หม่ามี๊ตัวร้ายกับเสนาบดีตื๊อรัก นิยายอัพทุกวันเข้ามาดูก่อน - ตอนที่ 84-2 ค้นพบชาติกำเนิด (1)

ตอนที่ 84-2 ค้นพบชาติกำเนิด (1)

เขาหัวเราะออกมาอย่างห้ามตนเองไม่ได้ “ได้ คุยเรื่องอวิ๋นชิงกันเถิด”

“ท่านคิดว่าอย่างไร” เฉียวเวยถาม

จีหมิงซิวมองท่าทางเหมือนตั้งใจจะเป็นน้ำบ่อไม่ยอมยุ่งกับน้ำคลองของนางแล้วทั้งฉุนทั้งขบขัน “เจ้ามานี่ แล้วข้าจะบอก”

เฉียวเวยต่อรองเรียบๆ “ท่านบอกมาก่อน แล้วข้าค่อยไปตรงนั้น”

จีหมิงซิวยกมุมปากโค้ง เอ่ยว่า “แม้มู่จะเป็นแซ่ของราชวงศ์ แต่ประชาชนที่ใช้แซ่มู่ก็ใช่ว่าจะไม่มี แต่ดูจากเรื่องราวต่างๆ ระหว่างอวิ๋นชิงกับลัทธิศักดิ์สิทธิ์แล้ว โอกาสที่เขาจะเป็นเพียงประชาชนธรรมดามีไม่มาก”

เฉียวเวยพยักหน้าอย่างเห็นด้วย “ข้าก็คิดเช่นนั้น ตอนข้ารู้ว่าพวกเขาสองพ่อลูกแซ่มู่ ปฏิกิริยาแรกก็คือสงสัยว่าพวกเขาเป็นคนในราชวงศ์ของราชาเยี่ยหลัวหรือเปล่านะ”

เฉียวเวยกะพริบตาปริบๆ หันไปมองจีหมิงซิว

จีหมิงซิวตบม้านั่งข้างตนเอง

หัวหน้าพรรคเฉียวขยับไปนั่งอย่างจำนนต่อโชคชะตา

จีหมิงซิวกุมมือนุ่มนิ่มราวกับไร้กระดูกของนาง เขาลูบปลายนิ้วเรียวของนางไปพลางก็เอ่ยอย่างไม่รีบร้อนไปด้วย “ระหว่างที่ข้าค้นบันทึกราชวงศ์เยี่ยหลัว ข้าพบว่าในราชวงศ์เคยมีรัชทายาทพระองค์หนึ่งหายสาบสูญไป”

เฉียวเวยตกตะลึง “รัชทายาทหรือ”

จีหมิงซิวเล่าต่อว่า “ตอนที่เขาหายสาบสูญ เขายังเป็นเด็กน้อยคนหนึ่ง หลังจากเขาหายตัวไป ราชวงศ์ก็ตามหาอยู่หนึ่งปี แต่ไม่พบร่องรอยของเขา ราชาจึงแต่งตั้งหลานชายของตนขึ้นเป็นรัชทายาทแทน เขาก็คือราชาเยี่ยหลัวพระองค์ก่อน”

เฉียวเวยหรี่ตาลง “ราชาเยี่ยหลัวองค์ที่…เชื่อคำพูดเหลวไหลของราชครูแล้วออกคำสั่งให้กำจัดเด็กในท้องของอวิ๋นจูคนนั้นน่ะหรือ”

จีหมิงซิวพยักหน้า “เขานั่นแหละ เขาโตกว่ารัชทายาทสิบปี ตอนนั้นมีคนไม่น้อยสันนิษฐานว่ารัชทายาทถูกแผนร้ายของเขาเล่นงาน ทว่าดูจากผลลัพธ์ของการสืบหาแล้ว แม้เขาจะงมงายเชื่อคำพูดเหลวไหลไปบ้าง แต่โดยรวมแล้วก็นับเป็นราชาที่ดีพระองค์หนึ่ง”

เฉียวเวยมุ่นคิ้วอย่างคลางแคลง “ดังนั้น…เรื่องที่อวิ๋นชิงหายตัวไปความจริงแล้วไม่เกี่ยวข้องกับเขาหรือ”

จีหมิงซิวตอบว่า “ตอนนี้ยังไม่แน่ว่าอวิ๋นชิงจะเป็นรัชทายาทที่หายสาบสูญไปพระองค์นั้นจริงหรือไม่ แต่เรื่องนั้นไม่เกี่ยวข้องกับราชาเยี่ยหลัวรุ่นก่อนจริงๆ ความจริงไม่ว่าราชาเยี่ยหลัวรุ่นก่อนหรือราชารุ่นนี้ก็ไม่รู้เรื่องของลัทธิศักดิ์สิทธิ์กับเมืองอวิ๋นจงทั้งคู่”

เฉียวเวยลูบคาง “เป็นเรื่องบังเอิญเท่านั้นหรือ”

จีหมิงซิวส่ายหน้า “ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ตอนที่รัชทายาทหายสาบสูญ ราชลัญจกรหยกของแคว้นเยี่ยหลัวก็หายไปด้วย”

ราชลัญจกรไม่ใช่สิ่งที่เด็กน้อยคนหนึ่งจะไปแตะต้องตามใจ โ

เฉียวเวยครุ่นคิด แล้วพูดขึ้นมาว่า “หายตัวไปพร้อมกับราชลัญจกรหยก…ข้ารู้แล้ว ต้องเป็นฝีมือของบิดาบังเกิดเกล้าของอวิ๋นชิงแน่! บิดาบังเกิดเกล้าของเขาคงค้นพบความลับของเมืองอวิ๋นจงกับลัทธิศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงจงใจส่งลูกชายไปที่ลัทธิศักดิ์สิทธิ์เพื่อจะให้ลูกชายยึดครองลัทธิศักดิ์สิทธิ์มาเป็นของตนเอง แต่เขาก็กังวลว่าอนาคตลูกชายจะกลับมาทวงตำแหน่งราชาที่สูญเสียไปไม่ได้ ดังนั้นจึงให้ลูกชายพกราชลัญจกรหยกไปด้วย”

จีหมิงซิวครุ่นคิด “ทางทฤษฎีอาจจะคิดเช่นนี้ได้ แต่ก่อนจะหาราชลัญจกรหยกพบ คงยืนยันฐานะรัชทายาทไม่ได้”

เฉียวเวยเอ่ยอย่างฉงน “แต่ในสิ่งของของอวิ๋นชิงที่เหลืออยู่ไม่มีราชลัญจกรหยกนี่นา”

“ของที่เหลืออยู่ของผู้พิทักษ์เหลียนล่ะ” จีหมิงซิวถาม

เฉียวเวยตอบอย่างไม่ทันคิด “ยังไม่ได้จัดการ”

เพิ่งกล่าวจบเฉียวเวยก็คิดอะไรขึ้นมาได้ นางนิ่งไปชั่วครู่ “เดี๋ยวก่อน ท่านหมายความว่า…จุดอ่อนที่ผู้พิทักษ์เหลียนกำไว้ในมือนั่น…ก็คือราชลัญจกรหยกของแคว้นเยี่ยหลัวหรือ”

จีหมิงซิวหรี่ตาลง “หากอวิ๋นชิงเป็นรัชทายาทในตอนนั้นจริง ถ้าเช่นนั้นราชลัญจกรหยกก็น่าจะเป็นสิ่งที่เขาพกติดตัวไปด้วย หากไม่ได้อยู่ในมือเขาก็เป็นไปได้ว่าจะอยู่ในมือคนที่ขู่บังคับเขา”

วันต่อมาเฉียวเวยตื่นแต่เช้าตรู่ออกเดินทางไปลัทธิศักดิ์สิทธิ์

ตอนนี้ลัทธิศักดิ์สิทธิ์สับสนวุ่นวายเล็กน้อย แม้ความจริงเรื่องจักรพรรดิอสูรจะถูกเปิดเผยแล้วว่าจักรพรรดิอสูรเป็นผู้บริสุทธิ์ ส่วนอวิ๋นจูก็ถูกผู้อื่นใส่ร้าย ทุกคนล้วนต้อนรับจักรพรรดิอสูรอวิ๋นจูให้กลับมา แต่ถึงจะต้อนรับพวกเขากลับมา ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมอบตำแหน่งเจ้าลัทธิให้

พ่อลูกอวิ๋นชิงไม่ได้เป็นเจ้าลัทธิมานานหลายปีเปล่าๆ บารมีของทั้งสองคนในลัทธิมากมายมหาศาล เมื่อผนวกกับจักรพรรดิอสูรจากลัทธิศักดิ์สิทธิ์ไปนานเหลือเกิน คนที่สนับสนุนเขาไม่ตายไปแล้วก็แก่ชราแล้ว ต่อให้มีผู้พิทักษ์เจิงกับประมุขเฒ่าสองคนหนุนหลังก็สู้คนสนิทของอวิ๋นซุ่ที่มีมากมายในลัทธิไม่ได้

ตอนนี้ลัทธิศักดิ์สิทธิ์แบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝั่งหนึ่งยืนกรานสนับสนุนอวิ๋นซู่กับยิ่นอ๋อง ส่วนอีกฝั่งหนึ่งสนับสนุนจักรพรรดิอสูรกับอวิ๋นจู ดูจากจำนวนคนเพียงอย่างเดียว จักรพรรดิอสูรกับอวิ๋นจูเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

เวลานี้จะต้องขุดหาตัวตนของอวิ๋นชิงออกมาให้ได้

ลัทธิศักดิ์สิทธิ์กับราชวงศ์เยี่ยหลัวเป็นอริกัน ในอดีตราชวงศ์เยี่ยหลัวเนรเทศลัทธิศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากเมืองเยี่ยหลัว หากพวกเขารู้ว่าอวิ๋นชิงเป็นอดีตรัชทายาทของเยี่ยหลัว ยังจะสนับสนุนทายาทของเขาให้เป็นเจ้าลัทธิอีกหรือ

เฉียวเวยกับยอดหญิงงามขึ้นมาบนเกาะอิ๋นหูแล้วนำสิ่งของของผู้พิทักษ์เหลียนที่เหลืออยู่ออกมาค้นดูจนครบ เงินทองอัญมณี ตำราลับและยาอันมีค่าถูกรื้อค้นไปไม่น้อย แต่ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับราชลัญจกรหยกสักชิ้น

ในตอนที่ทั้งสองคนกำลังครุ่นคิดว่าผู้พิทักษ์เหลียนนำสิ่งของไปซ่อนไว้ที่ใดกันแน่ ศิษย์คนสนิทคนหนึ่งของยิ่นอ๋องหรือก็คือสายของยอดหญิงงามในตอนนี้ก็ข้ามมาที่เกาะอิ๋นหูอย่างตระหนกลนลาน แล้วค้อมกายคำนับยอดหญิงงามรายงานว่า “ฮูหยินน้อย เกิดเรื่องกับองค์ชายสามแล้วขอรับ”