หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 155 วิดีโอสั้น

บทที่ 155 วิดีโอสั้น

บทที่ 155 วิดีโอสั้น

หลี่เป่าเอ๋อร์เป็นหญิงสาวที่งดงามมาก ด้วยใบหน้าที่เรียบเนียน เส้นผมที่เงางาม ดวงตาเป็นประกาย เสน่ห์ที่เป็นเอกลักษณ์เช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นเจ้าแม่ในวงการบันเทิงเลยก็ว่าได้ ผู้ชายนับไม่ถ้วนล้วนอยากได้เธอไปครอบครอง

ดังนั้นทันทีที่คำพูดหยอกล้อของเธอดังออกมา ห้องอาหารก็เงียบลงทันที

ดวงตาหลายคู่จับจ้องไปที่หลี่เป่าเอ๋อร์อย่างสับสนมึนงงและประหลาดใจ

“ผมไม่เห็นด้วย” โจวอี้มองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของหลี่เป่าเอ๋อร์และกล่าวว่า “คุณยังเด็กเกินไปที่จะเลี้ยงผมไว้”

“ทำไมล่ะ?” หลี่เป่าเอ๋อร์ถามด้วยรอยยิ้ม

“ก็แค่เมื่อไม่กี่วันมานี้ ผมเห็นประโยคหนึ่งในเน็ตซึ่งมันกินใจผมมาก มันเขียนว่า ‘แฟนอายุ 80 ของผมตาย ดีเหลือเกินที่ไม่ต้องดิ้นรนอีกแล้ว จากนี้ผมจะสืบทอดมรดกของเธอเอง’…” โจวอี้ยิ้ม

“พรูด…”

“ฮ่าฮ่า…”

หลี่เป่าเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะป้องปากหัวเราะ

คนอื่น ๆ หัวเราะขบขันกับคำพูดของโจวอี้เช่นกัน

********

วูล์ฟคาเฟ่

หม่าเซียวลี่มองไปที่หลี่ลี่เฟิงด้วยสีหน้าโกรธเคือง

พวกเขาทะเลาะกัน

เหตุผลคือหม่าเซียวลี่ต้องการไปที่โรงแรมเฉิงถังเพื่อหวังว่าจะได้พบกับผู้กำกับ และอาจมีโอกาสได้ทำความคุ้นเคย แต่หลี่ลี่เฟิงกลับปฏิเสธ

เหตุผลในการปฏิเสธนั้นฟังดูไร้สาระมาก หลี่ลี่เฟิงบอกว่าหากอยากจะรู้จักถังจี้โจวจริง ๆ หลังจากนี้พวกเขาสามารถขอให้ลุงหลี่เฉิงกุ้ยแนะนำพวกเขาได้ ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีการ ‘บังเอิญพบเจอ’

“หลี่ลี่เฟิง นายไม่คิดว่าตัวนายผิดจริง ๆ เลยเหรอไง? ฉันอุตส่าห์ไม่เปิดโปงนายต่อหน้าเฉินอันฉี นายคิดจริง ๆ เหรอว่าฉันจะเชื่อว่าลุงของนายสามารถนั่งร่วมโต๊ะเดียวกับผู้กำกับถังได้จริง ๆ หรือว่าพวกเขาสนิทกันขนาด ขอดื่มโต๊ะเดียวกันได้?” หม่าเซียวลี่พูดอย่างโกรธเคือง

“หม่าเซียวลี่ เธอกำลังดูถูกฉันอยู่นะ! ฉันบอกว่าทำได้ก็คือทำได้!” หลี่ลี่เฟิงตบโต๊ะและลุกขึ้นตะโกนทันที

“ได้! ถ้านายมีความสามารถจริง ๆ ก็เรียกลุงของนายมาได้เลย ฉันอยากจะเห็นเหมือนกันว่านายกำลังโม้หรือว่าลุงของนายใหญ่โตจริง ๆ อย่างที่พูด!” ทันใดนั้นหม่าเซียวลี่ก็ลุกขึ้นยืนโดยไม่คิดที่จะเก็บอารม์อีกต่อไป

“ก็ได้ งั้นรอดูได้เลย” หลี่ลี่เฟิงตะโกน แต่เขาเริ่มรู้สึกใจเสียขึ้นมาแล้ว แต่เมื่อมองไปที่สีหน้าประชดประชันของหม่าเซียวลี่ เขาก็ยังคงกดโทรศัพท์โทรออกไปด้วยความโกรธ

ครู่ต่อมา

เขาพูดคุยกับลุงหลี่เฉิงกุ้ยสองสามคำ จากนั้นก็วางสายอย่างมีชัย

หม่าเซียวลี่ยังคงดูหงุดหงิดแต่ที่จริงเธอแอบหัวเราะในใจ เธอประสบความสำเร็จในการจูงใจหลี่ลี่เฟิงโดยใช้วิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ

อันที่จริงเมื่อได้เห็นสีหน้ามีชัยของหลี่ลี่เฟิงในขณะนี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย มันคงจะสมบูรณ์แบบถ้าลุงของหลี่ลี่เฟิงมาและพาพวกเขาไปพบถังจี้โจว

“รอดูได้เลย ลุงของฉันบังเอิญอยู่ใกล้ ๆ พอดี เขาจะมาถึงในไม่ช้า” หลี่ลี่เฟิงพูดอย่างภาคภูมิใจ

“จริง ๆ เหรอ?” หม่าเซียวลี่ถามด้วยความประหลาดใจปนเยาะเย้ย

“แน่นอนมันเป็นเรื่องจริง ฉันเคยพูดโกหกตั้งแต่เมื่อไหร่?” หลี่ลี่เฟิงตะโกน

“ก็จริง ฉันตาดีอยู่แล้วในการเลือกแฟน” หม่าเซียวลี่ดูภูมิใจเล็กน้อย ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักถึงบางสิ่ง ใบหน้าของเธอจึงเปลี่ยนไปอีกครั้ง “เฮ้เดี๋ยวนะ ฉันต้องการพบกับผู้กำกับถัง ลุงของนายต้องพาฉันไปคุยกับเขาให้ได้ ถึงจะพิสูจน์ว่านายไม่ได้โม้ ไม่ใช่แค่เราไปเดินผ่านโต๊ะแล้วยิ้มทักทายให้เล็กน้อยแล้วเดินออกนะ!”

“ถ้าฉันไม่โม้ล่ะ?”

“ถ้าลุงของนายให้ฉันชนแก้วไวน์กับผู้กำกับถังได้สักแก้วที่โต๊ะ ฉันจะซื้อเครื่องแบบแอร์โฮสเตสมาเลย แล้วเมื่องานเลี้ยงจบลง คืนนี้คุณจะทำอะไรกับฉันก็ได้!”

“จริงเหรอ?” หลี่ลี่เฟิงตื่นเต้นขึ้นมาทันที

ในความเห็นของเขา หม่าเซียวลี่เป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างสวย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสวมเครื่องแบบซึ่งมันดูน่าดึงดูดใจมาก เขาไม่เห็นหม่าเซียวลี่ในเครื่องแบบแอร์โฮสเตสมานานแล้ว

เขาตัดสินใจว่าคืนนี้จะไม่เพียงแค่ให้ซื้อเครื่องแบบแอร์โฮสเตสเท่านั้น! แต่ยังจะซื้อยาเม็ดสีฟ้าเม็ดเล็ก ๆ นั่นมาด้วย ฉันจะทำให้ผู้หญิงราคาถูกคนนี้ร้องไห้หาพ่อแม่ และคุกเข่าลงต่อหน้าเขาเพื่อขอความเมตตาเลยคอยดู!

ภายในห้องงานเลี้ยง โรงแรมเฉิงถัง

ถังจี้โจว เกาชง จินหมิง และหลี่เป่าเอ๋อร์ต่างก็ชื่นชอบโจวอี้เป็นอย่างมาก แม้แต่เฉินอันฉีก็ยังหัวเราะและพูดคุยกับทุกคนเพราะโจวอี้

“น้องโจว ข้อเสนอก่อนหน้านี้ของผม ผมพูดจริงนะ! มาลองแสดงกับทีมงานของเราไหม! ผมมีตัวละครหนึ่งที่น่าสนใจ แม้ว่าเขาจะเป็นตัวร้ายและไม่ได้ปรากฏตัวบ่อยนัก แต่เขาก็สะดุดตาอย่างแน่นอน” ถังจี้โจวโน้มน้าวด้วยรอยยิ้ม

“ตัวร้าย?” โจวอี้ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี

ก่อนหน้านี้ถังจี้โจวเพิ่งบอกว่าเขามีรูปร่างหน้าตาดี แต่ตอนนี้กลับอยากให้เขาแสดงบทผู้ร้าย สรุปแล้วหน้าตาของเขาดีหรือไม่ดีกันแน่?

ทันใดนั้นหลี่เป่าเอ๋อร์ก็ถามว่า “คุณถัง คุณกำลังพูดถึงบทบาทของ ‘มารพิณหกนิ้ว’ ใช่หรือไม่?”

“ฮ่าฮ่า เสี่ยวหลี่! คุณเดาได้เก่งมาก” ถังจี้โจวรู้สึกประหลาดใจ

“ฉันเพิ่งอ่านบทของตัวละครนี้จบเมื่อไม่นานมานี้ ถ้าพูดถึงเรื่องความเตะตา หากไม่ใช่พวกตัวละครนำหลักก็จะมีเพียงบทบาทของ ‘มารพิณหกนิ้ว’” หลี่เป่าเอ๋อร์ยิ้มอย่างสดใส เธอหันไปหา โจวอี้แล้วพูดว่า “คุณโจว ตัวละครมารพิณหกนิ้วนี้เป็นคนรักเก่าของตัวละครนำหญิง หากคุณตกลง ฉันจะมอบบทนี้ให้เลย!”

เกาชงกล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มว่า “ผมเองก็คิดว่าบทของ ‘มารพิณหกนิ้ว’ นั้นดีมาก แม้ว่าจะออกเพียงไม่กี่ฉากและพูดไม่กี่ประโยค แต่ตัวละครตัวนี้ก็น่าสนใจสุด ๆ คุณเองก็น่าจะชอบมันเช่นกัน ผมรับประกัน”

โจวอี้มองสายตาคาดหวังของทุกคน เขาถามด้วยความลังเลว่า “ถ้าผมเล่นบทนี้ นักแสดงคนเก่าที่ได้รับบทนี้จะทำยังไง”

“ผมจะเปลี่ยนบทให้เขา มันง่ายมาก” ถังจี้โจวพูดอย่างสบาย ๆ

“งั้น…ผมลองดูก็ได้” โจวอี้ยิ้มและพูดต่ออีกว่า “พูดถึงชื่อตัวละครนี้แล้ว ผมเองก็เล่นพิณโบราณได้จริง ๆ แม้ว่าผมจะเล่นไม่ค่อยเก่งก็ตาม”

“อะไรนะน้องโจว? คุณเล่นพิณโบราณได้ด้วยเหรอ?” ถังจี้โจวรู้สึกประหลาดใจ เขาจำได้ว่าโจวอี้บอกว่าเขามาจากภูเขาใช่ไหม ฝึกเล่นในภูเขาเนี่ยนะ?

“ไม่เชื่อเหรอ ผมจะพิสูจน์ให้คุณดู” โจวอี้ยิ้มและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา ก่อนจะลงชื่อเข้าใช้บัญชีแอปฯ ‘โต่วอิน’ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เมื่อวันก่อน ผมไปดื่มชาที่บ้านเพื่อน และได้พยายามบันทึกวิดีโอสั้น ๆ มาด้วย ลองมาดูกัน”

วิดีโอสั้น?

ถังจี้โจวรับโทรศัพท์มาดูและเกาชงก็ขยับตัวเข้ามาดูด้วยเช่นกัน

เมื่อถังจี้โจวเปิดวิดีโอ พวกเขาก็เห็นโจวอี้นั่งคุกเข่าอยู่หน้ากู่เจิงในห้องอันหรูหรา

เมื่อนิ้วของโจวอี้จรดไล้ผ่านสายกู่เจิง เสียงดนตรีอันไพเราะก็ถูกบรรเลงขึ้นมาทันที

ในเวลาเพียงสิบวินาที หลี่เป่าเอ๋อร์และเฉินอันฉีก็ลุกจากที่นั่งและไปยืนข้างหลังถังจี้โจว สายตาของพวกเธอจับจ้องไปที่วิดีโอนั้น

ในวิดีโอนั้นโจวอี้นั่งอยู่อย่างสง่างาม แขนของเขาราวกับกิ่งไม้ที่งามสง่า และนิ้วของเขาที่กำลังบรรเลงอยู่นั้นพลิ้วไหวราวกับผีเสื้อ โบยบินอย่างไหลลื่นสง่างาม นอกจากนี้ท่วงทำนองที่เขาเล่นนั้นยังไพเราะเหมือนเมฆที่เคลื่อนคล้อยอยู่บนท้องฟ้า ซึ่งทำให้คนฟังรู้สึกผ่อนคลายและมีความสุข

หนึ่งเพลงจบลงเรียบร้อยแล้ว

ถังจี้โจวและเกาชงมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ หลี่เป่าเอ๋อร์และเฉินอันฉีชื่นชมจนอดไม่ได้ที่จะปรบมือ

เก่งมาก!

พวกเขาสี่คนไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักการเล่นดนตรี

ดังนั้นเมื่อพวกเขาได้ยินเพลงพิณ ‘ภูเขาสูงและน้ำไหล’ พวกเขาก็เข้าใจได้ว่าทักษะการเล่นกู่เจิงของโจวอี้นั้นไม่ธรรมดา

“เดี๋ยวนะ วิดีโอนี่มีคนกดไลก์มากกว่า 3.6 ล้านครั้ง?” ทันใดนั้นเฉินอันฉีก็พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ