุทธ์ของศิษย์ถึงคอขวดแล้ว คิดว่าอีกไม่นานน่าจะเลื่อนขั้นได้อย่างแน่นอน ! ”

ฉู่เหินตอบทั้งหมดตามตรง ไม่คิดจะปิดบังแม้แต่น้อย อย่างไรก็ตาม จูเก๋อโยวหมิงที่ได้ยินก็คล้ายจะไม่เชื่อหู เขาไม่อยากจะเชื่อว่าภายในเวลา 9 วัน จะมีคนอ่านและจำตำราจากทั้ง 2 ชั้นได้หมด !

“หอตำราชั้น 1 แถวที่ 3 ชั้นที่ 5 ในนั้นมีตำราหน้าปกเก่า ๆ เล่มหนึ่ง ตำราเล่มนั้นชื่อว่าอะไร และเขียนเรื่องอะไร” แม้ว่าจูเก๋อโยวหมิงจะเชื่อฉู่เหินไปแล้ว แต่เขาก็อดที่จะทดสอบไม่ได้ !

“บันทึกเรื่องเล่าสิ่งประหลาด ภายในนั้นบันทึกตำนานของอาณาจักรเทียนชิง ! มีการกล่าวถึงเทพสงคราม ว่ากันว่าคนผู้นี้แข็งแกร่งไร้เทียมทาน ไม่มีใครแม้แต่คนเดียวในอาณาจักรเทียนชิงที่ต่อกรกับเขาได้ ทว่าหลังจากนั้น เขาก็ได้หายจากไปในความว่างเปล่า !”

ฉู่เหินเล่าเรื่องราวของบุคคลหนึ่งในตำราเล่มนั้น ! ทำให้ความสงสัยก่อนหน้าของจูเก๋อโยวหมิงได้ถูกปัดทิ้งไปเป็นที่เรียบร้อย ! คงเหลือไว้เพียงสายตาชื่นชมที่มองไปยังชายหนุ่ม !

“พรสวรรค์ของเธอไม่ควรที่จะอยู่แต่ในบ้านวายุเล็ก ๆ นี้เลย ! แต่ไม่เป็นไร อาจารย์จะช่วยเท่าที่ได้ก็แล้วกัน ! ส่วนเรื่องวิชาสืบทอด แท้จริงแล้วนั้นมันก็ไม่ได้เป็นไปตามข่าวลือ ที่เขาว่ากันว่าสูญหายไปแล้วหรอกนะ หากแต่มันยากที่จะฝึกได้สำเร็จต่างหาก ดังนั้นจึงมีน้อยคนนักที่ฝึกได้ !”