หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 189 รีบมารีบไป
บทที่ 189 รีบมารีบไป
บทที่ 189 รีบมารีบไป
โจวอี้แหงนหน้ามองท้องฟ้า …ทว่าก็เห็นแต่หลังคา
ชายหนุ่มต้องการที่จะพูดอะไรหยาบคาย แต่เขาต้องสำรวมราวกับลูกแกะเมื่ออยู่ต่อหน้าอาจารย์ของเขา
เขามักจะคิดว่าเขาเก่งกาจ แต่ตอนนี้เขากลับพบว่าทุกคนรอบตัวเขาสวมบทบาทเป็นหมูกินเสือ
ช่างไม้เก่าที่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ ราวกับเอาแต่รอความตายก็เป็นทายาทที่มีชื่อเสียงของหลูป้าน ส่วนท่านป้าของตระกูลถงที่ปกติดูอ่อนแอไร้พลัง แท้จริงกลับเป็นผู้ฝึกยุทธ์ที่ซ่อนเร้นและมีความแข็งแกร่งสุดที่จะหยั่งถึง และตอนนี้ชายตาบอดทั้งสี่กลับกลายเป็นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติไปซะงั้น
โจวอี้เริ่มเดาไม่ออกแล้วว่าคนในหมู่บ้านเป็นพวกไม่ธรรมดาไปแล้วกี่คน เป็นไปได้ไหมว่าอาจไม่ธรรมดาทุกคน? แต่ที่แน่ ๆ หมู่บ้านโจวเมี่ยวนี่มันถ้ำเสือหมอบมังกรซ่อนชัด ๆ
“อาจารย์ ผมคิดว่าผมมันแย่กว่าพวกคนตาบอดซะอีก” โจวอี้กล่าวอย่างเศร้าสร้อย
“ทำไม?” ฉู่เทียนฮุ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ผมจะไม่แย่กว่าคนตาบอดได้ยังไง ผมเพิ่งมารู้เอาตอนนี้เองว่าภูเขาหลูเป็นสถานที่ที่น่าพิศวงขนาดไหน!” โจวอี้ส่ายหัวพลางถอนหายใจ
“พรูด..” ฉู่เทียนฮุ่ยถึงกับหัวเราะ
“อาจารย์ อย่าหัวเราะ ตอนนี้บอกผมมาได้แล้วว่าทำไมถึงมาที่จินหลิง!”
“ฉันต้องการให้นายไปที่เมืองฉู่ในอีกสองสามวันนี้ เพื่อเข้าร่วมนิทรรศการวัตถุดิบยาที่จัดขึ้นสามปีครั้ง และช่วยฉันซื้อวัตถุดิบยาชนิดหนึ่งหน่อย”
“ทำไมอาจารย์ไม่ซื้อเองล่ะ ผมจน!”
“ถ้านายจน จินหลิงคงเหลือคนรวยไม่ถึงสิบคน ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถบริจาคเงินร้อยล้านหยวนให้กับโรงพยาบาลได้ง่าย ๆ แบบนาย!”
“อาจารย์ช่างใส่ใจผมจริง ๆ เรื่องนี้ก็รู้ด้วยเหรอ” โจวอี้ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และถามต่อไปว่า “บอกผมมา อาจารย์ต้องการให้ผมซื้ออะไร”
“แมงมุมผีเสื้อ”
“แมงมุมผีเสื้อ? ในงานนิทรรศการวัตถุดิบยาจะมีแมงมุมผีเสื้อขายเหรอ?” โจวอี้แสดงสีหน้าโง่งม
“น่าจะมี ตามข้อมูลที่เชื่อถือได้ มีแมงมุมผีเสื้อขายที่นั่นจริง ๆ แต่ราคาไม่น้อยแน่นอน” ฉู่เทียนฮุ่ยโยนบัตรธนาคารให้โจวอี้และพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย “มีเงินร้อยล้านหยวนอยู่ในนั้น เอาไว้เป็นกองทุนสำหรับซื้อแมงมุมผีเสื้อ แต่ถ้าหลังจากซื้อแล้วเงินมันเหลือ นายก็เก็บเอาไว้ไปซื้อขนมกิน แต่ถ้ามันไม่พอ นายต้องทบให้ฉัน”
ตกลง!
โจวอี้เก็บบัตรธนาคารของอาจารย์มาไว้อย่างรวดเร็ว
“ตอนนี้ให้ฉันพาเด็กที่สามารถควบคุมไฟไปด้วย”
“ทำไม?” โจวอี้ถามอย่างตระหนก
“สำนักโอสถของเรามีเคล็ดวิชาเกี่ยวกับธาตุไฟที่ทรงพลังมาก และการศึกษาในด้านการควบคุมไฟของเราขึ้นไปถึงจุดสูงสุดซึ่งไม่มีที่ไหนเทียบได้ ฉันจะนำพวกมันมาให้เขาฝึกฝน ในอีกไม่กี่ปี เราจะสร้างปรมาจารย์พลังไฟที่ทรงพลังที่สุดขึ้นมาได้แน่นอน การให้เด็กคนนั้นอยู่ที่นี่รังแต่จะทำให้พลังและพรสวรรค์ของเขาสูญเปล่า”
โจวอี้เงียบ
เขารู้ว่าอาจารย์พูดถูก แต่เขาเพิ่งรับถังเสี่ยวถังมาเลี้ยง ดังนั้นถ้าเขาออกคำสั่งให้เด็กชายคนนั้นออกไปอยู่ที่อื่น เด็กชายคนนั้นจะรู้สึกอย่างไร? จะยินดีงั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าอาจารย์ของเขาพาถังเสี่ยวถังไป คู่พี่น้องจะถูกแยกออกจากกัน เด็กชายคนนั้นจะเต็มใจให้น้องสาวของเขาอยู่คนเดียวงั้นเหรอ?
“ทำไม? นายไม่ต้องการ?” ฉู่เทียนฮุ่ยเลิกคิ้วขึ้น
“อาจารย์ ถ้าเสี่ยวถังไปกับท่านได้ ผมจะให้ไปแน่นอน แต่ผมไม่รู้ว่าเขาจะยินดีไปด้วยหรือเปล่า” โจวอี้ยิ้มอย่างขมขื่น
“งั้นก็ถามเขาสิ” ฉู่เทียนฮุ่ยกล่าว แต่มองไปที่ทางเดินทิศตะวันตก
“ผมจะไป!”
ถังเสี่ยวถังเดินออกมาจากทางเดิน เขาได้ยินการสนทนาระหว่างฉู่เทียนฮุ่ยและโจวอี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่ฉู่เทียนฮุ่ยพูดมานั้น ย่อมหมายความว่ามีผู้เชี่ยวชาญพลังอัคคีที่เก่งกล้าในนิกายที่สามารถทำให้เขากลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งสุดยอดได้
เด็กชายตัวน้อยเดินเข้าไปหาโจวอี้ คุกเข่าลงโขกหัวตัวเองกับพื้นสามครั้ง จากนั้นยืดตัวขึ้นและมองไปที่น้องสาวของเขา ก่อนจะพูดกับโจวอี้ว่า “พ่อ ผมต้องขอฝากเสี่ยวรุ่ยไว้กับพ่อแล้ว!”
“พี่…” เสียงของถังเสี่ยวรุ่ยไม่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป
โจวอี้มองสองพี่น้องและถอนหายใจ เขาเอื้อมมือไปประคองถังเสี่ยวถังขึ้นมา ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “นายคือลูกชายของฉัน และเสี่ยวรุ่ยคือลูกสาวของฉัน ดังนั้นเป็นเรื่องปกติที่ฉันจะต้องดูแลลูกของฉัน ลูกชาย… ถ้านายยินดีจะไปแบบนี้ ก็จงติดตามเรียนรู้และฝึกฝนกับอาจารย์เถอะ ฝึกฝนอย่างหนักและพยายามเป็นผู้แข็งแกร่งให้เร็วที่สุด จากนั้นค่อยกลับมาหาพ่อและน้องสาวของลูก เข้าใจไหม?”
“ครับ!” ถังเสี่ยวถังพยักหน้าอย่างหนักแน่น
ฉู่เทียนฮุ่ยยิ้มออกมาเล็กน้อย จากนั้นเธอก็หยิบยาเม็ดสีน้ำนมออกมาแล้วใส่มันเข้าไปในปากของถังเสี่ยวรุ่ย ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “สำหรับเหล่าตัวตนเหนือธรรมชาติจำเป็นต้องมีพลังจิตที่แข็งแกร่งเพื่อควบคุมพลังของตนเอง และก่อรากฐานพลังจิตขึ้นใหม่ให้มั่นคง ฉันให้ยาเม็ดอวิ้นเซินแก่เสี่ยวรุ่ย เกรงว่าเด็กน้อยคงจะนอนหลับสนิทเป็นเวลาหลายวัน ดูแลเธอด้วย!”
“อาจารย์! อย่าทำตัวลำเอียงแบบนี้! ผมก็ต้องการยาเม็ดอวิ้นเซินด้วย!” โจวอี้ตะโกน
“ฉันมีเม็ดเดียว” ฉู่เทียนฮุ่ยยิ้ม
“…”
“เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฉันจะให้รายการวัตถุดิบสำหรับการหลอมยาเม็ดอวิ้นเซิน ถ้านายมีความสามารถ นายก็สร้างมันเองได้! หลังจากที่นายซื้อแมงมุมผีเสื้อแล้ว ก็ให้ส่งไปที่เมืองหลวง ฉันจะทิ้งที่อยู่ไว้ให้ แต่ฉันจะอยู่ที่นั่นแค่ครึ่งเดือนเท่านั้น ถ้านายต้องการมาหาฉันก็โทรมา”
“เข้าใจแล้ว” โจวอี้ถามต่ออีกว่า “เดี๋ยวนะอาจารย์ นี่อาจารย์จะไปแล้วเหรอ?”
“ใช่ ได้เวลาออกเดินทางแล้ว”
“แต่อาจารย์ยังไม่ได้เจอกับเหมียวเหมี่ยวเลย!” โจวอี้แย้ง
“ฉันเคยเห็นเหมียวเหมี่ยวแล้ว หลายครั้งแล้วด้วย” พูดจบ ฉู่เทียนฮุ่ยก็เดินออกไปพร้อมกับถังเสี่ยวถัง
โจวอี้อุ้มถังเสี่ยวรุ่ยไว้และออกไปส่งพวกเขาที่ด้านนอกพร้อมกับถงหู่ สายตาจ้องมองคนทั้งสองขึ้นรถที่มีป้ายทะเบียนเลขสวยซึ่งขับออกไปลับสายตา
“พ่อ…” ถังเสี่ยวรุ่ยกอดคอของโจวอี้ด้วยน้ำตา
ตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยแยกจากพี่ชายของเธอ ตอนนี้เธอจึงกังวล
โจวอี้อุ้มเธอไว้และตบหลังเบา ๆ เพื่อปลอบประโลม
ไป่หลัว เมาน์เทนวิลล่า
หวงไห่เทายืนอยู่ที่ประตูของวิลล่า สายตามองไปที่ปลายถนนในระยะไกล เมื่อรถมินิแวนเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ในที่สุดมันก็หยุดอยู่ตรงหน้าเขา และเขาก็ต้องประหลาดใจ
“ฮะ?”
เมื่อเขาเห็นชายชราร่างเล็กลงจากที่นั่งคนขับ เขาก็ถอนหายใจเบา ๆ
ชายชราตัวเล็กคนนี้ดูคุ้นเคย!
“คุณคือคุณหวงแห่งตระกูลหวงในจินหลิงใช่ไหม” ซุนเม่าไฉถาม
“ใช่ ว่าแต่คุณดูคุ้นจริง ๆ นะ เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนไหม?”
“แซ่ของผมคือซุน ซุนเหมาไฉ”
“คนเก็บสมุนไพรซุนเหมาไฉ? ผมจำได้ว่าเราเคยพบกันมากกว่าหนึ่งครั้งที่หว่านเหยาไจ้ และในตลาดวัตถุดิบยาของเมืองฉู่เฉิงด้วย” ทันใดนั้นหวงไห่เทาก็จับมือกับอีกฝ่ายอย่างอบอุ่น และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผู้เฒ่าซุน ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะรู้จักกับโจวอี้ด้วย ขอบคุณที่มาช่วยเรา”
“ด้วยความยินดี”
ซุนเม่าไฉรู้ว่าตระกูลหวงประสบความสำเร็จอย่างมากในจินหลิง และคนตรงหน้าเขาตอนนี้คือผู้นำคนใหม่ของตระกูลหวง สถานะของเขานั้นไม่ธรรมดา อีกฝ่ายสุภาพมากซึ่งดีกว่านายน้อยของเขาเล็กน้อย
“คุณบอกทางโทรศัพท์ว่าโจวอี้ขอให้คุณนำรายการซื้อวัตถุดิบยามา? เราจะเริ่มซื้อวัตถุดิบยาเมื่อไหร่?” หวงไห่เทาถาม
“จะไปเมื่อไหร่ก็ได้ ตัดสินใจเลย”
“ไปกันเดี๋ยวนี้เลย จะได้ไม่ชักช้า” หวงไห่เทาแนะนำ
“เข้าใจแล้ว!”
หวงไห่เทาหันไปที่ประตูของวิลล่าและตะโกนว่า “ทุกคนขึ้นรถเดี๋ยวนี้ พวกเราจะไปกันทันที!”
ชายฉกรรจ์หลายสิบคนกรูกันออกมาจากในวิลล่า และขึ้นรถ SUV สิบกว่าคันที่จอดอยู่ใกล้ ๆ อย่างรวดเร็ว ซุนเหมาไฉอ้าปากค้างอย่างตกตะลึง
นอกจากรถ SUV แล้วยังมีรถตู้คอนเทนเนอร์อีกสองคัน
