หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 122 วิดีโอแรก
บทที่ 122 วิดีโอแรก
บทที่ 122 วิดีโอแรก
โจวอี้ชอบของสวยงาม และผู้หญิงสวยก็ไม่มีข้อยกเว้น
แม้ว่าเขาจะมีภูมิคุ้มกันที่แข็งแกร่งต่อความงาม แต่รอยยิ้มของซีชิงอิ่งยังคงทำให้แววตาของโจวอี้สับสนเล็กน้อย และหัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้น
เธอสวยจนต้องตะลึง
ทว่าเพียงไม่กี่วินาที โจวอี้ก็ฟื้นคืนสติได้
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา เมื่อมองไปที่รอยยิ้มของซีชิงอิ่งแล้ว เขาก็ส่ายหัวอย่างช้า ๆ
โจวอี้เข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ชายจำนวนมากที่ ‘ไม่ได้ตั้งใจจะเมา’ ถึงได้มาที่โรงน้ำชาปาซานเพื่อดื่มชา
“คนสวย ผมคิดว่าผมควรหยุดมาที่โรงน้ำชาปาซานแล้วล่ะ แม้ว่าผมจะอยากดื่มชาดี ๆ แต่ผมก็ควรมาที่นี่ตอนที่คุณไม่อยู่” โจวอี้ยิ้มอย่างขมขื่น
“ทำไมคะ?” ซีชิงอิ่งถึงกับสงสัย
“คุณสวยมาก ผมกลัวว่าหัวใจของผมจะทนไม่ไหว” โจวอี้ยิ้ม
“อุ๊บ…” ซีชิงอิ่งอดหัวเราะไม่ได้ อารมณ์ที่เคยหดหู่ของเธอพลันดีขึ้นมาก
“แต่ตอนนี้ฉันอยากได้ยินคุณเล่นกู่เจิงนะ” ซีชิงอิ่งกล่าว
“ไม่มีปัญหา รอดูฝีมือผมได้เลย” โจวอี้ยิ้มเล็กน้อย เขาลุกขึ้นเดินไปทางที่กู่เจิงตั้งไว้ ก่อนจะฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา
โจวอี้หยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ออกมาแล้วเปิดฟังก์ชันวิดีโอก่อนจะส่งให้ซีชิงอิ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่วยผมอัดวิดีโอหน่อย เดี๋ยวผมจะอัปโหลดในแอปฯโต่วอินทีหลัง พอกลับไปบ้าน ผมจะให้ลูกสาวดูว่าพ่อของเธอหล่อแค่ไหนเวลาเล่นกู่เจิง”
“คุณมีบัญชีแอปฯโต่วอินด้วยเหรอคะ?” ซีชิงอิ่งรู้สึกประหลาดใจ
“ใช่แล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอกำลังไลฟ์สดอยู่แล้วก็ช่วยผมสมัครบัญชีด้วย ดูเหมือนว่าผมจะมีผู้ติดตามมากกว่าพันคนล่ะ” โจวอี้ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“ดีจัง! แค่ไม่กี่วันก็มีผู้ติดตามมากกว่าพันคนแล้ว งั้นเรามากดติดตามกันดีกว่า” ซีชิงอิ่งยิ้ม
“คุณเล่นโต่วอินด้วยเหรอ”
“ไม่ได้เล่นอะไรหรอกค่ะ แค่เอาไว้บันทึกช่วงเวลาของชีวิตไว้เท่านั้น”
“เข้าใจแล้ว! งั้นเดี๋ยวเรามากดติดตามกันทีหลัง”
โจวอี้นั่งลงหน้ากู่เจิง ขณะที่นิ้วของเขาลากผ่านสายยาว ไม่นานเสียงโน้ตอันไพเราะก็ดังขึ้น
“กู่เจิงดีนี่นา! ไม่ใช่ของราคาถูกแน่” โจวอี้กล่าวด้วยความประหลาดใจ
“มันคือกู่เจิงสิบหกสาย เป็นสมบัติที่ตกทอดมาจากยุคสมัยท่านเหมา ฉันซื้อมันมาจากนักสะสมของเก่า”
“ราคาเท่าไหร่เหรอ?”
“ราคามิตรภาพคือห้าล้านหยวน” ซีชิงอิ่งกล่าว
“…”
โจวอี้พูดไม่ออก กู่เจิงเช่นนี้จะมีราคาถึงห้าล้านหยวนได้อย่างไร? นี่ราคามิตรภาพจริงเหรอ?
มันเป็นแค่เครื่องดนตรีเองนะ ไม่แพงเกินไปหน่อยเหรอ?
ชายหนุ่มปล่อยความคิดนี้ไปและเริ่มดีดเครื่องสาย
เขาเล่นเพลง ‘ภูเขาและสายน้ำ’ ซึ่งเป็นหนึ่งในสิบเพลงจีนโบราณ โน้ตเหล่านี้กลายเป็นภูเขาสูงตระหง่าน ผสานเข้ากับฉากที่ปกคลุมไปด้วยเมฆเพื่อร่างภูมิทัศน์อันงดงาม แสดงถึงความตั้งใจดั้งเดิมในการดูแลภูเขา และอาจกล่าวได้ว่าเป็น ‘ปณิธานที่สูงส่งดั่งภูผา’
ท่วงทำนองไพเราะเสนาะหูไหลรื่น
ซีชิงอิ่งนั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงข้าม เธอฟังโจวอี้บรรเลงพลางชื่นชมใบหน้าหล่อเหลาของเขา
เธอค่อย ๆ ดื่มด่ำกับทำนอง ฉากแล้วฉากเล่า ราวกับปรากฏอยู่ ณ ที่แห่งนั้น
และ ‘ธรรมชาติ’ นี้ก็ทำให้เธอรู้สึกสบายใจ
บทเพลงจบลงด้วยความสบายใจ แต่ความหมายของมันยังไม่จบ
เธอเข้าใจความหมายที่โจวอี้เลือกเพลงนี้
เขาต้องการบอกว่า เขาได้พบกับเพื่อนรักแล้ว ผ่านบทเพลงที่ชื่อ ‘ภูเขาและสายน้ำ’ นี้
“ตอนนี้เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม?” ซีชิงอิ่งถามเสียงเบา ร่างของเธอยังคงดูสง่างามอยู่เสมอ
“ใช่” โจวอี้ยิ้มและพยักหน้า
“สวัสดีเพื่อน!” ซีชิงอิ่งยื่นมือออกมา
“สวัสดีเพื่อน!” โจวอี้จับมือกับอีกฝ่าย
ทันใดนั้นพวกเขาก็มองหน้ากันแล้วยิ้ม ความรู้สึกใกล้ชิดนี้มากยิ่งขึ้นไปอีก
ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เขาเปิดแอปฯโต่วอินแล้วเตรียมโพสต์วิดีโอที่บันทึกไว้ แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าตอนนี้ตนเองมีผู้ติดตามราวแปดพันคนแล้ว
ต้องทราบว่าโจวอี้ไม่เคยโพสต์วิดีโออะไรมาก่อนเลยสักคลิป นอกจากนี้ เขายังไม่เคยได้ไลฟ์สดสักครั้งด้วย
“เกิดอะไรขึ้น?” ซีชิงอิ่งถาม
“ผมพูดผิดไปอย่างหนึ่ง ผมมีผู้ติดตามมากกว่าแปดพันคนแล้ว” โจวอี้โชว์หน้าจอมือถือของตัวเองให้อีกฝ่ายดู และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “น่าทึ่งไปเลยใช่ไหมล่ะ ตอนนั้นน้องผู้หญิงคนนั้นไลฟ์สดแล้วแนะนำให้ผมรู้จักกับแฟน ๆ ของเธอ มันก็เลยทำให้ผมเป็นที่รู้จักน่ะ”
“สุดยอดเลย!”
ซีชิงอิ่งมองไปที่หน้าจอและถามว่า “ทำไมไม่มีวิดีโอสักอันเลยล่ะ?”
“ผมเพิ่งสมัครได้แค่ไม่กี่วัน นี่เป็นการเข้าสู่ระบบครั้งที่สองของผม!”
“ดูเหมือนว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นจะต้องมีแฟนคลับมากแน่เลย” ซีชิงอิ่งเดาแล้วพูดต่อ “แอ็กเคานต์บัญชีของฉันคือ แม่นางเล่อฉา”
โจวอี้หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาคืนมา และดูข้อมูลแอ็กเคานต์ของ ‘แม่นางเล่อฉา’ ทันใดนั้น โจวอี้ก็ชะงักไปและถามว่า “คุณมีผู้ติดตามมากกว่าแปดล้านคนเลยเหรอ?”
“ใช่!” ซีชิงอิ่งยิ้ม
“อืม คุณชนะแล้ว” โจวอี้ส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น
ตอนที่เขาเห็นว่าตนเองมีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นมากกว่าแปดพันคน เขาก็พูดกับซีชิงอิ่งอย่างภาคภูมิใจ ทั้งที่ความเป็นจริงเขามีผู้ติดตามน้อยกว่าเศษเสี้ยวของคนอื่นอีก
เพราะเมื่อเทียบกับผู้ติดตามแปดล้านกว่าคนนั้น มันก็ดูน่าสมเพชไปเลย
“อ้อ คุณตัดต่อวิดีโอได้ไหม วิดีโอที่พวกเราบันทึกนั้นยาวมาก ดังนั้นคุณควรตัดต่อมันอย่างระมัดระวัง แล้วถ้าคุณต้องการเพิ่มคำบรรยาย คุณก็ทำได้” ซีชิงอิ่งอธิบาย
“ทำไม่เป็น” โจวอี้กล่าวด้วยรอยยิ้มแห้ง
“งั้นให้ฉันช่วยไหม!” ซีชิงอิ่งหยิบมือถือออกมากดโทรออก เธอพูดคุยกับปลายสายสองสามคำ บอกหมายเลขบัญชีของโจวอี้ให้อีกฝ่ายทราบแล้วก็วางสาย
จากนั้นเธอก็หันมาอธิบายกับโจวอี้ว่า “เพื่อนของฉันเป็นหัวหน้าเล็ก ๆ ของบริษัทโต่วอิน ฉันขอให้เธอเปิดสิทธิ์บางอย่างให้คุณ แต่คุณต้องทำงานหนักหน่อยนะคะ ยิ่งคุณมีแฟน ๆ เยอะมากขึ้นเท่าไหร่ คุณก็จะได้รับความสนใจมากขึ้นเท่านั้น แล้วคุณจะได้รับสิทธิพิเศษมากขึ้นด้วยเหมือนกัน”
“เข้าใจแล้ว ขอบคุณครับ” โจวอี้ยิ้ม
หลังจากนั้นเขากับซีชิงอิ่งก็สุมหัวกัน ภายใต้คำแนะนำของซีชิงอิ่ง โจวอี้ได้เรียนรู้การตัดต่อและการแก้ไขคำบรรยายอย่างง่ายเรื่องฟังก์ชันของโต่วอิน เช่น การแก้ไขรูปร่างหน้าตาของเขาในวิดีโอ ความงาม ฟิลเตอร์
เขาอยากบันทึกช่วงชีวิตหนึ่งของเขาไว้ในนี้
ในที่สุด หลังจากตัดต่ออย่างง่ายเสร็จแล้ว โจวอี้ก็ปล่อยวิดีโอซึ่งมีความยาวห้านาทีลงไป
ณ อพาร์ตเมนต์แห่งหนึ่ง
ซุ่ยซุ่ยกำลังนั่งตัดต่อวิดีโออยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จู่ ๆ โทรศัพท์ข้างตัวก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น
เธอละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา ก่อนจะพบว่าเป็นข้อความเตือนจากแอปฯโต่วอิน และเป็นข้อความวิดีโอใหม่ที่เผยแพร่โดย ‘สุดยอดคุณพ่อ’
“หือ ใครคือสุดยอดคุณพ่อ? ฉันไปติดตามบัญชีนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? แถมยังกดแจ้งเตือนไว้ด้วย”
ซุ่ยซุ่ยขมวดคิ้วก่อนจะเปิดวิดีโอขึ้นมาดู
ครู่ต่อมา เธอก็เห็นชายหนุ่มรูปหล่อในชุดเสื้อคลุมแบบจีนนั่งอยู่หน้ากู่เจิง มือของเขากำลังดีดเครื่องสายอยู่ และโน้ตเพลงที่ไพเราะอย่างมากก็ดังออกมาจากโทรศัพท์มือถือของเธอ
เป็นเขานั่นเอง
คุณลุงสุดหล่อที่เคยเจอในร้านหมื่นห้องยา?
เขาเล่นกู่เจิงได้ด้วยเหรอเนี่ย จะหล่อเกินไปแล้ว!
แล้วเพลงนี้มัน…เพลงภูเขาและสายน้ำใช่ไหม?
เพราะจัง… นี่หูของฉันปลดล็อกสกิลทองคำแล้วใช่ไหม?
