หวางเฟยเสด็จ ท่านอ๋องหลีกไป - บทที่ 489 เทพธิดาดูหมิ่นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
บทที่ 489 เทพธิดาดูหมิ่นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์
แน่นอนว่าหลานเยาเยาต้องรู้ ว่าผู้ตายนั้นตายตั้งแต่เมื่อไหร่ สาเหตุที่ถามไปอย่างนั้น ก็มีมูลเหตุ
ทันทีที่สิ้นเสียง จู่ๆท่ามกลางกลุ่มคน ก็มีแสงแปลกๆมาอยู่ที่นาง นางรีบช้อนสายตาขึ้นมาค้นหาสายตานั้นทันที
แต่กลับช้าไปก้าว
คนนั้นได้เก็บสายตากลับไปแล้ว
โอ ฉลาดพอนี่ แต่ไม่เป็นไร นางมีวิธี
ผู้ใหญ่บ้านถือไม้เท้า เดินมาอยู่ตรงหน้าหลานเยาเยาสีหน้าไม่สบอารมณ์ พูดเรียบๆว่า:
“ผู้นี้คือหวางป้า เป็นอันธพาลในหมู่บ้าน ทำเรื่องชั่วลับหลังมากมาย นับว่าทำเรื่องชั่วร้ายมาทั้งหมด ก่อนหน้านี้ ถูกขับไล่ออกจากบ้าน เพิ่งกลับมาเมื่อไม่กี่วันก่อน
ส้งเย่นกุยของหมู่บ้านของเรา เขาเป็นหมอ ข้าให้เขาตรวจสอบศพ เขาบอกว่า น่าจะตายตอนกลางคืน ก่อนเวลาประมาณห้าทุ่ม ถึงตี1
พูดได้ว่า หวางป้านั้นก็สาสมที่จะได้รับแล้ว ทำเรื่องชั่วร้ายทุกอย่าง เพื่อนชั่วไม่กี่คนของเขาก็ถูกพระเจ้าลงโทษ เขายังกล้ากลับเข้ามาในหมู่บ้านอีก
เห็นหรือยัง? ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สำแดงฤทธิ์อีกครั้ง เอาชีวิตเขาไป”
ผู้ใหญ่บ้านพูดยกใหญ่ ราวกับการตายของหวางป้า อันธพาลของหมู่บ้านนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนา
หลานเยาเยาพูดอย่างสงสัยว่า:
“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เรียกข้ามาทำอะไร?”
หรืออยากให้นางศรัทธาอำนาจที่น่าเกรงขามของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์?
“มีบางสิ่งที่เทพธิดาไม่รู้ แต่ก่อน คนที่ตายด้วยอิทธิฤทธิ์ของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เลือดจะไม่เปื้อน แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะตายด้วยรูปร่างที่น่ากลัวแล้ว เลือดยังแปดเปื้อนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ เปียกเข้าไปในบ่อโบราณ ถึงเวลานี้ น้ำในบ่อโบราณก็ไม่เหลือ จะต้องมีความหมายที่ไม่ดีแน่!”
แม้ผู้ใหญ่บ้านจะพูดกับหลานเยาเยา แต่สายตาก็อยู่ที่มือตนเองตลอด พอพูดมาถึงตรงนี้ ดวงตาเขาก็หรี่ลง เพราะตัวหนังสือบนมือมันเล็กเกินไป ตาเขาพร่ามัว จำเป็นต้องเข้าไปใกล้ๆเพื่อมองให้ชัดเจน และพูดต่อว่า:
“เทพธิดาผู้สูงศักดิ์ ประทานพรให้ทุกๆคน ใกล้ชิดกับนางฟ้าเทพธิดามากที่สุด จะต้องรู้ความหมายของต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เป็นแน่ หวังว่าเทพธิดาจะช่วยไขข้อสงสัยให้พวกเราเหล่าชาวบ้านได้”
เอ่อ……
เหล่าชาวบ้านนี้ไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งไม่รู้?
ก็เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าที่นี่มีร่องรอยการต่อสู้ คนที่มีสติปัญญา แค่มองแว็บเดียวก็รู้แล้วว่าเจตนาลอบฆ่า สามเหตุที่รูปแบบการตายน่ากลัว อีกทั้งพอตายแล้ว ยังต้องเอาไปแขวนบนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ ก็เพราะจะได้กลายเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์สำแดงฤทธิ์
ที่เห็นได้ชัดก็คือ ระหว่างนักฆ่ากับหวางป้านั้นมีความแค้นบัญชีเลือดกัน ดังนั้นจึงถูกเจตนาลอบฆ่า
แต่ว่า!
ในเมื่อหวางป้าทำเรื่องชั่วไว้มากมาย นักฆ่า ฆ่าเขาเพื่อแก้แค้น หรือเพื่อให้ประชาชนพ้นภัย
ทำไมนางต้องเปิดโปงด้วย?
“ข้าแม้จะเป็นเทพธิดา ประทานพรให้ทุกคน แต่ก็ไม่ได้ชำนาญเรื่องผีและเทพเจ้า การตายของหวางป้า ในเมื่อสาสมแล้ว งั้นรูปแบบการตายที่เป็นแบบนี้ คาดว่าก็น่าจะเพราะทำเรื่องเลวร้ายไว้มากจริงๆ ดังนั้นจึงต้องไม่ตายดี
น้ำพุในบ่อโบราณไม่ไหล นั่นเป็นเรื่องธรรมชาติ ไม่ต้องให้ข้าพูด คาดว่าการที่บ่อน้ำไม่ไหลนี้คงไม่ใช่ครั้งแรก เมื่อวานตอนที่ข้าเห็นบ่อน้ำนี้ แม้บ่อน้ำจะไหล แต่ก็มีขนาดเส้นบางๆมาก พอมาถึงวันนี้ มันจะไม่ไหล ก็เป็นเรื่องปกติ”
บ่อน้ำบางบ่อก็จะมีน้ำพุพุ่งขึ้นมาแทบตลอดทั้งปี บางบ่อ พอถึงฤดูหนาวก็จะแห้งเหือดไป ปีหน้าถึงจะมีน้ำพุไหลออกมาอีกครั้ง
ปรากฏการณ์แบบนี้มันปกติมาก
ที่ชาวบ้านตื่นตระหนกเช่นนี้ ก็เป็นเพราะว่าบ่อโบราณสิ้นกำลัง ตอนที่พบกับคนตายพอดี และเลือดก็ไปเปื้อนบ่อน้ำพอดี คนโบราณเชื่อเรื่องโชคลางมากที่สุด
พอเจอเรื่องแบบนี้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่กลัว!
พอนางพูดแบบนี้ ในที่สุด เหล่าชาวบ้านก็โล่งใจ ไม่กลัวขนาดนั้นแล้ว
อย่างไรเสีย!
ก่อนหน้านี้ไม่กี่ปีก็เคยเกิดเหตุการณ์ที่น้ำใบบ่อไม่ไหลขึ้น ผ่านไปไม่นาน น้ำพุในบ่อโบราณก็ไหลออกมาอีกครั้ง
แต่ว่า!
ปัญหาใหม่นี้ก็มาทำให้พวกเขาหนักใจอีก
มีคนพูดขึ้นมาอย่างร้อนรนว่า: “น้ำพุในบ่อโบราณไม่ไหล ตอนนี้ก็เปื้อนเลือดอีก พวกเราในหมู่บ้านต้องดื่มน้ำ หากไม่มีน้ำพุ พวกเราจะมีชีวิตอย่างไร?”
พอได้ยินคนนั้นพูด ก็มีคนพูดคล้อยตามขึ้นมา
“ใช่! ถ้ารอให้น้ำในบ่อไหลออกมาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่ แล้วระหว่างนี้พวกเราจะทำอย่างไร?”
“ผู้ใหญ่บ้าน ท่านให้เทพธิดาลองคิดวิธีสิ! ไม่ใช่ว่ามีคนบอกหรือ ว่าเทพธิดาสามารถสั่งให้ฝนตกได้?”
“แต่ว่า! อีกสองวันเทพธิดาก็จะไปแล้ว ถึงตอนนั้น พวกเราจะกระหายน้ำตาย นี่จะทำอย่างไรดี!”
“……”
ทุกคนต่างแย่งพากันพูดคุยปรึกษา มีชาวบ้านคนถึงขนาดเสนอให้หลานเยาเยาอย่าไป
ขณะนั้นเอง!
ส้งเย่นกุยก็เดินออกมาจากกลุ่มคน ให้ทุกคนเงียบก่อน
“พี่น้องทุกคน บ้านเรือนของพวกเราแต่ละคนนั้นมีโอ่งน้ำใหญ่ น้ำที่สะสมไว้ มีน้ำพอใช้ไปช่วงระยะเวลาหนี่ง ตราบใดที่พวกเราประหยัดหน่อย ก็สามารถรอจนน้ำพุในบ่อไหลออกมาอีกครั้งได้ ไม่กี่ปีก่อน ทุกคนก็ผ่านมาแบบนี้ไม่ใช่หรือ?”
พอได้ยินเขาพูดแบบนี้ ทุกคนก็ต่างพยักหน้า
แต่ใครจะไม่คิดมากประกันไว้ก่อนหล่ะ? อย่างไร ครั้งนั้นพวกเขาก็ขมขื่นเหลือจะทน
ขณะนั้น!
ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา: “ดูเร็ว มีอะไรแขวนอยู่บนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ด้วย?”
ทุกคนพากันเงยหน้า
ข้างโซ่เหล็กที่แขวนศพของหวางป้า มีตะขอไม้อยู่ บนตะขอไม้มีผ้าผืนนึง ผ้านั้นเป็นสีแดง
ดูท่าทางจะมีคนปีนขึ้นไปบนต้นไม้ ไม่ทันระวังจึงทิ้งเศษผ้าเอาไว้
ขณะนั้น!
ชาวบ้านทุกคน แม้แต่กลุ่มของฮ่องเต้ที่ดูละครอยู่ รวมไปจนถึงลูกน้องของหลานเยาเยา ต่างหันมามองหลานเยาเยากันหมด
ที่นี่มีแต่นาง ที่ใส่เสื้อผ้าสีแดง……
นัยน์ตาของผู้ใหญ่บ้านเป็นประกาย จู่ๆก็มีความคิดเฉียบแหลมขึ้นมา รีบสั่งหนึ่งในชาวบ้านคนนึงไปเอาเศษผ้าบนตะขอไม้นั่นลงมา
หลังจากมองดู
ก็เป็นผ้าชั้นดี คนที่สามารถใส่ผ้าดีขนาดนี้ได้ ก็มีเพียงกลุ่มคนที่เพิ่งเข้ามาให้หมู่บ้านเมื่อวาน
ผู้ใหญ่บ้านหยิบชิ้นผ้าขึ้นมาอยู่ตรงหน้าหลานเยาเยา
“เทพธิดา ผ้าชิ้นนี้เป็นของท่านใช่ไหม?”
ท่าทางของหลานเยาเยาสงบนิ่ง สายตามองตรงไปยังผู้ใหญ่บ้าน ไม่ยอมรับและก็ไม่ปฏิเสธ แต่ยกรอยยิ้มขึ้นเรียบๆ
“ผู้ใหญ่บ้านอยากจะพูดอะไร?”
“เกรงว่าเทพธิดาคงไม่รู้ ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์โบราณและมีอิทธิฤทธิ์ของหมู่บ้านฝันฮั๋ว โอหังและสูงศักดิ์ พวกเราหมู่บ้านฝันฮั๋วมองมันเป็นเหมือนเทพเจ้า ไม่เคยเหยียบย่ำดูหมิ่น
แต่วันนี้เทพธิดาเพิ่งมา ก็ดูหมิ่นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์เข้าแล้ว ดังนั้นจึงได้เกิดปรากฏการณ์แปลกประหลาดเช่นวันนี้ ที่เลือดไปปนเปื้อนบ่อน้ำโบราณ ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั้นมีอิทธิฤทธิ์ ไม่เพียงแต่ลงโทษคนชั่วเท่านั้น ยังลงโทษพวกเราเหล่าชาวบ้าน ที่ไม่รับผิดชอบหน้าที่ในการปกป้อง เพราะเหตุนี้ น้ำพุจึงไม่ไหล”
พูดจบ ผู้ใหญ่บ้านก็ทำท่าทางเคียดแค้นชิงชัง
หลานเยาเยา:“……”
ฝีมือแสดงดีนี่!
นางต้องปรบมือชื่นชมให้เสียหน่อยไหม?
เหล่าชาวบ้านสงสัยขึ้นมาทันที
น้ำในบ่อไม่ไหล ไม่ใช่ปรากฏการณ์ธรรมชาติหรือ?
ตอนนี้ทำไมถึงกลายมาเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ลงโทษพวกเขาเหล่าชาวบ้านหล่ะ?
“ผู้ใหญ่บ้านคิดเช่นนี้ เพราะต้องการขู่บังคับให้ข้าอยู่ต่อใช่ไหม?”
หลานเยาเยาพูดตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทำให้สีหน้าของผู้ใหญ่บ้านเก้ๆกังๆ แต่ว่า เขาก็รีบพูดขึ้นมา ถมึงตาจ้องมองอย่างไม่เกรงกลัว
“ขู่บังคับตรงไหน? เป็นเพราะท่านเทพธิดาละเมิดฝ่าฝืนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ก่อน จึงทำให้บ่อน้ำไม่ไหล หรือเทพธิดาไม่ควรจะอยู่ต่อ เพื่อผ่านวิกฤตนี้ไปพร้อมกับหมู่บ้านฝันฮั๋วหรือ?”
เมื่อพูดเช่นนี้
ทุกคนก็รู้สึกว่าผู้ใหญ่บ้านนั้นพูดมีเหตุผล
อย่างไร ตราบใดที่สามารถให้เทพธิดาอยู่ต่อ รอจนกระทั่งพวกเขาไม่มีน้ำแล้ว ก็ให้เทพธิดาภาวนาขอให้ฝนตกลงมาก็ได้แล้ว สิ่งอื่นๆพวกเขาก็ไม่สนใจแล้ว
“อา! งั้นการตายของหวางป้าจะว่าอย่างไร? ในเมื่อผู้ใหญ่บ้านคิดว่าเพราะข้า ไปละเมิดฝ่าฝืนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ แล้วก็ตำแหน่งที่เจอเศษผ้านั้น ก็อยู่ใกล้กับตำแหน่งที่ตายของหวางป้ามาก
ทำไมผู้ใหญ่บ้านถึงไม่คิดว่าข้านั้นฆ่าหวางป้า เพื่อกำจัดหายนะหล่ะ? เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็สามารถลบทุกสิ่งไปหมดได้แล้วใช่ไหม?”
ลบทุกสิ่งไปหมด?
ไม่ได้ ลบทุกสิ่งไปหมด พอหมู่บ้านไม่มีน้ำแล้วจะทำอย่างไร?
ในฐานะผู้ใหญ่บ้าน เขาก็ไม่ได้หลอกง่ายขนาดนั้น เขาไม่สนใจอะไรแล้ว พูดตรงๆออกไปว่า:
“หวางป้าตาย เพราะต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ลงโทษ ส่วนบ่อน้ำไม่ไหล เพราะเทพธิดาไปละเมิดฝ่าฝืนต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ สองเรื่องอย่าเอามาปนกัน เทพธิดาประทานพรให้ทุกคน เห็นอกเห็นใจต่อทุกสรรพสิ่ง หรือท่านจะเพิกเฉยต่อหมู่บ้านฝันฮั๋ว?”
