หมอดูยอดอัจฉริยะ - ตอนที่ 790 เตรียมทางหนีทีไล่

“เจียงซาน หนูไม่ต้องกังวล ศิษย์น้องเหมียวถึงจะเป็นคนเจ้าเล่ห์ แต่ก็มีลุงอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรหนูหรอก”

เหลยหู่ดูออกว่าเด็กสาวกังวลใจ เขายิ้มปลอบ “ถึงตอนนั้นหนูระวังตัวเองมากหน่อย ควบคุมร่างกายเขาได้แล้วก็รีบถอยออกมาให้ห่าง ลุงกลัวว่าเขาจะทำร้ายหนู”

หลังจากงานประชุมสมาคมหงเหมิน จนวันนี้เหลยหู่ยังหลงเหลือปมด้อยในใจไว้อย่างหนึ่งคือความแข็งแกร่งของเยี่ยเทียนทำให้เขารู้สึกถึงความเป็นปฏิปักษ์รุนแรง เขาเกลียดเยี่ยเทียนเข้าไส้แต่ยังหาวิธีเอาคืนไม่ได้

แม้ว่าเจียงซานจะมีความสามารถเหนือมนุษย์ แต่เธออายุยังน้อย ถ้าเกิดถูกเยี่ยเทียนตอบโต้กลับมา จะเอาชีวิตเธอนั้นง่ายอย่างกับพลิกฝ่ามือ เหลยหู่ไม่ได้เป็นคนดี แต่กับเด็กสาวคนนี้เขาไม่เคยประสงค์ร้ายต่อเธอเลย

“รู้แล้วค่ะ”

เจียงซานพยักหน้า เหลือบมองเหลยหู่ครั้งหนึ่งแล้วถอนใจออกมา “ลุงเหลย พวกคุณสู้เขาไม่ได้หรอกค่ะ ความหวังเลือนลางมาก โอกาสสำเร็จยังมีไม่ถึงหนึ่งส่วนเลย หนูหวังว่าลุงจะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยง”

เงาในความฝันของเธอทิ้งร่องรอยเอาไว้อย่างลึกซึ้งในจิตใจของเจียงซาน คนๆนั้นเป็นเหมือนภูเขาสูงเสียดฟ้าที่พวกเขาไม่มีทางเอื้อมมือไปถึง ถ้าไม่ใช่เพราะเหลยหู่มอบข้อเสนอที่เธอปฏิเสธไม่ได้แล้วละก็ เจียงซานจะไม่มีทางรับปากร่วมงานนี้ด้วยเด็ดขาด

“หนูวางใจเถอะ ลุงจะไม่ไปที่นั่นหรอก หนูน่ะสิต้องระวังตัวให้มาก!”

เหลยหู่เคยถูกเยี่ยเทียนข่มขวัญจนกลัวหัวหด ต่อให้รู้ว่าเยี่ยเทียตายแล้ว เขาก็จะไม่ไปปรากฏตัวที่นั่นเป็นอันขาด ยิ่งเป็นผู้มีฝีมือสูงเท่าไหร่ เวลาจะตายยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น เขาไม่อยากตายไปพร้อมกับเยี่ยเทียน

…………-

“เข้ามา!” เยี่ยเทียนที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ได้ยินเสียงออดหน้าห้องก็ลุกขึ้นมาจากเตียง จากดวงจิตของเขา เขา “มองเห็น” ว่าด้านนอกเป็นพนักงานโรงแรมวัยกลางคนคนหนึ่ง

“คุณผู้ชายครับ คุณได้ติดต่อทัวร์ไว้จะไปเที่ยวในแอฟริกาใต้สามวันใช่ไหมครับ?” พนักงานฝรั่งผิวขาววัยสามสิบกว่าเดินเข้ามาในมือมีเอกสารปึกหนาปึกหนึ่งติดมือมาด้วย

“ใช่แล้ว ผมอยากจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย คุณคือ?” เยี่ยเทียนค้อมหัวลงเล็กน้อย ในประเทศของคนดำน้อยนักจะพบกับคนผิวขาว ต้องเป็นระดับผู้จัดการแน่นอน

“ผมชื่อฮอร์ตันครับ เป็นผู้จัดการใหญ่ของโรงแรมนี้”

ผู้มาถึงเอ่ยแนะนำตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้วเดินมาตรงหน้าเยี่ยเทียน วางเอกสารลงบนโต๊ะ บอกว่า “ในนี้มีแผนการท่องเที่ยวหลายเส้นทาง เชิญคุณเลือกได้เลยครับ แน่นอนว่าค่าใช้จ่ายนั้นไม่ต้องห่วง มีคนดูแลให้แล้วครับ”

“ผมขอดูก่อน” เยี่ยเทียนพยักหน้า หยิบกระดาษปึกนั้นขึ้นมาพลิกดู ครู่ต่อมาคิ้วของเขาก็ขมวดเป็นสามเส้น

เห็นท่าทางเยี่ยเทียนไม่ค่อยพอใจ ฮอร์ตันรีบถามว่า “คุณผู้ชาย คุณมีคำถามอะไรหรือไม่ครับ?”

เยี่ยเทียนวางปึกกระดาษลงบนโต๊ะ ใช้นิ้วกลางเคาะเบาๆ แล้วตอบว่า “ผมไม่ได้อยากไปดูวิวของเคปทาวน์กับแอฟริกาใต้ แต่อยากไปดูประวัติศาสตร์ของการสร้างเหมืองทองอันยาวนาน ซึ่งจะทำให้ผมเข้าใจในแอฟริกาใต้ได้ดียิ่งขึ้น คุณว่าจริงไหม?”

เอกสารที่ผู้จัดการโรงแรมนำมาให้นั้นมีเพียงการทัวร์ชมเหมืองทองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ส่วนมากจะเป็นการท่องเที่ยวรอบๆสถานที่ท่องเที่ยวของเคปทาวน์ เยี่ยเทียนไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้ เขาเพียงแต่อยากดูเหมืองทองที่มีการขุดแร่ทองว่าจะมีสายพลังธรรมชาติอยู่ไหม?

“ความต้องการของคุณทางเราจะจัดการให้ได้ครับ”

ฮอร์ตันยิ้มเล็กน้อย เอ่ยต่อว่า “ด้านล่างสุดเป็นการท่องเที่ยวเกี่ยวกับเหมืองทอง เพียงแต่ว่าระยะทางค่อนข้างไกล ไปกลับต้องใช้เวลาถึงสี่วัน แน่นอนว่าเส้นทางนี้คุณจะได้เข้าเยี่ยมชมเหมืองทองที่เปิดทำการอยู่ นี่เป็นเส้นทางที่เกี่ยวกับทองคำทั้งหมด”

“ทำไมถึงวางไว้ล่างสุด?” เยี่ยเทียนพลิกหาเอกสารฉบับนั้นที่ซ่อนอยู่ใต้สุดออกมา

ฮอร์ตันยิ้มแห้งตอบว่า “คุณผู้ชายครับ เหมืองทองพวกนั้นดูช่วงแรกๆก็น่าสนใจดี แต่ดูมากเข้าจะเบื่อเอานะครับ เส้นทางนี้เตรียมไว้ให้กับนักสำรวจทางธรณีวิทยาโดยเฉพาะครับ  คนทั่วไปส่วนใหญ่ไม่ค่อยเลือกเส้นทางนี้หรอกครับ”

แอฟริกาใต้เป็นแหล่งผลิตทองคำและเพชรแหล่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงในโลก แต่วิวทิวทัศน์ธรรมชาติที่สวยงามเหมือนสวรรค์บนดินได้ดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามาเยี่ยมชม อย่างที่เมืองเคปทาวน์นี่ก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่คนนิยมมาพักร้อน

“พันกว่ากิโลเมตร ระยะทางไม่ใกล้เลยนี่!”

มองดูตัวเลขระยะทางแล้วเยี่ยเทียนขมวดคิ้ว ดินแดนแอฟริกาใต้กว้างใหญ่ไพศาล ระยะทางพันกว่ากิโลเมตรแบบนี้ต้องขับรถถึงยี่สิบกว่าชั่วโมงทีเดียว มันจะไม่ไกลเกินไปหน่อยหรือ”

เห็นเยี่ยเทียนขมวดคิ้วแบบนี้ฮอร์ตันถึงกับใจสั่น รีบอธิบายต่อว่า “คุณผู้ชายครับ ระหว่างทางจะได้ชมเหมืองทองหลายแห่ง และปลายทางอยู่ที่เมืองโยฮันน์เนสเบิร์กที่เป็นเมืองใหญ่ที่สุดในแอฟริกาใต้เชียวนะครับ มีเหมืองทองทั้งหมดหกสิบกว่าแห่ง มีเหมืองที่มีทองมากที่สุด เหมืองที่เปิดเป็นอันดับต้นๆต่างอยู่ที่นั่นเสียส่วนใหญ่”

“เหมืองที่ใหญ่ที่สุดในแอฟริกาใต้อยู่ที่นั่น? ถ้างั้นคงต้องไปดูเสียแล้ว”

เยี่ยเทียนเงยหน้ามองฮอร์ตันแล้วถามว่า “คุณฮอร์ตัน คุณหัวใจเต้นเร็วขึ้นมากเลยนะครับ?”

เยี่ยเทียนกำลังคิดคำนวณเวลาและระยะทางการเดินทางอยู่นั้นจู่ๆเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้น ถ้ามองฮอร์ตันที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างตั้งใจจะรู้สึกว่าหัวใจของฮอร์ตันเต้นเร็วขึ้นมาก

ฮอร์ตันผู้ถูกทักก็ทำตัวไม่ถูก “เหรอครับ? ผมไม่มีโรคหัวใจผิดปกติเลยนะครับ คุณผู้ชายคิดมากไปแล้ว ถ้าเส้นทางท่องเที่ยวไม่เหมาะสม สามารถเปลี่ยนเป็นอีกทางได้ครับ ทัวร์ชมทิวทัศน์เมืองเคปทาวน์มีหลายอันที่เกี่ยวกับเหมืองทองด้วย”

“เยี่ยเทียนโบกมือ “ไม่ต้องแล้ว เอาเส้นทางนี้แหละ พรุ่งนี้ออกเดินทางเลยได้ไหม?”

แน่นอนครับ แต่เส้นทางนี้ทุรกันดารมาก นอกจากหัวหน้าทัวร์แล้ว ก็มีแค่คนขับรถอีกคนเท่านั้น ส่วนนักท่องเที่ยวมีแค่คุณคนเดียวครับ!”

ฟังเยี่ยเทียนพูดจบฮอร์ตันมีแววดีใจปรากฏขึ้น ก่อนที่เขาจะมาพบกับเยี่ยเทียนได้มีคนมาหาเขาก่อนแล้วบอกว่าขอแค่เขาสามารถโน้มน้าวให้เยี่ยเทียนเลือกทางท่องเที่ยวนี้ได้ เขาจะมอบเงินสิบล้านดอลลาร์ให้เป็นค่าเหนื่อย

การเป็นผู้จัดการโรงแรมระดับห้าดาว เงินเดือนของฮอร์ตันในหนึ่งปีนั้นแค่หนึ่งแสนดอลลาร์เท่านั้น เงินก้อนใหญ่ทำให้เขาทำตาม หลังจากนั้นเขารีบดึงเอาแผนการเที่ยวอื่นกลับจนหมดเหลือเพียงแผนท่องเที่ยวที่เยี่ยเทียนเลือก

“เรื่องนั้นช่วยไม่ได้นี่ ออกเดินทางได้พรุ่งนี้เลยถึงจะดี” เยี่ยเทียนยิ้มให้ฮอร์ตัน “หวังว่าว่าคุณฮอร์ตันจะไม่ทำให้ผมผิดหวังนะครับ!”

“แน่นอนครับ คุณวางใจได้เลย ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้!”

ไม่รู้ว่าทำไม ฮอร์ตันรู้สึกว่าคนหนุ่มคนนี้มีสายตาที่มองแทงทะลุจิตใจคนได้ ทำให้เขาไม่อาจอยู่ในห้องนี้ได้นาน

หลังจากรีบออกจากห้องไปแล้ว ฮอร์ตันถึงจะรู้ว่าเสื้อชุดพนักงานของเขาเปียกเหงื่อจนชุ่ม เขาเชื่อว่าตอนนี้สีหน้าของตัวเองต้องดูแย่มากๆ

“น่าสนใจดี คิดไม่ถึงว่าแกยังไม่เลิกรา อุตส่าห์สอดมือเข้ามาจนได้? เป็นการรนหาที่ตาย หาเรื่องใส่ตัวจริงๆเลย!”

รอจนฮอร์ตันออกไปแล้ว เยี่ยเทียนยิ้มเย็น หันหลังไปมองกระจกหน้าต่าง บ่นเบาๆว่า “แม่ครับ ไม่ใช่ว่าผมจะไม่ไว้หน้าแม่นะครับ มีคนรนหาที่ตาย ผมควรช่วยให้เขาสมหวังสิ?”

ตั้งแต่ฮอร์ตันเข้ามาในห้อง เยี่ยเทียนสัมผัสได้ถึงอันตรายแผ่ออกมาเป็นระยะ พอได้ผูกดวงทำนายในใจแล้ว เขารู้ว่ากำลังจะประสบเคราะห์ภัยมากมาย ในแอฟริกาใต้นี้ นอกจากซ่งเสี่ยวหลงแล้ว เขาก็ไม่มีศัตรูอื่นอีก เยี่ยเทียนจะเดาไม่ออกได้อย่างไร?

ตอนอยู่ที่ไซบีเรีย เขาได้ซึมซับพลังธรรมชาติธาตุทองไว้เต็มเปี่ยม การฝึกวิชาของเยี่ยเทียนตอนนี้นับว่าได้สัมผัสประตูระดับเซียนเทียนแล้ว ถึงจะไม่เท่าติงหง แต่ถ้าเทียบกับเก๋อข่ายตอนพบกันที่บึงน้ำมังกรดำแล้วฝีมือเขาตอนนี้ไม่ได้ด้อยกว่าเลย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้หลอมมีดบินกับอู๋เหินเข้าด้วยกันแล้ว ในโลกนี้ก็แทบไม่มีใครทำอันตรายเยี่ยเทียนได้ เพียงแค่ไม่ใช้อาวุธหนักล้างผลาญ อาศัยเพียงศิลปะการต่อสู้ตัวต่อตัวแล้ว เยี่ยเทียนยิ่งเอาชนะได้ไม่ยากเย็น

“ให้ตายเถอะ ไปที่ไหนก็มีแต่พวกปลิงติดหนึบแกะไม่ออก?”

เยี่ยเทียนถอนใจยาว หลายปีที่ผ่านมา ความยุ่งยากและเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นรอบๆตัวเขามีไม่น้อยเลย ถ้าไม่ต้องกังวลถึงพ่อแม่และภรรยาแล้ว เยี่ยเทียนคงจะหลบหนีไปอยู่ที่ดินแดนแห่งทวยเทพเพียงลำพังให้รู้แล้วรู้รอดไป เพราะเขาคิดมาตลอดว่าที่นั่นจะเป็นที่พักพิงแห่งสุดท้ายของเขา

“เหล่าถัง ผมเยี่ยเทียนนะ!” หยุดคิดเล็กน้อยแล้วเยี่ยเทียนหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาติดต่อโทรออก

“เยี่ยเทียน? เธอ….เธออยู่ที่ไหน?”

เสียงจากปลายสายสั่นเล็กน้อย ถังเหวินหย่วนรู้ความเคลื่อนไหวของเยี่ยเทียน เรื่องที่เกิดขึ้นในรัสเซียเขาก็ได้ยินมา ถ้าไม่ใช่เพราะโก่วซินเจียยืนยันกับเขาว่าเยี่ยเทียนยังปลอดภัยดี ถังเหวินหย่วนคงเชื่อสนิทใจว่าเยี่ยเทียนจากโลกนี้ไปแล้ว

“ผมอยู่ที่แอฟริกาใต้แล้ว เหล่าถัง เรื่องครั้งก่อนไม่ได้โยงไปถึงคุณใช่ไหม?”

เยี่ยเทียนถามอย่างรู้สึกผิด ขาไปรัสเซียเขานั่งเครื่องบินส่วนตัวของถังเหวินหย่วนไป ซึ่งถูกตรวจสอบได้อย่างรวดเร็ว เชื่อว่าหลายเดือนที่ผ่านมานี้ถังเหวินหย่วนคงถูกรบกวนอยู่บ่อยครั้ง

“ไม่เป็นไร พวกเขาทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”

ถังเหวินหยวนเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ อย่างที่เยี่ยเทียนคิดไว้ บริษัทของเขาที่มอสโควถูกตรวจสอบบ้าง แต่สำหรับ     ถังเหวินหย่วนแล้ว ก็แค่ปิดกิจการไปก็จบเรื่องแล้ว

“งั้นก็ดี เหล่าถัง ผมอยากจะขอใช้เครื่องบินส่วนตัวของคุณอีกครั้ง ไม่ทราบว่าคุณสะดวกไหม?”

นอกจากมารดาแล้ว ในหมู่คนที่เยี่ยเทียนรู้จัก มีเพียงถังเหวินหย่วนเท่านั้นที่ขอใช้เครื่องบินส่วนตัวได้อย่างง่ายดาย เยี่ยเทียนมีลางสังหรณ์บางอย่างว่าในช่วงที่เขาอยู่ในแอฟริกาใต้นั้น จะต้องได้พบกับเหตุการณ์นองเลือดอีกครั้ง ควรจะต้องเตรียมทางหนีทีไล่เอาไว้ด้วย

ฟังคำขอจากเยี่ยเทียนจบ ถังเหวินหย่วนเงียบไปพักใหญ่แล้วตอบว่า “เยี่ยเทียน ตอนนี้เครื่องบินของฉันไม่ค่อยสะดวกให้ใช้ แต่เธอวางใจเถอะ ฉันจะจัดหามาให้เธอลำหนึ่ง รับรองว่าจะไม่ให้เธอเสียเรื่อง”

แม้ว่าในสายตาของทั้งรัสเซียกับทั่วทั้งโลกจะถูกยีนตัวอย่างที่เก็บจากร่างชายชาวจีนโดยกองทัพรัสเซียดึงดูดความสนใจไปจนหมด แต่ถังเหวินหย่วนยังรู้สึกว่าความเคลื่อนไหวของเขาก็ถูกสอดส่องตลอดเวลา

เมื่อรับปากว่าจะจัดหาเครื่องบินส่วนตัวให้เยี่ยเทียนแล้ว เขาก็หนีไม่พ้นจากสายตาพวกที่สอดแนมไปได้ เขาจะถูกมองว่าเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในรัสเซีย

…………………………………………