หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 50 สิ่งที่คาดเดาไม่ได้
บทที่ 50 สิ่งที่คาดเดาไม่ได้
บทที่ 50 สิ่งที่คาดเดาไม่ได้
จินหลิง ริเวอร์วิวแมนชั่น สวนจิ่นเฉิง
ชั้น 32 ของอาคาร 5 พื้นที่ราบขนาดใหญ่กว่าสี่ร้อยตารางเมตรถูกตกแต่งอย่างหรูหรา บนม้านั่งไม้มะฮอกกานีภายในห้องนั่งเล่นปรากฏร่างของชายหญิงสองคน
ซีกั๋วหัว ก้มลงมองดูเอกสารในมือด้วยท่าทีจริงจัง ด้านข้างคือภรรยาของเขา โจวอวิ๋น ซึ่งกำลังอ่านนิตยสารแฟชั่น
“กั๋วหัว ชิงอิ่งโทรมาว่าจะกลับมาทานอาหารเย็น นี่ก็เกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว ทำไมเธอยังไม่มาถึงอีก?” โจวอวิ๋นหันมาถามสามี
“คุณถามผม แล้วผมจะไปถามใคร?” ซีกั๋วหัวตอบอย่างสบาย ๆ
“นี่คุณไม่สนใจลูกสาวเลยเหรอ? เธอไม่ควรกลับมาช้าขนาดนี้ หรือว่าควรโทรไปถามเธอดี?!”
“ผมไม่ว่าง คุณทำได้เลย!” ซีกั๋วหัวขมวดคิ้วตอบ
“คุณ…!”
โจวอวิ๋นกำลังจะโกรธ แต่ทันใดนั้นเองประตูก็เปิดออก เผยให้เห็นลูกสาวของเธอที่กำลังเดินเข้ามา
“พ่อกับแม่ หนูกลับมาแล้ว!!” ซีชิงอิ่งแขวนกระเป๋าของเธอไว้ข้าง ๆ และถอดเสื้อคลุมออกพลางเปลี่ยนรองเท้า
“ชิงอิ่งอย่าถอดเสื้อกันหนาว แม้จะอยู่ในห้องแต่ใส่มันไว้จะอบอุ่นกว่า” โจวอวิ๋นกล่าวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“แม่คะ หนูสบายดี”
ซีชิงอิ่งส่ายหัว เธอเดินไปที่ห้องนั่งเล่นก่อนจะนั่งลง “วันนี้หนูไปโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนมา”
“ทำไมล่ะ ร่างกายของลูกมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?” โจวอวิ๋นถามอย่างร้อนใจ
ซีกั๋วหัวเองก็รีบวางเอกสารในมือลง สายตาฉายชัดถึงความกังวล
พวกเขารับรู้เรื่องอาการป่วยของบุตรสาวเป็นอย่างดี ยิ่งเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ก็ยิ่งไม่อาจรักษาให้หายได้เร็วกว่านี้ หัวใจของพวกเขายังคงรู้สึกเจ็บปวด
“อาการไม่ได้แย่ลง แต่วันนี้หนูไปพบแพทย์ในโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนมา” ซีชิงอิ่งยิ้ม
“หมอในโรงพยาบาลนั่นเขารักษาลูกได้เหรอ?” ซีกั๋วหัวขมวดคิ้วถาม
ในสายตาของเขา แพทย์ในโรงพยาบาลแพทย์แผนจีนจินหลิงทุกคนล้วนไม่เอาไหน!
ลูกสาวของเขาไปที่นั่นกี่ครั้งแล้วตั้งแต่ยังเด็ก? ไม่เห็นมีใครที่จะสามารถรักษาลูกสาวของเขาได้
“พ่อคะ หมอโจวที่หนูพบมีความสามารถมาก เขาบอกว่าเขาสามารถรักษาโรคของหนูได้ เขาใช้การฝังเข็มรักษาให้หนูด้วยแหละวันนี้ และยังให้ยาจีนมา หนูไปโรงน้ำชาเพื่อให้คนนำไปต้มเพื่อดื่มมัน แล้วหนูค่อยกลับมาที่นี่”
“ดื่มแล้วเป็นยังไงบ้าง?” ซีกั๋วหัวรีบหันไปถาม
“รู้สึกดีขึ้นมาก”
“ดีมากเลยเหรอ?”
“ใช่ ดีมาก หลังจากที่เขาฝังเข็มให้หนู หนูไม่เพียงแต่รู้สึกว่าความเย็นในร่างกายน้อยลงเท่านั้น แต่ยังรู้สึกอบอุ่นและสบายขึ้นอีกด้วย หนูยังรู้สึกสบายมากกว่าเดิมหลังจากดื่มยาจีนนั่นด้วย” ซีชิงอิ่งเอื้อมไปจับมือแม่ของเธอ
โจวอวิ๋นรู้สึกประหลาดใจขึ้นมาทันที “ปกติมือลูกจะเย็นมาก แต่วันนี้กลับอุ่นขึ้น”
ซีกั๋วหัวถึงกับนั่งตัวตรงขึ้นมาทันที “ชิงอิ่ง บอกพ่อทีว่าเกิดอะไรขึ้น?!”
ณ ย่านช็องเซลิเซ่ ลานติง วิลล่า
ถังหว่านโกรธและพาลูกสาวกลับเข้าบ้าน และยังขอให้เหม่ยหลานอุ่นอาหารให้
เธอนั่งลงในห้องนั่งเล่นก่อนจะถามลูกสาวที่อยู่ในอ้อมแขนว่า “หลังจากโจวอี้มารับลูกที่โรงเรียนแล้ว ลูกไปไหนมา?”
“พ่อพาหนูไปซื้อรถ” ถังเหมียวเหมี่ยวสังเกตว่าแม่ของเธอดูไม่มีความสุข รอยยิ้มบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอจึงหายไป
“ซื้อรถเหรอ? เขาซื้อรถคันที่อยู่ข้างนอกมาเหรอ?” ถังหว่านถามด้วยความประหลาดใจ
“ใช่ค่ะ! พอเหมียวเหมี่ยวบอกว่าชอบรถคันนี้ พ่อก็ซื้อมันมาให้เลย แม่ว่าสวยไหมคะ?” ถังเหมียวเหมี่ยวตั้งตารอที่จะถาม
“สวย…” ถังหว่านตอบพลางขมวดคิ้ว
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ารถนั่นยี่ห้ออะไร แต่จากดีไซน์รถที่หรูหราขนาดนั้นดูอย่างไรก็ต้องมีราคาสูงมากแน่
โจวอี้เพิ่งออกมาจากเขา ไม่มีแม้แต่ใบขับขี่
แต่ทำไมถึงซื้อรถได้?!
เขาไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะ?
และในเวลานี้ก็มีใครบางคนเข้ามาในบ้าน
“ถังหว่าน ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมโทรศัพท์ผมถึงไม่ดัง เพราะมันมีฟังก์ชันปิดเสียง ซึ่งผมเผลอปิดไปนี่เอง” โจวอี้พูดด้วยรอยยิ้มแห้ง
“คุณเข้ามาได้ยังไง? ใครให้คุณเข้ามา?!” ถังหว่านหันไปต่อว่าโจวอี้ทันที
“ประตูไม่ได้ล็อก เฮ้…!” โจวอี้ขยิบตาให้ลูกสาวแล้วพูดต่ออีกว่า “ช่วยผมหน่อย ผมขับรถไม่ได้ แย่ตรงที่รถขวางถนนอยู่ด้านนอก คุณช่วยผมขับรถหน่อยได้ไหม เอาเข้าไปในสนาม”
“คุณซื้อรถคันนั้นมาจริง ๆ เหรอ?” ถังหว่านขมวดคิ้ว
“ก็..คงจะเป็นอย่างนั้น!”
“หมายความว่ายังไง เฮ้อ ช่างเถอะ…” ถังหว่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังลุกขึ้นและเดินออกไปข้างนอก
เมื่อรู้ว่าโจวอี้ไม่ได้ตั้งใจจะไม่รับสายเธอ ความโกรธก็พลันหายไป ยิ่งไปกว่านั้น รถจอดที่อยู่ริมถนนแบบนั้นก็คงจะดูไม่ดีนัก
ถังเหมียวเหมี่ยวรีบวิ่งตามถังหว่านไปที่ลานพร้อมกับโจวอี้
หญิงสาวนั่งอยู่ตำแหน่งคนขับ ภายในรถคันนี้ดูหรูหรามาก สิ่งนี้เองที่ทำให้เธอตระหนักได้ว่าราคาของมันอาจแพงกว่าที่เธอคาดไว้ก่อนหน้านี้เสียอีก
ทว่าไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็ลดหน้าต่างรถลงมาอย่างเชื่องช้า
“เกิดอะไรขึ้น?” โจวอี้ที่อยู่นอกรถถามขึ้น เขากำลังจับถือเล็ก ๆ ของลูกสาวไว้
“ฉันสตาร์ทรถไม่ได้” ถังหว่านกล่าวอย่างอับอาย
“…”
โจวอี้อดไม่ได้ที่จะกลอกตา
ในที่สุดเขาก็เปิดคู่มือและศึกษาร่วมกับถังหว่านอยู่นานเพื่อค้นคว้าวิธีการขับรถรุ่นนี้
เมื่อเรียนรู้วิธีแล้ว หญิงสาวก็ขับ Knight XV ไปที่ลานบ้านอย่างระมัดระวัง
“รถคุณราคาเท่าไหร่” ถังหว่านถามขึ้นทันทีที่เธอลงจากรถ
“ดูเหมือนว่าต้องใช้เงินมากกว่ายี่สิบล้านหยวนในการซื้อ” โจวอี้กล่าว
“แพงจัง! คุณไปเอาเงินมาจากไหนเนี่ย?” หญิงสาวถึงกับตกใจ
แม้ว่าเธอจะประหยัดเงินได้บ้างในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่เธอก็ประหยัดเงินได้น้อยกว่ายี่สิบล้านจากการซื้อบ้าน รถ และการใช้จ่ายต่าง ๆ
“ผมไม่ได้จ่ายค่ารถเอง มีคนให้รถนี้มา” โจวอี้ตอบตามความจริง
“…”
ถังหว่านจ้องเขม็งไปที่โจวอี้ จากนั้นจึงพาลูกสาวของเธอและหันหลังเดินจากไป เธอไม่ต้องการคุยกับโจวอี้อีก
ใครจะใจกว้างถึงขนาดให้รถราคาแพงแบบนี้มาฟรี ๆ?!
โจวอี้ยังคงยืนอยู่ข้างรถ เขาขมวดคิ้วอีกครั้งขณะมองตามถังหว่านที่เดินออกไปพร้อมกับลูกสาว
เขารู้สึกว่านิสัยของถังหว่านแปลกกว่าเมื่อก่อนมาก
แต่ก่อนนั้นเธอยังเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา เธอแสดงความสามารถและพูดคำหวานที่ทำให้เขายิ้มได้
แต่ทำไมตอนนี้เธอถึงกลายเป็นคนที่เดาใจได้ยากแบบนี้กัน?
“ถ้าเธอเป็นแบบนี้ตลอดเวลา แล้วฉันจะใช้ชีวิตที่เหลือกับเธอได้ยังไงเนี่ย?”
“สงสัยว่าฉันต้องกลับไปฝึกมาใหม่ซะแล้ว”
“…”
โจวอี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็เดินกลับเข้าบ้านของตัวเองไปด้วยอาการปวดหัว
ชายหนุ่มอาบน้ำและสวมเสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน จากนั้นก็ได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู
เขาเห็นอู๋ฉี่หางผ่านกล้องวงจรปิดที่ประตู อีกฝ่ายถือกล่องใบหนึ่งในมือ
“พี่อู๋ ยินดีต้อนรับครับ!” โจวอี้ยิ้มออกมาหลังจากเปิดประตูให้อีกฝ่าย
“ดื่มกี่แก้ว?” อู๋ฉี่หางยกของในมือขึ้นและถามด้วยรอยยิ้ม
“โอเค! ตอนนี้หนาวมาก งั้นเรามาดื่มกันสักแก้วเพื่อให้ร่างกายอบอุ่นกันเถอะ” โจวอี้กล่าวอย่างยินดี
