หมอเทวดาขอกลับมาเป็นป๊ะป๋า - บทที่ 99 บริจาค

บทที่ 99 บริจาค

บทที่ 99 บริจาค

โรงพยาบาลแพทย์แผนจีนจินหลิง

สำนักงานการจัดการความช่วยเหลือทางการแพทย์

รองผู้อำนวยการ ล่ายอวี้หยิง กลับไปที่สำนักงานด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล เธอนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์และลงชื่อเข้าใช้บัญชีสาธารณะของกองทุนการกุศล เมื่อเธอเห็นจำนวนเงินที่เหลืออยู่ในบัญชี เธอรู้สึกหมดหนทาง

480,620 หยวน!

นี่คือเงินที่เหลืออยู่ทั้งหมดในบัญชีของกองทุนการกุศลของโรงพยาบาล

อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันนี้อัตตราตัวเลขการเกิดอุบัติเหตุทางยานยนต์สูงมาก แม้ว่าจะมีกองทุนกู้ภัยทางถนนที่จะจ่ายสำหรับการดำเนินการของผู้บาดเจ็บบางส่วนแต่ก็ยังไม่เพียงพอ ที่สำคัญที่สุดคือครอบครัวของผู้บาดเจ็บทั้งสองฝ่ายต่างก็หวังพึ่งพากองทุนการกุศลของโรงพยาบาลนี้ ยินดีรับการสืบสวนจากทีมสืบสวนเพื่อพิสูจน์ว่าครอบครัวของพวกเขายากจนจริง ๆ ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน มีเงินแค่พอประทังชีวิตเดือนต่อเดือนเท่านั้น ไม่มีปัญญาจ่ายค่ารักษา

เธอเพิ่งไปที่ห้องทำงานของผู้อำนวยการเพื่อส่งคำขอการจัดสรรเงินเพิ่มให้กับกองทุนบรรเทาทุกข์เพื่อการกุศลซึ่งผู้อำนวยการก็เห็นด้วย แต่หลังจากนี้เธอจำเป็นต้องส่งรายงานคำขอนี้ไปยังผู้บริหารระดับสูงอีกและปฏิบัติตามขั้นตอน ขั้นตอนทั้งหมดที่ต้องส่งต่อกันไปประมาณว่าคงเกินครึ่งเดือนกว่าจะรับเงินได้

ก๊อกก๊อก…..

ประตูสำนักงานถูกเคาะ

ล่ายอวี้หยิงเงยหน้าขึ้นและพบว่าเหลียนซานเข้ามาพร้อมกับชายหนุ่มและหญิงสาวอีกหนึ่ง ชายหนุ่มสวมเสื้อกาวน์สีขาวคนนี้ช่างดูคุ้นเคย เขาอาจจะเป็นหมอในโรงพยาบาลนี้ก็ได้

“หมอเหลียน มีอะไรเหรอ?” ล่ายอวี้หยิงลุกขึ้นถาม

“รองผู้อำนวยการล่าย นี่คือหมอโจว โจวอี้ และนี่คือคุณซี ซีชิงอิ่ง พวกเขาต้องการบริจาคเงินบางส่วนให้กับกองทุนบรรเทาทุกข์ของโรงพยาบาล” เหลียนซานกล่าวด้วยรอยยิ้ม

บริจาคเงิน?

เมื่อล่ายอวี้หยิงได้ยินคำพูดนี้เธอก็มีความกระตือรือร้นในทันที

เธอรู้สึกว่าพวกเขาเหล่านี้อาจไม่สามารถบริจาคเงินได้มากเท่าไหร่ แต่ความมีเมตตาของพวกเขาก็น่ายกย่อง

เดี๋ยวนะ…

หมอโจว? โจวอี้?

ที่ปรึกษาพิเศษในแผนกผู้ป่วยนอกที่โด่งดังในโรงพยาบาลนี้ใช่หรือไม่?

“สวัสดีค่ะ หมอโจว และคุณซี ขอบคุณสำหรับการอุทิศตนเสียสละ ในนามของโรงพยาบาลและผู้ป่วยจากครอบครัวที่ยากจน ฉันขอขอบคุณ” ล่ายอวี้หยิงจับมือกับพวกเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม

“ผู้อำนวยการล่าย ไม่ต้องเกรงใจ!” โจวอี้จงใจไม่เอ่ยคำว่า ‘รอง’ อย่างมีเลศนัย

ล่ายอวี้หยิงดูเหมือนจะไม่ได้ตระหนักถึงมัน เธอยิ้มและถามว่า “คุณจะบริจาคเท่าไหร่ ฉันจะออกใบรับรองให้เป็นการส่วนตัว”

โจวอี้ยกมือขึ้นเพื่อขัดจังหวะและถามกลับอย่างจริงจังว่า “ผู้อำนวยการล่าย ผมอยากจะถามคุณแค่คำถามเดียว ถ้าคุณตอบตามความจริงได้ ผมจะบริจาคเงินทันที และคุณไม่จำเป็นต้องให้ใบรับรองใด ๆ กับผม ”

“ว่ามาเลย!” ดวงตาของล่ายอวี้หยิงเป็นประกายแปลก ๆ

“เงินที่เราบริจาคไปสามารถใช้อย่างเปิดเผยและโปร่งใสกับผู้ป่วยที่ยากจนใช่ไหม” โจวอี้ถาม

“คุณสามารถวางใจได้ว่ารายจ่ายของกองทุนบรรเทาทุกข์การกุศลของโรงพยาบาลแต่ละรายการจะมีรายละเอียดแสดงอย่างชัดเจน ซึ่งก่อนจะอนุมัติออกไปมันต้องผ่านการตรวจสอบโดยแผนกตรวจสอบของโรงพยาบาลด้วย ในขณะเดียวกัน โรงพยาบาลจะเผยแพร่รายละเอียดค่าใช้จ่ายบนแพลตฟอร์มสาธารณะทุก ๆ เดือนให้ประชาชนทุกคนสามารถตรวจสอบได้” ล่ายอวี้หยิงกล่าวในเชิงบวกว่า “ฉันรับรองกับคุณได้ว่าทุกหยวนที่บริจาคโดยผู้บริจาคจะถูกนำไปใช้สำหรับผู้ป่วยจากครอบครัวที่ยากจน และจะไม่มีใครเอาเงินไปใช้ทางอื่นได้”

โจวอี้มองการแสดงออกที่จริงจังของอีกฝ่ายและพยักหน้าเล็กน้อย

จากนั้นเขาก็มองไปที่ซีชิงอิ่งและถามว่า “คุณจะบริจาคเท่าไหร่?”

“หนึ่งล้าน!” ซีชิงอิ่งกล่าว

หนึ่งล้าน?

ล่ายอวี้หยิงตกตะลึงและพูดอย่างตื่นเต้น “คุณซี ขอบคุณมาก! ขอบคุณมากจริง ๆ! พูดตามตรงกองทุนการกุศลและกู้ภัยของโรงพยาบาลขาดแคลนเงินอย่างมาก ด้วยเงินบริจาคล้านหยวนของคุณ มันเป็นการช่วยเหลือผู้คนได้มากมายอย่างแน่นอน”

“ด้วยความยินดี” ซีชิงอิ่งพยักหน้าเบา ๆ

ล่ายอวี้หยิงหันไปมองโจวอี้

เธอคิดว่าซีชิงอิ่งได้บริจาคเงินไปแล้วหนึ่งล้านหยวน แม้ว่าเงินบริจาคของหมอโจวจะน้อยกว่าหนึ่งล้านหยวน แต่เขาควรจะบริจาคได้มากกว่าหนึ่งแสนหรือสองแสนหยวนหรือไม่?

“หมอโจว……” ล่ายอวี้หยิงพูดขึ้นเบา ๆ

“ผมจะบริจาคร้อยล้านหยวน” โจวอี้พูดอย่างใจเย็น

“ห…หา…เท่าไหร่นะ?” ล่ายอวี้หยิงตกตะลึง เธอรู้สึกราวกับว่ากำลังฝันไป

“คุณได้ยินถูก ผมบริจาคเงินร้อยล้านหยวน บอกหมายเลขบัญชีธนาคารมาได้เลย ผมสามารถโอนเงินได้ทันที” โจวอี้กล่าว

ร้อยล้าน?

ล่ายอวี้หยิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย เธอคิดว่าโจวอี้กำลังล้อเล่นกับเธอ

แม้แต่เหลียนซานยังตกตะลึงและคิดว่าเธอได้ยินผิดไป?

มีเพียงซีชิงอิ่งเท่านั้นที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยประกายงดงาม เธอเคารพและบูชาโจวอี้ในใจ และความชื่นชอบที่เธอมีต่อโจวอี้ก็เพิ่มมากขึ้น

หลังจากได้รับหมายเลขบัญชีของกองทุนบรรเทาทุกข์เพื่อการกุศลของโรงพยาบาลจากล่ายอวี้หยิง โจวอี้ก็โอนเงินร้อยล้านหยวนผ่านแอปฯโทรศัพท์มือถือทันที

เวลานี้โจวอี้ยังมีเงินเหลืออยู่ในบัญชีธนาคารมากกว่า 67.8 ล้านหยวน

“หมอโจว ใบรับรอง..”

“ไม่จำเป็นต้องออกหลักฐานใด ๆ ตราบใดที่โรงพยาบาลใช้เงินที่เราบริจาคช่วยเหลือผู้ป่วยจากครอบครัวที่ยากจน” โจวอี้กล่าวอย่างหนักแน่น

“เข้าใจแล้ว ฉันจะรายงานให้ผู้อำนวยโรงพยาบาลทราบในภายหลัง” ล่ายอวี้หยิงมองไปที่ตัวเลขจำนวนเงินในบัญชีสาธารณะของกองทุนบรรเทาทุกข์เพื่อการกุศลของโรงพยาบาลและพูดด้วยอารมณ์ตื้นตัน

“ผมมีเรื่องจะขอร้อง”

“หมอโจวพูดมาได้เลย!”

“เก็บเป็นความลับ เก็บความลับการบริจาคของผมไว้” โจวอี้กล่าว

“แต่…”

“ผู้อำนวยการล่าย ผมต้องการทำงานในโรงพยาบาลนี้อย่างสบายใจ ผมไม่ต้องการถูกวิพากษ์วิจารณ์ และไม่ต้องการถูกคนอื่นมองว่าผมแปลกแยกจากพวกเขา” โจวอี้กล่าว

ล่ายอวี้หยิงเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวและพูดว่า “ฉันสัญญา”

“ขอบคุณครับ!”

จากนั้นโจวอี้ก็ออกไปจากห้องสำนักงานพร้อมกับเหลียนซานและซีชิงอิ่งทันที

ล่ายอวี้หยิงมองตามแผ่นหลังของโจวอี้ ก่อนจะดูตัวเลขจำนวนเงินในบัญชีอีกรอบและลองหยิกแขนของเธอเอง ความเจ็บปวดทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ฝันไป

หมอโจว

ภูมิหลังของเขาเป็นใครกันแน่?

เขายังเด็กมากแต่กลับไม่ต้องการชื่อเสียงเมื่อบริจาคเงิน หัวใจของเขาน่าเชิดชูจริง ๆ

ล่ายอวี้หยิงสูดหายใจเข้าลึกพิมพ์และเอกสารอย่างรวดเร็ว ก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์ และรีบไปที่สำนักงานผู้อำนวยการ

สำนักงานผู้อำนวยการ

เมิ่งเหว่ยกำลังจัดเรียงเอกสาร แต่เมื่อเขาเห็นล่ายอวี้หยิงรีบเข้ามาอีกครั้งหลังจากออกไปได้ไม่นาน ทันใดนั้นเขาก็ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดอย่างช่วยไม่ได้ “รองผู้อำนวยการล่าย ผมสัญญากับคุณทุกอย่างแล้ว ทำไมคุณถึงมาที่นี่อีก ผมรู้ว่าคุณกังวล แต่ไม่ว่าคุณจะกังวลแค่ไหนคุณก็ต้องทำตามขั้นตอน!”

“ผู้อำนวยการ คุณเข้าใจฉันผิด ฉันมาเพื่อรายงานบางเรื่องกับคุณเท่านั้น” ล่ายอวี้หยิง กล่าวอย่างจริงจัง

“รายงานอะไร?” เมิ่งเหว่ยดูงุนงง

“กรุณาดูข้อมูลที่ฉันเพิ่งพิมพ์ไป” ล่ายอวี้หยิงวางเอกสารรายงานที่เธอเพิ่งทำเสร็จต่อหน้าเมิ่งเหว่ย

เมิ่งเหว่ยหยิบมันขึ้นมาและอ่านมัน แน่นอนสิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือตัวเลขเงินฝากในบัญชีธนาคารของกองทุนสงเคราะห์เพื่อการกุศล

มากกว่าร้อยล้าน?

เกิดอะไรขึ้น!?

เมิ่งเหว่ยเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสงสัย

“ผู้อำนวยการ คุณดูไม่ผิด ในบัญชีของกองทุนการกุศลของโรงพยาบาลของเรา ตอนนี้มีเงินจำนวน 101,480,620 หยวน!” ล่ายอวี้หยิงกล่าวด้วยสีหน้าที่ซับซ้อน

“เรื่องมันเป็นยังไงมายังไงกันแน่!” เมิ่งเหว่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

“ก่อนหน้านี้หลังจากฉันกลับไปที่สำนักงาน ดร.เหลียนซานมาหาฉันพร้อมกับคนสองคน คนหนึ่งคือหมอโจว โจวอี้ อีกคนคือคุณซีชิงอิ่ง คุณซีได้บริจาคเงินล้านหยวนให้กับกองทุนช่วยเหลือเพื่อการกุศล ในขณะที่หมอจวได้บริจาคเงินมาร้อยล้านหยวน!”