หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี / รักแสนหวานของมหาเศรษฐีหน้าหยก - ตอนที่ 45
ตอนที่ 45 หลงเข้าไปในถ้ำหมาป่า
“ฉันหมายความว่าไงเหรอ?” ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ คนที่อยู่ข้างหลังเขายิ้มเยาะ “น้องสาวของเธอที่ไม่รู้กฎและมาหาเราเพื่อเล่นสนุกโดยที่ไม่มีเงิน ติดอยู่กับเราทุกวันจนเป็นหนี้ 200,000 บาท! “
สองแสน!
หยุนซือซือตกตะลึง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ
เธอคิดว่าหยุนนาแค่อยู่ในช่วงดื้อรั้นที่แค่ออกไปเที่ยวสนุกข้างนอกเท่านั้น จึงไม่คิดมากกับการกระทำของเธอและคิดว่าเธอจะสำนึกได้ในไม่ช้าก็เร็ว
เธอคิดไม่ถึงเลยว่าหยุนนาจะร้ายกาจพอที่จะกล้าเล่นยาแถมยังติดหนี้คนพวกนี้อีกสองแสน!
สองแสน… ถึงจะขายคอนโดมิเนียมของพ่อก็ไม่เพียงพอต่อการจ่าย!
เธอยืนอยู่ตรงนั้นร่างกายของเธอแข็งราวกับก้อนหิน ชายคนนั้นพูดพึมพำอยู่ข้างๆเธอ “ไม่มีเงินแล้วยังกล้าเล่นยานี่มันน่ารำคาญจริงๆ! เธอบอกฉันสิว่าจะจ่ายเงินก้อนนี้ยังไง? หรือต้องการให้พวกเราไปเคาะประตูเพื่อเก็บมัน? “
ชายคนนั้นที่ชื่อเฉียงเขามีบุหรี่อยู่ในมือและมีผู้หญิงเซ็กซี่ในอ้อมแขน เขาบีบบุหรี่ออกและพูดด้วยรอยยิ้ม “น้องสาวยังอายุน้อยคงไม่มีเงินจ่ายคืนเรา งั้นพี่สาวควรมีเงินสิ?”
ดวงตาของเธอมืดลง “ฉัน… ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก”
นับประสาอะไรกับสองแสน สองหมื่น สองพันยังหาคืนไม่ได้เลย!
ชายคนนั้นจ้องมองเธอด้วยความผิดหวัง “ไม่มีเงินเหรอ? พี่เฉียงเธอบอกว่าเธอไม่มีเงิน!”
“ สองแสน มันไม่ใช่เงินน้อยๆ”
หลี่ตงเฉียงยิ้มอย่างหยาบคายเมื่อได้ยินคำพูดเมื่อได้ยินเช่นนี้ “ ไม่มีเงินเหรอ? งั้นก็จ่ายด้วยอย่างอื่น!”
ชายคนนั้นเข้าใจเจตนาของอีกฝ่ายก็ก้มศีรษะลงมองเธออย่างลามกทันทีและพอใจกับสิ่งที่เห็น
“เธอดูรูปร่างหน้าตาดี มาสนุกกับพี่เฉียงสักสองสามวันก็น่าจะพอจ่ายหนี้ได้! เธอควรดีใจนะ! ที่ผู้หญิงข้างนอกไม่มีใครทำให้พวกเราสนใจได้เหมือนเธอ!”
“ไม่!” เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น
ชายหนุ่มยิ้มเยาะและตบแก้มเธอเบา ๆ และชี้ไปหลี่ตงเฉียง “ นี่ เธอควรรู้ว่าอะไรดีไม่ดี เธอรู้ไหมนี่คือใคร? นี่คือเจ้าของบาร์ในถนนปักกิ่งแต่เธอยังกล้าปฏิเสธข้อเสนอ? หาเรื่องใส่ตัวแล้ว!”
เขาบีบเธอแรงและตรึงเธอไว้ที่โซฟา หลี่ตงเฉียงดึงเธอไปทันทีด้วยมือข้างหนึ่งเขารินวิสกี้ออกมาหนึ่งแก้วและแล้วเช็ดปลายนิ้วแป้งสีขาวที่ขอบแก้วก่อนส่งให้เธอ
หยดแอลกอฮอล์กระเซ็นเต็มโต๊ะ
“ดื่มซะ!”
หยุนซือซือจ้องไปที่ไวน์และการหายใจของเธอก็ค่อยๆสั้นลง
“ฉัน… ฉันดื่มไม่เป็น!”
ไม่ต้องพูดถึงวิสกี้หรือเบียร์เลยเธอไม่สามารถสัมผัสมันได้ด้วยซ้ำ ร่างกายของเธอแพ้แอลกอฮอล์ หนึ่งอึกของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะทำให้เธอหมดสติถ้าเธอจิบมากนี้คงไม่สามารถออกไปจากห้องนี้ได้อย่างแน่นอน
หลี่ตงเฉียงแลบลิ้นของเขาและคิ้วขมวด “ทำไมล่ะ? ไม่ไว้หน้าฉันหน่อยเหรอ?”
“ ฉันดื่มไม่ได้จริงๆ!” หยุนซือซือบีบมือแน่นด้วยความสูญเสีย
“ ทำตามคำสั่งฉันในขณะที่ฉันยังดีกับเธออยู่!”
หลี่ตงเฉียงสังเกตเห็นว่าคุยดีๆไม่ได้ผลกับเธอจึงส่งสัญญาณให้ผู้ชายข้างๆเขาจ้องมองด้วยความเข้าใจจึงขยับเข้ามาจับคางของเธอจากนั้นก็แยกริมฝีปากเธอออกจากกันและเทแอลกอฮอล์ในแก้วลงไปที่ปากของเธอ
พร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เข้มข้น เหล้าวิสกี้หนึ่งคำไหลลงคอเธออย่างรวดเร็วสิ่งนี้ทำให้เธอตกใจมากและเริ่มหายใจไม่ออกจนสำลักแอลกอฮอล์ที่เผาไหม้ขณะที่ไหลลงคอ ทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที จากนั้นน้ำตาเธอก็ไหลออกมา
หยุนซือซือผลักชายคนนั้นออกแล้วแก้วก็เป็นชิ้น ๆ บนพื้น
เธอกอดคออย่างหมดหวังโดยที่สะโพกของเธองอลงและมีอาการไออย่างรุนแรงซึ่งทำให้เธออาเจียนหลายครั้งราวกับว่ามีไฟลุกโชนจากภายในเธอรู้สึกแสบร้อนในท้อง
