หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 1057 ดื่มซะ! / ตอนที่ 1058 คนคนนั้นหายไปแล้ว
ตอนที่ 1057 ดื่มซะ!
ทั้งๆ ที่รู้ว่าในบ้านมีแค่พวกเขาสองคน
แต่ถานเปิงเปิงก็ยังไม่คลายความระแวง
หลังจากอาบน้ำอย่างลวกๆก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีแล้วเดินออกจากห้องน้ำ
พอเดินกลับไปที่ห้อง สิ่งที่แรกที่เห็นคือซุปขิงร้อนๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ
มีโน้ตวางอยู่ใต้ถ้วยซุป
ตัวหนังสือกระชับและมีพลังเหมือนใบหน้าที่เย่อหยิ่งของเจ้าของ เขียนสองคำ “ดื่มซะ”
น้ำเสียงออกคำสั่งทำให้ถานเปิงเปิงขมวดคิ้ว
จ้องซุปขิงที่อยู่ในมือ แต่ไม่ได้ดื่มมันลงไป
เธอยังไม่สามารถเชื่อใจใครได้ง่ายๆถึงขนาดเขาให้อะไรมาก็ดื่มไปซะทุกอย่าง
ยิ่งไปกว่านั้น ชายที่ให้ซุปขิงเธอคือคนที่อยู่ในห้องนี้เมื่อวานและยังปฏิบัติกับเธออย่างกับสัตว์ร้าย…
ถานเปิงเปิงนึกอะไรขึ้นได้จึงหันไปมองเตียงที่อยู่ในห้อง
ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มยังคงเป็นเซตเดิมที่เธอนอนเมื่อวาน คราบเลือดสีแดงบนผ้าปูที่นอนแห้งจนกลายเป็นสีแดงเข้ม
บนผ้าปูที่นอนยังมีร่องรอยความบ้าคลั่งของชายคนนั้น ลายด่างพร้อยยังคงบาดตา…
เพียงแค่มองไปที่เตียง เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ทะลักเข้ามาในหัวเธออย่างไร้การควบคุม
ถานเปิงเปิงไม่ได้ทำความสะอาดเตียง แต่เธอหันไปมองหาบางอย่างในห้องที่สามารถติดต่อเหนียนเสี่ยวมู่ได้
คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์…
ไม่มีอะไรเลย
ในห้องไม่มีแม้กระทั่งทีวี
เมื่อมองแวบแรก ที่นี่ล้วนเป็นสีขาวเหมือนห้องผู้ป่วยตามโรงพยาบาล
หากอยู่ไปนานเข้าจะพบกับความสิ้นหวังราวกับตกนรก
เหมือนกับย้อนไปในสมัยโบราณที่ไม่มีเครื่องมือสื่อสารทันสมัย!
เธอกัดริมฝีปากเพื่อสงบสติอารมณ์
ตอนที่เธอออกไปเดินรอบๆ เกาะเมื่อกี้นี้ เกาะแห่งนี้ดูไม่ได้ใหญ่มาก ล้อมรอบด้วยทะเล ไม่เจอเรือแม้แต่ลำเดียว
นอกจากนี้บนเกาะมีแค่บ้านหลังนี้หลังเดียว ภายในบ้านตกแต่งอย่างเรียบง่าย อันที่จริงเครื่องมือเครื่องใช้ในชีวิตประจำวันทันสมัยมากและยังมีครบครัน
เธอเดาว่านี่คือเกาะส่วนตัว
ไม่ใช่ว่าไม่มีเครื่องมือสื่อสารกับโลกภายนอกอยู่ในบ้านหลังนี้ แต่แค่ไม่มีในห้องที่เธออยู่เท่านั้นเอง
ห้องนั่งเล่นล่ะ?
หรือจะเป็นห้องของผู้ชายคนนั้น…
ถานเปิงเปิงวางซุปขิงในมือแล้วเดินออกจากประตู
ทันทีที่เปิดประตู วีลแชร์ก็โผล่มาตรงหน้าเธอ รวมไปถึงใบหน้าเย็นชาของชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนวีลแชร์ เธอตกใจจนถอยหลังไปหลายก้าว!
เมื่อตั้งสติได้ก็เบิกตากว้าง มองไปที่ชายหนุ่มที่มาปรากฏตัวอยู่ที่หน้าประตูห้องเธอท่ามกลางความมืดในขณะนี้
มีแสงระยิบระยับในดวงตาของเขา
เมื่อวานเธอขยับตัวไม่ได้ เธอจึงทำได้เพียงปล่อยให้เขาทำทุกอย่างที่เขาต้องการ
แต่ถ้าวันนี้เขายังคิดจะเล่นมุกเดิมๆ เธอจะตัดขาที่สามของเขาอย่างแน่นอน ให้เขากลายเป็นคนไร้ประโยชน์อย่างแท้จริง!
“ดื่มมันซะ พรุ่งนี้เธอจะได้พูดได้”
ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่สนใจสายตาที่เป็นอริของเธอ เขายื่นยาขวดเล็กๆ ให้เธอ
เมื่อเห็นถานเปิงเปิงยังอึ้งไม่รับไป เขาจึงยื่นมือวางขวดยาไว้บนชั้นวางเล็กๆ ข้างประตู จากนั้นก็เลื่อนวีลแชร์ออกไป
ถานเปิงเปิง “…”
เขาแค่เอายามาให้เธอ?
ถานเปิงเปิงจ้องขวดยาที่อยู่บนชั้นวางแล้วหยิบมาดู
ไม่มีคำอธิบายสรรพคุณของยาบนขวดยาสีชา
ไม่มีแม้กระทั่งชื่อยา
เธอเปิดฝาขวดและดมกลิ่น เธอได้กลิ่นตัวยาต้านการอักเสบที่ส่งผลดีต่อลำคออยู่ในนั้น
หลังจากลังเลได้สักพักก็ตระหนักได้ว่าการที่ตัวเองพูดไม่ได้ก็ดูจะไม่สะดวกจริงๆ
เธอจึงกัดฟันดื่มยาน้ำเข้าไป
ยาน้ำเย็นสดชื่นไหลผ่านลำคอ หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็ไม่รู้สึกเจ็บเสียดที่ลำคอเลย
ไอสองทีอาการคอแห้งก็หายไป
ตอนที่ 1058 คนคนนั้นหายไปแล้ว
นี่คือยาอะไร ทำไมได้ผลดีขนาดนี้?
ไกลเกินกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้
ถานเปิงเปิงเป็นหมอที่มีสัญชาตญาณความเป็นมืออาชีพ เธออดไม่ได้ที่จะหยิบขวดยาสีชาขึ้นมาดูอีกครั้ง
เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีชื่อยาอยู่บนนั้นจริงๆ เธอจึงโยนมันลงถังขยะด้วยความเสียดาย
เมื่อรู้ว่าชายคนนั้นยังอยู่ด้านนอก เธอจึงไม่รีบร้อนออกไป
แต่หันกลับมาที่เตียง จ้องมองคราบที่อยู่บนผ้าปูที่นอน พยายามอดทนต่อความไม่สบายใจ หลังจากเจอผ้าปูที่นอนสะอาดๆ ก็เอาทุกอย่างเปลี่ยนออกไปทั้งหมด
ตรวจสอบประตูห้องให้ละเอียดก่อนเข้านอน จากนั้นล็อกทั้งกลอนนอกกลอนในไว้อย่างดี
แม้แต่หน้าต่างในห้องก็ยังล็อก
แมลงวันเข้าไม่ได้แม้แต่ตัวเดียว
เมื่อเอนตัวนอนลงบนเตียง ความอ่อนล้าในร่างกายก็หลั่งไหลเข้ามาภายในชั่วพริบตา
เธอแทบจะหลับไปในทันทีที่หลับตา
ขณะที่เธอผล็อยหลับไป ประตูที่เธอคิดว่าไม่สามารถไขได้ก็ถูกเปิดออกอย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายาม
ชายหนุ่มค่อยๆเลื่อนวีลแชร์เข้ามาในห้อง
พอเหลือบไปเห็นขวดยาสีชาในถังขยะ สายตาก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม
ยาไม่มีพิษ แค่รักษาอาการเจ็บคอ แต่เขาเพิ่มยาบางตัวที่ทำให้ง่วงนอนได้
เขาไม่ชอบเห็นเธอเหนื่อยจนแทบทนไม่ไหว ขาสองข้างก็สั่น และยังจะทำตัวอวดดีแบบนี้
ผู้หญิงควรจะอ่อนโยนและว่าง่ายหน่อย
จะได้ไม่ลำบากเกินไป
ชายหนุ่มเลื่อนวีลแชร์มาถึงขอบเตียง
นั่งอยู่บนวีลแชร์อย่างสงบและมองถานเปิงเปิงเข้าสู่นิทรา
ดวงตาลูกพีชแคบยาวกวาดมองไปบนร่างเธอที่กำลังสวมชุดของเขา ยิ้มมุมปาก
สายตาหยุดอยู่ที่หัวเตียง เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้ดื่มซุปขิง แววตาจึงเย็นชาลงอีกครั้ง
มีภาพตอนที่เธอกำลังบีบคอเขาด้วยการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและดุดันปรากฏอยู่ตรงหน้า
และยังภาพตอนที่เธอรู้ว่าเขาทำอะไรกับความบริสุทธิ์ของเธอ แต่ยังถามเขาอย่างสงบเสงี่ยมว่าจะออกไปจากที่นี่ได้อย่างไร…
ความนิ่งของเธอนั้นนิ่งเกินไป
“เสี่ยวมู่มู่…ต้องมีความสุข…”
“มีความสุขก็ดีแล้ว…”
ไม่รู้ถานเปิงเปิงฝันถึงอะไรในความฝัน จู่ๆ ก็ละเมอออกมา
พอชายหนุ่มได้ยินเสียงก็พบว่าเสียงของเธอไม่ได้แหบแห้งเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงรู้สึกพอใจกับผลลัพธ์ของยาตัวเองมาก แต่พอได้ยินคำพูดในฝันของเธอ เขาก็อดขมวดคิ้วไม่ได้
เธอตกอับจนมีสภาพแบบนี้ยังจะเพ้อบอกใครให้มีความสุขอยู่ได้?
เขาจ้องเธอได้สักพักก็เลื่อนวีลแชร์หันกลับออกไป
–
ถานเปิงเปิงเหนื่อยมากจริงๆ
พอได้หลับก็หลับลึกมาก
ฝันไปหลายเรื่องแต่พอตื่นขึ้นมากลับจำอะไรไม่ได้
เมื่อเห็นแสงที่ลอดเข้ามาจากหน้าต่าง เธอก็ลุกจากเตียงด้วยความหวาดระแวง
เมื่อพบว่าตัวเองหลับยาวจนฟ้าสาง ก็กะพริบตาด้วยความประหลาดใจ
เธอไม่เคยหลับลึกขนาดนี้มาก่อน...
มีบางอย่างแวบเข้ามาในหัว เธอเงยหน้ามองไปที่โต๊ะข้างเตียงและพบว่าซุปขิงที่ควรจะวางอยู่ตรงนั้นได้หายไปแล้ว
เธอรู้ตัวได้ทันทีว่าไม่ว่าเธอจะระมัดระวังแค่ไหน เธอก็ยังเดินตามหลังผู้ชายคนนั้นอยู่ดี
ถานเปิงเปิงไม่มีอารมณ์จะนอนแล้ว เธอลุกจากเตียงแล้วเดินออกไป
พอเดินออกจากห้องและมองไปรอบๆห้องนั่งเล่นก็ไม่เห็นใครเลย
ดวงตาเธอเป็นประกายเริ่มหาโทรศัพท์
ไม่เจอในห้องนั่งเล่นก็เดินไปอีกห้อง
เธอหาจนครบทุกห้องแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์ในห้องเลย
จนมาถึงห้องสุดท้าย ถานเปิงเปิงยืนอยู่หน้าประตู มองไปยังห้องโล่งๆที่อยู่ตรงหน้า มือที่จับลูกบิดชะงักทันที
มีบางอย่างแวบเข้ามาในหัวของเธอ เธอจึงปล่อยมือกะทันหัน
เมื่อคิดดูอีกทีก็นึกอะไรขึ้นได้
เมื่อกี้เธอเพิ่งเดินหาไปทั่วทั้งบ้าน เธอไม่เพียงแค่ไม่พบโทรศัพท์หรือคอมพิวเตอร์ แต่ยังไม่เจอคนแม้แต่เงา!
ผู้ชายคนนั้นล่ะ ?!
YOU MAY ALSO LIKE
