หมอหญิงจ้าวดวงใจ - ตอนที่ 426 คนถ่อยร้องทุกข์ ท่านโหวคาดการณ์อนาคต (1)

ตอนที่ 426 คนถ่อยร้องทุกข์ ท่านโหวคาดการณ์อนาคต (1)

เหยาเฟิ่งเกอเข้าใจดี บิดากำลังถามเรื่องที่ยังไม่ได้ให้กำเนิดบุตรชายภรรยาเอก อนุภรรยาก็ตั้งครรภ์ก่อนแล้ว ดังนั้นจึงพูดไปตามความจริง “ตามสถานการณ์ตอนนี้ของข้ากับคุณชายสาม คงมีบุตรอีกไม่ได้ เพื่ออนาคตของเย่ว์เอ๋อร์ ข้าจำเป็นต้องทำเช่นนี้ อนาคตเย่ว์เอ๋อร์ยังมีน้องชายหรือน้องสาวที่ให้กำเนิดโดยอนุภรรยาคอยดูแลและช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อย่างไรชีวิตก็คงไม่ต้องโดดเดี่ยวเช่นนั้น”

“เจ้ากำลังวางแผนเรื่อยเปื่อยอะไรอยู่!” เหยาหย่วนจือไม่สบอารมณ์กับเรื่องเช่นนี้อย่างมาก

เหยาเฟิ่งเกอเดินหน้าไปคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเหยาหย่วนจือพร้อมพูดเสียงต่ำ “ท่านพ่อ ข้าเป็นคนยินยอมเอง เรื่องนี้ท่านก็อย่ายุ่งเกี่ยวเลย”

“เจ้าน่ะ! หาเหาใส่หัวแท้ๆ” เหยาหย่วนจือถอนหายใจ พร้อมพูดอีกครั้ง “หลังจากผ่านตรุษจีนไป ย่าและมารดาของเจ้าก็มาที่นี่ ถึงเวลาให้มารดาเจ้าช่วยเจ้าจัดการเรื่องนี้เถอะ อนุภรรยาสองคนนั้นเป็นสาวใช้ที่ติดตามเจ้าออกเรือนใช่ไหม”

“เจ้าค่ะ บิดาของหู่พั่วเป็นพ่อบ้านของพวกเราเอง” เหยาเฟิ่งเกอกล่าวขึ้น

เหยาหย่วนจือก็เปรยว่า “นี่ก็ค่อยยังดีหน่อย คนในครอบครัวนางยังอยู่ในจวนเรา อนาคตเกิดเรื่องอะไรจะได้ควบคุมง่ายหน่อย”

เหยาเฟิ่งเกอได้ยินคำพูดของบิดาจึงอุทานในใจว่า เจ้าจะได้ไม่มานั่งเสียความรู้สึกอีกครั้ง

กลับกล่าวถึงเหยาเยี่ยนอวี่ที่สั่งให้ฉังเหมารีบเก็บกวาดเรือนฝั่งตะวันตกในจวนแม่ทัพฝู่กั๋ว แล้วเปิดประตูตะวันตกที่ไม่ได้ใช้งานมาหลายปีด้วย จากนั้นก็ขยายประตูตะวันตกให้กว้างกว่าเดิม จะได้แยกเรือนตะวันตกออกไปได้

ฉังเหมาถามอย่างค้างคาใจ “ฮูหยินขอรับ ถึงแม้เรือนตะวันตกจะไม่มีใครอาศัยอยู่ชั่วคราว ทว่าก็ไม่มีเหตุจำเป็นที่ต้องแยกออกไปอยู่อย่างโดดๆ หรือเปล่า เช่นนั้นพื้นที่ของจวนแม่ทัพคงแคบลง”

“อย่ามามากความเช่นนั้น ให้เจ้าทำอะไรก็ทำให้เสร็จสิ้น” เหยาเยี่ยนอวี่ขมวดคิ้วพูด แล้วเอ่ยขึ้นเพิ่มเติม “หากกำลังคนไม่พอ ให้คนที่คอยรับผิดชอบซ่อมแซมจวนรองแม่ทัพถังไปทำงานที่นั่นก่อน งานในเรือนตะวันตกต้องเสร็จก่อนตรุษจีน”

“ขอรับ” ฉังเหมาไม่กล้ามากความ แค่เพียงโค้งคำนับขานรับ

เหยาเยี่ยนอวี่ถึงจะออกจากประตูสองของจวนแม่ทัพฝู่กั๋วแล้วขึ้นหลังจากมุ่งหน้าไปสำนักแพทย์

“เฮ้อ! นี่ก็ใกล้ตรุษจีนแล้ว เหตุใดฮูหยินถึงเร่งซ่อมแซมเรือนเยี่ยงนี้! แม้กระทั่งของตรุษจีนก็ยังไม่ทันได้จัดเตรียมเลย!” ฉังเหมาถอนหายใจอย่างจนปัญญาแล้วหันหลังเดินกลับไป

ถังเซียวอี้ออกจากเรือนทิศใต้ บังเอิญได้ยินคำเปรยของฉังเหมา ด้วยเหตุนี้จึงพูดยิ้มๆ “ข้ารับใช้อย่างเจ้า กล้าดีอย่างไรว่านินทาฮูหยินลับหลัง?”

“เอ่อ คุณชายรองขอรับ” ฉังเหมาพลันโค้งคำนับให้ถังเซียวอี้ “คำนับเช้าขอรับ”

ถังเซียวอี้ยอมรับความจริงที่ว่าจะสู่ขอภรรยาที่แม้กระทั่งเป็นใครก็ยังไม่รู้จัก ช่วงนี้จึงนิ่งเฉยอย่างมาก อย่างไรก็ไม่ใช่ซูอวี้เหิง ไม่ว่าจะเป็นสตรีใดก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ดังนั้นจึงถามฉังเหมาอย่างหยอกล้อ “ฮูหยินให้เจ้าไปทำอะไรอีกแล้วหรือ เมื่อใดจวนของข้าถึงจะซ่อมเสร็จ?”

ฉังเหมาตอบกลับอย่างจนหนทาง “ตอนนี้ จวนของท่านไม่สำคัญแล้วขอรับ ฮูหยินสั่งการแล้ว ให้ซ่อมแซมเรือนตะวันตกและเปิดใช้ประตูทิศตะวันตกก่อน จากนั้นก็ขยายประตูให้ใหญ่ขึ้น เพื่อให้เรือนตะวันตกใช้โดยเฉพาะ”

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้” ถังเซียวอี้ถามอย่างฉงนสงสัย “หรือว่างานมงคลของข้าจะยกเลิก”

“ถุยๆ! นี่เข้าสู่เดือนสองก็ใกล้จะตรุษจีนแล้ว คุณชายรองพูดอะไรก็ระวังหน่อยเถอะ งานมงคลที่จะจัดอยู่ดีๆ จะยกเลิกไปได้อย่างไร” ฉังเหมาถ่มน้ำลายไปด้วยและส่ายหัวผายมือ

ยกเลิกไปแหละดีที่สุด ตอนนี้ข้าไม่ได้คิดจะสู่ขอภรรยาอยู่แล้ว ถังเซียวอี้ยกยิ้ม แล้วยกมือตบท้ายทอยของเขาหนึ่งที “รีบไปจัดการธุระที่ได้รับมอบหมายเถอะ ระวังอย่าให้เกิดข้อผิดพลาดล่ะ เดี๋ยวฮูหยินจะเฆี่ยนเจ้าเอา”

“ไม่มีทางหรอก ฮูหยินแค่จะฝังเข็มให้ข้าเท่านั้น” ฉังเหมาเบะปาก แล้วจากไปอย่างเอื่อยเฉื่อย

ถังเซียวอี้มองด้านหลังของฉังเหมาที่เหนื่อยเหมือนสุนัข จึงอดยิ้มอย่างเห็นใจไม่ได้

ปลูกจวนแห่งหนึ่งนั้นไม่ง่ายเลย ต้องเขียนโครงสร้าง ปรับฐานที่ดิน ขุดพื้นให้เรียบ จากนั้นก่อด้วยอิฐทีละก้อน หากคิดจะสร้างอย่างดี ใช้เวลาหนึ่งปีครึ่งก็คงจะสร้างไม่เสร็จ แต่หากแยกเรือนข้างมาเป็นเรือนโดดๆ กลับง่ายมาก พ่อบ้านเอกฉังเหมาที่มากความสามารถพาเหล่าช่างไม้ช่างฝีมือมา เพียงใช้เวลาครึ่งเดือนก็ซ่อมแซมเสร็จสิ้น

ใกล้เข้าสู่เทศกาลตรุษจีน ศาลาว่าการแต่ละที่ก็เริ่มปิดทำการ บทเรียนของราชครูเซียวก็จบลง งานมากมายในสำนักแพทย์หยุดลง ทั้งเมืองหลวงต้าอวิ๋นต่างก็เตรียมส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่

“นายท่าน ฮูหยิน คุณชายรอง เชิญทางนี้ขอรับ” ฉังเหมานำทางแล้วเชิญแม่ทัพเว่ยและฮูหยินไปตรวจงานที่เสร็จสิ้นของตนเอง ถังเซียวอี้จึงถูกเหยาเยี่ยนอวี่เรียกให้มาดู

เดิมทีตอนที่เว่ยจางจะสู่ขอเหยาเยี่ยนอวี่เข้าจวน ก็ซ่อมแซมเรือนตะวันตกไปแล้วหนึ่งรอบ เพียงแต่ว่าหลังจากที่เหยาเยี่ยนอวี่แต่งเข้าก็อาศัยอยู่แต่เรือนเยี่ยนอาน เรือนตะวันตกถูกปล่อยให้ว่างมาโดยตลอด ดังนั้นพอมาเก็บกวาดอีกครั้งในตอนนี้ก็ไม่ได้เสียแรงอะไรมากมาย เพียงแค่ต้องเปลี่ยนหน้าต่างประตูให้กลายเป็นกระจกทั้งหมด ในสวนปลูกดอกเหมยและสร้างภูเขาจำลองเพิ่ม จะได้ทำให้สวนดูมีชีวิตชีวามากขึ้น

ถังเซียวอี้มองเรือนที่ยังถือว่าตกแต่งได้อย่างหรูหราแล้วพูดยิ้มๆ “อั๊ยยา ข้าว่าแล้ว บ่าวอย่างเจ้าเอาการเอางานจริงๆ”

“เจ้าพอใจไหม” เหยาเยี่ยนอวี่หันไปมองถังเซียวอี้แล้วเอ่ยถาม

“ดีมาก สวนก็ไม่เลว” อย่างไรก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับตนเอง รองแม่ทัพถังเป็นผู้ที่ชอบเอ่ยชมผู้อื่น นี่ก็ตรุษจีนแล้ว ไม่ใช่ควรเอ่ยคำมงคลหรือไร อีกอย่าง เรือนแห่งนี้ตกแต่งได้ไม่เลวจริงๆ อิฐสีนิลและหลังคาสีเทา ฝาผนังเป็นสีขาวสะอาด ซ้ำยังมีหน้าต่างกระจกบานยาวที่สลักลวดลายบุษบา ริมระเบียงปลูกด้วยดอกเหมยสีแดง ไม่ได้ถือเป็นการตกแต่งที่ฟุ่มเฟือยเกินไป ทว่ากลับเรียบหรู เหมาะกับรสนิยมของตนเอง

ฉังเหมาจึงแอบประสานมือคารวะถังเซียวอี้ ขอบคุณคุณชายรองที่พูดเข้าข้างตนเอง

“เยี่ยม เจ้ารู้สึกดีก็พอแล้ว” เหยาเยี่ยนอวี่พยักหน้า

“เหตุใดหรือ” ถังเซียวอี้เอ่ยถามอย่างแปลกใจ “นี่ไม่ได้เตรียมไว้ให้ข้าเสียหน่อย”

“ใครบอกว่านี่ไม่ได้เตรียมไว้ให้เจ้า อ้อ ข้าลืมบอกเจ้าไป วันมงคลของเจ้าถูกกำหนดไว้แล้ว คือเดือนสองวันที่หกในปีหน้า”

“หา?!” ถังเซียวอี้ถลึงตานิ่งงันไปทันที

“สินสมรสข้าบอกให้คนส่งไปให้ตระกูลฝ่ายหญิงแล้ว ส่วนสินเดิมเจ้าสาว จะถูกส่งเข้าจวนในวันที่ยี่สิบหกเดือนหนึ่ง…อ้อ ใช่แล้ว เรื่องอื่นเจ้าไม่ต้องกังวลใจหรอก ทว่าเรื่องชุดมงคลสีประวาลวรรณคงต้องเป็นธุระที่เจ้าต้องจัดการ วันนี้เจ้าอย่าเพิ่งออกไปไหน ข้าบอกให้นางปักมาวัดสัดส่วนของเจ้า”

“ไม่ใช่…ข้าว่าพี่สะใภ้…”

“ใช่แล้ว ตระกูลของเจ้ายังมีใครบ้างที่ข้าไม่คุ้นเคย หากมีก็ให้เชิญชวนมาด้วย ประเดี๋ยวเจ้าเอารายชื่อให้เหล่าเฝิง เขาจะจัดการทุกอย่างอย่างเหมาะสมเอง” เหยาเยี่ยนอวี่ยื่นมือไปจับคาง พร้อมหันไปสั่งการฉังเหมา “เรื่องนี้ยังถือว่าสำคัญมาก ประเดี๋ยวเจ้าอย่าลืมช่วยข้าเตือนเหล่าเฝิงที”

“อ้อ ขอรับ” ฉังเหมาพลันตอบกลับ ภายในใจกำลังคิดว่าที่แท้เรือนแห่งนี้เตรียมไว้ให้คุณชายรองสู่ขอภรรยานี่เอง! ก่อนหน้านี้เห็นว่าฮูหยินเร่งรีบและใส่ใจเช่นนั้น ยังนึกว่าฮูหยินจะเตรียมไว้ให้กับนายท่านตระกูลเหยาเสียอีก

“พี่สะใภ้…” ถังเซียวอี้พลันคารวะแล้วอยากพูดแทรก

“ทางตระกูลฝ่ายหญิงเกิดเรื่องเล็กน้อย ดังนั้นจำต้องเลื่อนงานมงคลให้เร็วขึ้น ถึงแม้จะเร่งรีบไปหน่อย จวนเรือนหอของเจ้าจะสร้างต่อหลังจากผ่านตรุษจีนไป รอให้เจ้าสู่ขอสะใภ้เข้าจวน พวกเจ้าค่อยปรึกษาหารือกันแล้วค่อยย้ายเข้าไปในจวนใหญ่ ถึงเวลาก็ยังทำพิธีขึ้นบ้านใหม่เพิ่มขึ้นอีกงาน”

“พี่สะใภ้…”

“สำหรับของที่ต้องการใช้ในงานมงคล เจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าช่วยเจ้าจัดการหมดแล้ว รับรองว่าไม่มีข้อผิดพลาดแน่นอน” เหยาเยี่ยนอวี่พูดจบก็หันหลัง กลับไปเรียกเว่ยจาง “ไปเถอะ วันนี้ไม่ใช่ว่าจะไปส่งของขวัญปีใหม่ให้ท่านกั๋วกงในจวนเจิ้นกั๋วกงหรือ”