หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 32 พบหัวขโมยโสม
บทที่ 32 พบหัวขโมยโสม
บทที่ 32 พบหัวขโมยโสม
ณ ร้านหมื่นห้องยา ตลาดวัตถุดิบยาจินหลิง
หลานอวี้หรงทักทายคนขายยาสองคนที่มารวมตัวกัน หลังจากนับและระบุตัวตนแล้ว เธอก็ซื้อวัตถุดิบยาส่วนใหญ่ในร้านและจ่ายเงิน
“คุณซุน คุณภาพของยาที่คุณส่งไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ไม่ดีเท่าเมื่อก่อน! แต่ก่อนวัตถุดิบยาของคุณนั้นดีจริง ๆ แต่ตอนนี้…” หลานอวี้หรงมองดูชายที่อยู่ตรงหน้าเล็กน้อย
“อนิจจา ผมได้ไปยั่วโมโหศัตรู จึงได้เปลี่ยนสถานที่รวบรวมสมุนไพร” ซุนเม่าไฉที่แต่งกายด้วยชุดชาวนาตอบพลางส่ายหัว และยิ้มอย่างขมขื่น
“ศัตรูอะไร?” หลานอวี้หรงถาม
“ไม่มีอะไร” เห็นได้ชัดว่าซุนเม่าไฉไม่ต้องการอธิบายอะไรไปมากกว่านี้
ในทางกลับกัน หูก่วงหมิน เพื่อนของซุนเม่าไฉก็ลูบเคราสีขาวของตัวเองและพูดว่า “คุณหลาน ถ้าคุณสามารถเพิ่มราคายาให้อีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ผมสามารถบอกเรื่องน่าอายเกี่ยวกับเฒ่าซุนได้”
“หุบปาก!” ซุนเม่าไฉตะโกนใส่เพื่อนด้วยความอับอาย
“ฮ่า ๆ!!”
แม้หลานอวี้หรงจะอยากรู้อยากเห็น แต่เธอย่อมไม่ทำเรื่องที่จะทำให้ตัวเองต้องขาดทุนเพราะความอยากรู้ของตัวเอง
ครั้นละสายตาไป เธอก็มองออกไปที่ถนนนอกหน้าต่างโดยไม่ได้ตั้งใจ…
“ฮะ?!”
ทันใดนั้นเธอก็พบร่างที่คุ้นเคยกำลังเดินเล่นอยู่ด้วยท่าทางสบาย ๆ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้ามาในร้านขายยาของเธอ
นั่นเขาเหรอ?
ชายหนุ่มแซ่โจวที่ขายดอกไม้หมึกสีม่วงให้เธอ และยังหลอกให้เธอซื้อในราคาแพงหูดับตับไหม้!!!
“ผู้เฒ่าซุนและเหลาหู่ โปรดดื่มชากันต่อเถิด ฉันจะลงไปทักทายแขก” หลานอวี้หรงรีบออกไปทันใด
เธอรู้ว่าโจวอี้มีความเฉียบแหลมและโชคดี เขาเคยนำดอกไม้หมึกสีม่วงที่ได้จากบริเวณแผงข้างทางในราคาสามสิบหยวนมาขายให้เธอ โดยที่ชายหนุ่มได้กำไรไปหลายพันเท่า!
เธอเดินตรงไปหาโจวอี้และทักทาย “ยินดีต้อนรับค่ะ คุณโจว”
“สวัสดีครับ” โจวอี้ยิ้มให้หลานอวี้หรง
“คุณโจวมาที่นี่เพื่อขายหรือซื้อยารักษาโรคใช่ไหม?” หลานอวี้หรงถาม
“ผมมาซื้อสมุนไพร”
“คุณต้องการยาอะไร ฉันจะหาให้คุณเอง!”
“ข…ขอบคุณ…”
โจวอี้บอกชื่อวัตถุดิบยามากกว่าสิบชนิด และยังบอกปริมาณที่ต้องการด้วย
“คุณโจว ของที่คุณสั่ง ราคารวมทั้งหมดหนึ่งแสนสองหมื่นหนึ่งพันหยวน หากคุณต้องการลดราคา ฉันสามารถลดให้คุณเหลือเพียงหนึ่งแสนสองหมื่นหยวน” หลานอวี้หรงยิ้ม
“แพงมาก!” โจวอี้อุทานด้วยความประหลาดใจ
“ราคาของยาในร้านฉันไม่สูงนักหรอก ถ้าคุณซื้อยาจากร้านยาอื่นในปริมาณเท่ากัน รับรองว่าราคาสูงกว่าร้านฉันแน่นอน!” หลานอวี้หรงยืนยัน
โจวอี้ได้ยินแล้วก็รู้สึกเจ็บใจเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดว่าดอกหมึกสีม่วงในคราวนั้นมีมูลค่ามากถึงสามแสนหยวน เขาก็โล่งใจ
เมื่อชายหนุ่มอยู่ในภูเขาชางหลาง หากเขาต้องการวัตถุดิบทางการแพทย์ก็แค่ตรงไปที่ป่าทึบบนภูเขาเพื่อตามหาพวกมัน โจวอี้สามารถหาวัตถุดิบยาที่ตัวเองต้องการได้อย่างง่ายดาย ใครจะคิดว่าราคายาในเมืองใหญ่จะแพงมากเช่นนี้
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าตัวเองค้นพบวิธีในการทำเงิน
หากไม่สามารถอยู่รอดในเมืองจินหลิงได้ในอนาคต เขาก็สามารถกลับไปที่ภูเขาชางหลางเพื่อรวบรวมสมุนไพร และนำพวกมันออกมาขายได้!
ชายชราคนหนึ่งเคยไปภูเขาชางหลางเพื่อรวบรวมสมุนไพร และหาญกล้าในการขโมยโสมป่าที่ชายหนุ่มได้จองเอาไว้ก่อนแล้ว อีกฝ่ายจึงถูกโจวอี้ไล่ทุบตี
แต่สุดท้ายมันก็หนีไปได้!
โจวอี้ย้อนคิดถึงเหตุการณ์ดังกล่าวด้วยความเจ็บใจ
ขณะเดียวกัน ซุนเม่าไฉและหูก่วงหมินกำลังลงมาคุยกันที่บันได ทว่าทั้งย่างก้าวและคำพูดของซุนเม่าไฉเป็นอันต้องชะงัก เมื่อสายตาเขาเหลือบไปเห็นชายหนุ่มที่กำลังพูดคุยกับหลานอวี้หรงในห้องโถง
ศัตรูคนนี้…!!
มันลงจากภูเขาชางหลางมาได้อย่างไร?!!
นี่มันนรกอะไรกัน?!
หรือยังไม่พอใจและยังไม่คลายความโกรธ คราวนี้จึงออกมาระบายความโกรธที่นี่?
“มีอะไรเหรอ?” หูก่วงหมินถามขึ้นมา
“ฉัน…เฒ่าหู นายคิดว่าถูกทุบตีที่หน้า หรือว่าถูกทุบตีที่ส่วนอื่นของร่างกาย แบบไหนดีกว่ากัน” ซุนเม่าไฉถามกลับ
“ไร้สาระ มันก็ไม่ดีทั้งคู่นั่นแหละ” หูก่วงหมินหัวเราะ
โจวอี้กำลังจะจ่ายเงิน แต่แล้วอยู่ ๆ ก็สัมผัสได้ถึงบางอย่าง จึงหันมองไปทางบันได
ทันใดนั้นเขาก็เห็นชายชราตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง
“เฒ่าซุน มานี่!!” โจวอี้ตะโกน
สีหน้าของซุนเม่าไฉดูหวาดกลัวเล็กน้อย เขากลัวโจวอี้!
ไอ้สารเลวหน้ายิ้มคนนี้ไม่สนใจคุณธรรมดั้งเดิมของจีนเลย ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายไม่สนใจที่จะเคารพคนชราและยังไม่อ่อนโยนต่อเด็ก หากโกรธเคืองใคร อีกฝ่ายก็จะไล่ตีคนคนนั้น!
เขาต้องการจะหนี แต่หลังจากที่ได้มองดูสภาพแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้าแล้ว อย่างไรก็ไม่มีโอกาสที่เขาจะหนีไปได้!
ซุนเม่าไฉจึงต้องลงไปข้างล่างอย่างช่วยไม่ได้
หลานอวี้หรงตกตะลึง หูก่วงหมินเองก็ตะลึง และคนอื่น ๆ ในร้านก็แสดงความประหลาดใจออกมา
“โจว…อาจารย์โจว ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจริง ๆ! โฮ่ ๆ…” ซุนเม่าไฉเข้ามาหาโจวอี้ด้วยความหวาดกลัว เขาลูบจมูกของตัวเองและพูดด้วยรอยยิ้มเจื่อน
“มันค่อนข้างจะบังเอิญนะ! ถ้าไม่ได้มาเจอกันที่นี่ คุณมีแผนที่จะอยู่อย่างอัปยศไปตลอดชีวิตไหม?” โจวอี้ถามด้วยรอยยิ้ม แต่แฝงวาจาจิกกัดอีกฝ่ายอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่! ไม่! ผมไม่กล้าตำหนิคุณแล้ว!! ก่อนหน้านี้ผมมีเงินไม่พอ ก็เลยต้องการหาเงินเพิ่ม ตอนนี้ผมจะคืนให้คุณเดี๋ยวนี้!!!” ซุนเม่าไฉรีบกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ผู้เฒ่าตัวน้อย อย่าใช้สิ่งนี้มาอ้าง เอาเงินมา!” โจวอี้พูดเสียงดัง
“ครับ ผมจะจ่ายเงินเดี๋ยวนี้…”
“เดี๋ยวก่อน!”
โจวอี้ยกมือขึ้นหยุดอีกฝ่ายไว้ เขามองไปที่หลานอวี้หรงซึ่งกำลังแสดงสีหน้าแปลกใจ และถามเธอว่า “คุณหลาน ถ้าขายโสมป่าอายุหลายสิบปี จะสามารถเรียกราคาได้เท่าไร?”
“อย่างน้อยก็หลายแสนหยวน และถ้ายิ่งมีคุณภาพดี มันก็มีมูลค่านับล้านหยวน!!” หลานอวี้หรงตอบชายหนุ่ม
โจวอี้จ้องตาเฒ่าเขม็ง ซึ่งทำให้ซุนเม่าไฉตัวสั่นด้วยความกลัว
“คุณได้ยินไหม? คุณต้องคืนให้ผมได้มากเท่าที่คุณเคยขายมัน!” โจวอี้เอ่ยอย่างเย้ยหยัน
“ผม…”
ซุนเม่าไฉอึกอัก ก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น “ตกลง ตกลง! ผมขายโสมป่าไปได้ในราคาแปดแสนหยวน!! และตอนนี้ผมจะให้เงินคุณ!!!”
“เดี๋ยว!” โจวอี้คิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็โบกมือแล้วพูดว่า “หากคุณไม่สามารถจ่ายได้แปดแสนหยวน คุณสามารถช่วยผมจ่ายหนึ่งแสนสองหมื่นหยวนสำหรับยารักษาโรค แล้วสัญญากับผมอีกเงื่อนไขหนึ่ง ความความขุ่นเคืองครั้งก่อนของเราก็จะถูกชำระ เงื่อนไขแบบนี้คิดว่าไง?”
“เงื่อนไขอะไร?” ซุนเม่าไฉถามอย่างระมัดระวัง
เขารู้จักโจวอี้มานานกว่าสิบปีแล้ว และรู้จักบุคลิกและความนึกคิดของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี
โจวอี้ไม่ใช่คนชั่วช้า แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ยอมที่จะเสียเปรียบให้ใคร อีกฝ่ายเฉลียวฉลาดราวกับจิ้งจอกเฒ่าที่มีชีวิตอยู่มานานนับร้อยปี
“ไม่ต้องห่วง จ่ายให้ผมก่อน” โจวอี้ชี้ไปที่หลานอวี้หรง
“ผมไม่…” เมื่อซุนเม่าไฉเห็นโจวอี้ยกกำปั้นขึ้นมา เขาก็สูญเสียคำพูดและก้มหน้าลงทันที “ก…ก็ได้”
เขาจ่ายให้หลานอวี้หรงหนึ่งแสนสองหมื่นหยวนอย่างรันทดใจ
โจวอี้พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะหยิบสมุนไพรที่บรรจุไว้ขึ้นมา และพูดกับหลานอวี้หรงว่า “คุณหลาน เนื่องจากค่ายใช้จ่ายได้รับการชำระแล้ว ผมขอตัวก่อน”
“ได้!” หลานอวี้หรงพยักหน้าด้วยความประหลาดใจ
“เฒ่าซุน ทำไมคุณยังมึนงงอยู่ล่ะ ไปกันเถอะ ผมจะซื้อชาให้คุณ”
ไม่เอา! ฉันไม่ได้กระหายน้ำ!!! ฉันไม่อยากดื่มชากับแก!!
ซุนเม่าไฉเสียใจอย่างมาก แต่เขาทำได้เพียงตะโกนด่าสาปแช่งในใจ และไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย
ด้วยความสิ้นหวังนี้เอง ซุนเม่าไฉจึงต้องกล่าวลาหลานอวี้หรงและหูก่วงหมิน จากนั้นก็เดินตามโจวอี้ออกจากร้านหมื่นห้องยา
