สุดยอดชาวประมง - บทที่ 566 ท่านแม่ทัพเรียนเชิญ

บทที่ 566 ท่านแม่ทัพเรียนเชิญ

บทที่ 566 ท่านแม่ทัพเรียนเชิญ

ผู้หญิงสติไม่ดีคนนี้เป็นคนที่อยู่นิ่งไม่ได้เลย ฉู่เหินเพิ่งจะชำระร่างกายให้เธอเสร็จ เธอก็เอาแต่พูดชักชวนให้ชายหนุ่มออกไปเดินข้างนอกด้วยกัน ! ทำให้ฉู่เหินจำต้องพยักหน้ายอมรับด้วยความจำใจ ! และผลลัพธ์หลังจากมารดาเลี้ยงคนนี้ของเขาออกมาเดินข้างนอก มันก็สร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคน !

ต้องเข้าใจว่าตั้งแต่หวังซานเหนียงเข้ามาในกลุ่มหงส์เพลิงของพวกเขา เธอก็ไม่เคยอาบน้ำเลยสักครั้ง ! ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นหวังซานเหนียงในรูปโฉมใหม่ออกมาเดินบนท้องถนน ทำให้คนส่วนมากตกตะลึง ด้วยนึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเป็นคนที่สกปรกมอมแมมคนนั้น !

จากเดิมทีมีคนสงสัยในตัวของฉู่เหิน แต่เมื่อมาถึงตอนนี้มันก็เปลี่ยนไป เพราะถ้าไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ใครจะไปทนหญิงวิปลาสคนหนึ่งได้ ! ซึ่งฉากนี้มันก็อยู่ในสายตาของท่านแม่ทัพทั้งหมด ทำให้ในใจเขาครุ่นคิดไปต่าง ๆ นานา ! ก่อนที่จะทำการส่งจดหมายส่วนตัวออกไปว่าให้ฉู่เหินเข้ากลุ่ม และหลังจากเรื่องนี้เสร็จสิ้น เขาก็ได้เรียกฉู่เหินมาพบ บอกว่ามีเรื่องอยากจะพูดคุย !

หลังจากสองแม่ลูกเดินรอบถนนครบรอบหนึ่ง ก็กลับมาถึงบ้าน ก่อนพบเข้ากับทหารกลุ่มหนึ่งที่รออยู่ !

พอหวังซานเหนียงเห็นพวกทหาร เธอก็เพิ่มความระมัดระวังตัวขึ้นมาทันที ! ราวกับแม่ไก่ตัวหนึ่ง เอาตัวปกป้องฉู่เหินเอาไว้ด้านหลัง ! ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกซาบซึ้งใจ !

แม้ว่าในใจเขาจะรู้ดีว่าอีกฝ่ายกำลังปกป้องลูกของตัวเอง ไม่ใช่เขาก็ตาม ! แต่ในเมื่อตัวเองเรียกเธอว่าแม่ไปแล้วรอบหนึ่ง งั้นตั้งแต่วันนี้ผู้หญิงสติไม่ดีตรงหน้าก็คือแม่ของเขาคนหนึ่ง !

“หวังซานเหนียง อย่าเพิ่งตื่นตกใจ ! ฉันไม่ได้มาร้าย เพียงจะพาลูกชายของเธอไปขึ้นระเบียนเข้ากลุ่มเท่านั้น อีกอย่างท่านแม่ทัพก็อยากจะพบเขาด้วย !” พลทหารเมื่อเห็นว่าหวังซานเหนียงระแวงตนเอง ก็รีบอธิบายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หากแต่ประโยคนี้เมื่อเข้ามาในหูของหวังซานเหนียง เธอกลับเอาแต่ส่ายหน้าไปมา แสดงออกว่าอย่างไรก็ไม่ยินยอม

“แม่ ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ! พี่ทหารคนนี้ดูแล้วไม่ใช่คนเลว ผมจะไปกับเขา คงใช้เวลาไม่นานก็กลับมาแล้ว !” ฉู่เหินยื่นมือออกไปกุมมือข้างหนึ่งของหวังซานเหนียงเอาไว้ พูดกับเธอด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ!

พอหวังซานเหนียงได้ยินในใจก็ไม่ยินยอม แต่ก็ไม่ได้พูดขัดขวางออกไป เพียงใช้สายตามองอย่างกังวล ! แสดงว่าหลังจากได้พบกับฉู่เหิน อาการของเธอก็คล้ายจะดีขึ้นเล็กน้อย ทำให้ชายหนุ่มดีใจไม่น้อย

“แม่ครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ไม่นานเดี๋ยวผมก็กลับมาแล้ว !” ฉู่เหินพูดปลอบใจเธออีกครั้ง ก่อนจะเดินตามพลทหารคนนั้นไป

สถานที่ที่แม่ทัพอยู่ แม้ว่าจะบอกว่าเป็นค่ายทหาร แต่จริง ๆ มันก็คือปราสาทใหญ่ ๆ แห่งหนึ่ง ! และหลังจากฉู่เหินมาถึง เขาก็พบว่าปราสาทที่นี่ใหญ่มากเกินไปหน่อยแล้ว ปราสาทใหญ่ที่สุดในโลกที่เขาจากมา ยังไม่เท่ากับปราสาทของที่นี่ส่วนหนึ่งเลย แต่การเอาปราสาทใหญ่ขนาดนี้มาทำเป็นค่ายทหารแห่งหนึ่งเท่านั้น แบบนี้กลุ่มหงส์เพลิงจะมีจำนวนคนมากขนาดไหนกันนะ ?

เมื่อเข้ามาภายใน เขาก็ได้พบกับท่านแม่ทัพที่ว่าแล้ว ซึ่งถ้าดูภายนอกอีกฝ่ายก็เหมือนผู้ชายอายุ 50 กว่าคนหนึ่ง ที่มีคิ้วดกดำคมเข้ม รูปร่างองอาจ เพียงมองก็รู้ว่านี้ไม่ใช่คนธรรมดา โดยเฉพาะลมปราณที่เขาปล่อยออกมา ที่ทรงพลังมากเสียจนสัมผัสได้ !

“กระผมฉู่เหิน คารวะท่านแม่ทัพ !” เมื่อมาถึงเขาก็ทำความเคารพแม่ทัพก่อนอันดับแรก ด้วยสามารถสัมผัสได้ถึงพลังวรยุทธ์ที่สูงส่งของแม่ทัพคนนี้ ที่อาจจะแข็งแกร่งว่าอาจารย์ของเขาด้วยซ้ำไป!

“เธอคือฉู่เหินที่เป็นลูกชายของหวังซานเหนียงสินะ !” พอแม่ทัพเห็นฉู่เหิน เขาก็พูดประโยคนี้ออกมา

“ไม่ครับ ต้องพูดว่าเป็นบุตรบุญธรรม !” จากนั้นฉู่เหินก็บอกเรื่องทั้งหมดของตัวเองกับหวังซานเหนียงในอีกฝ่ายฟังรอบหนึ่ง ! เพราะเขาไม่มีความจำเป็นต้องปิดบังเรื่องนี้ !

“เธอเป็นคนซื่อตรงมาก เพราะปีนั้นลูกชายของผู้หญิงวิปลาสคนนั้นฉันเป็นคนฝั่งเขาด้วยมือฉันเอง ดังนั้นฉันจึงเชื่อว่าลูกชายของเธอไม่มีทางที่จะยังมีชีวิตอยู่ ! ซึ่งถ้าเธอยืนยันว่าตัวเองเป็นลูกชายแท้ ๆ ฉันก็คงจบชีวิตของเธอไปแล้ว !” หลังจากได้ยินแม่ทัพคนนี้พูด ฉู่เหินก็อดที่จะขมวดคิ้วแน่นไม่ได้ จากนั้นเขาก็อดไม่อยู่ พูดเหน็บแนมออกมา

“ถ้าท่านแม่ทัพสงสัยว่าผมมีเจตนาร้ายล่ะก็ งั้นผมก็ขอตัวลาก่อน แต่ผมต้องการจะบอกให้ท่านแม่ทัพทราบไว้ด้วยว่า ตราบใดก็ตามที่ผมยังอยู่ทีนี่ หวังซานเหนียงก็เปรียบเสมือนแม่ของผม และผมจะไม่มีทางที่จะทำร้ายเธอแน่ ! ยิ่งไปกว่านั้นผมก็จะไม่ยอมให้ใครพูดดูถูกเธอ แม้ว่าคน ๆ นั้นจะเป็นแม่ทัพก็ตาม !”

เมื่อพูดจบฉู่เหินก็หมุนตัวออกเดินทันที ! โดยไม่มีท่าทีว่าจะยั้งฝีเท้าสักนิดเดียว ทำให้แม่ทัพที่เห็นตะลึงเล็กน้อย ก่อนจะรีบใช้พลังดึงฉู่เหินกลับมา !

“เจ้าเด็กใจกล้าคนนี้ เธอไม่รู้หรือไงว่ากำลังพูดอยู่กับใคร หรือว่าเธอไม่กลัวว่าฉันจะโมโหแล้วฆ่าทิ้งกัน !” แม่ทัพยิ้มมุมปาก รอฟังคำตอบของฉู่เหิน

“หากท่านแม่ทัพต้องการฆ่าผม งั้นมันก็ง่ายเพียงกระดิกนิ้ว ซึ่งคุณก็น่าจะลงมือทำไปนานแล้ว ไม่มาพูดกับผมนานสองนานอย่างนี้หรอกใช่ไหม ? แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าคุณกับแม่เลี้ยงของผมมีความสัมพันธ์อะไรกัน แต่ถ้าพวกคุณมีความแค้นต่อกันละก็ ผมก็จะพาแม่เลี้ยงของผมหนีไปจากที่นี่ ทว่าหากพวกคุณเป็นเพื่อนกัน งั้นก็ขอให้คุณพูดให้เกียรติเธอด้วย !”

“เธอเป็นคนกล้าหาญมาก นั่งลงก่อนสิ ฉันจะอธิบายให้ฟังเองว่าฉันมีความสัมพันธ์ยังไงกับแม่เลี้ยงของเธอ !” พอท่านแม่ทัพพูดจบ เขาก็ถอนหายใจออกมาแผ่วเบา !

เดิมทีท่านแม่ทัพคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาก็คือพี่ชายแท้ๆ ของหวังซานเหนียง ด้วยเมื่อก่อนนั้นกลุ่มเสือขาวและหงส์เพลิงยังเป็นพันธมิตรที่ดีต่อกันอยู่ จึงทำให้หวังซานเหนียงย้ายไปอยู่กลุ่มเสือขาว เพื่อไปอยู่กับคู่ครองของเธอ !

เดิมทีคู่ครองของหวังซานเหนียงก็เป็นคนมีฐานะเช่นกัน แต่มันก็ได้เกิดการแย่งชิงผู้สืบทอดภายในตระกูลของเขา และใครจะไปคิดว่าชายคนนั้นจะถูกน้องชายแท้ ๆ ตัวเองหักหลัง ส่งไปตายในสงครามรบ !

ตอนนั้นเดิมหวังซานเหนียงคิดจะอุ้มลูกน้อยกลับมาที่กลุ่มหงส์เพลิง แต่แม่ทัพของกลุ่มเสือขาว หรือก็คือน้องสามีของเธอคนนั้น ได้พูดให้หวังซานเหนียงหวาดกลัวจนเธอไม่กล้ากลับกลุ่มหงส์เพลิง ทำให้หญิงม่ายผู้น่าสงสารต้องอยู่ที่นั่นต่อ และหลังจากนั้นมาเธอก็ไม่เคยจะได้ของไว้ฝึกฝนพลังวรยุทธ์อะไรอีกเลย !

เพื่อที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป หวังซานเหนียงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำเรื่องฆ่าคนแย่งของ ! แต่ด้วยแม่ทัพกลุ่มเสือขาวคนนี้ ตั้งแต่ต้นได้แอบจับตามองตามหวังซานเหนียงไว้แล้ว ทำให้อีกฝ่ายได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่นาน !

จนกลายเป็นว่าหวังซานเหนียงพบเจอกับหายนะเข้าให้แล้ว ! ด้วยต้องหลบหนีจากคนกลุ่มเสือขาวนับไม่ถ้วนที่ตามไล่ฆ่าเธอ ! ซึ่งถ้าไม่ใช่เพราะสุดท้ายมีแม่ทัพกลุ่มหงส์เพลิงช่วยไว้ เกรงว่าตอนนี้หวังซานเหนียงได้ไปอยู่ในหลุมแล้ว !

เพราะแบบนี้กลุ่มหงส์เพลิงและกลุ่มเสือขาวจึงกลายเป็นศัตรูกัน ! และก็ด้วยเรื่องนี้ มันก็ทำให้แม่ทัพกลุ่มหงส์เพลิงโจมตีกลุ่มเสือขาว ! ส่งผลให้กลุ่มเสือขาวได้รับบาดเจ็บกันถ้วนหน้า ! ขนาดที่ว่าแม่ทัพของพวกเขาอีกนิดเดียวก็จะถูกแม่ทัพกลุ่มหงส์เพลิงสังหารสิ้นแล้ว !

หลังจากฉู่เหินฟังเรื่องนี้จบ เขาก็โมโหเช่นเดียวกัน แม่ทัพกลุ่มเสือขาวมันไม่ใช่คน !

ในเมื่อเขาได้รู้จักกับแม่เลี้ยงหวังซานเหนียง งั้นเขาก็ควรที่จะแก้แค้นแทนแม่เลี้ยงของตัวเองเสียหน่อย ว่าแล้วนัยน์ตาของชายหนุ่มก็พลันแผ่รังสีสังหารออกมา !

หลังจากปรับความเข้าใจผิดกันแล้ว ทั้งสองคนก็อารมณ์เย็นลง ก่อนจะทำการพูดคุยกันอีกเล็กน้อย จนทำให้ฉู่เหินได้ลุงเพิ่งมาอีกคน ! ซึ่งก่อนกลับบ้าน ลุงคนนี้ก็ได้มอบแต้มผลงานให้ชายหนุ่มจำนวนหนึ่ง และถึงแม้ว่าจะไม่เยอะ แต่ก็มีหลายหมื่นแต้มทีเดียว ชนิดที่ว่าหลังจากที่ได้แต้มผลงานพวกนี้มา ต่อไปฉู่เหินก็ไม่ต้องอดตายแล้ว !

ตอนขากลับ ชายหนุ่มได้แวะซื้ออาหารดี ๆ มา หวังให้ผู้เป็นแม่เลี้ยงได้ลองชิม !!! เนื่องจากมันก็หลายปีมาแล้วที่เธอไม่ได้ทานของดี ๆ เลย และถึงแม้ผู้เป็นพี่ชายจะพยายามช่วย หากแต่หวังซานเหนียงก็เอาแต่ปฏิเสธเขามาตลอด !!!