สุดยอดชาวประมง - บทที่ 554 เกิดเรื่องกับศิษย์พี่สามแล้ว

บทที่ 554 เกิดเรื่องกับศิษย์พี่สามแล้ว

บทที่ 554 เกิดเรื่องกับศิษย์พี่สามแล้ว

อาจด้วยเพราะเห็นใจ จึงทำให้ศิษย์พี่ 8 พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาขึ้นว่า “ศิษย์น้อง แม้ว่าพี่ 6 กับพี่หญิง 7 จะพูดมีเหตุผล แต่เรื่องแต่งงานต้องไตร่ตรองให้ดีก่อนค่อยพูด ! บอกให้แต่งก็แต่งเลยไม่ได้หรอก !”

พอได้ยินประโยคนี้ฉู่เหินก็แทบจะล้มโครมลงไปอยู่อ้อมแขนของศิษย์พี่ 8 อยู่แล้ว ด้วยเพราะสิ่งศิษย์พี่ 8 พูดนั้นถูกต้องเกินไปแล้ว ! พี่ 6 กับพี่หญิง 7 จู่ ๆ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่อย่างน้อยเขาก็ยังมีพี่ 8 ที่ช่วยสนับสนุน ! คิดถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็แทบจะหลั่งน้ำตาออกมา ! อย่างไรก็ตาม ประโยคถัดมาที่พี่ 8 พูดมันก็ทำให้เขาถึงกับลืมที่จะหายใจ !

“ดังนั้นศิษย์น้อง นายอย่าเพิ่งรีบร้อน แม้ว่านายจะอยากจัดการสาวน้อยคนนี้ให้เรียบร้อยขนาดไหนก็ต้องอดทนไว้ ! ก็ผู้ชายอะเนอะ เรื่องนี้พวกเราเข้าใจดี แต่ฉันคิดว่าเรื่องแต่งงานนั้นเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นจึงควรจะเชิญอาจารย์มาเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ก่อน เพื่อให้งานแต่งงานของพวกนายสมบูรณ์แบบ !”

พอฉู่เหินได้ยินประโยคนี้ก็แทบจะหมดแรง เขาดูออกว่าหญิงสาวคนนี้ไม่ธรรมดา ตอนที่ตนกำลังประลองอยู่ด้านบน เธอถึงกับซื้อศิษย์พี่ของเขาหมดแล้ว ! โดยเฉพาะตอนนี้เมื่อมองตาสองชั้นกลมโตของเธอที่ดูใสสะอาดยิ่ง ชายหนุ่มก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอไม่ใช่เล่น ๆ เลย !

ด้านหญิงสาวไม่ได้พูดอะไรมาก ดังนั้นฉู่เหินจึงได้แต่ครุ่นคิดอยู่ในใจทั้งแบบนั้น ก่อนจะประคองหญิงสาวพาอีกฝ่ายไปที่บ้านวายุ และในระหว่างทาง ในหัวของชายหนุ่มก็เต็มไปด้วยความคิดต่าง ๆ นา ๆ ด้วยอัดอั้นอยากจะพูดเรื่องนี้ให้มันจบ ๆ ไป หากแต่หญิงสาวกลับไม่ให้โอกาสนั้นเลย !

จนสุดท้าย เขาก็ไม่มีหนทางจริง ๆ เลยเตรียมจะบอกออกไปเลยว่าตัวเองไม่ได้ชอบเธอ แต่ก่อนที่จะได้พูดคำนั้น จู่ ๆ หญิงสาวก็พลันพูดประโยคหนึ่งที่ทำให้ฉู่เหินอ้าปากค้างออกมา

“พี่ฉู่เหิน ฉันเดาว่าพี่ต้องชอบฉันแน่เลยใช่ไหม ! ไม่งั้นกลางวันแสก ๆ แบบนี้พี่จะโอบฉันจากเวทีประลองไปถึงที่บ้านวายุทำไม ! แบบนี้ไม่เท่ากับว่าพี่ประกาศให้คนทั้งพรรควายุอัสนีรู้เหรอว่าพี่ชอบฉัน !” ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ขอบคุนจ้า
จบประโยคนี้ชายหนุ่มก็ถึงกับคิดคำพูดไม่ออกแล้ว ได้แต่อดกลั้นไว้ เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเธอดึงแขนฉันไว้ ทำไมถึงกลายเป็นฉันที่โอบเธอไว้กัน ! ยิ่งเมื่อเห็นเพื่อนร่วมทางที่เป็นศิษย์ของบ้านวายุพากันพยักหน้าเห็นด้วย ฉู่เหินก็อดที่จะเศร้าใจไม่ได้

ในที่สุดก็มาถึงบ้านวายุเสียที ฉู่เหินไม่รอช้า รีบเข้าไปหาอาจารย์เพื่อขอความช่วยเหลือ ! ทว่ายังไม่ทันที่จะพูดออกไป เขาก็รู้สึกว่าบรรยากาศแปลก ๆ เพราะใบหน้าของอาจารย์ดูเคร่งขรึมจริงจัง ไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิดเดียว !

เพียงเท่านี้ชายหนุ่มก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง กระทั่งศิษย์พี่คนอื่นก็สัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงได้เช่นเดียวกัน ! ทำให้พี่ 6 โบกมือให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกไป ! จากนั้นก็ให้เด็กในบ้านเดียวกันพาหญิงสาวไปเดินเล่นที่บริเวณหุบเขาบ้านวายุ ซึ่งทางด้านหญิงสาวเองก็รู้ว่าพวกเขามีเรื่องจะพูดคุยกัน ดังนั้นจึงยอมจากไปแต่โดยดี

เมื่อคนนอกออกไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่เพียงฉู่เหินและพวกเขาเท่านั้น ! สีหน้าของจูเก๋อโยวหมิงดูเคร่งเครียดยิ่งนัก ก่อนที่ชายชราจะกวักมือเรียกให้พวกเขาติดตามไปยังกระท่อมหลังที่ 3 !

“ศิษย์พี่ 3 ของพวกนายกลับมาแล้ว !” เพิ่งเข้ามาในกระท่อมจูเก๋อโยวหมิงก็พูดประโยคนี้ออกมา ! ทำให้คนอื่น ๆ ดีใจเพราะพวกเขาไม่ได้เจอศิษย์พี่ 3 หลายปีแล้ว ! ด้วยเมื่อ 10 ปีก่อนอาจารย์ได้สั่งให้พี่ 3 ออกไปปฏิบัติภารกิจข้างนอก ดังนั้นอีกฝ่ายจึงออกไปนอกพรรคตั้งแต่นั้น !

คิดไม่ถึงว่าวันนี้พี่ 3 จะกลับมาแล้ว ทำให้คนอื่น ๆ ดีใจมาก หากแต่พวกเขานั้นไม่เข้าใจ ว่าในเมื่อพี่ 3 กลับมาแล้ว งั้นทำไมอาจารย์ถึงทำสีหน้าย่ำแย่แบบนี้ !

“พี่ 3 ของพวกเธอกลับมาแล้ว แต่ว่าได้รับบาดเจ็บสาหัสทีเดียว เป็นไปได้ว่าชีวิตก็อาจจะรักษาไว้ไม่ได้ ด้วยธาตุไฟเข้าแทรก ส่วนทำไมเขาถึงได้มีสภาพแบบนี้ ? มันก็น่าจะเป็นฝีมือของพรรคในอาณาจักรเทียนชิงนี่แหละ ทว่าเรื่องนั้นช่างมันก่อน ตอนนี้ชีวิตของพี่ 3 พวกเธอสำคัญกว่า และคนที่สามารถช่วยได้ก็มีแต่ฉู่เหินนี่แหละ !”

ฉู่เหินได้ยินแบบนี้ก็มึนงงไม่น้อย แม้ว่าตัวเขาจะรู้เรื่องการหลอมยาอยู่บ้าง แต่ความสามารถของอาจารย์นั้นสูงกว่าตัวเองเสียอีก แล้วทำไมอาจารย์ถึงพูดว่าการรักษาพี่ 3 นั้นต้องพึ่งตัวเองด้วย แต่แม้จะคิดอย่างนี้ มาตอนนี้เขาก็ได้ก้าวไปด้านหน้าหนึ่งก้าวอย่างไม่ลังเลออกไปด้านหน้าแล้ว !

“แน่นอนว่าการรักษาครั้งนี้ไม่ใช่การช่วยเหลือฟรี ๆ หากแต่เป็นการแลกเปลี่ยน ดังนั้นจึงต้องคิดให้ดี ๆ ว่าเพื่อช่วยเจ้า 3 แล้วนั้น จะอยากได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทนหรือไม่ ? และต่อให้ไม่ยินยอมช่วย อาจารย์ก็ไม่ว่าอะไร ! เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับความสุขในชีวิตของตัวเธอ” ฉู่เหินไม่เข้าใจว่าทั้งหมดนี้อาจารย์หมายถึงอะไร !

“ใครให้ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมเพิ่งพบพี่ 3 ละ แต่นั่นมันไม่สำคัญหรอก เพราะทุกคนเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เช่นเดียวกับพี่ 7 และคนอื่น ๆ ดังนั้นตอนนี้จะให้ผมมองพี่ 3 โดยไม่สนใจได้ยังไง เชิญอาจารย์พูดมาเถอะว่าจะให้ผมทำอะไร ถึงจะช่วยศิษย์พี่ 3 ได้ !” ฉู่เหินพูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา

“มันไม่ได้ร้ายแรงแบบนั้น หากแต่อาการบาดเจ็บของพี่ 3 ในตอนนี้มีแค่เธอคนเดียวที่ทำได้ และนั่นก็คือการไปร้องขอความช่วยเหลือคนคนหนึ่ง ซึ่งคนคนนั้นก็คือฮวาอู่เชิง ที่เป็นปู่แท้ ๆ ของฮวาโยวหราน ! อย่างไรก็ตามการจะให้ฮวาอู่เชิงลงมือนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะการรักษานี้จะทำให้เขาสูญสิ้นพลังถึง 100 ปีที่เก็บสะสมไว้เลยทีเดียว แต่ว่าถ้าเพื่อหลานสาวของตัวเอง บางทีเขาอาจจะยอมก็ได้ !”

เมื่อจูเก๋อโยวหมิงพูดจบ มันก็ทำให้ฉู่เหินเข้าใจในทันที ! เดิมทีตัวเองคิดจะทำความเข้าใจกับฮวาโยวหรานให้ชัดเจน แต่ตอนนี้ดูเหมือนเรื่องราวระหว่างพวกเขาสองคนคงยากที่จะถอนตัวแล้ว เพราะถ้าจะให้ปู่ของฮวาโยวหรานยอมรักษาพี่ 3 ของตน งั้นตัวเขาเองก็ต้องยอมเป็นคนของบ้านตระกูลฮวา !

ดังนั้นเรื่องระหว่างตัวเองกับฮวาโยวหรานก็ไม่ได้ใสสะอาดอีกต่อไปแล้วสิ ว่าแล้วฉู่เหินก็ถอนหายใจอย่างจนปัญญา หากแต่เรื่องของตัวเองไม่ได้สำคัญเท่ากับชีวิตของพี่ 3 ! ดังนั้นเขาจึงยอมที่จะทำมัน เพราะต้องเข้าใจว่าถ้าวันนี้ไม่ได้พี่ 6 ช่วยชีวิตตัวเองไว้ เกรงว่าเขาคงไม่ได้มีชีวิตรอดจนถึงวันนี้ !

ฉู่เหินรู้ว่าอาจารย์รักลูกศิษย์ทุกคน ถ้าเรื่องแค่นี้ทำไม่ได้แล้วจะเรียกว่าพี่น้องกันได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อมองพี่ 6 พี่ 7 พี่ 8 เขาก็คิดว่าพี่ 3 ไม่น่าใช่คนไม่ดี เหมือนคำกล่าวที่ว่าคบคนเช่นไร ย่อมมีนิสัยเช่นนั้น ดังนั้นตอนนี้เขาจึงตอบตกลงไปโดยไม่แม้แต่จะคิด !

ต่อมาเขาก็หมุนตัวออกเดิน ตอนนี้ชีวิตของพี่ 3 สำคัญที่สุด ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องใช้เวลาให้คุ้มค่าเพื่อเพิ่มโอกาสช่วยชีวิตพี่ 3 กลับมา

และเมื่อมาถึงด้านนอก เขาก็เข้าไปหาฮวาโยวหราน ก่อนจะเล่าเรื่องลำบากใจให้เธอฟัง ซึ่งเมื่อฮวาโยวหรานได้ยินดังนั้น ในใจของเธอก็พลันคิดไม่ตก เพราะเธอรู้ว่าปู่ของเธอไม่ใช่ว่าใครก็ขอความช่วยเหลือได้ !

แต่ตอนนี้คนที่ขอความช่วยเลือกกลับเป็นคนในหัวใจ ถ้าเธอไม่ช่วยก็คงรู้สึกแย่ เมื่อคิดสักพักหญิงสาวก็พาฉู่เหินไปหาคุณปู่ของตัวเองทันที ! แม้ปากของหญิงสาวจะบอกว่าไม่กล้ารับประกัน ด้วยไม่ค่อยมั่นใจ หากแต่ถึงจะเป็นอย่างนั้น ฉู่เหินก็ยังรู้สึกซาบซึ้งใจในตัวเธออยู่ดี !

ฮวาอู่เชิงเป็นชายชราผมขาว ใบหน้ายิ้ม ๆ เหมือนคนแก่ที่มีเมตตาผู้หนึ่ง ! และพอเขารู้ว่าฉู่เหินมาหาตัวเองทำไม ก็ไม่ทั้งปฏิเสธและก็ไม่ทั้งตกลงเช่นกัน กลับยกไหเหล้าของตัวเองกระดกขึ้นดื่ม !

“หนุ่มน้อย จะให้ฉันช่วยเหลือคนน่ะไม่ใช่ว่าไม่ได้ ถ้าเป็นคนอื่นฉันคงพูดปฏิเสธไปแล้ว แต่ในเมื่อเธอเป็นคนขอ ฉันก็จะช่วย แต่เธอเคยคิดบางไหมว่าเพื่อช่วยชีวิตของศิษย์พี่ 3 เธอ พลังที่ฉันฝึกฝนมาตลอดร้อยปีก็จะสูญเปล่า ! ถึงตอนนั้น ถ้าตระกูลฮวาตกที่นั่งลำบากจะทำยังไง !”

ประโยคนี้ทำให้ชายหนุ่มตะลึง เพราะตัวเองมัวแต่คิดจะช่วยพี่ 3 จนไม่ได้คิดถึงเรื่องตระกูลฮวา ที่ต้องพึ่งพาคุณปู่ท่านนี้คนเดียว และถ้าพลังวรยุทธ์ของท่านปู่ฮวาถดถอย นั้นก็หมายถึงตระกูลฮวาจะอันตรายถึงชีวิตก็เป็นได้ !