สุดยอดเซนต์ตัวปลอมแห่งยุค - ตอนที่ 17 ความสับสน
ชมชั้น! ชมชั้นอีกสิ! ตูนี่แหละโคตรอัจฉริยะ!
เอาเวทมนตร์รักษาไปกินซะไอ้พวกไพร่ทั้งหลาย!
…หืม? ทำไมรู้สึกเหมือนมีอะไรแปลกๆ
ตอนนี้ชั้นกำลังฟินสุดๆเลยในระหว่างที่ร่ายเวทย์รักษาไปทั่ว กำลังดื่มด่ำกับการที่สามารถข้ามผ่านอีเวนท์มาได้สำเร็จ
เหตุการณ์ปีศาจอาละวาดตกอยู่ในการควบคุมของชั้นอย่างรวดเร็ว มีผู้บาดเจ็บบ้าง แต่ไม่มีผู้เสียชีวิต
ถ้ายังไม่ตายชั้นก็สามารถรักษาให้หายขาดได้หมดแหละ ว้าว บางทีก็กลัวพรสวรรค์ของตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย
ถ้าจะมีอะไรที่ชั้นได้เรียนรู้หลังจากกลายมาเป็นเอลริสแล้วล่ะก็ ก็คือว่าเธอคนนี้น่ะมันตัวบั๊กของแท้เลย
ตามเกมแล้ว เป็นเพราะว่าเธอเป็นตัวละครบอสที่จะสามารถสู้ได้ในช่วงหลัง เธอจึงต้องมีพลังและเลเวลที่สูงพอให้สมกับเป็นบอส แต่เพราะว่าด้วยนิสัยของตัวเธอทำให้การบอกว่า “เธอมุ่งมั่นฝึกฝนจนแข็งแกร่ง” เป็นเรื่องที่ขาดความเรียลลิสติก ส่งผลให้เธอถูกเขียนออกมาเป็น”ไอ้โง่ที่มีพรสวรรค์จากเทพเจ้าแต่ไม่ได้ใช้งานจริง” เพื่อความสมดุล
ก็เพราะแบบนั้น ชั้นเลยได้มาตีปีศาจเล่นอย่างกับเกมมุโซวอยู่อย่างนี้[*เกมมุโซวก็คือพวก Dynasty Warriors ที่ผู้เล่นจะได้ตีฝ่าทั้งกองทัพศัตรู โจมตีครั้งเดียวกวาดพวกลูกกระจ๊อกตายไปเป็นเบือ]
“After Rain Comes Fair Weather”
ท่าไม่ตาย เอาสุภาษิตต่างชาติมาใช้เป็นชื่อท่าเพราะมันเท่ พาร์ท 3!
ชั้นเปลี่ยนเวทย์ให้กลายเป็นละอองแสงตกลงมาจากฟ้าราวกับฝน รักษาบาดแผลของพวกนักเรียน
จะให้มารักษาทีละคนสองคนมันน่ารำคาญ เอาไปเลยท่าฮีลแบบ AOE ตู้มเข้าให้!
แล้วคนที่อยู่ใต้หลังคาจะไม่เป็นไรเหรอ? ไม่ต้องห่วง นี่เป็นแค่เวทมนตร์รักษาที่คล้ายกับฝน ไม่ใช่ฝนจริงๆ มันทะลุผ่านพลังคาได้
จุดด้อยของเวทย์นี้ก็คือมันส่งผลกับทุกคนที่อยู่ในระยะ ถ้าบาดเจ็บก็จะหายดีและกลับมากระตือรือร้นอีกครั้ง
แต่ถ้าไม่บาดเจ็บก็จะกลายเป็นว่าถูกทำให้กระตือรือร้นจนไฮเปอร์ แต่เรื่องนั้นช่างมันไปก่อน
เอาล่ะ เสร็จแล้ว ไอ้แว่นโรคจิตตรงนั้นน่ะ มาตรวจให้เรียบร้อยดิ๊ มันไม่น่ามีคนเจ็บเหลือแล้วนะ
มันน่ารำคาญชั้นเลยขี้เกียจทำเอง แกเป็นอาจารย์ที่นี่ มาทำงานบ้างเข้าใจมั้ย?
“ขอรับท่าน! วางใจกระผมคนนี้ได้เลย โอ ท่านเซนต์! ถึงอย่างนั้น…อา ช่างมหัศจรรย์อะไรเช่นนี้…ปาฏิหารย์แท้ๆเลย…”
ปาฏิหารย์เหรอ เหอะ น่าเสียดายนะ ก็แค่เวทมนตร์จำนวนมหาศาลเท่านั้นแหละ
ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องไปทำลายความฝันคนอื่นแบบนั้น ก็จะไม่พูดอะไรแล้วกัน
โอเค ได้เวลากลับก้องเรียนไปเฝ้าดูเอเทอร์น่าจังต่อ
แต่เดี๋ยวนี้ ดูเหมือนว่าเอเทอร์น่าจังจะรู้สึกถึงอะไรที่ไม่ดีจากชั้น ดูระวังสายตาของชั้นอยู่ตลอดเลย
สงสัยจะเป็นเพราะว่ามองบั้นท้ายเธอมากไปหน่อย…
อาจจะรู้สึกขยะแขยงกับสายตาแบบนั้น ก็พอเข้าใจได้
ชั้นก็โดนมองแบบนั้นอยู่บ่อยๆ
โดยเฉพาะจากไอ้แว่นโรคจิตนี่แหละ
เดี๋ยวค่อยไปขอโทษที่มองมากเกินแล้วกัน
…จะว่าไป เอเทอร์น่าอยู่ที่ไหนน่ะ?
หาในห้องเรียนไม่เห็นเจอเลย?
นี่รู้สึกขยะแขยงกับสายตาของชั้นขนาดนั้นจนหนีไปเลยเหรอ?
โอ้ย ไอ้หนูเวอร์! ไวฟุนายไปไหนน่ะ?
“เอเทอร์น่า… พอพูดแบบนั้นแล้ว ก็รู้สึกว่าไม่เห็นเธอเลยนะครับ…”
เฮ้ยย เนลเวออออร์!
อุ๊บส์ พูดผิด เวอร์เนลลลลล!
ทำไมไม่จับตาดูเธอไว้ฟะ?! เธอเป็นนางเอกคนเดียวที่แกมีความสัมพันธ์ด้วยในตอนนี้นะเฟ้ย!
เป็นบ้าอะไรถึงเมินนางเอกแล้วมองไปที่อื่นวะ?!
“พอพูดแบบนั้นแล้ว” บ้านป้าเอ็งสิ…
แกไม่มีนางเอกคนอื่นเหลือแล้วนะ นี่แกโง่รึเปล่าเนี่ย!
“อ๊ะ ท่านเอลริสคะ ชั้นเห็นเอเทอร์น่าซังออกไปจากห้องเรียนเมื่อสักครู่ค่ะ”
ยังมีคนเห็นอยู่สินะ ดีมาก!
ชั้นจำสาวน้อยน่ารักคนนี้ได้
สาวน้อยผมทองยาวเล็กน้อยคนนี้คือฟิโอร่า
ชั้นเคยรักษาเธอมาก่อนในอดีต และเธอก็เป็นหนึ่งในตัวประกันจากเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้
“ผมก็เห็นเธอครับ สีหน้าของเธอดูมืดหม่นชอบกลเพราะอะไรบางอย่าง แล้วเธอก็เดินไปทางนั้น…”
อ๋า? แกเป็นใครน่ะ?
ตูไม่จำผู้ชายให้โง่หรอกเว้ย
ก็อยากจะพูดแบบนั้น แต่ตอนนี้คงต้องตีหน้าซื่อด้วยรอยยิ้ม แล้วฟังข้อมูลให้ดีๆก่อน
ใจนะ ตัวประกอบเอ
“จริงเหรอจอห์น?”
“ใช่…เธอทำท่าเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่”
ดูเหมือนตัวประกอบเอจะชื่อว่าจอห์น
ถ้าดูดีๆแล้ว เขาน่าจะอยู่ในเหตุการณ์ตัวประกันด้วย…คิดว่านะ งั้นมั้ง
พวกนายเริ่มสนิทกันจากเหตุการณ์นั้นสินะ
ว่าแล้วต้องเป็นอียิปต์…แล้วจะออกเดินทางเมื่อไหร่ล่ะ? ฉันขอร่วมทางไปด้วยคนสิ[บทพูดของคะเคียวอินจากโจโจ้ภาค 3 นี่ถึงกับต้องไปขุดการ์ตูนเก่ามาอ่านเลยนะ”
“ถ้าท่านเอลริสไป ดิฉันก็จะขอไปด้วยค่ะ”
โอ้ เลย์ล่า วางใจได้เหมือนเคยเลยนะ
เธอเป็นคนที่พึ่งพาได้ ถ้ามาด้วยก็อุ่นใจ
“หากท่านเซนต์จะไป เช่นนั้นก็ไม่มีทางที่กระผมจะไม่ติดตามไปด้วย…นักเรียนทั้งหลาย ที่เหลือเป็นคาบเรียนด้วยตัวเองนะ”
ไอ้แว่นโรคจิตก็จะมาด้วย ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเอ็งเฟ้ย
…เป็นปาร์ตี้ที่ดูไม่น่ารอดเลย
ตัวเอก(เวอร์เนล)กับนางเอกรอง(เลย์ล่า)ก็ว่าไปอย่าง แต่คนอื่นนี่ไม่ไหวนะ
ฟิโอร่ากับตัวประกอบเอไม่ได้อยู่ในเกมด้วยซ้ำ แล้วก็มีบอสกลางไอ้แว่นโรคจิต
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ตัวละครน่ารังเกียจที่สมควรโดนลงทัณฑ์(เอลริส) หรือก็คือตัวชั้น
ปาร์ตี้โจ๊กชัดๆเลย
และแล้วตัวโจ๊กหกคนนี้ก็ไล่ตามเอเทอร์น่าไป แต่เราออกตัวช้าไปหน่อยเลยตามไม่ทัน
“ทางนี้ขอรับ มีร่องรอยพลังเวทย์ของเธออยู่”
ไอ้แว่นโรคจิตพูดด้วยความมั่นใจ
เป็นแค่ไอ้โรคจิตแท้ๆ มีประโยชน์กว่าที่คาดนะเนี่ย!
สมกับเป็นสตอล์กเกอร์ ผู้เชี่ยวชาญด้านนี้จริงๆ!
ไม่ว่าใครก็เป็นประโยชน์ได้ทางใดทางหนึ่ง ไม่เกี่ยวว่าจะเป็นคนแบบไหน ล่ะมั้ง
ปกติชั้นก็แค่โยนเวทมนตร์ไปสุ่มๆ ไม่เคยมานั่งแกะรอยพลังเวทย์หรอก
อืม… หรือจริงๆแล้วไอ้หมอนี่มันจะเก่งหว่า?
ไอ้แว่นโรคจิตนำทางพวกเราไปที่หน้าผานอกสถาบัน
คลื่นทะเลซัดโครมครามอยู่ด้านใต้ คิดยังไงก็บอกได้แค่ว่าคนที่สร้างโรงเรียนในที่แบบนี้มันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
จริงๆแล้วก็ไม่ได้สร้างอยู่บนผาตรงๆหรอก แค่สร้างบนที่สูงที่มีหน้าผาใกล้ๆ
และตรงขอบผานั้น…เอเทอร์น่ายืนอยู่ตรงจุดที่เลยรั้วกั้นไปอีก
เด็กคนนี้ทำอะไรน่ะ?
เมื่อเห็นเอเทอร์น่ายืนอยู่ตรงจุดที่อันตราย เวอร์เนลตื่นตระหนกและตะโกนขึ้น
“เอเทอร์น่า! ไปทำอะไรตรงนั้น่ะ!”
ถามจริ๊ง
“อย่าเข้ามานะ!”
เอเทอร์น่าตะโกนกลับ แล้วค่อยๆก้าวเข้าใกล้ขอบผาขึ้นเรื่อยๆ
อันตรายแล้วนั่น อีกนิดเดียวเธอก็จะโดดลงไปแล้วนะ
จริงๆเธอก็คงไม่เป็นไรหรอกถึงจะโดดไป
ต้องถามเธออย่างใจเย็นก่อนว่าทำไมถึงทำแบบนี้
“ชั้นต้องหายไปค่ะ!”
“พูดอะไรของเธอน่ะ?!”
เมื่อชั้นได้ยินเอเทอร์น่าและเวอร์เนลถกเถียงกัน ก็เริ่มจมลงสู่ความคิด
ไปปักธงอะไรตอนไหนรึเปล่า?
ชั้นเล่นผ่านมาแล้วทุกรูท อ่านเว็บบทสรุปมาแล้วก็หลายครั้ง แต่ชั้นไม่เคยเห็นอีเวนต์แบบนี้มาก่อนเลย
ในเกมนี้…มีอีเวนต์ย่อยอยู่มากมาย ถึงกับเป็นไปได้ที่จะมีรูททั้งรูทถูกซ่อนอยู่มาได้กว่าสี่ปีนี่นา
ถึงจะมีบทสรุปก็ยังครอบคลุมไม่ทั่ว
ทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้น? เป็นเพราะว่าเวอร์เนลทิ้งเอเทอร์น่าไปเล่นกล้ามเหรอ?
“ทั้งหมด…ทั้งหมดเป็นความผิดของชั้นเองค่ะ! ที่ฟาร่าเซนเซย์แปลกไป… ความโกลาหลเมื่อสักครู่… เป็นเพราะว่าชั้นอยู่ที่นี่…!”
หืม?
เธอพูดอะไรแปลกๆ
ฟาร่าซังแปลกไปเพราะเธอเหรอ?
โทษที ไม่เข้าใจเลย ไม่รู้อะไรทำให้เธอคิดแบบนั้น
ชั้นมั่นใจว่าบอกไปแล้วนะว่าฟาร่าซังโดนควบคุมโดยแม่มดน่ะ
ที่ปีศาจออกอาละวาดก็เป็นเพราะแม่มด ไม่เกี่ยวกับเอเทอร์น่าสักหน่อย
ตอนนี้ต้องทำให้เธอสงบลงก่อน
เธอในตอนนี้ต้องสับสนอะไรอยู่แน่
“ใจเย็นก่อนจ้ะ เธอกำลังสับสนอยู่นะ มาทางนี้ก่อนสิ แล้วเราค่อย…”
“อย่าเข้ามา!”
ชั้นพยายามทำให้เธอใจเย็นลง แต่กลับได้ผลตรงข้ามซะอย่างนั้น
ปฏิกิริยานี้…หรือนี่เป็นความผิดของชั้นเหรอ?
นี่สายตาของชั้นน่ารังเกียจขนาดนั้นเลยเหรอ? สงสัยมองตูดเธอจะเป็นเรื่องไม่ดีจริงๆ
“ไม่ต้องซ่อนแล้วล่ะค่ะ ท่านเอลริส… ชั้นรู้ทุกอย่างแล้ว…”
อะเฮือก!
ไม่ ไม่ได้การล่ะ… นี่ความแตกแล้วเหรอที่ชั้นเป็นเซนต์ตัวปลอมน่ะ?!
นี่เธอพบแล้วเหรอว่าภายในชั้นมันเป็นขยะที่กองทับกันสูงจนเอาไปลงกินเนสบุ๊คได้?!
เออ ก็เป็นไปได้นะ เหราะเธอเป็นเซนต์ตัวจริง ถึงชั้นไม่เคยมีแผลให้เธอเห็น เธอก็น่าจะคิดได้ว่า “ชั้นต่างหากคือตัวจริง! เธอคนนั้น่ะเป็นตัวปลอม!”
หรือเพราะว่าชั้นมองตูดมากไปเหรอ?
ขะ ขะ ขะ ขะ ขะ เข้าใจผิดแล้วค้าบ!
มันก็แค่…สัญชาตญาณพาไป…
ก็แบบ ตูดเธอสวยอ่ะ… คือน่าบีบ…
อะ อะหวา อะหวาหวาหวาหวา…
ไม่ดิ เดี๋ยว
แล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่เธอจะฆ่าตัวตายล่ะ?
ถึงชั้นจะตกไปก็ไม่เป็นไรเพราะชั้นเป็นเซนต์ตัวจริงส่วนเธอเป็นตัวปลอม! กะจะพิสูจน์ด้วยวิธีนั้นเหรอ?
หึ…ช่างโง่เขลานัก
หยุดเถอะเอเทอร์น่า มันทำให้พี่เจ็บปวด
“ชั้นไม่เข้าใจว่าเธอพูดอะไรเลยจ้ะ ตอนนี้ช่วยใจเย็นก่อนนะ…”
“ใช่แล้ว… ท่านไม่มีทางเข้าใจว่าชั้นรู้สึกอย่างไรหรอกค่ะ…”
อืมม…ก็ไม่เข้าใจจริงๆนั่นแหละ
สำหรับเธอแล้ว ทั้งที่เป็นเซนต์ตัวจริง แต่ก็กลับมีตัวปลอมที่เรียกตัวเองว่าเป็นของจริง…
เธอเป็นเหยื่อของการถูกสวมรอย ส่วนชั้นก็เป็นคนร้าย
แต่นั่นไม่ใช่ความผิดชั้นซักหน่อยนะ มันมีไอ้โง่คนนึงที่ถูกเรียกว่าโหรที่จำพวกเราสลับกันตอนยังเป็นทารก เป็นความผิดไอ้เวรนั่นต่างหาก
ไม่ใช่ความผิดชั้นนะ! ชั้นบริสุทธิ์!
…ก็คิดแบบนั้นอยู่ได้แค่ชั่ววูบ เป็นเพราะว่าในครู่ต่อมา อยู่ๆเธอก็ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ออกมาทางคำพูด
“—เซนต์แบบท่านน่ะ ไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของแม่มดอย่างชั้นหรอกค่ะ!”
อืม เข้าใจล่ะ เธอคือแม่มดนี่เอง…
น่าตกใจเลยนะ แต่ตัวชั้นไม่ได้ต้องการจะมาเป็นเซนต์ตัวปลอม…
…….
หา? แม่มด? ไม่ใช่เซนต์เหรอ?
เธอเพิ่งบอกว่าเธอเป็นแม่มดใช่มั้ย?
…………
โทษทีนะ ช่วยพูดอีกทีดิ๊?
