หมอหญิงจ้าวดวงใจ - ตอนที่ 436 ฉลองเทศกาลตรุษจีน (1)

ตอนที่ 436 ฉลองเทศกาลตรุษจีน (1)

พวกเขาจงรักภักดีต่อชาติ ก็เพราะสู้เพื่อความสุขในวันข้างหน้าของตนเอง

หากเจ้าสังเกตคนของตระกูลทหารคนหนึ่ง แล้วยังทำลายล้างทั้งตระกูล เจ้าดูว่าเขาจะทรยศชาติไหม

เว่ยจางพยักหน้า แสดงถึงความเห็นด้วยต่อคำพูดของเหยาเยี่ยนอวี่

“ดังนั้น ข้ารู้สึกว่าคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของข้าก็ไม่มีทางจงรักภักดีต่อข้าอย่างแท้จริง แม้กระทั่งเหล่าเฝิง ข้ายังให้เขามีส่วนเป็นเจ้าของของร้านค้าบางส่วนเลย” เหยาเยี่ยนอวี่พูดด้วยเสียงแผ่วเบา

เว่ยจางพยักหน้า ฟังนางพูดต่อ “ต่อให้เป็นเช่นนี้เจ้าก็วางใจเขาไม่ได้ทั้งหมด เจ้าเอาโรงยาให้พี่เจ้าดูแล และยังให้จวนขององค์หญิงใหญ่มีส่วนร่วม ส่วนเรื่องของโรงงานกระจกก็มอบหมายให้เหล่าเฝิงจัดการทั้งหมด ทั้งยังให้พี่รองเจ้าเป็นเจ้าของส่วนหนึ่ง เช่นนี้ สมุดบัญชีต้องผ่านตาทั้งสามคน ใครก็อย่าคิดว่าจะวางแผนคดโกงได้” หลังจากนั้น โรงงานกระจกที่เจียงหนานก็เป็นเช่นนี้”

เหยาเยี่ยนอวี่พยักหน้าเล็กน้อย แล้วมุดเข้าไปในอ้อมกอดของเว่ยจาง เว่ยจางอุ้มนางให้พิงบนไหล่ของตนเองได้สบายมากขึ้น จากนั้นเอ่ยถาม “แล้วโรงงานกระจกที่เจ้ากับจิ้งไห่โหวฮูหยินร่วมลงทุนที่นอกเมืองคืออะไรกัน”

“อันที่จริงเรื่องนี้มาจากความรู้สึกส่วนตนล้วนๆ พี่หันและข้าสนิทสนมกันฉันพี่น้อง พวกเราต่างชื่นชมซึ่งกันและกกัน นิสัยถูกคอกันดี แม้กระทั่งยังรู้สึกเสียดายที่เจอกันช้าไป และยิ่งอยากจะกลายเป็นพี่น้องร่วมสาบาน ทว่าไม่ว่าอย่างไร ความรู้สึกนั้นก็ขาดความสัมพันธ์ทางสายเลือดอยู่ดี นี่เป็นเพียงความสัมพันธ์ที่เป็นสหายคนสนิทกันเท่านั้น หากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ทางตระกูลเมื่อใด ความสัมพันธ์นี้ย่อมถูกทำลายเพราะผลประโยชน์แน่นอน” พูดถึงตรงนี้ จู่ๆ เหยาเยี่ยนอวี่ก็แย้มยิ้มแล้วเบี่ยงประเด็น “เจ้าดูสิ แม้กระทั่งแคว้นต้าอวิ๋น แผ่นดินอันใหญ่หลวงนี้ ในกลยุทธ์สานความสัมพันธ์ไมตรีกับคนชาติแดนนี้ กลยุทธ์ที่ปราดเปรื่องและใช้ได้ผลมากที่สุด…ก็คืองานมงคลสมรสเพื่อผลประโยชน์”

เว่ยจางเข้าใจทันที ดูจากสถานการณ์ใสตอนนี้ นี่ก็คือวิธีที่ได้ผลที่สุดที่จะผูกมัดความสัมพันธ์ของเหยาเยี่ยนอวี่และหันหมิงชั่นให้ใกล้ชิดกัน

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้” เว่ยจางขมวดคิ้วเล็กน้อย เขากลับรู้สึกกลุ้มใจในการวางแผนอันรอบคอบของนาง

เหยาเยี่ยนอวี่เปรยเสียงเบา “ตอนนี้ชีวิตของพวกเราเจริญรุ่งโรจน์เกินไปแล้ว! ต้นไม้เล็ก หากอยากจะเจริญเติบโต ก็ต้องสร้างรากฐานให้แข็งแรงก่อน มิเช่นนั้น มันจะเติบโตอย่างไม่แข็งแรง”

เพียงอำนาจหัวเดียวกระเทียมลีบของเว่ยจาง ตอนนี้เขามีทหารยอดฝีมือและตำแหน่งสูงศักดิ์ในมือ รวมไปถึงตนเองที่กำลังไปได้ดีในตอนนี้ สองสามีภรรยาเป็นเช่นนี้ แต่ถ้าหากไม่มีความสัมพันธ์กับวงศ์ตระกูลที่มีอำนาจ ไม่แน่อาจถูกถอนรากถอนโคนด้วยลมพายุที่มาจากแห่งใดก็ยังไม่รู้

ทันใดนั้น ในใจของเว่ยจางเต็มไปด้วยหลากหลายอารมณ์ความรู้สึก

ทั้งรู้สึกผิดหวัง ตกตะลึง ประหลาดใจ ดีใจ และค่อนข้างเอ็นดู…ความรู้สึกพวกนี้กำลังตีกันในหัว มีรู้สึกหดหู่ใจจนยากบรรยายออกมา…ในฐานะที่เป็นสามี กลับเป็นที่พึ่งพิงให้กับสตรีของตนเองไม่ได้ นี่ทำให้เขารู้สึกว่าตนเองไร้ประโยชน์ยิ่งนัก

เหยาเยี่ยนอวี่ทำเช่นนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้ความสัมพันธ์ของตระกูลเหยาและตระกูลเว่ยแน่นแฟ้น แล้วยังสานความสัมพันธ์ที่ดีกับจวนติ้งโหว จวนจิ้งไห่โหว จวนเจิ้นกั๋วกง และยังมีความสัมพันธ์ที่ดีกับต้นตระกูลภรรยาเหยาเหยียนอี้และภรรยาของเหยาเหยียนเอินที่อยู่ไกลถึงเจียงหนาน

เว่ยจางไม่ได้โง่เขลา ในทางกลับกัน เขากลับเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมยิ่งนัก

หลังจากครุ่นคิดจนเข้าใจ แม่ทัพเว่ยก็พิงลงบนเบาะที่นั่งรถม้า แล้วลอบถอนหายใจยาวๆ…สตรีที่ดูอ่อนปวกเปียกที่อยู่กลางอ้อมกอดนี้กลับมีหัวใจปราดเปรื่องยิ่งนัก!

ล้อม้ากำลังวิ่งอยู่บนถนนที่ทับทมด้วยหิมะหนาจนได้ยินเสียงเสียดสีชัดเจน ทั้งยังมีเสียงม้าวิ่งสอดแทรกเข้ามา กลายเป็นบทเพลงกล่อมนอน

หลังจากเหยาเยี่ยนอวี่พูดคำพูดเหล่านั้นจบ ท้ายที่สุดสุราที่ดื่มไปก็ออกฤทธิ์ นางจึงค่อยๆ หลับใหลไปกลางอ้อมกอดอันอบอุ่น หลังจากถึงประตูใหญ่ของจวน นางก็หลับสนิท

เว่ยจางใช้เสื้อคลุมร่างของนางไว้มิดชิด แล้วเอาผ้าห่มหนังแกะที่เตรียมไว้ในรถม้าคลุมทับอีกชั้น จากนั้นค่อยๆ อุ้มนางลงจากรถม้า

พ่อบ้านเอกฉังเหมาพาคนออกมาต้อนรับจากด้านใน พอเห็นม่านรถม้าเลิกขึ้น กำลังจะเดินหน้าไปน้อมคำนับ กลับถูกสายตาคู่นั้นของเว่ยจางรั้งไว้จนเขาต้องปิดปากเงียบ

อั๊ยโย! สวรรค์! พ่อบ้านเอกฉังเหมาลอบอุทานในใจเช่นนี้

แม่ทัพของเขาฉลาดหลักแหลมมากความสามารถทางฝั่งบู๊ กลับอุ้มฮูหยินมากความสามารถจนไร้เทียมทานลงจากรถม้าหรือ

ดูท่าแล้วฮูหยินหลับสบายยิ่งนัก

แม่ทัพกลับไม่อยากปลุกนางตื่น?

จุ๊ๆ! แม่ทัพรักใคร่ฮูหยินมากเช่นนี้เชียวหรือ! นี่ต้องทำอย่างไร…รักกันอย่างลึกซึ้งจริงๆ เลย! พ่อบ้านฉังเหมายกมือลูบท้ายทอยของตนเอง

เว่ยจางอุ้มฮูหยินของเขาเดินเข้าไปในเรือนเยี่ยนอาน เฝิงหมัวมัวก็พาสาวใช้ไปจัดเตรียมทุกอย่างในเรือนแล้ว เห็นฮูหยินถูกแม่ทัพอุ้มกลับมายังนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น! ตอนที่เห็นดวงหน้าหลับใหลแดงระเรื่อของฮูหยินที่อยู่กลางอ้อมกอดของแม่ทัพเว่ย เฝิงหมัวมัวถึงกับรู้สึกโล่งอกไปทันที

มุ้งที่นอนถูกเลิกขึ้น เว่ยจางตลบผ้าห่มออกแล้วถอดเสื้อคลุมบนร่างนาง จากนั้นวางนางลงบนเตียงอย่างเบามือ พร้อมสั่งการด้วยเสียงต่ำ “ไปเอาน้ำร้อนและผ้ามาหน่อยเถอะ”

เซียงหรูพลันตอบกลับ ผ่านไปไม่นานก็ยกกะละมังทองแดงเข้ามา

เว่ยจางใช้ผ้าเช็ดหน้าและมือของฮูหยินด้วยตัวเอง จากนั้นก็ถอดเสื้อผ้าชั้นนอกให้นางอย่างเบามือ เซียงหรูที่อยู่ด้านข้างมองมือใหญ่อันหยาบกร้านที่ดูไม่ถนัดถอดเสื้อผ้าของแม่ทัพเว่ย ภายในใจก็แอบร้อนรน ทว่าไม่กล้าไปช่วยเหลือ

เพียงแต่ว่าโชคดีที่มือใหญ่ของแม่ทัพเว่ยที่ดูเหมือนจะไม่ถนัด ทว่าอันที่จริงกลับเป็นมือที่ว่องไวมาก

ตลอดเวลาที่เช็ดหน้าและถอดเสื้อ เหยาฮูหยินแค่ยกมือปัดมือใหญ่ของแม่ทัพเว่ยหนึ่งที หลังจากถอนเสื้อชั้นนอกเสร็จ นางพึมพำไม่ได้ความสักพักก็เอนกายลงไปนอนใต้ผ้าห่มแล้ว

เว่ยจางมองนางที่ซุกผ้าห่มหลับอย่างสบายใจ จึงอดยิ้มจางๆ ไม่ได้

เซียงหรูเอาเสื้อผ้าของเหยาเยี่ยนอวี่ไปวางในหีบใส่เสื้อผ้าเสร็จจึงถอยออกไปด้านนอกเงียบๆ ตอนที่แม่ทัพและฮูหยินหลับ ก็ไม่ชอบให้คนอื่นอยู่ในจวน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าต้องมีบ่าวคอยเข้าเวรดึก ว่าไปแล้วก็นี่ก็ถือว่าเป็นบุญวาสนาของสาวใช้คนสนิทที่ไม่ต้องปูที่นอนเฝ้าบนพื้น

และหลังจากยุ่งไปสองสามวัน ก็ถึงวันส่งท้ายปีเก่าแล้ว

ตามกฎระเบียบของแคว้นต้าอวิ๋น ตอนถึงเทศกาลตรุษจีน บุตรหลานต้องจุดธูปอันเชิญบรรพบุรุษกลับจวนเพื่อเฉลิมฉลองตรุษจีนด้วยกัน ดังนั้นพอถึงคืนก่อนเข้าปีใหม่ ทุกหลังคาเรือนก็จะจุดธูปจุดประทัดอันเชิญบรรพบุรุษ

ทุกตระกูลก็จะเอ่ยถึงสารทุกข์สุขดิบ และกล่าวถึงบุตรหลานที่เป็นทายาทสืบทอดตระกูลให้บรรพบุรุษฟัง

เรื่องนี้เว่ยจางก็ต้องทำตามกฎระเบียบอยู่แล้ว แค่เพียงว่าพวกเขามักจะพาทหารออกรบอยู่บ่อยครั้ง น้อยครั้งที่จะเฉลิมฉลองตรุษจีนในจวน ดังนั้นการกราบไหว้บรรพบุรุษในจวนถึงตกเป็นหน้าที่ของเหล่าพ่อบ้านและสาวใช้

เหมือนตรุษจีนเมื่อปีที่แล้ว เว่ยจาง เฮ่อซี ถังเซียวอี้ และจ้าวต้าเฟิงต่างก็อยู่ในเมืองเฟิ่ง อีกทั้งตอนนั้นกำลังอยู่ในสถานการณ์นองเลือด แล้วยังมีกะจิตกะใจสนใจเรื่องกราบไหว้บรรพบุรุษอยู่หรือ

ระยะเวลาตลอดสิบปีที่ต้องสะสางกิจทางการทหาร เว่ยจางจำความได้ว่าเมื่อสองปีที่แล้ว เขามีโอกาสฉลองตรุษจีนในเมืองหลวงอวิ๋น และเป็นเพียงครั้งเดียวที่เขาได้อัญเชิญบรรพบุรุษ

ดังนั้นปีนี้จวนแม่ทัพใหญ่ฝู่กั๋วจึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

อีกอย่าง หอบรรพบุรุษของจวนแม่ทัพใหญ่ฝู่กั๋วแตกต่างกับตระกูลอื่น ด้านข้างของห้องโถงหลักยังมีห้องโถงขนาบข้าง ในห้องโถงหลักมีไว้สำหรับกราบไหว้บรรพบุรุษประจำตระกูล ส่วนห้องโถงขนาบข้างนั้นมีไว้กราบไหว้เหล่าทหารที่สิ้นใจไปพร้อมกับแม่ทัพผู้เฒ่าเว่ยกลางสนามรบ