หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 269 อาฆาตรุนแรง
บทที่ 269 อาฆาตรุนแรง
บทที่ 269 อาฆาตรุนแรง
หยวนโหรวไม่นึกฝันเลยว่าเธอจะได้เจอกับผู้ชายที่เธอไม่ชอบหน้าคนนี้อีก เธอรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาเมื่อคิดว่าอีกฝ่ายแย่งซื้อเฟอร์เร็ตไปในวันนี้
และสิ่งที่ทำให้เธอไม่พอใจที่สุดคืออีกฝ่ายเป็นหมอหนุ่มมหัศจรรย์ของโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนจินหลิง และเวลานี้ครอบครัวของเธอต้องการเขา
หยวนโหรวสะกดอารมณ์ที่หงุดหงิดของเธอไว้ ก่อนจะเค้นรอยยิ้มออกมาและพูดว่า “สวัสดีหมอโจว ฉันไม่นึกจริง ๆ ว่าจะเป็นคุณที่อยู่ในตลาดนั่น ไม่งั้นฉันคงไม่ทำให้คุณต้องเสียเงินมากมายขนาดนั้นหรอก”
“ผมเสียเงินไปมากมายที่ไหน เปล่าเลย เดี๋ยวผมก็ได้เงินคืนมาแล้ว” โจวอี้ยิ้ม
เดี๋ยวก็ได้เงินคืนแล้ว?
หยวนโหรวอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะแสดงสีหน้ามืดมนออกมา
เป็นเพราะความสัมพันธ์ของเหลียนซานพี่สาวที่แสนดีของเธอ เธอจึงสามารถเชิญโจวอี้มาที่บ้านเพื่อรักษาคุณยายของเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเธอจะต้องจ่ายค่ารักษาให้อีกฝ่าย! หรือที่โจวอี้บอกว่า ‘เดี๋ยวก็ได้เงินคืนมาแล้ว’ ก็คือการบอกให้เธอเตรียมเงินจ่ายเขาได้เลย!
“คนไข้อยู่ไหนครับ?” โจวอี้ถามด้วยรอยยิ้ม
“ในบ้านค่ะ” เหลียนซานตอบอย่างรีบร้อน
“นำทางไปเลย ยิ่งรักษาคนไข้เสร็จเร็วเท่าไหร่ ผมก็จะได้กลับไปพักผ่อนเร็วเท่านั้น”
หยวนโหรวสูดหายใจเข้าลึกและหันหลังกลับเพื่อพาโจวอี้เข้าไปในบ้าน
เธอรู้สึกหดหู่เหลือเกิน เพราะเธอจะต้องจ่ายเงินให้กับคนที่เธอไม่ชอบขี้หน้า!
ทว่าตราบใดที่อีกฝ่ายสามารถรักษาคุณย่าของเธอได้ เธอก็ยินดีที่จะจ่าย
ในไม่ช้า โจวอี้ก็ได้พบกับผู้ป่วยที่ต้องการรับการรักษา
บนเตียงขนาดใหญ่อันกว้างขวางและสะอาดสะอ้าน เวลานี้มีหญิงชราท่าทางใจดีนอนอยู่ เธอลืมตามองเพดานอย่างเงียบ ๆ ใบหน้าของเธอซีดขาวราวกับกระดาษ ทว่าริมฝีปากของเธอเป็นสีม่วงจนเกือบดำ
เวลานี้ยังมีคนอีกสองคนอยู่ในห้อง คนหนึ่งเป็นชายชราที่มีใบหน้าซีดเซียว ส่วนอีกคนเป็นชายวัยกลางคนที่ดูมีอายุมากกว่า 40 ปี แต่มีสีหน้าสงบนิ่ง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ธรรมดา
“คุณคือหมอโจวใช่ไหม ผมชื่อหยวนตงลู่ คนไข้คือแม่ของผมเอง” ชายวัยกลางคนยื่นมือออกไปจับมือกับโจวอี้พร้อมเอ่ยทักทาย
“สวัสดีครับคุณหยวน” โจวอี้จับมือกับอีกฝ่ายและมองไปที่หญิงชราอีกครั้ง “ช่วยบอกผมเกี่ยวกับอาการของคนไข้ได้ไหมครับ?”
“แม่ของผมล้มป่วยไปเมื่อเจ็ดวันก่อน ตอนแรกมีไข้และปวดหัวมาก ตอนนั้นผมพาแม่ไปโรงพยาบาลแต่ก็หาสาเหตุไม่ได้ ทำได้แค่ให้กินยาลดไข้ สามวันต่อมา อาการไข้ก็ดีขึ้น แต่ร่างกายกลับอ่อนแอลงมาก ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่เธอลุกออกจากเตียงไม่ได้” หยวนตงลู่กล่าว
“มีอาการอะไรอีกไหมครับ?”
“เพราะแม่ของผมไม่สามารถกินหรือดื่มได้มาสามสี่วันแล้ว เราก็เลยให้อาหารทางสายยาง”
“เธอเป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว?”
“เกินสองวันแล้ว…เดี๋ยวนะ” หยวนตงลู่หันไปถามคนอื่น ๆ ว่า “แม่ของฉันไม่ได้หลับตามานานกว่าสองวันแล้วเหรอ?”
เมื่อเพิ่งตระหนักได้ถึงปัญหานี้ ทั้งชายชราและหยวนโหรวก็มีสีหน้าย่ำแย่
สองวันแล้วที่หญิงชราคนนี้ไม่ได้หลับตาลงเลย
โจวอี้เอื้อมมือไปจับข้อมือของหญิงชราและตรวจสอบชีพจรของเธออย่างเงียบ ๆ
สองนาทีต่อมา
โจวอี้ก็คลายมือออก เขามองไปที่หยวนตงลู่แล้วพูดว่า “คุณเตรียมงานศพให้เธอได้เลย”
“ฮะ? คุณหมายถึงอะไร?” หยวนตงลู่เบิกตากว้าง
“ไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้แล้ว เว้นแต่เทพเซียนจะลงมารักษาเธอด้วยตัวเองเท่านั้น” โจวอี้ส่ายหัว “คุณตามผมมาช้าเกินไป ถ้าผมมาที่นี่ก่อนหน้านี้สักสามวัน ผมคงช่วยเธอได้ แต่ตอนนี้ไม่มีทางแล้ว”
“นายกำลังพูดไร้สาระอะไร! ไปให้พ้นเลย! แม่ของฉันจะต้องไม่เป็นอะไร!!” หยวนโหรวคำรามใส่โจวอี้ทันที
“หุบปาก!” หยวนตงลู่ตะโกนใส่หยวนโหรวผู้เป็นน้องสาว จากนั้นก็หันกลับมามองโจวอี้แล้วถามว่า “หมอโจว ผมอยากรู้ว่าแม่ของผมป่วยเป็นโรคอะไร?”
“เธอไม่ได้ป่วย แต่ถูกพิษ” โจวอี้ตอบ
“ฮะ? คุณแน่ใจเหรอว่าแม่ของผมถูกวางยาพิษ? เป็นไปไม่ได้ ครอบครัวของเราให้ความสำคัญกับอาหารและเครื่องดื่มเป็นพิเศษ เป็นไปไม่ได้ที่เราจะเผลอกินอาหารของพวกผู้ไม่หวังดี…”
“พิษชนิดนี้พิเศษมาก” โจวอี้ขัดจังหวะ เขาหันไปมองชายชราที่กำลังมีสีหน้าหม่นหมองและถามว่า “ผมขอจับชีพจรของคุณได้ไหม?”
“จับชีพจรของฉัน?” ชายชราดูงุนงง แต่เขาก็ยังคงยื่นมือซ้ายออกไป
ครู่ต่อมา โจวอี้ก็ถอนมือของเขากลับมา ก่อนจะพยักหน้าและพูดว่า “พิษนี้คือปรสิตโลหิต แต่โชคดีที่มันยังไม่ได้บุกรุกเข้าไปในปอดของคุณ แต่ถ้าช้ากว่านี้สักสองสามวัน ผมเกรงว่าคุณเองก็คงจะสิ้นหวังเหมือนกัน”
ชายหนุ่มมองไปที่หยวนตงลู่และพูดต่อไปว่า “ผมขอจับชีพจรของคุณด้วย”
“ได้!” หยวนตงลู่ยื่นมือออกไปโดยไม่ลังเล
“อย่างที่คาดไว้ ปรสิตโลหิตถูกฝังเข้าไปในร่างกายของคุณแล้ว แต่ในกรณีของคุณมันยังไม่ถูกกระตุ้นให้ทำงาน มันถูกซ่อนไว้ในร่างกายเท่านั้น ซึ่งแก้ไขได้ง่าย” หลังจากที่โจวอี้พูดเช่นนี้ สีหน้าของเขาก็เริ่มแปลกไป
เขาหันไปมองหยวนโหรวแล้วถามว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณได้ไปทำให้ใครขุ่นเคืองใจมาไหม?”
“คุณถามแบบนี้หมายความว่ายังไง!?” หยวนโหรวกำลังเศร้าใจมากอยู่แล้ว ดังนั้นการถูกถามแบบนี้จึงทำให้เธอโกรธขึ้นมา
“คุณเป็นคนที่มีอารมณ์ร้อนง่ายเกินไป นำไปสู่การที่จะทำให้คนอื่นขุ่นเคืองได้ง่าย” โจวอี้กล่าว
“คุณ คุณ…”
“หุบปาก!” หยวนตงลู่ตวาดใส่หยวนโหรวอีกครั้ง
โจวอี้ส่ายหัว “ผมแน่ใจมากว่าก่อนหน้านี้ครอบครัวของคุณคงทำให้คนอื่นไม่พอใจ มีใครบางคนต้องการฆ่าพวกคุณทั้งหมด พิษของปรสิตโลหิตไม่เพียงแต่สามารถฆ่าครอบครัวของคุณทุกคนได้เท่านั้น แต่ยังสามารถกำหนดให้พวกคุณตายได้ทีละคน”
ครั้นได้ยินคำพูดนี้ ตระกูลหยวนทุกคนก็แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา
หากโจวอี้คาดเดาถูกต้อง มันย่อมหมายความว่าตระกูลหยวนของพวกเขากำลังจะก้าวไปสู่จุดจบ…
“หมอโจว คุณช่วยเจาะจงมากกว่านี้ได้ไหม” หยวนตงลู่ถาม
โจวอี้เงียบไปครู่หนึ่งและค่อย ๆ อธิบายว่า “พิษของปรสิตโลหิตนั้นเหมือนกับพิษชนิดหนึ่งที่มนุษย์เราใช้กันอย่าง ‘พาราคว็อท[1]’ ไร้สี ไร้รส แต่มีความรุนแรงมากกว่าพาราคว็อท เมื่อมันออกฤทธิ์ทำงานแล้ว วงจรมรณะจะกินเวลาราวครึ่งเดือน”
“ตอนแรกเป็นหวัดเป็นไข้ ต่อมาก็สิ้นชีวิต”
“หลังจากตายแล้ว ร่างกายจะเปื่อยเน่าและลุกไหม้เหมือนไฟ”
“ท้ายที่สุด ปรสิตโลหิตจำนวนมากจะแพร่พันธุ์ในร่างกายมนุษย์ที่ถูกพิษนี้ มันจะฉีกเนื้อ เส้นประสาท และไขกระดูกของผู้ถูกพิษ ทำให้ผู้ถูกพิษตายด้วยความทรมาน”
“ดังนั้น ผู้ที่ต้องการฆ่าคุณคือคนที่มีความแค้นร้ายกาจอย่างยิ่ง โดยทั่วไปถ้าไม่บาดหมางกันทางสายเลือด อีกฝ่ายจะไม่ใช้วิธีการที่โหดร้ายแบบนี้”
หยวนตงลู่รู้สึกสับสน
คนอื่น ๆ ก็งุนงงเช่นกัน
พวกเขาคิดไม่ออกว่าใครกันที่โหดเหี้ยมและมีความแค้นถึงขนาดต้องการฆ่าพวกเขาด้วยวิธีการที่โหดร้ายเช่นนี้
โจวอี้พูดต่อไปอย่างใจเย็นว่า “สถานการณ์ที่ผ่านมามันน่าจะเป็นแบบนี้ หลังจากที่วางยาพิษพวกคุณแล้ว คนที่วางยาพิษคงกลับมาหาพวกคุณอีกสองรอบเพื่อกระตุ้นพิษในร่างกายของคุณย่าหยวนและผู้เฒ่าหยวนด้วยยากระตุ้น…”
“หมอโจว คุณช่วยจับชีพจรฉันได้ไหม?” หยวนโหรวรีบยื่นแขนของเธอและถามด้วยสีหน้าวิงวอน
“หึหึ!” โจวอี้เยาะเย้ยเธอ แต่เขาก็ยังคงจับชีพจรให้เธอ
นั่นไง!
เธอคนนี้ก็ถูกวางยาพิษเช่นกัน
มีปรสิตโลหิตในร่างกายของเธอเช่นเดียวกับหยวนตงลู่ และมันยังไม่ได้ถูกกระตุ้นให้ทำงาน
“หมอโจว คุณหมายความว่า… อีกฝ่ายจะต้องมาที่นี่อีกเพื่อใช้ยากระตุ้นปรสิตโลหิตในร่างของพวกเราทีละคนงั้นเหรอ?” หยวนตงลู่ถามด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
“คงจะเป็นแบบนั้น! เว้นแต่อีกฝ่ายจะหมดความอดทนกับการต้องมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า รอบหน้าคงเป็นรอบสุดท้ายที่เขาจะมากระตุ้นปรสิตโลหิตในร่างกายของพวกคุณสองคนที่เหลือให้ตายไปพร้อม ๆ กัน”
“บ้าไปแล้ว! ใครกันที่เลือดเย็นได้ขนาดนี้!” หยวนตงลู่ทุบกำแพงด้วยความแค้นใจ
[1] พาราคว็อท (Paraquat) คือ สารเคมีชนิดหนึ่งที่เป็นส่วนประกอบของยากำจัดวัชพืช สารชนิดนี้เป็นพิษต่อมนุษย์และสัตว์จากปฏิกิริยารีด็อกส์ที่ทำให้เกิดซูเปอร์ออกไซด์และมีความสัมพันธ์กับโรคพาร์กินสัน หลายประเทศในปัจจุบันจึงสั่งห้ามใช้สารชนิดนี้ในการกำจัดวัชพืช เนื่องจากเป็นสารมีที่มีความเป็นพิษสูงและเป็นอันตรายต่อสุขภาพ
