หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 229 คืนนี้ผมจะนอนห้องคุณ
บทที่ 229 คืนนี้ผมจะนอนห้องคุณ
บทที่ 229 คืนนี้ผมจะนอนห้องคุณ
ตามคำกล่าวที่ว่า ‘พระเจ้ายังคงได้รับการอภัยสำหรับความชั่วช้าของเขา แต่เขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่เพราะความชั่วช้าของเขาได้’
โจวอี้จะเป็นคนใจดีสำหรับพวกคนดีเท่านั้น
ดังนั้นเมื่อเจอกับคู่พ่อลูกตระกูลหยาง โจวอี้จึงไม่คิดที่จะให้อภัยตระกูลหยางง่าย ๆ
การเรียนรู้จากความผิดพลาดทำให้คนฉลาดขึ้น
ทว่ากรณีนี้แตกต่างจากกรณีเจิ้งเทียนเหอ เมื่อพิจารณาว่าขณะนี้ถังหว่านและทีมงานกองถ่าย “Crossing the Jianghu” อยู่ด้วย เขาจึงไม่สามารถสั่งฆ่าอีกฝ่ายได้ตรง ๆ
เขาจำเป็นต้องยืมมือคนอื่นทำแทน
ฮวงฟู่จินซุนเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
ว่ากันว่าเรื่องภายในอันอัปลักษณ์ของตระกูลไม่ควรถูกเปิดเผยต่อสาธารณะ แน่นอนว่าก่อนหน้านี้ต้องมีบางคนบอกหยางเทียนเจิ้น ซึ่งเป็นคนนอกของตระกูลฮวงฟู่เกี่ยวกับความวุ่นวายและความอัปยศอดสูของตระกูลฮวงฟู่ ดังนั้นต่อให้เขาไม่ทำเอง เกรงว่าฮวงฟู่จินซุนก็คงไม่ยอมปล่อยตระกูลหยางไปเช่นกัน
โจวอี้มองไปที่ฮวงฟู่จินซุน และแน่นอนว่าเขาได้เห็นแววตาของอีกฝ่ายที่มองไปหาหยางเทียนเจิ้นด้วยเจตนาฆ่ารุนแรง
ไม่กี่นาทีต่อมา
คนของตระกูลฮวงฟู่ก็ออกจากภัตตาคารหอชมจันทร์ พวกเขายังพาคู่พ่อลูกตระกูลหยาง รวมไปถึงลูกน้องของตระกูลหยางไปด้วย
“โจวอี้…” ถังจี้โจวมองโจวอี้ด้วยสายตาที่ซับซ้อน เวลานี้เขาต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี คืนนี้โจวอี้ทำให้เขาตกใจมากเกินไป
“คุณไม่ต้องพูดขอบคุณหรอก ใครก็ตามที่รังแกภรรยาผม มันผู้นั้นจะต้องชดใช้ นั่นเป็นสิ่งที่ผมต้องทำ” โจวอี้ยิ้มและโบกมือ ก่อนจะชำเลืองไปที่อวี้หรงเสิ้ง เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า “ถ้าคุณต้องการผู้หญิง ก็จงไปที่คลับหรือพวกอาบอบนวดเหล่านั้นเถอะ ผมเคยได้ยินมาว่ามีผู้หญิงที่ให้บริการอย่างว่าอยู่เต็มไปหมด อย่าได้รังควานผู้หญิงคนอื่นเหมือนอันธพาลอีกเลย”
“ครับ ผมจะไม่ทำแล้ว” อวี้หรงเสิ้งยิ้มอย่างขมขื่นพลางพยักหน้า
“อย่าลืมจ่ายค่าอาหารและเครื่องดื่มก่อนออกไปด้วย เข้าใจไหม”
“ไม่มีปัญหา ผ…ผมจะจ่ายทั้งหมดเอง” อวี้หรงเสิ้งพูดอย่างเร่งรีบ
เหตุการณ์ที่เปลี่ยนชะตาชีวิตของผู้คนหลายคนสิ้นสุดลงตรงนี้ ถังจี้โจวและเกาชงออกไปด้วยกัน แต่ก่อนที่หลี่เป่าเอ๋อจะกลับไป เธอมองโจวอี้ด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป
รถตู้เมอร์เซเดสเบนซ์มุ่งหน้าสู่โรงแรม
ถังหว่านและโจวอี้นั่งเคียงข้างกัน แต่การกระทำของโจวอี้ในคืนนี้ยังคงตราตรึงอยู่ในใจเธอ
“ไม่อยากถามอะไรหน่อยเหรอ?” โจวอี้จับมือของถังหว่านไว้และถามด้วยใบหน้ายิ้มแป้น
“อยากสิ!”
“งั้นก็ถามมาเถอะ ผมไม่มีอะไรจะต้องปิดบังคุณหรอก” โจวอี้ยิ้ม
“คุณรู้จักตระกูลฮวงฟู่ได้ยังไง พวกเขาดูเกรงกลัวคุณมาก”
“จริง ๆ แล้วพวกเขาไม่ได้กลัวผม แต่พวกเขากลัวอาจารย์ของผม” โจวอี้ยิ้ม หันไปมองนอกหน้าต่าง และพูดต่อไปว่า “เมื่อไม่กี่วันก่อน ผมมีความขัดแย้งเล็กน้อยกับตระกูลฮวงฟู่ ผมได้พบกับฮวงฟู่จินซุนในเวลานั้น และเขาได้รับบทเรียนไปแล้ว เขาก็เลยไม่กล้าล่วงเกินผมอีก”
“ขัดแย้งอะไร?” ถังหว่านขมวดคิ้ว
“ผมได้พบกับลูกเขยคนหนึ่งของตระกูลฮวงฟู่ ชายคนนั้นกำลังไล่จีบสาว ผมก็เลยสอนบทเรียนให้เขา แต่ใครจะคิดว่าคนของตระกูลฮวงฟู่จะมาตามหาผมเพื่อล้างแค้น ซึ่งผมก็ทุบตีพวกเขาไปอีกครั้ง” โจวอี้หัวเราะ
ถังหว่านพลันตระหนักขึ้นมาได้
เธอเข้าใจนิสัยของโจวอี้ เขาเป็นคนประเภทที่ชอบช่วยเหลือผู้อื่นเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยุติธรรม
คำพูดก่อนหน้านี้ของโจวอี้ สิ่งนี้เรียกว่าหัวใจที่กล้าหาญ
“มีคำถามอะไรอีกไหม?” โจวอี้ถามอีกครั้งด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นถังหว่านเงียบไป
“มี!”
“มีมากกว่าหนึ่งคำถามรึเปล่า? ถ้ามีมากกว่าหนึ่ง ผมอยากให้คุณถามออกมารวดเดียวเลย ผมจะได้ตอบทีเดียวทั้งหมด”
“พันล้านหยวนนั่น คุณต้องการมันจริง ๆ เหรอ?” ถังหว่านมองเข้าไปในดวงตาของโจวอี้
“ใช่ ทำไมล่ะ? ไม่ใช่ว่าผมบังคับอีกฝ่ายสักหน่อยนี่ จริงไหม? เขาเป็นคนเสนอค่าชดเชยให้ผมเอง มันดีไม่ใช่เหรอที่มีเงินเยอะ ๆ ยิ่งมีเงินเยอะมากเท่าไหร่ ในอนาคตผมก็ยิ่งสามารถช่วยเหลือคนได้มากเท่านั้น”
“ก่อนจะไปช่วยคนอื่น เอาเงินมาให้ฉันก่อนดีกว่า!”
ทว่าเมื่อเธอพูดจบ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย
อาจกล่าวได้ว่านี่คือการทดสอบสำหรับโจวอี้
แต่…
นั่นคือเงินจำนวนพันล้านเชียวนะ…
แต่เธอก็อยากรู้ว่าพันล้านนั้นสำคัญกว่าเธอหรือไม่?
“ไม่มีปัญหาเลย ถ้าได้เงินมาแล้วผมจะให้คุณเก็บไว้ทันที” จู่ ๆ โจวอี้ก็ถามด้วยรอยยิ้ม “เรายังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ตอนนี้คุณกลับทำตัวเป็นแม่บ้านแล้วงั้นเหรอ? คุณต้องการให้ผมโอนเงินที่ผมมีทั้งหมดตอนนี้ให้คุณเลยไหม?”
“ใครอยากเป็นแม่บ้านของคุณกัน?” หัวใจของถังหว่านเต้นโครมคราม และรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่งดงามของเธอ
พันล้าน!
เธอคิดว่าทั้งชีวิตนี้เธอคงไม่มีทางหาเงินได้มากมายถึงพันล้านแน่นอน แต่โจวอี้กลับไม่ลังเลที่จะมอบมันให้เธอ สิ่งนี้ทำให้เธอเห็นว่าโจวอี้ไว้วางใจเธอมาก
อย่างไรก็ตาม ถังหว่านรู้สึกว่าเธอต้องเก็บรักษามันไว้ให้โจวอี้อย่างดีที่สุด เพื่อเอาไว้ช่วยเขายามที่เขาจำเป็นต้องใช้เงินฉุกเฉินจำนวนมาก หรือป้องกันไม่ให้เขาเอาไปใช้สุรุ่ยสุร่าย
ใช่แล้ว!
หวงไห่เทา เพลย์บอยที่มีชื่อเสียงในเมืองจินหลิงคนนั้นด้วย!
ฉันต้องพยายามอย่างดีที่สุดให้โจวอี้ออกไปเที่ยวกับคนคนนั้นให้น้อยลง เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกหวงไห่เทาชักนำให้หลงทาง
รถตู้เมอร์เซเดสเบนซ์จอดในโรงแรมที่ทีมกองถ่าย “Crossing the Jianghu” พักอยู่ และถังหว่านจำได้ว่าทีมงานยังไม่ได้เตรียมห้องให้โจวอี้
หลังจากที่ทั้งสองเข้าไปในล็อบบี้ของโรงแรม ถังหว่านลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกระซิบว่า “ฉันจะหาห้องให้คุณ”
“ไม่มีห้องว่างในโรงแรมนี้หรอก” โจวอี้ยื่นมือออกไปโอบไหล่ถังหว่าน เขากอดเธอแล้วเดินไปที่ลิฟต์ “เราเป็นสามีภรรยากันแล้ว เพราะงั้นคืนนี้ผมจะนอนห้องคุณ!”
“คุณ…”
ถังหว่านรู้สึกเขินอาย เธอดิ้นเล็กน้อยอยู่พักหนึ่งแต่ไม่ได้ผละตัวหนี จากนั้นเธอก็ปล่อยให้โจวอี้กอดเธอไว้และเดินต่อไป
เธอเขินอายแต่ไม่ปฏิเสธ
ท้ายที่สุด เธอได้ลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามนั้นไปเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้เธอก็ยอมรับผลไม้นั้นแล้ว ดังนั้นเธอจึงเต็มใจปล่อยให้ธรรมชาตินำทางไป ใช่! เวลานี้เธอปล่อยให้เขาทำตามใจ!
ห้องของถังหว่านเป็นห้องนอนเดี่ยวขนาดใหญ่
รูปแบบการตกแต่งโดยรวมสวยงาม แต่พื้นที่ห้องเล็กไปหน่อยในความคิดของโจวอี้
วันนี้โจวอี้ดื่มไวน์เข้าไป เวลานี้เขาจึงเริ่มเมาเล็กน้อย
หลังจากเข้าไปในห้อง โจวอี้ก็เดินปรี่ไปที่เตียงใหญ่ และล้มลงนอนด้วยสีหน้าคล้ายกับเพิ่งเหนื่อยจากการไปชอปปิงกับแฟนมาหกชั่วโมงติด
เขาไม่อยากขยับตัวอีกเมื่อได้นอนลงบนเตียง
ถังหว่านปิดประตูเข้ามามองไปที่โจวอี้ เธอรู้สึกตลก
“สกปรกแล้ว ไปอาบน้ำซะ”
เมื่อถังหว่านสั่ง เธอก็หน้าแดงและรู้สึกเขินอายขึ้นมา
โจวอี้เกลือกกลิ้งไปบนเตียง ก่อนจะนอนเท้าศอก สายตาจ้องมองไปที่ถังหว่านพลางยิ้มและถามว่า “เราอาบด้วยกันไหม?”
“ไม่!” ถังหว่านปฏิเสธอย่างรวดเร็ว
เมื่อเห็นว่าโจวอี้ยังไม่ต้องการลุกขึ้น ถังหว่านจึงวางกระเป๋าใบเล็กไว้บนตู้วางทีวี ค้นกระเป๋าเดินทางเพื่อหาชุดนอนแล้วเข้าไปในห้องน้ำ
จากนั้นก็ล็อกประตู!
โจวอี้แอบฟังอย่างตั้งใจ แน่นอนว่าแม้ประตูห้องน้ำจะล็อก แต่เขาก็ยังคงได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ
สมัยนั้นถังหว่านไร้เดียงสามาก
แต่ตอนนี้เธอเริ่มรู้ความแล้ว
โจวอี้รู้สึกว่าถังหว่านในวัยนี้ยิ่งมีเสน่ห์มากขึ้น
สิบนาทีต่อมา
เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก ถังหว่านก็สวมชุดนอนสีเหลืองขนห่านออกมา เธอเช็ดผมที่เปียกยาวของเธอด้วยผ้าขนหนูแล้วถามว่า “คุณจะไปอาบน้ำหรือว่าไม่อาบ?”
“อาบสิอาบ!”
โจวอี้มองลำคอยาวระหงอมชมพูของถังหว่าน ภาพนี้ทำให้หัวใจของเขายิ่งร้อนรุ่มและเต้นแรง เขากระโดดลงจากเตียงและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที
