หม่ามี๊ตัวร้ายกับเสนาบดีตื๊อรัก นิยายอัพทุกวันเข้ามาดูก่อน - ตอนพิเศษ 74-2 โหดร้ายเช่นนี้เอง! ธิดาเทพใจโฉด

ตอนพิเศษ 74-2 โหดร้ายเช่นนี้เอง! ธิดาเทพใจโฉด

เฉียวเวยเวยกินน้ำเข้าไปอีกหลายอึก นางว่ายน้ำเป็นก็จริง แต่น้ำในคูเมืองสวรรค์ไม่เหมือนกับน้ำที่นางเคยว่ายมาก นางสู้ไม่ไหวแล้ว…

“เสี่ยวซิว… อึก…” เฉียวเวยเวยเรียกหมิงซิวอย่างยากลำบาก พอเอ่ยเรียกเสร็จก็จมลงไปอีก กินน้ำในคูเมืองสวรรค์เข้าไปอีกอึกหนึ่ง

นางพยายามเต็มที่ที่จะยื่นมือไปหาหมิงซิว “เสี่ยวซิว…”

ตรงขมับหมิงซิวมีเส้นเลือดปูดออกมา

“เสี่ยวซิว… ข้าจะไม่ไหวแล้ว… อึก…” เฉียวเวยเวยไม่รู้จมลงไปกี่รอบแล้ว แต่หมิงซิวยังคงนิ่งเฉย

“สัตว์น้ำวิเศษ! สัตว์น้ำวิเศษว่ายเข้าไปหาเวยเวยแล้ว!” ช่ายร่างกำยำร้องลั่นอย่างขวัญผวา

เมื่อน้ำวนไม่อาจดึงเอาเหยื่อลงไปได้ สัตว์วิเศษจึงสะบัดหางว่ายเข้าไปหาเหยื่อด้วยตนเอง ทุกคนเห็นเพียงหางที่โผล่ขึ้นมาเหนือผิวน้ำก่อนจะฟาดลงดังตูม!

“กรี๊ด…” เฉียวเวยเวยกรีดร้องก่อนจะถูกฟาดตกลงไปในน้ำ

หมิงซิวกำหมัดแน่นจนส่งเสียงดัง เส้นเลือดในตาแดงก่ำ

ไห่คงจื่อเองก็เริ่มทนดูไม่ได้ ถึงแม้เขาจะเข้าใจว่าท่านเทพน่าจะมีจุดประสงค์ของตน แต่จะเป็นหรือตายนั่นอยู่ห่างกันเพียงอึดใจ เรื่องบางเรื่องนั่นไม่อาจทดลองได้ กว่าจะได้รู้ก็คงสายเกินไปแล้ว “ท่านเทพ…”

หมิงซิวมองผิวน้ำสีเลือดที่ไหวระลอก เขาเอ่ยด้วยสีหน้าเยือกเย็น “เฉียวเวยเวย เจ้าฟังข้าให้ดี ข้าจะไม่ลงไปช่วยเจ้า หากเจ้าอยากรอด ก็ต้องขึ้นมาเองให้ได้! เจ้าต้องการตามหาท่านพ่อเจ้า ท่านแม่เจ้า ตามหาหลิงจือ อนาคตยังมีอันตรายอีกมาก ข้าคงอยู่ข้างกายเจ้าทุกครั้งไม่ได้ หากแค่สัตว์น้ำวิเศษเจ้ายังเอาชนะไม่ได้ หนทางข้างหน้าเจ้าก็ไม่ต้องเดินแล้ว! หากวันนี้เจ้าขึ้นมาไม่ได้ วันหน้าข้าก็ไม่ต้องการเจ้าแล้ว!”

แค่สัตว์น้ำวิเศษ…

ทุกคนต่างตกตะลึงกับคำกล่าวของท่านเทพ

นี่เป็นสัตว์น้ำวิเศษโบราณที่กระทั่งจอมเทพยังสังหารไม่ตาย ทำได้เพียงผนึกเอาไว้เท่านั้น น่ากลัวว่าท่านเทพคงจะสมองกลับไปแล้วถึงได้คิดว่าเด็กสาวคนหนึ่งจะรับมือมันด้วยตัวคนเดียวได้!

ตอนเฉียวเวยเวยลอยขึ้นมาเหนือน้ำอีกครั้ง ชุดตรงหัวไหล่ของนางฉีกขาด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าถูกสัตว์น้ำกัดเอา

สัตว์วิเศษดึงตัวเฉียวเวยเวยลงไป ทุกคนเห็นว่าใต้ระลอกคลื่นน้ำ มีสัตว์ขนาดมหึมาที่ตัวใหญ่เสียยิ่งกว่าวาฬในตำนานกำลังเหวี่ยงตัวเฉียวเวยเวยไปมาราวกับกำลังเล่นลูกแก้ว

ส่วนเฉียวเวยเวย… ไร้กำลังจะสวนกลับ

ในที่สุดสัตว์วิเศษก็เล่นสนุกพอแล้ว มันอ้าปากกว้างแยกเขี้ยวใหญ่ จัดการกลืนเฉียวเวยเวยลงไป…

อวิ๋นเชียนรั่วร้องไห้เสียงหลง!

ชายร่างกำยำเอาศีษะที่ใหญ่โตของตนซุกเข้ากับอกของหูซื่อไห่ เขาก็ร้องไห้เหมือนกัน

จู๋อีขอบตาแดงระเรื่อ

ไห่คงจื่อสูดหายใจเฮือก

เสวี่ยหลันอีก็ถอนหายใจเบาๆ เช่นกัน

ทันใดนั้นหมิงซิวก็กระโดดลงจากหลังนกเหยี่ยว เขาจับเชือกแน่นก่อนจะทิ้งตัวลงสู่ผิวน้ำ!

แต่ในขณะที่ตัวเขากำลังจะตกลงน้ำนั้น จู่ๆ ตรงผิวน้ำก็มีแท่งน้ำสู่หนึ่งร้อยฉื่อพุ่งขึ้นมา!

หลังจากได้ยินเสียงคำรามก้องทะลุฟ้าของมังกร มังกรน้อยตัวหนึ่งก็ฉีกทะลุ “เปลือก” กะโหลกของสัตว์วิเศษออกมา!

ในเผ่าเทพก็มีมังกร แต่ไม่มีมังกรตัวใดสามารถมาปรากฏกายในคูเมืองสวรรค์ได้

เห็นเพียงมังกรตัวนั้นหลังจากฉีกทะลุศีรษะของสัตว์วิเศษมาแล้วก็เหาะขึ้นสู่ท้องฟ้า ร่างกายของมันเพิ่มขนาดขึ้นอย่างรวดเร็วจนบดบังไปทั่วท้องฟ้า ทุกคนตั้งตัวไม่ทันสักนิดว่าเกิดอะไรขึ้น มังกรตัวเขื่องตัวนั้นก็พลันโฉบกลับลงไปมากัดสัตว์วิเศษลงน้ำไป

เลือดสดๆ พร้อมกลิ่นคาวแผ่กระจายไปทั่วผิวน้ำ

หัวใจทุกคนเต้นขึ้นมาอยู่ตรงลูกกระเดือก ในขณะที่ทุกคนตื่นเต้นจนแทบอยากลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น ผิวน้ำสีแดงฉานม้วนตัวเป็นคลื่นสูงลิบ มารมังกรตัวนั้นพุ่งทะลุออกมาราวกับลูกธนู!

ตรงปากมันคาบศีรษะสัตว์วิเศษที่แสนน่ากลัวไว้

สัตว์วิเศษตัวนั้นถูกมันพุ่งทะลุศีรษะออกมา มันสมองสีขาวเลยไหลทะลักออกข้างนอก

มันทิ้งตัวสัตว์วิเศษจากกลางอากาศ ในขณะที่สัตว์วิเศษลอยละลิ่วลงมานั้น มันก็กลับมาคาบมันแล้วโผลงน้ำไปอีกครั้ง

หลังจากเล่นอย่างนี้อยู่หลายรอบ เอาคืนสัตว์วิเศษจนเรียบร้อยแล้ว มันถึงพอใจ หลังจากลากเอาสัตว์วิเศษลงน้ำไปเป็นครั้งที่เจ็ด สัตว์วิเศษก็ไม่ได้ลอยกลับขึ้นมาอีกเลย

แน่นอนว่า พลังปราณของมารมังกรก็ใช้ไปจนสิ้นแล้วเช่นกัน เพื่อประหยัดพลังปราณ มันเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นมารมังกรตัวเล็กจิ๋ว

มารมังการตัวเล็กจิ๋วเหาะขึ้นมาบนผิวน้ำ ลูบท้องที่กลมกิ๊กพลางส่งเสียงเรอ

ในที่สุดใบหน้าหล่อเหลาของหมิงซิวก็มีรอยยิ้มเสียที คล้ายหิมะแข็งที่ละลายจากการต้องแสงอาทติย์เป็นครั้งแรก คูเมืองสวรรค์ทั้งสายแทบจะถูกรอยยิ้มของเขาส่องแสงจนอุ่นวาบไปทั่ว

“เวยเวย” เขาขี่นกเหยี่ยว โผบินเข้าไปหามารมังกร

มารมังกรน้อยไม่อยากสนใจเขา!

มารมังกรน้อยโกรธมาก มารมังกรน้อยหันหลังให้ สะบัดหางสีดำฟาดเขาให้ทีหนึ่ง!

หมิงซิวยกมุมปาก “โกรธจริงๆ แล้วหรือ”

แน่ละ!

เมื่อกี้ใครบอกว่าไม่ต้องการนางแล้ว!

มารมังกรน้อยเลื้อยไปข้างหน้าอย่างแง่งอน

หมิงซิวขยับเข้าใกล้มารมังกรน้อยอีกนิดก่อนจะยื่นมือไปคิดจะอุ้มมารมังกรน้อยขึ้นมา มารมังกรน้อยกลับสะบัดหางหนีมือเขาไป!

หมิงซิวง้อนางอย่างใจเย็น “เจ้าฟังข้าก่อน ที่ข้าไม่ไปช่วยเจ้าก็เพราะสัตว์น้ำวิเศษตัวนี้…”

มารมังกรน้อยไม่อยากฟัง ยังไงก็ไม่ฟังๆๆ!

มารมังกรน้อยเอาอุ้งมือปิดตา!

“ต้องปิดหูสิ” หมิงซิวเอ่ยเตือน

มารมังกรน้อย “…”

เจ้าคนนี้เหตุใดถึงน่ารำคาญเช่นนี้นะ!

หมิงซิวหัวเราะเบาๆ “เอาล่ะ ความผิดนับพันนับหมื่นนี้ข้าผิดเอง พวกเราไปกันเถิด”

มารมังกรน้อยอยากไปกับเขาเสียเมื่อไร นางบิดตัวพุ่งตัวลงน้ำไปอย่างแง่งอนอีกครั้ง

หมิงซิวสีหน้าพลันเผือดสีไปในจังหวะนั้น

แทบจะในจังหวะเดียวกัน ไอเย็นยะเยือกที่น่ากลัวก็ลอยเข้ามาจากไกลๆ อย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า หมิงซิวละทิ้งนกเหยี่ยว กระโดดลงน้ำไปทันที เขาคว้าหางมารมังกรน้อยไว้ เดินพลังปราณเทพแล้วดึงมันขึ้นจากน้ำ!

เห็นเพียงผิวน้ำที่เดิมทีเป็นสีเขียวมรกต จับตัวเป็นน้ำแข็งไปในชั่วพริบตา

มารมังกรตะลึงค้างไปช่วงสั้นๆ ก่อนจะกอดคอหมิงซิวไว้อย่างนึกกลัว

นี่เป็นน้ำแข็งใต้พิภพที่กระทั่งเผ่ามังกรก็ยังนึกกลัว เมื่อใดที่ถูกแช่แข็ง กระทั่งดวงจิตก็อย่าคิดจะหนีออกมาอีกเลย

หมิงซิวเคาะหน้าผากนาง “นี่แหละที่ข้ากำลังจะบอกเจ้า ข้างในนี้ที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่สัตว์น้ำวิเศษตัวนั้น สิ่งที่ถูกจอมเทพผนึกอยู่ใต้คูเมืองจริงๆ เป็นอีกคนหนึ่ง สัตว์น้ำวิเศษเป็นเพียงสัตว์เฝ้าประตูของเขาเท่านั้น”

นี่กำลังบอกว่ามังกรน้อยไม่เก่งงั้นหรือ มังกรน้อยไม่พอใจมาก!

หมิงซิวเคาะศีรษะมังกรอย่างอดไม่อยู่ “เจ้าเพิ่งอายุสองร้อยปี สัตว์น้ำวิเศษนั่นอายุตั้งหลายหมื่นปีแล้ว เจ้ากินมันลงไปได้ก็นับว่าเก่งกาจมากแล้ว เพียงแต่เมื่อครู่เจ้ากินสัตว์เฝ้าประตูของเขาไป เขาโกรธแค้นเจ้ามาก หากเจ้ามุดลงน้ำไปอีกครั้ง เขาได้แช่แข็งเจ้าไว้แน่”

มารมังกรน้อยผู้น่าสงสารนึกกลัวจับใจ!

หมิงซิวกอดมารมังกรน้อย “ไม่ต้องกลัว เขาออกจากคูเมืองสวรรค์ไม่ได้หรอก ขอเพียงเจ้าไม่ลงไป เขาก็ทำอะไรเจ้าไม่ได้”

ไม่ว่าอย่างไรหลังจากขวัญเสียไป มารมังกรน้อยก็ไม่คิดจะลงจากตัวหมิงซิวอีก กรงเล็บมังกรน้อยเกาะเขาไว้แน่น หางก็รัดเขาไว้ กลัวว่าหากตนปล่อยมือจะตกลงสู่น้ำแข็งใต้พิภพ

หมิงซิวอุ้มมารมังกรน้อยกลับขึ้นหลังวิหคเฟิ่งทองห้าสีไปด้วยความพอใจ

ทุกคนมองเขารวมถึงมังกรน้อยที่เขาอุ้มอยู่ด้วยความตกตะลึง

“ท่านเทพ” ไห่คงจื่อประสานมือ เขารู้แล้วว่าเจ้ามังกรน้อยตัวนี้ก็คือเฉียวเวยเวย และเขาทำใจรับข้อมูลที่น่าตกใจนี้ได้แล้ว เวลานี้สิ่งที่เขาอยากถามท่านเทพก็คือ เมื่อครู่ดูเหมือนท่านเทพจะใช้พลังปราณเทพไป เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ได้ หรือว่าท่านเทพทะลวงกฎเกณฑ์ของคูเมืองสวรรค์ได้แล้ว ยังมีอีก ท่านเทพบอกว่าข้างใต้นี้มีที่กักขังยอดฝีมือไว้ยังมีอีกคนหนึ่ง คนผู้นั้นเป็นใครกันแน่ แล้วท่านเทพรู้ได้อย่างไร

ในใจไห่คงจื่อเต็มไปด้วยความฉงน แต่ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก อวิ๋นเชียนรั่วก็แทรกเข้ามาอยู่ตรงหน้าหมิงซิวแล้ว

อวิ๋นเชียนรั่วเบิกตาโตด้วยความใคร่รู้ เอ่ยอย่างตื่นเต้นว่า “ช่างเป็นมังกรที่สวยเหลือเกิน พี่ชาย ข้าๆๆๆ… ข้าลูบมันได้หรือไม่”

“ให้รั่วเอ๋อร์ลูบได้หรือไม่” หมิงซิวก้มหน้าถามมารมังกรน้อยที่อุ้มอยู่ด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

มารมังกรน้อยกรอกตาขึ้นฟ้า สะบัดหางส่งให้นางอย่างถือตัว

อวิ๋นเชียนรั่วจับหางน้อยๆ ที่เย็นจัด ทั้งลื่นมือทั้งแข็งเย็นพลางน้อยว้าวๆๆๆ ออกมา!

ช่างเป็นมังกรน้อยที่น่ารักยิ่งนัก นางก็อยากเลี้ยงกับเขาสักตัวบ้าง!

“ไม่คิดว่าเวยเวยจะเป็นเผ่ามังกร ไม่เห็นเคยได้ยินเจ้าเอ่ยถึงเลย”

เสวี่ยหลันอีเดินเข้ามาอย่างอ่อนหวานและสนิทสนม รอยยิ้มหวานหยดจนหาที่ติไม่ได้

สายตามารมังกรน้อยดูดุดันขึ้น เผยให้เห็นแววโหดร้ายของนักล่า

เสวี่ยหลันอียื่นมือไปลูบศีรษะมารมังกรน้อยประหนึ่งไม่มีอะไรติดค้างอยู่ในใจ “มิน่าเล่าข้าถือจับเจ้าไม่อยู่ ที่แท้เจ้าก็เป็นมังกรนี่เอง”

“โฮก!” มารมังกรน้อยส่งเสียงขู่ หมุนตัวพุ่งเข้าใส่เสวี่ยหลันอี

เสวี่ยหลันอีถูกกระแทกเข้าเต็มเปาจนล้มลงบนหลังวิหค

อวิ๋นเชียนรั่วตกใจกับภาพที่เห็น

“พี่หญิงเสวี่ย!” อวิ๋นเชียนรั่วยื่นมือไปจะดึงเสวี่ยหลันอี แต่หมิงซิวดันอวิ๋นเชียนรั่วไปด้านข้าง

พลังฝึกตนของเสวี่ยหลันอีถูกกฎเกณฑ์ของคูเมืองสวรรค์กดเอาไว้ นางจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมารมังกร!

นางหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือกับหมิงซิวอย่างน่าสงสาร

หมิงซิวเพียงมองนางด้วยสายตาเย็นยะเยือก

หัวใจของนางพลันกระตุก!

เขารู้แล้ว เขารู้ทุกอย่างแล้ว!

“วิหคทอง!”

เสวี่ยหลันอีรู้ว่านางอยู่ที่นี่อีกไม่ได้แล้ว พอนางออกคำสั่ง ร่างของวิหคทองห้าสีก็บินวนเป็นวงใหญ่อยู่กลางอากาศ นางเตรียมตัวรอไว้อยู่แล้วจึงจับปีกวิหคทองไว้แน่น คนอื่นๆ ที่เหลือกลับไม่โชคดีเพียงนั้น กระเด็นลอยออกไปกันทีละคน!

หมิงซิวกางแขนตั้งข่ายอาคมขึ้นรับตัวผู้ฝึกตนเทพที่กำลังตกลงไปเอาไว้

เสวี่ยหลันอีขี่วิหคทองบินหนีไป มารมังกรน้อยมองตามด้วยสายตาดุดัน ก่อนจะใช้เขาขวิดนางจนตกจากวิหคทอง!

“วิหคทอง…” นางร้องเสียงหลง

วิหคเฟิ่งทองห้าสีไม่เสียแรงที่เป็นเจ้าแห่งเวหา มันพลิกตัวเข้าไปรับเสวี่ยหลันอีไว้ได้อย่างแม่นยำ

แต่กระนั้นฝันร้ายก็ยังไม่จบเพียงเท่านี้ มารมังกรน้อยไม่รู้เหาะขึ้นไปอยู่เหนือวิหคเฟิ่งทองห้าสีตั้งแต่เมื่อไร จังหวะที่รับตัวเสวี่ยหลันอีไว้ได้นั้น มารมังกรน้อยก็โฉบลงไป ใช้กรงเล็บตะปบตรงท้องของนาง!

“กรี๊ด…” เสวี่ยหลันอีกรีดร้องเสียงก้อง ผิวหนังตรงหน้าท้องฉีกขาด ลำไส้ทะลักทะลวงออกมา…