หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 18 เพื่อนบ้าน
บทที่ 18 เพื่อนบ้าน
บทที่ 18 เพื่อนบ้าน
ในห้องอาหารของวิลล่า โจวอี้ถือเสื้อแจ็กเก็ตบุนวมขนาดเล็กและกำลังชิมอาหารอร่อย ๆ
สัปดาห์ที่แล้ว เขาเป็นเพียงชายหนุ่มโสดที่อาศัยอยู่แต่ในภูเขา แต่ใครจะคิดว่าของขวัญชิ้นใหญ่จากพระเจ้าจะถูกส่งไปยังถังหว่านผ่านทางท้องของเธอล่วงหน้า!
เขาอยากเป็นพ่อมานานแล้ว!
ถ้าภรรยาเต็มใจทำงานหนักก็ปล่อยให้เธอทำไป
ตอนนี้เพื่อนร่วมชาติชายหลายคนบอกว่าเบื้องหลังของผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จทุกคน จะมีผู้ชายคนหนึ่งที่สนับสนุนเธออยู่อย่างเงียบ ๆ เขายินดีที่จะเป็นผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่ง ซึ่งแม้เขาจะไม่แสดงความรู้สึกออกมา แต่เขาจะดูแลทุกด้านของครอบครัว…
“ลูกสาวตัวน้อยของพ่อ เดี๋ยวพ่อแกะก้างปลาให้นะ แล้วกินเนื้อปลาเยอะ ๆ”
“ไก่ผัดพริกแกงอร่อย พี่หลานทำอาหารเก่งจริง ๆ”
“น้ำซุปสดมาก มาลองชิมดู”
“มาเถอะ กินเนื้อกัน…”
หลังอาหารเย็น โจวอี้ตั้งใจจะช่วยล้างจาน แต่เหม่ยหลานผู้ซึ่งกระตือรือร้นอย่างเห็นได้ชัดก็รีบปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงทักทายเหม่ยหลาน และพาลูกสาวออกจากบ้านไปเดินเล่น
“พ่อจ๋า หนูอยากเล่นสไลเดอร์” ถังเหมียวเหมี่ยวกล่าวอย่างคาดหวัง
“สไลเดอร์อยู่ไหน?” โจวอี้มองไปรอบ ๆ และถามด้วยความสงสัย
“มันอยู่ทางทิศตะวันออก”
“ไปเถอะ นำทางไป”
มีจัตุรัสเล็ก ๆ ริมฝั่งแม่น้ำด้านตะวันออกของชองเซลิเซ่ ออร์คิด คอร์ท และมีสนามเด็กเล่นสำหรับเด็กทุกประเภท
ในตอนเย็น ผู้เฒ่าหลายคนในจัตุรัสเล็ก ๆ จะมารวมตัวกันสองและสามคนเพื่อพูดคุยกันภายในพื้นที่สวนสนุกสำหรับเด็ก ผู้ปกครองหลายคนก็เล่นกับลูกด้วย
“นั่น เหมียวเหมี่ยว!” หญิงวัยกลางคนที่เห็นได้ชัดว่ารู้จักถังเหมียวเหมี่ยวมองไปที่โจวอี้และถามด้วยความสงสัย “เขาเป็นใคร แม่ของหนูไม่อยู่บ้านเหรอจ๊ะ?”
“เขาเป็นพ่อของหนู แม่ของหนูไปทำงาน” ถังเหมียวเหมี่ยวตอบและรีบไปที่สไลด์เดอร์ที่อยู่ห่างออกไปห้าหรือหกเมตร
พ่อ?
พ่อของถังเหมียวเหมี่ยว?
แบบนี้มันไม่ได้หมายความชายหนุ่มคนนี้เป็นสามีของดาราดังอย่างถังหว่านหรอกเหรอ?!
ผู้ปกครองที่มีลูก ๆ หลายสิบคนถึงกับแสดงความประหลาดใจออกมา พวกเขามองไปที่โจวอี้ และไม่ได้ปิดบังความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขาเลย
“สวัสดีครับ ผมคือพ่อของเหมียวเหมี่ยว” โจวอี้พยักหน้าให้กับฝูงชนด้วยสีหน้ารื่นรมย์
“ถ้าคุณเป็นพ่อของเหมียวเหมี่ยวจริง ๆ ทำไมเราไม่เคยเห็นคุณมาก่อน” หญิงวัยกลางคนถามขึ้น
“ผมเคย…เฮ้ อย่าพูดถึงอดีต ผมจะอยู่ที่นี่ต่อไปในอนาคต ทุกคนเป็นเพื่อนบ้านกัน ในอนาคตเราจะไปเยี่ยมเยียนกันมากกว่านี้” โจวอี้ยิ้ม
“คุณอาศัยอยู่ที่นี่เหรอ? คุณอาศัยอยู่กับดาราดังหรือเปล่า?” ชายหนุ่มอีกคนพูดด้วยความประหลาดใจ
“ยังเลย ผมซื้อบ้านข้างเสี่ยวหว่าน และจะอยู่ที่นั่นในอนาคต เฮ้ ว่าไงดีล่ะมันเหมือนกับในละครทีวี มันตลกดีที่จะทอดทิ้งภรรยาแล้วไล่ตามเธอทีหลัง ตอนนี้มันก็ยังยากอยู่ คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก!” โจวอี้หยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋าของเขาแล้วยื่นให้ชายหนุ่มคนนั้น
บางคนปฏิเสธ แต่บางคนก็รับไปและจุดไฟ
ครั้นได้ยินดังนั้นทุกคนก็ตกใจ จากนั้นก็อดหัวเราะไม่ได้ บางคนถึงกับยกนิ้วให้โจวอี้ ขณะที่คนอื่น ๆ กลอกตาด้วยรอยยิ้ม
โจวอี้พบว่าผู้ที่กลอกตาเป็นเพื่อนบ้านหญิงทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก เขาพูดคุยกับทุกคนอย่างอารมณ์ดี
ใช้เวลาเพียงสิบนาที พวกเขาก็สนิทกันแล้ว
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ถังเหมียวเหมี่ยวก็เริ่มเบื่อที่จะเล่นสไลเดอร์ เมื่อหนูน้อยบอกโจวอี้ว่าเธอต้องการจะกลับ ทุกคนก็ตระหนักดีว่าผู้ปกครองทุกคนในที่นี้ซึ่งไม่ค่อยสื่อสารกันก็ได้เริ่มคุ้นเคยกันในเวลานี้ เพราะการมีส่วนร่วมของโจวอี้แท้ ๆ
“เหมียวเหมี่ยว ลาคุณลุงคุณป้าสิลูก” โจวอี้ได้รับมิตรภาพที่ดีมากมาย เขาไม่เพียงแต่แอดเพื่อนใน WeChat เพื่อเป็นเพื่อนกับมนุษย์พ่อทั้งสองคนและหญิงวัยกลางคนที่สง่างามเท่านั้น แต่ยังเข้าร่วมกลุ่ม WeChat ในบริเวณวิลล่านี้ด้วย
“ลาก่อนค่ะ คุณป้าและคุณลุง” ถังเหมียวเหมี่ยวถูกโจวอี้อุ้มขึ้นมาและพูดกับทุกคน
“ลาก่อน เหมียวเหมี่ยว”
“เหมียวเหมี่ยว มาบ้านเราบ่อย ๆ ไปเยี่ยมน้องสาวตงตงนะ ถ้ามีเวลา!”
“ลาก่อน…”
ทุกคนตอบด้วยรอยยิ้ม และมีท่าทางใจดีกับเด็กหญิงตัวน้อย
ระหว่างทางกลับ…
โจวอี้อุ้มลูกสาวของเขาด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกมือหนึ่งหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเธอ พร้อมถามด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นอย่างไรบ้าง?”
“อืม…เหมียวเหมี่ยวมีความสุข” ถังเหมียวเหมี่ยวหัวเราะ
“หนูมาที่นี่บ่อยไหม? แม่พาหนูมาที่นี่หรือเปล่า?” โจวอี้ถาม
“แม่ไม่ค่อยพาหนูมาที่นี่ ป้าเหม่ยกับป้าหลี่พาหนูมาเล่นที่นี่” สีหน้าของถังเหมียวเหมี่ยวดูหงอยเหงาลง
“ใครคือป้าหลี่?” โจวอี้ถามด้วยความสงสัย
“ป้าหลี่เป็นเพื่อนบ้าน!” ถังเหมียวเหมี่ยวคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จึงถามว่า “พ่อจ๋า ป้าหลี่ขายบ้านให้พ่อใช่ไหม?”
“ใช่ เธอขายให้พ่อ แต่ถ้าหนูต้องการเล่นกับพวกเขาในอนาคต พ่อจะพาหนูไปที่นั่น พ่อมีข้อมูลติดต่อของพวกเขาแล้ว” โจวอี้บีบจมูกเล็ก ๆ ของลูกสาวและแนะนำว่า “หนูต้องการไปบ้านใหม่ของพ่อไหม พ่อยังมีสมบัติให้หนูอีกนะ!”
“ไปค่ะ! มันคืออะไรคะ?” ถังเหมียวเหมี่ยวตอบรับอย่างมีความสุข
“พ่อจะพาไปดูแล้วจะรู้เอง” โจวอี้กล่าวอย่างมีเลิศนัย
เมื่อพ่อและลูกสาวกลับไปที่ลานบ้าน พวกเขาก็เห็นเหม่ยหลานยืนรออยู่นอกสนาม
เมื่อพวกเขากลับมา เหม่ยหลานก็โล่งใจอย่างเห็นได้ชัด
“พี่หลาน ผมเพิ่งพาเหมียวเหมี่ยวไปที่สนามเด็กเล่นข้างจัตุรัสเล็ก ๆ นั่น และตอนนี้ผมจะพาเธอไปที่บ้านข้าง ๆ เพื่อดูของขวัญอีกชิ้นที่ผมเตรียมไว้ให้เธอ”
พูดจบ โจวอี้ก็ยิ้มและถามอีกว่า “คุณต้องการมากับพวกเราไหม?”
“คุณซื้อบ้านข้าง ๆ เราจริงเหรอ?” เหม่ยหลานถาม
“ใช่ครับ! เจ้าของเดิมเอาเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในบ้านของพวกเขาไปทั้งหมด ผมเพิ่งให้คนไปซื้อเฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในบ้านมาใหม่วันนี้” โจวอี้ตอบยิ้ม ๆ
“ถ้าฉันไปจะสะดวกไหม?” เหม่ยหลานลังเล
“อย่าคิดมากเลยครับ พวกเราทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกัน ผมจะให้กุญแจบ้านคุณในภายหลัง ถ้าคุณยินดีจะดูแลผมด้วย ผมจะให้เงินเดือนแยกกับของเสี่ยวหว่านอีกส่วนหนึ่ง” โจวอี้เสนอ
ให้ดูแลบ้านสองหลัง?
และให้เงินเดือนอีก?
เหม่ยหลานยังคงลังเล แต่เธอก็ตื่นเต้นมาก เธอทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็กให้กับถังหว่าน และได้รับเงินเดือนประจำปี ทุกต้นปี ถังหว่านจะจ่ายเงินเดือนให้เธอล่วงหน้าหนึ่งแสนสองหมื่นหยวน แต่ถ้าโจวอี้มอบส่วนแบ่งให้เธออีก มันก็จะเป็นสองแสนสี่หมื่นหยวน!
ตั้งสองแสนสี่หมื่นหยวนเชียวนะ!
ในเมืองจินหลิงนี้ ที่ไหนจะให้เงินเดือนพี่เลี้ยงสูงขนาดนี้?
“โจว คุณโจว ฉันต้องการปรึกษาเรื่องนี้กับคุณถังก่อน ตอนนี้ฉันไม่สามารถสัญญากับคุณได้” เหม่ยหลานดูเคารพชายหนุ่มมากขึ้น
“อย่ากังวลไปเลย ผมเองก็เคารพการตัดสินใจของเสี่ยวหว่าน” โจวอี้ตอบ
ชายหนุ่มอุ้มลูกสาวของเขาไว้ ส่วนเหม่ยหลานเดินตามหลังมา และในไม่ช้าก็มาถึงบ้านของเขาที่อยู่ข้าง ๆ
“พ่อจ๋า ของขวัญชิ้นใหม่ที่พ่อบอกอยู่ที่ไหน?” ถังเหมียวเหมี่ยวปีนลงมาจากอ้อมอกของโจวอี้และถามอย่างกระตือรือร้น
“อยู่ในห้องหนังสือ ตามพ่อมาสิ”
โจวอี้พาพวกเขาไปที่ห้องหนังสือ และเปิดกล่องมะฮอกกานีสองกล่อง
