หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 53 ผ่าตัดเย็บหลอดเลือด
บทที่ 53 ผ่าตัดเย็บหลอดเลือด
บทที่ 53 ผ่าตัดเย็บหลอดเลือด
ดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจ…
โจวอี้มองเห็นความวิตกกังวลในสายตาของหยางจื่อต้ง แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้เพราะอีกฝ่ายปฏิเสธความช่วยเหลือจากเขา
ในไม่ช้า ชายหนุ่มก็กลับไปอุ่นอาหาร จากนั้นก็กินและดื่มร่วมกับอู๋ฉี่หางและหวังเจิ้งเหว่ย
“น้องโจว ผมคิดว่าคุณแปลกมาก” หลังจากดื่มเหล้าไปหลายแก้ว อู๋ฉี่หางก็ถามขึ้นขณะหยิบบุหรี่ของโจวอี้ที่ยื่นมาให้และจุดไฟ
“แปลกอะไรขนาดนั้น?” โจวอี้ถามด้วยรอยยิ้ม
“คุณควรจะเป็นคนดังไปแล้ว แต่คุณกลับพยายามปิดบังความสามารถของคุณ ทั้ง ๆ ที่ก็แต่มีคนระดับสูงมากมายต้องการพบคุณ” อู๋ฉี่หางเอนหลังพิงโซฟาด้วยใบหน้าแดงก่ำแล้วพูดต่ออีกว่า “ด้วยประสบการณ์ชีวิตของผม ผมมักจะมองคนออก แต่ผมไม่อาจมองทะลุผ่านคุณได้เลย”
“คุณกำลังพูดถึงอะไร?” โจวอี้ถาม
อู๋ฉี่หางสูบบุหรี่และอธิบายว่า “คุณมีทักษะการแกะสลักที่เก่งกาจ เทียบได้กับขั้น ‘ปรมาจารย์’ แต่คุณก็เป็นคนที่ไม่โอ้อวด พูดน้อย และยังถ่อมตัว คุณเป็นสามีของถังหว่านดาราดัง และไม่ได้เป็นคนในวงการบันเทิงด้วย คุณคงจะเป็นคนเก็บตัวและโลกส่วนตัวสูง แต่ตัวตนของคุณในฐานะสามีของถังหว่านอาจเป็นที่รู้จักกันดีในพื้นที่วิลล่าของเราแล้ว ตราบใดที่คุณขับรถที่คุณซื้อมาคันนั้น ผมเกรงว่ามันต้องดึงดูดความสนใจของผู้คนนับไม่ถ้วนแน่นอน”
“…ยังมีแง่มุมอื่น ๆ อีก อย่างเช่น คุณสามารถที่จะซื้อบ้านที่นี่ และยังมี Knight XV นั่นอีก ทั้งหมดนี้แสดงว่าคุณต้องรวยมาก แต่บุหรี่ของคุณกลับราคาไม่กี่หยวน ใช่ไหม? ผมเคยสูบบุหรี่นี้เมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว…”
“สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจที่สุดคือคุณเป็นแพทย์แผนจีนตั้งแต่อายุยังน้อย และยังได้ไปทำงานที่โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนจินหลิง”
“ทำไมคุณไม่ไปทำงานล่ะ คุณเอาแต่พูดว่าอยากเป็นพ่อของลูก คุณจะใช้เวลากับการดูแลลูกมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
อู๋ฉี่หางอธิบายเสียยาวเหยียด แต่เมื่อเขาเห็นว่าโจวอี้ยังคงยิ้มอยู่ เขาก็ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและพูดต่อ “น้องหวังกับผมคิดว่าคุณเป็นคนที่ยอดเยี่ยม เพราะบางครั้งคุณดูฉลาดมาก แต่บางครั้งคุณก็เป็นเหมือนเด็กที่มีจิตใจบริสุทธิ์ไร้เดียงสา พูดตามตรง ผมไม่เข้าใจคุณเลย…”
โจวอี้หัวเราะออกมาก่อนจะพูดว่า “บางคนบอกว่าผู้ชายก็เหมือนหนังสือ ยิ่งมีสีสันและมหัศจรรย์มากเท่าไหร่ก็ยิ่งน่าจดจำมากขึ้น คนอื่น ๆ อธิบายว่าผู้ชายเป็นภาพวาด มันมีสีสันและสวยงาม ทิวทัศน์เป็นรูปธรรม มีชีวิตชีวา โรแมนติกและสง่างาม ผมถือว่าคนหลาย ๆ คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็สามารถเป็นครูของผมได้ ไม่แก่เกินไปที่จะเรียนรู้ และคุณสามารถติดอาวุธให้ตัวเองด้วยความรู้เพื่อทำให้ชีวิตมีสีสัน ใช่ไหม?”
“มันก็สมเหตุสมผล” อู๋ฉี่หางตบฉาดที่ต้นขาตัวเองและหัวเราะ
หวังเจิ้งเหว่ยเองก็พยักหน้า เขาคิดว่าโจวอี้พูดถูกและมองเห็นปัญหาอย่างชัดเจน
โจวอี้จุดบุหรี่แล้วก็หัวเราะ “จริง ๆ แล้ว ที่ผมพูดไปมันไร้สาระ เราควรลองอาหารรสเปรี้ยว รสหวาน และเผ็ดมาให้หมด คุณจะใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายได้ยังไง เพราะเมื่อแก่แล้วคงจะเจอความแปรปรวนและความไม่มั่นคงของชีวิต แล้วแบบนั้นวัยชราของเราจะสงบสุขได้อยู่เหรอ ขอเพียงให้ภรรยาและลูก ๆ มีชีวิตที่สุขสบาย ผมก็แทบไม่ต้องห่วงเรื่องอื่น ๆ เลย…”
รอยยิ้มบนใบหน้าของอู๋ฉี่หางและหวังเจิ้งเหว่ยถึงกับแข็งค้าง พวกเขามองหน้ากันและเงียบไปครู่หนึ่ง
บางคนหมกมุ่นอยู่กับความโลภ บางคนมีจิตใจบริสุทธิ์และมีความปรารถนาอันน้อยนิด
ตัวละครเป็นตัวกำหนดชีวิต ซึ่งไม่สามารถวัดได้ด้วยมาตรฐานบางอย่าง
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ โจวอี้คลำหาโทรศัพท์มือถือของเขาและพบว่าเป็นหยางจื่อต้งที่โทรมา
“โจวอี้ ถ้าจำไม่ผิด คุณบอกว่าคุณเป็นหมอใช่ไหม?” เสียงของหยางจื่อต้งดังมาจากโทรศัพท์มือถือของเขา
“ถูกต้อง”
“แผนกไหน? คุณสามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ไหม?”
“ผมสามารถรักษาได้ทุกอย่าง บอกมาสิว่าคุณต้องการอะไร?”
“น้องชายภรรยาผมประสบอุบัติเหตุอยู่ใกล้ ๆ ที่พักของเขา เส้นเลือดแดงที่ขาเขาฉีก ผมโทรไปขอความช่วยเหลือจาก 120 แล้ว แต่กว่าทางนั้นจะมารับผมคิดว่าคงใช้เวลานานเกินไป เกรงว่าเขาจะทนไม่ไหว คุณมีทางที่จะห้ามเลือดหรือให้ทำเลือดออกน้อยลงได้ไหม?” หยางจื่อต้งถาม
“ได้ ช่วยบอกสถานที่ที่แน่นอนมาให้หน่อย ผมจะไปที่นั่นทันที” โจวอี้ลุกขึ้น
“ประตูทิศใต้ของพื้นที่วิลล่าของเรา อยู่ห่างจากทิศตะวันออกประมาณสองร้อยเมตร”
“เดี๋ยวผมไป”
โจวอี้วางสายและรีบบอกอู๋ฉี่หางและหวังเจิ้งเหว่ยให้รับรู้ พวกเขาตัดสินใจไปตามสถานที่ที่หยางจื่อต้งบอกทันที
การช่วยชีวิตคนก็เหมือนการดับไฟ แทนที่จะออกจากประตูด้านใต้โดยตรง ทั้งสามคนก็รีบไปที่มุมตะวันออกเฉียงใต้ของพื้นที่วิลล่า และปีนข้ามกำแพงไปถึงที่เกิดเหตุทันที
เวลานี้หลายคนมารวมตัวกันที่นี่
ผู้บาดเจ็บเป็นชายหนุ่มผมสีเหลือง ตัวเขามีบาดแผลที่เหมือนถูกแทงทะลุตามร่างกาย
หยางจื่อต้งกำลังม้วนตัวและกดบาดแผลที่หลอดเลือดแดงตรงต้นขาของคนเจ็บในขณะที่โจวลี่ลี่ ภรรยาของเขานั่งยอง ๆ และร้องไห้
“โจวอี้ ทำยังไงดี?” เมื่อหยางจื่อต้งพบว่าโจวอี้มาถึง เขาก็ดูเหมือนจะเห็นผู้ช่วยชีวิต
“ไม่ต้องห่วง”
โจวอี้ถอดเสื้อผ้าที่พันรอบขาของหนุ่มผมเหลืองออก เมื่อได้ดูแผลคร่าว ๆ เขาก็พบว่าบาดแผลที่ไหลเวียนของเลือดนั้นถูกตัดออกจากหลอดเลือดแดงใหญ่จริง ๆ
เข็มเงินสองสามเข็มแทงเข้าไปในจุดฝังเข็มรอบ ๆ บาดแผลทันที
เมื่อพลังปราณไหลเข้าไปแล้ว โจวอี้ก็กดนิ้วลงบนจุดต่าง ๆ บนขาและเอวของคนเจ็บเป็นเวลาครึ่งนาที
“เลือด เลือดหยุดไหลแล้ว?” หยางจื่อต้งดูประหลาดใจ
“มันแค่หยุดชั่วคราว แต่อาการของเขารุนแรงมาก เราต้องเย็บหลอดเลือดที่ถูกตัดไปให้เร็วที่สุด ผมจะโทรหารองผู้อำนวยการเฉินและขอให้เขาจัดห้องผ่าตัดล่วงหน้า ผมจะผ่าตัดให้เขาเป็นการส่วนตัว” โจวอี้พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ตกลง” ดวงตาของหยางจื่อต้งกะพริบด้วยความลังเล แต่เขาก็ยอมพยักหน้า
ครึ่งชั่วโมงต่อมา…
ผู้คนพากันส่งชายหนุ่มโชคร้ายไปที่โรงพยาบาล ขณะที่เฉินเจี้ยนหรงและแพทย์หลายคนก็รออยู่นอกอาคาร
“โจวอี้ เส้นเลือดใหญ่ทั้งหมดถูกทำลายแบบนี้ร้ายแรงมากนะ การผ่าตัดของคุณมีปัญหาอะไรไหม?” เฉินเจี้ยนหรงถามขึ้น
“ไม่มีปัญหา!” โจวอี้กล่าว
“ผมจะขอให้ผู้เชี่ยวชาญบางคนไปช่วยคุณในห้องผ่าตัด หากคุณพบปัญหาใด ๆ คุณก็บอกให้พวกเขาทำแทนได้” เฉินเจี้ยนหรงยังคงกังวล
“โอเค” โจวอี้พยักหน้าและถามว่า “คุณเตรียมอุปกรณ์ทางการแพทย์ทั้งหมดที่ผมขอให้เตรียมแล้วหรือยัง?”
“ทุกอย่างพร้อมแล้ว คุณสามารถเข้าห้องผ่าตัดได้เลย” เฉินเจี้ยนหรงกล่าว
สองชั่วโมงต่อมา…การผ่าตัดก็จบสิ้นลง
เมื่อชายหนุ่มผมเหลืองถูกพาออกจากห้องผ่าตัด ศัลยแพทย์สามคนและผู้เชี่ยวชาญด้านหัวใจและหลอดเลือดก็เดินออกมา
เมื่อพวกเขาถอดหน้ากากออก พวกเขาก็แสดงสีหน้าที่ซับซ้อนออกมา
“การผ่าตัดสำเร็จไหม?” เฉินเจี้ยนหรงที่รออยู่ข้างนอกถามขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ประสบความสำเร็จอย่างมาก!” หนึ่งในนั้นยิ้มอย่างขมขื่น
“ตอนนี้คุณทำสำเร็จแล้ว แต่ทำไมคุณถึงทำหน้าแบบนี้ล่ะ?” เฉินเจี้ยนหรงขมวดคิ้วถาม
“ทำไมเราต้องรับช่วงต่อด้วยเขาด้วยเนี่ย…เราดูไร้ประโยชน์มากตอนที่อยู่กับเขา”
