หม่ามี๊ตัวร้ายกับเสนาบดีตื๊อรัก นิยายอัพทุกวันเข้ามาดูก่อน - ตอนที่ 425-1 หรงเฟยติดบ่วง

ตอนที่ 425-1 หรงเฟยติดบ่วง

ฮองเฮาเยี่ยหลัวล้มกลิ้งจนมึนงงไปหมด ไหนเลยจะรู้ว่าตนถูกธนูหมายชีวิตเล็งตรงอยู่ ส่วนยิ่นอ๋องที่อยู่ด้านข้างก็อึ้งงันกับภาพที่เห็นไปแล้ว

สตรีนางนี้…นางถึงขั้น…

หรงเฟยง้างคันธนูจนสุดสายแล้ว ชั่วเส้นยาแดงผ่าแปดนั้นธนูที่ส่งไอเย็นดอกหนึ่งก็ลอยเข้ามา หากเป็นธนูทั่วไปหรงเฟยก็คงหลบพ้น แต่น่าเสียดายที่ความเร็วของมันเร็วกว่าธนูทั่วไปกว่าสิบเท่า ถึงแม้หรงเฟยจะขยับหนีในช่วงเวลาอันสั้นที่สุดนั้นแล้ว แต่นางก็ยังหลบไม่พ้นเสียทีเดียว

ธนูดอกนั้นยิงถูกหัวไหล่นาง นางถูกแรงถีบจนล้มกลิ้งไปกับพื้น

จีหมิงซิวมือถือหน้าไม้พิฆาตเทวา เดินเข้ามาด้วยสายตาเย็นยะเยือกประหนึ่งอสูรตรงลานล้างบาป

ด้านหลังเขา ราชองครักษ์กลุ่มใหญ่กรูตามกันเข้ามา

หรงเฟยรู้ว่านางเสียแต้มต่อไปแล้ว นางมองศพของราชันอสูรอย่างอาลัยอาวรณ์ก่อนจะเขย่งปลายเท้ากระโดดออกทางหน้าต่างไป!

จีหมิงซิวมองหน้าต่างที่เปิดกว้างแล้วค่อยๆ พูดออกคำหนึ่งว่า “ตามไป”

ราชอังครักษ์พอได้รับคำสั่งก็แบ่งทหารออกเป็นสามสายแล้ววิ่งไปตามตรอกเล็กตรอกน้อยต่างๆ

จีหมิงซิวปกติไม่ใช้พิษ แต่วันนี้กลับเป็นกรณีพิเศษ ตั้งแต่เห็นว่าในมือหรงเฟยถือธนูจันทร์โลหิตนั้น ตัวเขาก็แผ่ไอเย็นยะเยือกออกมา จากนั้นก็เปลี่ยนไปใช้ธนูพิษทันที

หรงเฟยก็นับว่าวรยุทธ์สูงส่งอยู่พอตัว หลังจากดึงธนูพิษออกแล้ว นางก็ใช้สองนิ้วสะกัดจุดตรงหัวไหล่เพื่อปิดกั้นชีพจรตรงจุดนั้น แล้วยังดึงมุมกระโปรงมาพันใต้รักแร้เอาไว้อย่างแน่นหนา

ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้นางเหงื่อแตกไปทั้งตัว

“นางอยู่ที่นั่น!”

ราชองครักษ์นายหนึ่งพบเห็นร่องรอยของหรงเฟยจึงโบกมือขึ้นไปทางนั้น ทหารสิบคนที่เหลือเลยรีบวิ่งตามไปทันที

หรงเฟยข่มความเจ็บปวดเอาไว้ กัดฟันจับแขนลุกขึ้นยืน

ตำหนักกานลั่วอยู่ไม่ห่างจากประตูวังมากนัก แต่ประตูวังเวลานี้ต้องถูกราชองครักษ์ปิดล้อมไว้อย่างแน่นหนาเป็นแน่ หรงเฟยจึงเปลี่ยนทางเดินไปทางกำแพงวังที่เฮ่อหลันชิงกระแทกจนพังแทน

ที่นั่นถึงจะถูกคนปิดล้อมไว้เช่นกันแต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีประตู การจะฝ่าออกไปเชื่อว่าต้องง่ายกว่าแน่นอน

น่าเสียดายที่หรงเฟยคาดการณ์ผิด ตั้งแต่คืนที่กำแพงถูกทำลายจนพังราบ กรมโยธาธิการได้หานายช่างมาซ่อมกำแพงจนเรียบร้อยแล้ว!

เมื่อได้เห็นกำแพงวังที่แข็งแรงตรงหน้า หรงเฟยได้แต่รู้สึกโมโหจนเจ็บหน้าอก!

ราชองครักษ์ไล่ตามมา ชี้ไปทางหรงเฟยพลางตะโกนว่า “เร็ว! นางจะปีนกำแพงออกไป! พลธนูเตรียมพร้อม!”

พลธนูแถวหน้าขึ้นธนูแล้วง้างออก

หรงเฟยหันกลับมาเหลือบมองทีหนึ่ง ในตามีแววหนักใจวาบผ่าน ในตอนนั้นไม่มีเวลาสนใจอะไรให้มากมายอีกแล้ว นางเดินพลังทั้งหมดที่มีปีนข้ามกำแพงออกไป

“นางหนีออกไปแล้ว! ไล่ตามไปเดี๋ยวนี้!”

เหล่าราชองครักษ์ไม่กล้าอ้อยอิ่ง ทยอยกันปีนกำแพงตามออกไป วรยุทธ์ของราชองครักษ์ไม่มีทางสู้หรงเฟยได้ แต่หรงเฟยอย่างไรก็ถูกผิดและได้รับบาดเจ็บ วรยุทธ์จึงถดถอยลง โดยเฉพาะที่นางบาดเจ็บตรงหัวไหล่ เพื่อให้พิษกระจายไปช้าที่สุด นางต้องสกัดจุดที่แขนทั้งหมด เวลานี้มือซ้ายของนางจะถือแค่ธนูจันทร์โลหิตก็ยังถือไม่อยู่

ระหว่างที่นางพยายามหนีนั้น ก็คอยหันมามองราชองครักษ์ที่ไล่ตามมาอย่างไม่ลดละด้วย

ทหารราชองครักษ์ไปหาม้ามาได้ทันกาล จึงไล่ตามได้รวดเร็วยิ่งขึ้น

นางวิ่งไปยังรถม้าคันที่จอดอยู่ข้างหน้า กระโดดขึ้นไป ดึงปิ่นทองที่อยู่บนศีรษะมาจ่อคอสารถี “ขับออกไป!”

สารถีตกใจจึงรีบสะบัดแส้ในมือ ม้าจึงวิ่งห้อออกไปทันที

“ไป…ไปที่ใดหรือ” สารถีถามด้วยความเกรงกลัว

หรงเฟยจะรู้หรือว่าไปที่ใด นางทิ่มปลายปิ่นเข้าที่คออีกฝ่าย “เจ้าแค่บังคับม้าไปก็พอ! หากไม่สะบัดพวกเขาให้หยุด ข้าจะฆ่าเจ้าคนแรกเลย!”

สารถีสะอึกออกมา “เจ้าอย่าฆ่าข้า เจ้าจะไปที่ใดข้าจะไปส่งเอง!”

พูดจบเขาก็สะบัดแส้อีกครั้ง ด้วยความเจ็บม้าจะวิ่งไม่คิดชีวิตทันที

สารถีผู้นี้เป็นลูกน้องของผู้ตรวจการอาวุโสคนหนึ่ง ผู้ตรวจการมาทำงานในวัง เขาจึงรอนายท่านของตนอยู่ที่นี่ ไหนเลยจะคิดว่าเขาไม่ได้เจอนายท่าน แต่กลับได้มาเจอกับผู้ร้ายปล้นรถม้าแทน

แต่ไม่ว่าอย่างไร ชีวิตของเขาสำคัญกว่า คนผู้นี้ให้เขาสลัดองครักษ์กลุ่มนั้นให้หลุด เขาสลัดให้หลุดก็พอ!

สารถีคุ้นเคยกับที่ทางในเมืองหลวงเป็นอย่างดี หลังจากเลี้ยวไปมาอยู่เจ็ดแปดที เขาก็สลัดองครักษ์กลุ่มนั้นไปได้จริงๆ

หรงเฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอก นางจับหัวไหล่ที่รวดร้าวเอาไว้แล้วเอ่ยสั่งว่า “ตามหาร้านยา!”

“…ขอรับๆๆ! ข้าจะหาให้เดี๋ยวนี้!”

แถวนี้มีร้านยาเล็กๆ อยู่ร้านหนึ่ง สารถีจอดรถม้าดีแล้วก็เอาเก้าอี้ลงมาวางให้ “ฮูหยิน เชิญขอรับ!”

หรงเฟยกระโดดลงจากรถม้าแล้วออกเดินไปทางร้านยา

สารถีเห็นนางไปแล้วก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง กระโดดขึ้นรถม้าวิ่งห้อออกไปราวกับหญิงใกล้คลอดทันที!

หรงเฟยเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็รู้สึกว่าตนคิดผิดเสียแล้ว เพราะนางเห็นมือปราบของจวนทางการกำลังไล่หาทีละบ้านมาจากทางเหนือ มือปราบทั้งหลายกำลังตามหาใครไม่ต้องบอกก็คงรู้ นางพลันหมุนตัวคิดจะกลับขึ้นรถม้า แต่รถม้าคันนั้นกลับหายไปตรงหัวถนนเสียแล้ว

หรงเฟยทำอะไรไม่ได้ ทำได้เพียงหันหลังหนีไป แต่กระนั้นเหล่ามือปราบก็เป็นราวกับหมู่ผึ้งที่กรูกันเข้ามา เหนือใต้ออกตกทั้งสี่ทิศล้วนมีเงาพวกเขาให้เห็นทั้งสิ้น หรงเฟยพลันหันหนี เร้นกายเข้าไปยังตรอกหนึ่งทางใต้

พอเดินพ้นตรอกนั้นแล้ว เดิมทีคิดว่าจะสลัดพวกเขาหลุด กลับไม่คิดว่าตรงปากตรอกจะมีมือปราบกลุ่มหนึ่งกำลังค้นหาอยู่

มือปราบไม่จำเป็นต้องรู้จักนางด้วยซ้ำ แค่เห็นสภาพบอบช้ำของนางก็รู้ว่าเป็นคนที่ตนต้องจับตัวไป กระบี่ยาวจึงถูกชักออกมาหันเข้าใส่นางทันที

มือปราบตัวเล็กๆ เหล่านี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหรงเฟย หรงเฟยจัดการพวกเขาได้อย่างไม่ยากเย็น เพียงแต่เสียงที่เกิดขึ้นพาให้มือปราบมาที่นี่กันมากขึ้น ถ้ายังสู้เช่นนี้ต่อไปไม่นานคงได้สู้จนหมดแรง

หรงเฟยเข้าไปในโถงใหญ่ของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง แล้วทะลุออกไปยังถนนอีกสาย แต่ตรงหน้ากลับมีกำแพงขวางกั้น เหล่ามือปราบก็ตามใกล้เข้ามาทุกที นางจึงกัดฟันปีนกำแพงออกไป

ระบบจะใช้เหรียญปลดล็อกตอนต่อไปโดยอัตโนมัติ

เมื่อเข้าสู่หน้านิยายที่ถูกล็อกด้วยเหรียญระบบจะใช้เหรียญปลดล็อกตอนต่อไปโดยอัตโนมัติ