หม่ามี๊ตัวร้ายกับเสนาบดีตื๊อรัก นิยายอัพทุกวันเข้ามาดูก่อน - ตอนที่ 86-1 ค้นพบชาติกำเนิด (3)

ตอนที่ 86-1 ค้นพบชาติกำเนิด (3)

ข่าวการหายตัวไปของอวิ๋นซู่ทำให้ลัทธิศักดิ์สิทธิ์เกิดคลื่นลูกใหญ่ ผู้ใดก็คิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะมีข่าวเจ้าลัทธิบาดเจ็บรักษาไม่ได้แพร่ออกมาไม่นาน เพียงพริบตาเดียวคนก็หายตัวไปเสียแล้ว

เกิดเรื่องประหลาดเช่นนี้ได้อย่างไรกัน

เฉียวเวยนั่งเรือกลับขึ้นฝั่งทันที เมื่อนางไปถึงห้องนอนของอวิ๋นซู่พร้อมกับผู้พิทักษ์เจิงก็พบว่าจีหมิงซิวมาถึงได้พักใหญ่แล้ว

นางตกตะลึง “ท่าน…ท่านมาได้อย่างไรกัน”

จีหมิงซิวบอกว่า “ใต้ทะเลสาบมีทางใต้ดินเส้นหนึ่งมาถึงบริเวณนี้ได้พอดี”

เฉียวเวยอึ้ง ทำเช่นนี้ก็ได้หรือ…

อุโมงค์ใต้ดินถูกใครสร้างไว้ไม่ต้องบอกก็รู้ ผู้พิทักษ์เหลียนเปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างนางกับบุตรชายไม่ได้ แต่นางอดกลั้นความรู้สึกที่อยากสนิทสนมกับลูกชายไม่ได้จึงทุ่มเทถึงขนาดขุดอุโมงค์ใต้ดินตรงมาที่ห้องนอนของอวิ๋นซู่ น่าเสียดาย ลูกชายคนนี้ดันเป็นตัวปลอม

ไม่รู้ว่าตัวอวิ๋นซู่รู้หรือไม่ว่าเขาไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของผู้พิทักษ์เหลียน

จีหมิงซิวไถ่ถามสาวใช้อายุน้อยที่ทำหน้าที่อยู่ตอนนั้น จากที่สาวใช้อายุน้อยเล่า เดิมทีอวิ๋นซู่พักรักษาตัวอยู่บนเกาะอิ๋นหู แต่ไม่รู้เพราะเหตุใดจึงถูกผู้พิทักษ์เหลียนส่งตัวกลับมา หลังจากนั้นผู้พิทักษ์เหลียนก็ไม่มาเยี่ยมเยือนอวิ๋นซู่อีก

ข้างกายอวิ๋นซู่มีหญิงรับใช้คนสนิทคนหนึ่งอยู่ด้วยตลอดเวลา แต่เดิมวันนี้เป็นเวรดูแลของสาวใช้อายุน้อยคนนี้ แต่หญิงรับใช้นางนั้นกลับใช้นางไปเก็บดอกเหมยสดที่สวน นางทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย เมื่อนางกลับมาก็พบว่าอวิ๋นซู่กับหญิงรับใช้หายไปหมดแล้ว

เฉียวเวยครุ่นคิด “ดูท่า หญิงรับใช้คงพาตัวเขาไป”

จีหมิงซิวหรี่ตาลง หันไปถามสภาพร่างกายของอวิ๋นซู่กับสาวใช้อายุน้อยต่อ

สาวใช้อายุน้อยตอบว่า “เขาเจ็บสาหัสยิ่งนัก”

จุดนี้กงซุนฉางหลีก็เคยบอกมาก่อน ข่าวของกงซุนฉางหลีไม่มีทางผิด อวิ๋นซู่ใกล้จะไม่ไหวแล้วจริงๆ ดังนั้นจึงหมายตามารโลหิต แต่เขาบาดเจ็บหนักถึงเพียงนั้นใช้เพียงไขเลือดย่อมไม่พอ

“ผู้พิทักษ์เหลียนแลกเลือดกับเขาแล้ว” ยิ่นอ๋องสาวเท้าเดินเข้ามา สีหน้าบูดบึ้งเล็กน้อย

เขาจะสีหน้าไม่บูดบึ้งได้หรือ ลำบากนักกว่าจะได้เป็นเจ้าลัทธิน้อยของลัทธิศักดิ์สิทธิ์ แต่ก้นนั่งลงไปยังไม่ทันร้อน ฐานะของอวิ๋นชิงก็ถูกเปิดโปง แล้วอวิ๋นซู่ยังหนีไปอีก เขาเดียวดายตัวคนเดียวน่าสงสารจริงๆ!

เฉียวเวยหันไปมองยิ่นอ๋องอย่างประหลาดใจ

ยิ่นอ๋องเอ่ยอย่างเย็นชา “มองอันใด ข้าไม่ได้โกหกสักหน่อย! ตอนนั้นนางยังไม่รู้ว่าอวิ๋นซู่ไม่ใช่ลูกชายของนางจึงถ่ายพิษจากอวิ๋นซู่ เสี่ยงอันตรายแลกเลือดกับอวิ๋นซู่”

ตอนนี้ผลัดถึงตาผู้พิทักษ์เจิงตกตะลึงบ้างแล้ว “เป็นเช่นนี้แล้วทั้งสองคนกลับยังไม่ตาย…พวกเขาไม่ใช่แม่ลูกกันแท้ๆ เหตุไฉนเลือดจึงเข้ากันได้เล่า” โ

เฉียวเวยคิดในใจ เรื่องนี้ต้องดูหมู่เลือด แม่ลูกแท้ๆ ก็มีคนที่หมู่เลือดไม่ตรงกัน คนแปลกหน้าก็มีคนที่หมู่เลือดตรงกัน ได้แต่บอกว่าอวิ๋นซู่โชคดีจริงๆ ที่บังเอิญพบกับผู้พิทักษ์เหลียนที่หมู่เลือดตรงกันกับตนเอง หากลองกับหมู่เลือดอื่น เขาคงจากไปทันทีแล้ว

“แลกเลือดแล้วเขาจะฟื้นกลับมาเป็นดังเดิมได้หรือ” เฉียวเวยถาม

จีหมิงซิวส่ายหน้า “กำลังภายในของเขาถูกจักรพรรดิอสูรสูบไปหมดแล้ว การแลกเลือดทำได้เพียงต่อชีวิตให้เขา หากเขาอยากฟื้นกลับคืนดังเดิมก็ต้องสูบกำลังภายในจากในไขเลือดมาถึงจะพอ แต่…เขาดูดซับไขเลือดเข้าไปอย่างเดียวก็ไม่ได้ ต้องมีเลือดของเจ้าด้วย”

เฉียวเวยตกตะลึง “เลือด…เลือดของข้าหรือ”

จีหมิงซิวอธิบายว่า “เจ้ากินเม็ดโลหิตลงไป เลือดของเจ้ากระตุ้นกำลังภายในของมารโลหิตได้”

“แต่ข้าไม่ได้เอาเลือดให้อวิ๋น…” กล่าวมาได้ครึ่งประโยค เฉียวเวยก็ชะงัก “เขา…เขาอาจจะมีเลือดของข้าแล้ว”

ทุกคนหันไปมองนางอย่างไม่เข้าใจ

เฉียวเวยบีบข้อมือที่แผลหายดีแล้ว “เมื่อวาน องค์ชายสามบาดเจ็บสาหัสยิ่งนัก ข้าจึงกรีดเลือดมาให้เขาเล็กน้อย” เลือดใส่อยู่ในถ้วย หลังจากองค์ชายสามดื่มลงไปก็ยังมีเหลืออยู่สองสามหยด…

องค์ชายสามไม่ได้พลัดตกลงมาเอง มีคนจงใจทำบางอย่าง เป้าหมายก็เพื่อจะเอาเลือดของนาง

เฉียวเวยโกรธจนกระทืบเท้า “อวิ๋นซู่ไอ้คนสารเลวคนนี้! แม้แต่ลูกชายแท้ๆ ก็หลอกใช้ประโยชน์ได้! ข้าประมาทเอง…”

จีหมิงซิวจับมือนางขึ้นมาปลอบว่า “เรื่องนี้โทษเจ้าไม่ได้ เจ้าไม่รู้สรรพคุณของเม็ดโลหิต ยิ่งไปกว่านั้นอวิ๋นซู่ก็จนตรอกแล้ว สิ่งที่เขาต้องการ เขาย่อมเอามาโดยไม่เลือกวิธีการ หากใช้องค์ชายสามไม่สำเร็จ ก็ยังมีคนอื่น”

เทียบกับการให้คนมากกว่านี้บาดเจ็บ แค่องค์ชายสามบาดเจ็บเพียงหนเดียวย่อมเป็นสถานการณ์ที่ดีมากแล้ว

เฉียวเวยรู้ว่าเขากำลังปลอบโยนนาง นางเอนพิงท่อนแขนของเขาเบาๆ เหมือนกับนกกระทาน้อยที่ทำผิดจนอยากจะซุกหัวเข้าไปใต้ปีก

จีหมิงซิวกลั้นยิ้มไม่ไหว เขาลูบศีรษะที่ก้มหน้างุดของนาง “ไม่โทษเจ้าจริงๆ ข้าไม่ยอมบอกเจ้าให้ชัดตั้งแต่แรกเอง หากจะโทษใครจริงๆ ก็ต้องโทษข้าถึงจะถูก”

ยิ่นอ๋องมองแล้วเจ็บลูกตานัก!

นี่มันเวลาใดแล้ว พวกเจ้าสองคนอย่ามาพลอดรักกันได้หรือไม่!

“ถ้าเช่นนั้นตอนนี้จะทำอย่างไร” เฉียวเวยถามอย่างหงุดหงิด

จีหมิงซิวครุ่นคิด “ความจริงในอดีตถูกเปิดเผยแล้วก็เท่ากับเขาพ่ายการต่อสู้แล้ว เมื่อฐานะราชวงศ์เยี่ยหลัวถูกเปิดโปงแล้ว ลัทธิศักดิ์สิทธิ์ก็จะไม่มีที่สำหรับเขาอีก เขาหนีไปก่อนถูกตัดสินโทษย่อมเป็นเรื่องฉลาด ทว่าการจากไปไม่ได้หมายความว่าเขายอมแพ้ เขาจะต้องคิดหาหนทางทวงทุกสิ่งกลับคืนมาแน่”

“ทวงอย่างไรเล่า” ยิ่นอ๋องถาม

ผู้พิทักษ์เจิงตอบเสียงแผ่ว “เขาพาร่างพิษกับนักรบมรณะที่ฝีมือร้ายกาจพวกนั้นไปด้วย”

ยิ่นอ๋องถามอย่างไม่หยุดคิดสักนิด “คนเท่านั้นจะสู้นับรบผู้กล้านับล้านของต้าเหลียงของข้าได้หรือ”

ผู้พิทักษ์เจิง “…”

ท่านเป็นคนเยี่ยหลัวไม่ใช่หรือ…