หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี / รักแสนหวานของมหาเศรษฐีหน้าหยก - ตอนที่ 156
ตอนที่ 156 ผมต้องการคุณ คุณไม่เต็มใจงั้นเหรอ?
หยุนซือซื้อหดไหล่ในขณะที่เธอตอบอย่างเคร่งขรึมว่า “หากมีการละเมิดสัญญาเกี่ยวกับการดูแลเด็ก ผู้ฝ่าฝืนจะต้องจ่ายค่าปรับเป็นเงินจํานวนหนึ่งพันล้านหยวน”
เธอกัดริมฝีปากอย่างแรงก่อนจะพูดว่า “ขอเวลาหน่อยฉันจะชดใช้ให้”
“อ่า”
มู่หย่าเจ๋อนั่งลงบนโซฟาอย่างสบายๆ ขาของเขาไขว้กันอย่างสง่างาม “หนึ่งพันล้าน คุณทําได้เหรอ?”
“โปรดเชื่อฉัน”
“ผมไม่เชื่อสักคํา” เขาพูดอย่างเย็นชา “ผมจะเอาสิทธิ์ในการดูแลเด็กคืนมา”
“อย่านะ!” เธอสูญเสียเสียงในขณะที่หัวใจเต้นแรงด้วยความเศร้าโศก เมื่อนึกถึงการสูญเสียลูกชาย “ได้โปรด โปรดอย่าพรากโย่วโย่วไปจากฉัน”
“ขอเหตุผลหน่อยสิ”
เธอตอบอย่างฟูมฟายว่า “ฉันรักเขาและเขาก็ทนไม่ได้ที่จะทิ้งฉันไปด้วย!”
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างเย็นชา “ได้”
เธอจ้องมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตาโดยไม่คาดคิดว่าเขาจะยอมง่ายๆเช่นนี้
“แต่…” เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่หยุดลงทันใดนั้นสายตาของเขาก็ค่อยๆลึกลงไปที่เธอ
“แต่?” หัวใจหยุนซือซื้อเต้นสูงอีกครั้ง
“คุณต้องอยู่กับผม”
เธอสูดหายใจเข้าอย่างแรง
“อยู่ … กับคุณ?”
เขาถามด้วยรอยยิ้มว่า “ทําไม?”
“คุณมู่ คุณล้อเล่นใช่ไหม?”
“เป็นผู้หญิงของฉัน” ก่อนที่เธอจะตอบคําถามเสร็จชายคนนั้นขัดจังหวะเธอก่อน
ความเย็นชาครอบงํา
เธอมองเขาด้วยความประหลาดใจ ภายใต้แสงจันทร์ชายคนนั้นนอนแผ่บนโซฟาอย่างสบาย ๆ เหมือนกษัตริย์โบราณผู้โหดเหี้ยม เลือดเย็นและมีอํานาจเหนือกว่า
“อะไรนะ” ริมฝีปากบางของเขาโค้งงอเมื่อเห็นเธอดูตกใจเขาถามว่า “ผมต้องการคุณ คุณไม่เต็มใจงั้นเหรอ?”
“คุณหยุน ผมว่ารสนิยมคุณมีปัญหานะ” เขาพูดติดตลก “ผู้หญิงหลายคนเต็มใจที่จะเข้าแถวจากที่นี่ไปปารีสเพื่อให้ได้ความสนใจจากผม แล้วตอนนี้ผมต้องการแต่คุณกลับไม่เต็มใจหรือคุณแกล้งปล่อยเพื่อจับมัน”
เธอหัวเราะเยาะในคําพูดของเขาและเช็ดน้ําตาออกจากมุมดวงตา
ในขณะที่เธอยังคงกังวลการเยาะเย้ยของเขาก็ทําให้เธอสงบลง
“ถ้าอย่างนั้น ทําไมคุณไม่เลือกผู้หญิงพวกนั้นสักคนล่ะ”
ม่หย่าเจ๋อหัวเราะเบา ๆ “คุณช่างไม่รู้จักผู้ชายเอาซะเลย”
“ฉัน….”
“ถ้าคุณไม่เต็มใจประตูอยู่ตรงนั้น ออกไปเองให้ได้” เธอแปลกใจกับคําพูดของเขา
เขาปล่อยฉันไปเหรอ?
“คุณจะปล่อยฉันไปจริงๆเหรอ?”
“ผมไม่ได้ขังคุณนะ ขาก็อยู่ที่ตัวคุณนี่”
เธอครุ่นคิดยกอกขึ้นสูงและบอกเขาก่อนจะเดินไปที่ประตู “เรื่องคืนนี้ ฉันจะทําเป็นว่าไม่เคยเกิดขึ้น”
ชายคนนั้นพูดเสริมอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เธอหันไป “จดหมายของทนายความจะถูกส่งในวันพรุ่งนี้หลังจากที่คุณเดินออกจากประตูไป”
นั่นทําให้เธอหยุดนิ่งอยู่กับที่เธอยืนอยู่ตรงจุดนั้น กระดูกสันหลังของเธอเกร็งจากความตกใจและความกลัว
ชายคนนี้จริงจังอย่างไม่ต้องสงสัย
เธอจะสู้เขาได้หรือไม่?
เธอจะเอาชนะตระกูลมู่ได้หรือไม่?
เธอไม่มีอํานาจต่อกลุ่มบริษัทที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ เธอหันมาหาเขาด้วยใบหน้าเธอจะสู้เขาได้หรือไม่? “น่ารังเกียจ!”
ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มลึกและยั่วยุ
เขารู้จักเธอดีเขารู้ว่าเธอจะไม่เดินออกไปจากประตูนี้
“ผมทําได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ” เขาเหล่และพูดอย่างยั่วยุ “และผู้หญิงก็เช่นกัน”
