หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 233 ส่งมอบวัตถุดิบยา

บทที่ 233 ส่งมอบวัตถุดิบยา

บทที่ 233 ส่งมอบวัตถุดิบยา

ถ้าไม่มีกำไรแล้วจะเกิดประโยชน์ได้ยังไง?

หยางเซี่ยวหางและจางซิ่วจือจ้องมองไปที่โจวอี้ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าโจวอี้จะอธิบายให้พวกเขาเข้าใจมากขึ้น

“การเลี้ยงดูเด็กเร่ร่อนเป็นความตั้งใจส่วนตัวของผม พวกเขาไม่สามารถทำกำไรให้ผมได้ และผมไม่ได้หวังเงินจากพวกเขา ขอแค่พวกเขาเติบโตขึ้นได้อย่างแข็งแกร่งและมีความสุข แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้ว และเมื่อผมมีความสุข นั่นก็คือผมได้ประโยชน์” โจวอี้กล่าวด้วยรอยยิ้มจาง ๆ

“แค่นั้น?” จางซิ่วจือรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

“แค่นั้นแหละ” โจวอี้ยิ้มพลางพยักหน้า

จางซิ่วจือและหยางเซี่ยวหางมองหน้ากันและรู้สึกชื่นชม

คนระดับพวกเขานั้นพบเห็นคนมามากมาย เป็นเรื่องปกติที่จะเข้าใจว่ามีคนดีมากมายในโลก แต่ในบรรดาคนดี ๆ ทั้งหลายกลับมีเพียงไม่กี่คนที่ยอมลงทุนมหาศาลโดยไม่หวังผลตอบแทน

พวกเขาเองก็เป็นนักธุรกิจและไม่ยอมตื่นเช้าถ้าปราศจากผลกำไร หรือแม้จะเป็นงานการกุศล การที่พวกเขาเข้าร่วมก็มีจุดประสงค์ อย่างเช่นการได้รับชื่อเสียงหรือบริจาคเพื่อลดหย่อนภาษี…

แต่สำหรับโจวอี้นั้นไม่ใช่!

หยางเซี่ยวหางรู้จักตัวตนของโจวอี้ ดังนั้นเขาจึงให้ความสนใจโจวอี้เป็นพิเศษ เขารู้ด้วยซ้ำว่าก่อนหน้านี้โจวอี้ได้บริจาคเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนให้กับโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนจินหลิงโดยไม่ออกนาม เพื่อเอาไว้เป็นกองทุนสำหรับรักษาผู้ป่วยที่ยากไร้

ดังนั้นชายหนุ่มที่ไม่แสวงหาชื่อเสียงและไม่แสวงหาผลกำไรย่อมได้รับการชื่นชมจากเขา หรือต่อให้โจวอี้จะไม่มีสถานะเป็นศิษย์สำนักโอสถที่มีชื่อเสียงก็ตาม เขาก็ยังคงชื่นชม

หยางเซี่ยวหางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา กดหมายเลขโทรออกและพูดกับปลายสายว่า “แจ้งข่าวออกไป ที่ดินตรงภูเขาหลี่ซานจะไม่ถูกนำไปประมูลแล้ว”

เขาวางสายและมองไปที่โจวอี้อีกครั้ง

“พี่หยาง ที่ดินนั่นจะไม่ถูกประมูลแล้วเหรอ?” โจวอี้ถามด้วยท่าทางที่ดูงุนงง

“ใช่ มันจะไม่ถูกประมูลอีกแล้ว แต่จะขายให้นายโดยตรง”

“เท่าไหร่ครับ?”

“ราคาที่ดินในเขตอุตสาหกรรมของเขตหนานจิงอยู่ที่ประมาณ 1.8 ล้านต่อไร่ แต่ที่ดินตรงตีนเขาหลี่ชานนั้นห่างไกลออกไปเล็กน้อย ดังนั้นราคาของมันจึงอยู่ที่ประมาณหนึ่งล้านต่อไร่ ซึ่งเป็นราคาที่ต่ำที่สุดแล้ว หากประมูลได้ ก็จะสามารถเพิ่มราคาได้เกือบ 30%” หยางเซี่ยวหางจิบไวน์แล้วพูดต่อ “สี่ร้อยล้าน ฉันขายให้นายเท่านี้”

“ตกลง!” โจวอี้พยักหน้าทันที

ก่อนที่เขาจะมาที่นี่ หวงไห่เทาบอกเขาว่าราคาของที่ดินผืนนี้น่าจะอยู่ที่ประมาณหกร้อยล้านหยวน แต่ตอนนี้หยางเซี่ยวหางยินดีที่จะขายให้เขาในราคาสี่ร้อยล้านหยวน ซึ่งมันต่ำกว่าที่หวงไห่เทาคาดการณ์ไว้ถึงสองร้อยล้านหยวน

“น้องโจว ถ้าโรงเรียนของนายเสร็จ ฉันจะบริจาคเงินส่วนตัวให้โรงเรียนสักสองร้อยล้าน เป็นการแสดงความหวังดีเล็ก ๆ น้อย ๆ ของฉันที่มีต่อเด็กเหล่านั้นน่ะ” หยางเซี่ยวหางพูดอย่างอบอุ่น

โจวอี้ตกตะลึง

จากนั้นเขาก็หยิบขวดไวน์ขึ้นมา ก่อนจะรินไวน์ให้หยางเซี่ยวหางด้วยตัวเอง แล้วจึงหยิบแก้วไวน์ของตัวเองขึ้นมาและพูดอย่างจริงจังว่า “พี่หยาง ผมขอขอบคุณแทนเด็ก ๆ เหล่านั้นนะครับ!”

“ดี!” หยางเซี่ยวหางยกแก้วของเขาขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

ความสัมพันธ์ระหว่างโจวอี้และหยางเซี่ยวหางจึงแน่นแฟ้นขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ห้าทุ่ม

โจวอี้ขึ้นแท็กซี่กลับไปถึงช็องเซลิเซ่ ลานติง วิลล่า และมองที่ถังเหมียวเหมี่ยวที่กำลังหลับอยู่

เขานั่งเงียบ ๆ อยู่ข้างเตียง ก่อนจะเดินไปที่ห้องของถังเสี่ยวรุ่ย เขาพบว่าถังเสี่ยวรุ่ยเองก็หลับไปแล้วเช่นกัน

เขายกผ้าห่มออกอย่างเบามือ ถลกขากางเกงชุดนอนของถังเสี่ยวรุ่ยขึ้นและวางฝ่ามือลงบนน่องของถังเสี่ยวรุ่ยอย่างเบาที่สุด ก่อนจะโคจรพลังปราณให้หล่อเลี้ยงไปตามกล้ามเนื้อส่วนน่องของลูกสาวบุญธรรมคนนี้

“พ่อ…” ถังเสี่ยวรุ่ยตื่นขึ้นมาและมองมาที่โจวอี้อย่างงุนงง

“นอนต่อเถอะ พ่อกำลังรักษาขาให้ลูก” โจวอี้ยิ้ม

“อื้ม!” ถังเสี่ยวรุ่ยรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นตรงขาที่พิการของเธอ และแล้วเธอก็หลับตาลงอีกครั้ง

สองวันต่อมา

โจวอี้ทำงานในโรงพยาบาลแพทย์แผนจีน และอยู่กับลูกสาวสองคนของเขา เขาทำอาหารอร่อย ๆ มากมาย ซึ่งทำให้นางฟ้าตัวน้อยทั้งสองพอใจและมีความสุขมาก

ถังเสี่ยวรุ่ยเร่ร่อนมานาน แต่หลังจากที่ได้มาอยู่กับโจวอี้ ดวงหน้าเล็ก ๆ ของเด็กน้อยก็เป็นสีอมชมพูดูสุขภาพดีมีเนื้อหนังขึ้นมาอีกเล็กน้อย

และส่วนที่ชัดเจนที่สุดคือขาที่พิการของเธอ ก่อนหน้านี้ขาของเด็กน้อยผอมลีบอย่างมาก

แต่หลังจากรักษาด้วยการฝังเข็มของโจวอี้ และถูกพลังปราณหล่อเลี้ยง ตอนนี้ขาของเด็กน้อยมีก็ขนาดใหญ่ขึ้นมาจนเห็นได้ชัด

วันพฤหัสบดี

ฝนเริ่มกลับมาตกอีกครั้ง และยังมีผู้มาเยือนที่วิลล่าโดยไม่คาดคิด

“ได้วัตถุดิบยานั่นมาแล้วหรือยัง?” โจวอี้ถามอีกฝ่าย และเขาก็ไม่ได้โกรธที่อีกฝ่ายมาช้ากว่าเวลาที่กำหนดไว้ตั้งหลายวัน

“ผมได้มาแล้ว” อวี้ชิงเหอวางกล่องหยกที่บรรจุวัตถุดิบยาไว้ตรงหน้าโจวอี้อย่างนอบน้อม และพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ว่า “ผมเกือบจะพลิกตลาดวัตถุดิบยาที่ใหญ่ที่สุดสี่แห่งในจีนเชียว โชคดีที่ได้ความช่วยเหลือจากเพื่อนนักสะสมสมุนไพรหลายคน ผมจึงซื้อมันมาได้ แต่ราคามันสูงสักหน่อย”

“อืม”

โจวอี้เปิดกล่องหยกและมองไปที่วัตถุดิบยาสีขาวใสที่อยู่ภายใน เขาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ตอนนี้มีสมุนไพรเพียงพอแล้วสำหรับหลอมยาเม็ดตื่นรู้ เขามั่นใจว่าเขาสามารถหลอมได้สองเม็ด แต่ถ้าเขาโชคดี เขาอาจจะทำได้เพิ่มมาอีก

“คุณโจว ในร่างกายของผม…” อวี้ชิงเหอพูดด้วยความกังวลใจ

โจวอี้ได้ยินแล้วก็หยิบเข็มเงินออกมาสามเล่ม และในขณะที่อวี้ชิงเหอไม่ทันระวังตัว เขาก็แทงพวกมันไปที่จุดฝังเข็มในร่างกายของอีกฝ่าย

บิด ยก ดึง…

พลังปราณไหลเข้าสู่จุดฝังเข็มและแทรกซึมไปทั่วร่างกาย

“อันตรายที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของคุณถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว และมันจะส่งผลดีต่อร่างกายของคุณอีกต่างหาก” โจวอี้พูดอย่างเฉยเมยในขณะที่ฆ่าเชื้อเข็มเงินด้วยสำลีแอลกอฮอล์ “ตอนนี้บุญคุณความแค้นของเราถือว่าจบลงแล้ว หวังว่าหลังจากนี้คุณจะประพฤติตัวดีขึ้นนะ เลิกสร้างความเดือดร้อนให้ผู้อื่นเถอะ”

“ขอบคุณคุณโจว ผมจะจำสิ่งที่คุณพูด และผมจะทำตัวให้ดีขึ้น” อวี้ชิงเหอกล่าวด้วยความโล่งอก

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็ไปได้”

“คุณโจว เท่าที่ผมรู้ ดูเหมือนว่าคุณจะขอให้ซุนเม่าไฉนักเก็บสมุนไพรคนนั้นช่วยคุณซื้อวัตถุดิบยาล้ำค่าหายากใช่ไหม?” อวี้ชิงเหอลังเลที่จะถามแทนที่จะรีบออกไป

“ใช่”

“ซุนเม่าไฉ่ไปที่มณฑลไห่ชิงเมื่อสองสามวันก่อนเพื่อตามหาวัตถุดิบยาล้ำค่าหายากหลายชนิด แต่ดูเหมือนเขาจะยังไม่พบ และผมบังเอิญได้ไปรู้มาว่ารายการวัตถุดิบยาที่เขายังหาไม่พบนั้นมีอะไรบ้าง ผมเองก็บังเอิญหาเจออยู่สองชนิด…”

“หมายความว่ายังไง?”

“ให้ผมมอบวัตถุดิบยาล้ำค่าสองชนิดที่ซุนเม่าไฉ่ยังหาไม่พบให้คุณเถอะ เพื่อเป็นการขอโทษอย่างจริงใจสำหรับความโง่เขลาของผม” อวี้ชิงเหอหยิบกล่องหยกอีกสองกล่องออกมาและวางไว้ข้างหน้าโจวอี้

โจวอี้เปิดกล่องหยกสองกล่องตรงหน้า และแววตาของเขาก็สว่างวาบขึ้น

ใช่ เขาต้องการสมุนไพรทั้งสองอย่างนี้!

ก่อนหน้านี้เขาวางแผนที่จะหลอมยาสองชนิด อย่างแรกคือยาเม็ดตื่นรู้ และอีกอย่างคือยาเม็ดเสริมพลัง ซึ่งทั้งสองอย่างนี้มีผลในการพัฒนาจิตวิญญาณ

ยาเม็ดตื่นรู้เหมาะสำหรับลูกสาวทั้งสองคนของเขา

ส่วนยาเม็ดเสริมพลังเป็นก็ที่ต้องการสำหรับเขาและถงหู่

โจวอี้รู้ดีว่าการหาสมุนไพรมากกว่ายี่สิบชนิดเพื่อหลอมยาเม็ดตื่นรู้นั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าจะหาสมุนไพรสำหรับหลอมยาเม็ดเสริมพลังนั้นยิ่งยากกว่ามาก

นั่นก็เพราะมีวัตถุดิบยาแปดชนิดที่จำเป็นในการหลอมยาเม็ดเสริมพลัง ซึ่งพวกมันมีราคาสูงและหาได้ยาก จากคำบอกเล่าของฉู่เทียนฮุ่ยอาจารย์ของเขา เธอต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งปีในการตามหาวัตถุดิบยาเพื่อหลอมยาเม็ดเสริมพลัง