หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี / รักแสนหวานของมหาเศรษฐีหน้าหยก - ตอนที่ 148
ตอนที่ 148 เพราะคุณไม่คู่ควร!
อุบัติเหตุกะทันหันทําให้แขกจากด้านข้างมารวมตัวกัน
ฉากที่น่าอายทําให้บรรยากาศของห้องโถงหยุดชะงักไปชั่วขณะ
พวกเขาอยากเห็นหยุนซือซื้อขายหน้า
หยุนนาที่มีใบหน้าซีดเซียวลืมตาขึ้นอย่างระมัดระวัง หยุนซือซือจ้องมองเธอด้วยสีหน้าเย็นชาอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เธอตกตะลึงกับสิ่งนี้ ปกติพี่สาวบุญธรรมของเธอมักจะอ่อนหวาน อ่อนโยนและจะไม่มีวันจองเธออ
“พี่….”
กระเซ็น!
ก่อนที่หยุนนาจะได้สติกลับคืนมา หยุนซือซือก็เดินเข้าไปหาเธอด้วยใบหน้านิ่งเฉยและยกข้อมือขึ้นสูงแล้วเทไวน์ในแก้วลงบนหัวของเธอ
หยด…
ของเหลวเย็นทําให้เธอเปียกโชก
ฝูงชนต่างพากันอ้าปากค้างกับเหตุการณ์นี้
หยุนนาคิดไม่ถึงว่าพี่สาวที่อ่อนโยนที่ถูกเธอกลั่นแกล้งมาโดยตลอดจะตอบโต้อย่างกะทันหันด้วยการเทไวน์ต่อหน้าคนเหล่านี้
เธอเงยหน้าไปทางหยุนซือซืออย่างโกรธเกรี้ยวและเห็นว่าดวงตาที่เยือกเย็นกําลังจ้องเธออยู่ “พี่! พี่กล้าเทไวน์ใส่ฉันได้ยังไง?!” จากนั้นเธอก็เดินไปหาหยุนซือซือด้วยมือที่สูงขึ้นและตั้งใจจะตบ
แต่ก่อนที่ฝ่ามือของเธอจะสัมผัสหยุนซือซือก็มีคนจับข้อมือเธอไว้แน่น
ด้วยสายตาที่ขุ่นมัวจากความโกรธ เธอหันมองว่าใครยับยั้งเธอไว้
“ซิง…ซิงเจ๋อ…. ” กู้ซิงเจ๋อเป็นคนหยุดเธอ
หยุนนาเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ ด้วยเหตุผลบางอย่างความโกรธของเธอจึงลดลงต่อหน้าเขา
กู้ซิงเจ๋อเป็นไอดอลในความคิดและเป็นผู้ชายในฝันของเธอ เธอต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองหรืออย่างน้อยก็แสร้งทําเป็นทําตัวอ่อนน้อมถ่อมตนและประพฤติตัวดีเพื่อไม่ให้เกิดความประทับใจที่ไม่ดี
เธอถอนมือออกและมองเขาอย่างขี้อาย เมื่อตระหนักได้ว่าตอนนี้เธอดูน่าอายแค่ไหนความเกลียดชังก็พุ่งพล่านในใจเธอ!
ทั้งหมดเป็นเพราะหยุนซือซือ! เธอทําให้ฉันอับอายต่อหน้าคนเหล่านี้และไอดอลของฉัน!
เธอสาปแช่งหยุนซือซือภายใต้ลมหายใจ เธอพูดอย่างเขิน ๆ “ซิงเจ๋อ…สวัสดีค่ะ ฉันหยุนนา… ฉันเป็นแฟนคลับของคุณ ฉันชอบคุณมาก คุณเป็นไอดอลของฉันมาตลอดเลยค่ะ….”
ในขณะที่เธอพูดเธอก็เงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่เห็นดวงตาที่เย็นชาของกู้ซิงเจ๋อตกลงมาที่เธอ..และตกลงมาที่สร้อยคอระหว่างคอของเธอ
“ซิงเจ๋อ..” หยุนนากอดไหล่ด้วยความอับอาย ตอนนี้เธอเปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า เป็นความอับอายอย่างที่สุด
เธอทําหน้าตาที่น่าสมเพชและกล่าวอย่างน่าสงสาร “ขอโทษนะคะที่ต้องมาเห็นท่าทางที่น่าอายแบบนี้…”
เขาคว้าสร้อยคอที่คอของเธอและค่อยๆจับมันขณะที่ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างอันตราย “สกปรกจริง ๆ…”
“เอ่อ สกปรกไปหน่อยน่ะค่ะ…ฉัน… ฉันไม่มีชุดให้เปลี่ยนเลย… ทํายังไงดีคะ?” เธอตอบอย่างน่าสงสาร โดยเข้าใจผิดว่าคําพูดของเขาแสดงความเห็นใจ
กู้ซิงเจ๋อเงยหน้าขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแสดงอาการตําหนิ เขาสั่งอย่างเย้ยหยันว่า “ถอดมันออก”
“…ห้ะ?!” เธอตื่นตระหนกและพูดอย่างเขิน ๆ “อะไรนะคะ? ซิงเจ๋อ คุณหมายความว่าไง? คนเยอะขนาดนี้ให้ฉันถอดชุดทําไม…”
“ผมให้คุณถอดชุดและสร้อยคอนั้นเดี๋ยวนี้”
เขามองเธอด้วยความรังเกียจราวกับเธอเป็นหนอนที่คลานอยู่ในท่อระบายน้ํา “เพราะคุณไม่คู่ควร”
