หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี / รักแสนหวานของมหาเศรษฐีหน้าหยก - ตอนที่ 73
ตอนที่ 73 ครั้งนี้จะไม่ยอม
“ แก…” หลี่ฉินพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
คำพูดที่หยุนซือซือพูดคือสิ่งที่หลี่ฉินพูดกับเธอก่อนหน้านี้และเธอก็จำทันได้ทั้งหมด
หยุนซือซือดูอ่อนแอและไร้ที่พึ่งในอดีต แต่ตอนนี้เธอแตกต่างไป เธอจะทำกับพวกเขาในสิ่งที่พวกเขาทำกับเธอทีละนิด!
หลี่ฉินคว้าแขนของเธอและกำลังจะพูดคำรุนแรง หยุนซือซือมองไปที่มือเหี่ยวเฉาและสั่งอย่างเย็นชาว่า “เอามือออกไปจากฉัน!”
น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามอย่างปฏิเสธไม่ได้
หลี่ฉินโกรธที่เธอต่อต้าน!
“ ฉันยังเห็นฉันเป็นแม่อยู่หรือเปล่า?”
หยุนซือซ์อเย้ยหยัน แต่ยิ้มหวานก่อนตอบ “คุณไม่เคยยอมรับว่าฉันเป็นลูกสาวของคุณตั้งแต่แรก ทำไมตอนนี้คุณถามฉันว่าฉันเห็นคุณเป็นแม่ของฉันหรือเปล่าล่ะ?”
หลี่ฉินทนไม่ไหวอีกต่อไปและพูดอย่างอารมณ์เสีย ” หึ! ก็ดีที่แม่ที่แท้จริงของแกทิ้งแกไป ไม่อย่างงั้นหลานชายนอกสมรสของเธอคงจะทำให้เธออับอายจนตาย!”
หยุนซือซือจ้องมองหลี่ฉินอย่างเป็นอันตราย “คุณควรกังวลลูกสาวของคุณดีกว่านะคะ ถามเธอสิว่าเธอสร้างปัญหาอะไรบ้าง?”
หยุนนารีบกล่าวปัด ” พ่อดูมันสิ มันพยายามจะตบตีหนู หยุนซือซือนังเลว! แกสร้างความเสื่อมเสียให้กับตระกูลหยุนที่มีลูกนอกสมรส! ผู้คนจะหัวเราะเยาะเรา! แกกล้ากล่าวหาว่าฉันเสพยาแกมีหลักฐานเหรอ?! “
หยุนนาเป็นนางร้ายของหยุนซือซือตั้งแต่ยังเด็ก เมื่อร่วมกับหลี่ฉินแล้วหยุนนามักจะรังแกและเล่นกลอุบายบ่อยครั้ง เธอมักจะพูดโกหกและหว่านความไม่ลงรอยกันระหว่างพ่อของเธอกับหยุนซือซือ
“พ่อจะเชื่อเขาหรือเชื่อหนู?” หยุนซือซือถามอย่างเด็ดเดี่ยวและแน่วแน่ที่จะไม่ยอมรับผิดในครั้งนี้
“ พ่ออย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของมันนะ! พ่อต้องเชื่อหนู หนูเป็นลูกสาวแท้ๆของพ่อนะ…”
“หุบปาก!”
หยุนเย่เฉิงไม่สามารถเก็บความผิดหวังของเขาไว้ได้ เขาเชื่อมั่นในหยุนซือซืออย่างแท้จริง เพราะเขาเห็นว่าเธอทุกข์ทรมานอย่างไรในความเงียบตลอดมา
เขารู้ว่าเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนเมื่อเขาไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ “หลี่ฉินคุณกำลังแย่ลงเรื่อย ๆ ซือซือยังเป็นเด็ก คุณจะโหดร้ายกับเธอได้อย่างไร คุณยังมีจิตสำนึกอยู่ไหม? “
หยุนนาก้มหน้าด้วยความอับอายและยืนเงียบ ๆ ที่มุมหนึ่ง หยุนเย่เฉิงรู้ว่าเธอมีความผิดตามข้อหา!
“ ดี! การพนันและเสพยา หยุนนาแกให้พ่อขายหน้าจริงๆ!”
“ เปล่านะพ่อ ไม่ใช่… พ่อฟังหนูอธิบายสิ!” ใบหน้าของหยุนนาเต็มไปด้วยน้ำตา
“หุบปาก! นังลูกไม่รักดี!”
หยุนเย่เฉิงตบเธอด้วยความโกรธ
ในคืนนั้นหยุนเย่เฉิงตีหยุนนาอย่างดุเดือด เป็นครั้งแรกที่ต่อหน้าหลี่ฉินและเข็มขัดก็ฟาดลงบนหลังของหยุนนา ทิ้งรอยแผลเป็นที่ขมขื่นไว้ที่หลังของเธอ
เมื่อหยุนซือซือออกจากบ้านหยุน เธอยังคงได้ยินเสียงร่ำไห้ของหยุนนา ขณะที่หยุนนาคุกเข่าร้องไห้อยู่นอกประตูห้องนั่งเล่น
หยุนนาไม่ถูกลงโทษที่รุนแรงเช่นนี้มาตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เธอเกลียดตัวเองจริงๆ
อย่างไรก็ตามการลงโทษที่รุนแรงเช่นนี้ไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรกับหยุนซือซือ!
สิ่งต่างๆที่หลี่ฉินและหยุนนาทำกับเธอในอดีตยังคงตราตรึงอยู่ในใจของเธอ
ตบผมจนขาด…
สิ่งที่หยุนนากำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ไม่มีอะไรเทียบได้กับความทุกข์ทั้งหมดของเธอ!
