หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 35 ความสุขของลูกสาว
บทที่ 35 ความสุขของลูกสาว
บทที่ 35 ความสุขของลูกสาว
โรงเรียนอนุบาลนานาชาติเหิงปางซื่อเลิกเรียนในเวลา 16.30 น. แต่โจวอี้มาถึงเวลา 16.20 น. ซึ่งเป็นเวลาสิบนาทีก่อนที่นักเรียนจะเลิกเรียน
ครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้พยายามจะเข้าไปในโรงเรียน เขาอยู่ในสายตาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และยืนเงียบ ๆ อยู่นอกประตูโรงเรียนเพื่อเฝ้ารอ
เวลานี้เขากำลังสังเกตบางอย่าง…
ชายหนุ่มพบว่ามีรถหรูหลายคันจอดอยู่ในที่จอดรถริมถนนด้านนอก และผู้ปกครองที่มารับลูกเกือบทั้งหมดล้วนสวมเครื่องประดับที่ทำจากทองและเงิน พวกเขาดูร่ำรวยอย่างมาก
“สมควรที่จะเป็นโรงเรียนอนุบาลนานาชาติชั้นสูงในเมืองจินหลิง ผู้ปกครองที่ส่งลูกมาเรียนที่นี่จะต้องรวยมาก!”
“พวกคนรวยรุ่นที่สอง”
“พวกทุนนิยมระดับชั้น”
“จุดเริ่มต้นของการ…”
โจวอี้สังเกตว่าความคิดนับไม่ถ้วนในใจแปรเปลี่ยนเป็นการถอนหายใจ
เขาไม่คิดว่ามันแย่ที่ถังหว่านลูกสาวมาเรียนที่นี่ เพราะแม้ว่าเขาหวังว่าลูกสาวจะมีความสุขในวัยเด็ก แต่ก็ยังหวังว่าเธอจะได้รับการศึกษาที่ดีที่สุด!
เสียงออดหลังเลิกเรียนดังขึ้น ในไม่ช้า เด็ก ๆ ก็ทยอยออกมาภายใต้การดูแลของครู และผู้ปกครองที่มารอรับพวกเขา
“พ่อจ๋า…!!!”
ถังเหมียวเหมี่ยวรีบวิ่งมาทันที และถูกโจวอี้ช้อนตัวอุ้มขึ้นมา
“ลูกสาวที่รัก! วันนี้ที่โรงเรียนสนุกไหมลูก?!!” โจวอี้จูบใบหน้านุ่มเนียนของลูกสาวและถามด้วยรอยยิ้ม
“สนุกและมีความสุขมากค่ะ!” ถังเหมียวเหมี่ยวหัวเราะคิกคักและพยักหน้า
เธอมีความสุขจริง ๆ!
เพราะตอนนี้เธอสามารถบอกเพื่อนร่วมชั้นได้ว่าเธอมีพ่อแล้ว และพ่อของเธอก็เป็นถึงซูเปอร์แมนผู้วิเศษที่จะทำอาหารอร่อย ๆ ให้เธอ ทำของเล่นใหม่ ๆ ให้เธอ และพาเธอไปที่สวนสัตว์เพื่อดูหมีแพนด้า!
ถังเหมียวเหมี่ยวรู้สึกมีความสุขอย่างยิ่ง และพอใจมากยามนึกถึงการแสดงออกด้วยความอิจฉาของพวกเพื่อน ๆ เมื่อเธอเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง
“แค่มีความสุขก็พอแล้ว ไปกันเถอะ พ่อจะทำอาหารอร่อย ๆ ให้หนูเมื่อถึงบ้าน” โจวอี้ยิ้ม
“พ่อจ๋า รถเราอยู่ไหน?” ถังเหมียวเหมี่ยวถาม
รถ?
โจวอี้ตกตะลึง ก่อนจะยิ้มออกมา “พ่อเพิ่งมาที่เมืองนี้และยังไม่ได้ไปซื้อรถ พอถึงวันหยุดของเหมียวเหมี่ยว พ่อจะพาหนูไปซื้อรถดีไหม? แล้วเหมียวเหมี่ยวจะเลือกคันไหนก็ได้”
“ดี ๆ!” เด็กน้อยปรบมือและพูดว่า “พ่อจ๋า แม่มีรถ! พ่อขับคันนั้นก็ได้!”
“แม่ไปทำงาน และแม่ต้องใช้รถนะลูก!” โจวอี้ยิ้ม
“ใช่แล้ว!! นักเรียนหลายคนในชั้นเรียนของเรามีรถหลายคันที่บ้าน มาตกลงกัน เมื่อเหมียวเหมี่ยวมีวันหยุด พ่อจะพาเหมียวเหมี่ยวไปซื้อรถ! หนูจะเลือกรถที่สวยที่สุด!” ถังเหมียวเหมี่ยวกล่าวอย่างไร้เดียงสา
“ไม่มีปัญหา มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของหนู” โจวอี้ยิ้ม
เขามีเงินในบัตร ตอนนี้เขาจึงไม่ต้องกังวล
และในความเห็นของเขา การใช้เงินเพื่อสนองความต้องการของลูกสาวก็ถือเป็นสิ่งที่คุ้มค่าแล้ว…
ระหว่างทางกลับบ้าน หิมะก็ตกโปรยปรายลงมาอีกครั้ง
เวลานี้ถังหว่านกลับมาจากบริษัทแล้ว และยืนเงียบ ๆ นอกลานบ้านพร้อมกับร่ม เพื่อรอให้พวกเขากลับมา
“การเป็นดารามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ วันนี้ถึงเลิกงานเร็ว!” โจวอี้พูดติดตลก
“ทำไมคุณไม่ลองเป็นบ้างล่ะ?” ถังหว่านพาลูกสาวของเธอเข้าบ้านและตอบอย่างโกรธเคือง
“ลืมมันไปเถอะ ผมไม่มีเวลาและมีความคิดที่ชัดเจนอยู่แล้ว ผมไม่หลอกตัวเองจะดีกว่า!” โจวอี้ส่ายหัวและพูดต่อ “ทีหลังคุณไปกินข้าวเย็นกับผมเถอะ! ผมจะทำอาหารมื้อใหญ่ให้คุณ”
ถังหว่านอ้าปากค้างด้วยความรู้สึกพูดไม่ออก
เธอยังคงจำคำเชิญของหลี่ฟางได้ เมื่อวานนี้อีกฝ่ายเชิญทั้งสามคนมาที่บ้านเพื่อจัดปาร์ตี้บาร์บีคิว เวลานั้นหลี่ฟางไม่ให้เวลาเธอปฏิเสธ ดังนั้นคงดูไม่ดีหากเธอไม่ไปตามนัด
แต่หากเธอไปที่นั่นกับโจวอี้ อาจจะกลายเป็นการยืนยันกับเพื่อนบ้านว่าพวกเขาเป็นครอบครัว? และเธอกับโจวอี้ก็เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ!
“เกิดอะไรขึ้น?” โจวอี้ถามด้วยความสงสัยเมื่อพบว่าถังหว่านชะงักไป
“หลี่ฟางเชิญเราไปที่บ้านของเธอเพื่อปาร์ตี้บาร์บีคิว ดูเหมือนว่าเธอจะเชิญเพื่อนบ้านอีกสองคนด้วย” ถังหว่านตอบ
หากเธอไม่ไปก็จะถูกเข้าใจผิดว่าครอบครัวของเธอเป็นครอบครัวที่แตกแยก หรือพูดง่าย ๆ ก็คือ บ้านแตก!
“บ้านหลี่ฟาง โอเค คุณจะไปถึงที่นั่นกี่โมง?” โจวอี้ถาม
“หกโมงเย็น! อีกชั่วโมงหนึ่ง” ถังหว่านตอบ
“ถ้าอย่างนั้นผมจะทำขนมให้ลูกสาวกินรองท้องก่อน” หลังจากที่โจวอี้พูดจบ เขาก็มองไปที่ลูกสาวในอ้อมแขนของถังหว่าน และถามว่า “เหมียวเหมี่ยวอยากไปเล่นที่บ้านของพ่อไหม?”
“ค่ะ แม่ก็จะไปด้วย!!” ถังเหมียวเหมี่ยวคิดถึงนกแก้วสองตัวที่โจวอี้นำกลับมาจึงพยักหน้าทันที
“งั้นก็ไปด้วยกันสิ!” โจวอี้หันกลับมาหาหญิงสาว
ถังหว่านลังเล แต่ในที่สุดก็เดินตามไป
เธอเดินตามโจวอี้เข้าไปในวิลล่าข้าง ๆ และพบว่ามันเปลี่ยนไปมาก เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ในครัวเรือนเป็นรุ่นใหม่ทั้งหมด การจัดวางก็เป็นระเบียบและเหมาะเจาะกำลังดี นอกจากนี้ยังดูสะอาดถูกสุขอนามัยอีกด้วย!
“เสี่ยวหว่าน คุณเล่นกับเหมียวเหมี่ยวรอก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปเตรียมอาหารก่อน” ชายหนุ่มพูดจบก็รีบไปที่ห้องครัว
ฉันชื่อถังหว่าน! ใครใช้ให้คุณเรียกฉันอย่างสนิทสนมขนาดนี้?!
ถังหว่านโวยวายในใจพลางกลอกตาใส่แผ่นหลังของโจวอี้
จากนั้น เธอก็ขึ้นมายังชั้นสองตามการชักชวนของลูกสาว
ถังหว่านเห็นอุปกรณ์เครื่องเขียนแบบจีนที่หายากบนโต๊ะ รวมไปถึงภาพวาดและภาพเขียนพู่กันหลายสิบชิ้นบนผนัง
นอกจากนี้ยังมีหนังสือบางเล่มบนตู้หนังสือ ทั้งหมดนี้ทำให้เธอตระหนักได้ว่าชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกสาวเธอนั้นเพิ่งลงมาจากภูเขาจริง ๆ
สายตาเธอเหลือบไปเห็นกรงนกที่แขวนอยู่บนระเบียงห้องหนังสือ
ถังหว่านไม่ชอบเลี้ยงสัตว์ตัวเล็ก แต่เธอก็ไม่นึกปฏิเสธนกแก้วที่สวยงามทั้งสองตัวในกรงนี้
“แม่จ๋า นกแก้วสองตัวนี้ที่พ่อให้มาสวยไหม? เหมียวเหมี่ยวชอบพวกมันมากเลย!” เด็กน้อยเอ่ยพลางหัวเราะ
“สวยจ้ะ” ถังหว่านพยักหน้า
“พ่อบอกว่าจะทำให้นกแก้วสองตัวนี้พูดได้ภายในสองสามวัน แล้วเหมียวเหมี่ยวก็จะสอนให้พวกมันร้องเพลง!” ถังเหมียวเหมี่ยวกล่าวอย่างร่าเริง
ถังหว่านตกตะลึงเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
เธอรู้ว่านกแก้วสามารถเรียนรู้ที่จะพูดได้ แต่เป็นเรื่องยากที่จะให้นกแก้วร้องเพลงออกมาได้
โจวอี้ทำขนมฟักทองชุบแป้งทอด*[1] ขนมลูกมันฝรั่งเผือก*[2] ขนมเหนียวโรยมะพร้าว*[3] และน้ำลูกแพรต้มน้ำตาล
ถังเหมียวเหมี่ยวชื่นชอบอาหารที่โจวอี้ทำ ตอนนี้เธอจึงกินอย่างเอร็ดอร่อย
ในขณะที่ถังหว่านไม่ยอมเข้าไปในห้องอาหาร
เมื่อโจวอี้กับลูกสาวของเธอกำลังทานอาหารอร่อย ๆ เธอก็อยู่คนเดียวภายในห้องที่มีหนังสืออัดแน่นอยู่เต็มชั้น
หนังสือเหล่านี้มีทั้งหนังสือทางการแพทย์ ศิลปะการต่อสู้ วรรณกรรม และบันทึกเบ็ดเตล็ดทั่วไป
เธอชอบอ่านหนังสือ แต่หนังสือโบราณเหล่านี้ไม่มีสิ่งที่เธอสนใจ
ภายในห้องอาหาร
โจวอี้ยิ้มออกมาขณะมองลูกสาวตัวน้อยกำลังเพลิดเพลินกับอาหารด้วยความพอใจ
ทันใดนั้น โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้น
ชายหนุ่มพบว่าเป็นข้อความ WeChat จากเจ้าของชุมชนแห่งนี้
‘ซิงเฉิน 13 # เพื่อนบ้านใหม่อยู่ในกลุ่ม ทำไมเขาไม่ส่งซองแดงและถ่ายรูปผลไม้ด้วยล่ะ ว่าแต่ดำน้ำไม่หล่อเท่าท่าว่ายน้ำเลย! @โจวอี้ 35 #’
‘นักแข่งรถ 56 # “พ่อโจวออกมาแสดงตัวหน่อย!! @โจวอี้ 35 #’
‘แม่สาวจิ้งจอก 33 # “ยินดีต้อนรับเพื่อนบ้านใหม่!’
‘นายบุหรี่ 88 # “ยินดีต้อนรับ!!’
หลังจากอ่านข้อความเหล่านั้นแล้ว โจวอี้ก็รู้สึกสนใจ จึงพิมพ์ตอบกลับไป…
‘โจวอี้ 35 # “ใครพอจะบอกวิธีให้ซองแดงได้บ้าง แล้วผมจะถ่ายรูปผลไม้ได้อย่างไร?’
“…”
“…”
“…”
เพื่อนบ้านต่างพากันนิ่งงันเพราะไม่รู้ว่าจะตอบอะไรออกไป
[1] 南瓜饼 หนานกัวปิ่ง: ขนมฟักทองชุบแป้งทอด
[2] 香芋丸 เซียงอวี้หวาน: ขนมลูกมันฝรั่งเผือก
[3] 椰香糯米 เย่เชียงนั่วหมี่: ขนมเหนียวโรยมะพร้าว
