หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 295 การสารภาพรักที่เกิดขึ้นกะทันหัน / ตอนที่ 296 ไม่ทันแล้ว!

ตอนที่ 295 การสารภาพรักที่เกิดขึ้นกะทันหัน

 

 

“…”

 

 

คำตอบที่ไม่คาดคิด

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ก็รู้สึกว่าข้อความมีปัญหาตั้งแต่วินาทีที่ถูกคนดันเข้ามาในห้อง

 

 

แม้เฉินจื่อซินจะเป็นลูกคนรวย แต่ก็มีพฤติกรรมดีและจริงใจ

 

 

ปฏิบัติตัวกับทุกคนอย่างมีมารยาท ไม่มีทางใช้วิธีต่ำช้าแบบนี้หลอกเธอแน่

 

 

“โทรศัพท์มือถือของคุณล่ะ”

 

 

“…ผมดื่มเยอะเกินไป เมื่อกี้ไม่ค่อยมีสติ ไม่รู้ว่าวางมือถือไว้ที่ไหน” เฉินจื่อซินได้ยินเธอถาม ก็หันกลับไปหาในห้องรอบหนึ่ง แต่ไม่พบโทรศัพท์มือถือของเขา

 

 

และตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่าตนเองอยู่ในแผนของคนอื่น

 

 

“อีกฝ่ายหลอกคุณให้คิดว่าผมดื่มเยอะ จะให้คุณทำอะไรกันแน่” เฉินจื่อซินถามด้วยความสงสัย

 

 

ถ้าเป็นอย่างที่พูด อย่างนั้นก็ชัดเจนแล้วว่า แผนการของอีกฝ่ายล้มเหลว

 

 

ตอนนี้พวกเขาสองคนรู้แจ้งแล้ว

 

 

“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาโดยพลัน

 

 

เฉินจื่อซินเงยหน้าขึ้นพร้อมสีหน้าดีใจ “มีคนมาแล้ว เดี๋ยวพวกเราก็ได้ออกไปแล้ว”

 

 

“เดี๋ยวก่อน!” เหนียนเสี่ยวมู่ยื่นมือไปจับเขา บอกให้เขาอย่าเพิ่งส่งเสียง

 

 

เธอเดินไปข้างหน้า และมองออกไปข้างนอกผ่านตาแมว

 

 

ทันใดนั้นเธอก็มีสีหน้าอึมครึม

 

 

“นักข่าว! มากกว่าหนึ่งคนด้วย”

 

 

“อะไรนะ นักข่าวเหรอ” เฉินจื่อซินก็ตกใจจนสะดุ้ง ก่อนจะเดินไปดูข้างหน้า

 

 

เขายังไม่ทันมองเห็นข้างนอกได้ชัดเจน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

 

เสียงเคาะประตูดังลั่นเข้ามาในหู ราวกับว่าอยากจะพังประตูเข้ามา

 

 

“งานเลี้ยงส่วนตัวของพวกเรา จะมีนักข่าวได้ยังไง แถมยังมาเร็วขนาดนี้อีก” เฉินจื่อซินถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ก่อนจะถูกำปั้นเดินรอบห้องรอบหนึ่ง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น

 

 

“คุณเข้ามายังไม่ถึงสิบนาทีเลย ระหว่างพวกเราไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย ขอแค่พวกเราอธิบายให้ชัดเจน…”

 

 

พูดไปได้ครึ่งหนึ่ง เขาก็พูดไม่ออกเอง

 

 

นักข่าวปรากฏตัวขึ้นในเวลาสั้นๆ แค่นี้ ต้องมีคนบอกข่าวอย่างแน่นอน

 

 

ขอเพียงตอนนี้เปิดประตูออก ให้นักข่าวเห็นชายโสดหญิงโสดอยู่ในห้องเดียวกัน คงไม่มีใครสนใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเขาหรือเปล่า

 

 

พาดหัวข่าวบันเทิงพรุ่ง จะต้องเป็น ‘รองประธานบริษัทเซิ่งต้าใช้อำนาจทำผิดต่อซูเปอร์ไวเซอร์เล็กๆ’ หรือ ‘สาวสวยบริษัทตระกูลอวี๋รับแขก’ แน่นอน!

 

 

คำอธิบายของนักข่าว ก็จะบอกเพียงว่าพวกเขาบริสุทธิ์ และทำลายเรื่องดีของคนทั้งสอง

 

 

มีทั้งพยานและหลักฐาน บวกกับรูปภาพอบอุ่นแน่นแฟ้นในมุมต่างๆ…

 

 

เฉินจื่อซินมองคนตรงหน้า อยู่ๆ ก็เงียบไป

 

 

แต่สายตานั้นเป็นประกายทีเดียว

 

 

เขายื่นมือออกไปทันที คว้าไหล่ของเหนียนเสี่ยวมู่เอาไว้

 

 

“ซูเปอร์ไวเซอร์เหนียน ความจริงแล้วผมชอบคุณมาโดยตลอด ถ้าคุณยินยอมล่ะก็ ผมอยากบอกนักข่าว ว่าพวกเรากำลังคบกัน”

 

 

ถ้าเป็นความคบหาดูใจกันอย่างเปิดเผย อย่างนั้นก็แตกต่างกับการทำเรื่องผิดศีลธรรมโดยสิ้นเชิง

 

 

หนุ่มโสดกับหญิงสาวที่ยังไม่ได้แต่งงาน จบคบหากันก็ไม่ได้ผดกฎหมาย

 

 

“…”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่กำลังคิดว่าต้องจัดการสถานการณ์น่าอึดอัดในตอนนี้อย่างไร คิดไม่ถึงว่าเขาจะสารภาพรักมาอย่างกะทันหัน ทำเอาเธอตัวแข็งทื่อไปในทันที

 

 

ผ่านไปนานทีเดียว เธอถึงจะดึงสติกลับมา และปัดแขนของเขาออกไปอย่างแรง

 

 

“ไม่ใช่ว่าการประกาศคบหาอย่างเป็นทางการจะแก้ปัญหาในตอนนี้ ข้างนอกมีนักข่าวเมากันเยอะขนาดนี้ ฉันกลัวว่าแค่เปิดประตู พวกเขาคงไม่ให้โอกาสคุณพูดอะไรหรอก” เหนียนเสี่ยวมู่พูด พลางหันไปมองเฉินจื่อซิน

 

 

ชายหนุ่มก็ก้มหน้ามองตนเองตามสายตาของเธอ

 

 

เมื่อเห็นผ้าขนหนูบนตัวของตนเอง เขาก็รู้ตัวทันที แล้วรีบเข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำ

 

 

แต่เพิ่งออกมาจากในห้องน้ำ ก็ได้ยินนักข่าวข้างนอกเคาะประตูไม่ยอมหยุด และเริ่มลองถีบประตูแล้ว!

 

 

และประตูนี้ต้านไว้ได้ไม่นานโดยสิ้นเชิง…

 

 

ทำอย่างไรดี

 

 

 

 

ตอนที่ 296 ไม่ทันแล้ว!

 

 

“ซูเปอร์ไวเซอร์เหนียน คุณวางใจเถอะ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ผมจะไม่ให้คุณได้รับบาดเจ็บ…” เฉินจื่อซินเดินไปข้างๆ และเตรียมปลอบใจเธอ แต่พบว่าหญิงสาวก้มหน้าอยู่ตลอด เธอกำลังโทรศัพท์หาอวี๋เยว่หาน

 

 

สัญญาณในห้องนี้เหมือนจะถูกปิดกั้นเอาไว้ เธอจึงโทรศัพท์ไม่ติด

 

 

แต่เธอยังคงไม่ยอมแพ้ พยายามโทรศัพท์ติดต่ออย่างต่อเนื่อง

 

 

เฉินจื่อซินตัวแข็งทื่อไปเล็กน้อย

 

 

เมื่อคิดได้ว่าเมื่อครู่เธอปฏิเสธเขาอย่างไม่ลังเลสักนิด อยู่ๆ เขาก็หน้าซีดเผือดไปเล็กน้อย ราวกับว่ารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่กลับไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าของเขา เธอพึมพำอย่างหัวเสีย “ไม่ได้บอกว่าจะจับตามองฉันหรอกเหรอ ฉันหายไปแบบนี้ ยังไม่รับสายอีก…”

 

 

เธอโทรศัพท์ไม่ติด จึงถือโทรศัพท์มือถือเดินไปที่ระเบียง

 

 

ถ้าไม่สำเร็จจริงๆ เธอทำได้แค่ลองกระโดดลงจากชั้นสอง

 

 

หวังว่าจะไม่ตาย…

 

 

เฉินจื่อซินยืนอยู่ข้างหลังเธอ มองหลังของเธอ และรู้สึกได้ว่าเธอยอมกระโดดลงจากระเบียง แต่ไม่ยอมให้ตัวเองมีความสัมพันธ์อะไรกับคนเอง จึงยิ่งมีสีหน้าบิดเบี้ยวขึ้น

 

 

เขาตะลึงลานอยู่หลายวินาที ถึงจะเดินเข้าไปดึงเธอ

 

 

“ถึงจะกระโดดลงไป ผมจะกระโดดด้วย!”

 

 

“…” เหนียนเสี่ยวมู่อึ้งไป ก่อนจะหันกลับมามองสายตาจริงจังของเขา เธออยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ได้ยินเสียงกระแทกประตูอย่างแรงเสียก่อน!

 

 

ทันใดนั้น ประตูห้องก็เปิดออก

 

 

ไม่ทันแล้ว!

 

 

 

 

ข้างนอกห้อง

 

 

นักข่าวกลุ่มหนึ่งออกันอยู่ที่หน้าประตู แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าเหวินหย่าไต้ยืนอยู่ที่มุมบันได

 

 

เธอถือแก้วไวน์แดงขึ้นจิบอย่างช้าๆ พลางมองภาพคึกคักตรงหน้าด้วยสายตาชั่วร้าย

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่เก่งมากไม่ใช่เหรอ

 

 

ได้งานใหญ่ถึงสองครั้งสองคราว ทำให้เพื่อนร่วมงานในแผนกชมเธอไม่ขาดปาก

 

 

ถ้าให้นักข่าวถ่ายภาพเธออยู่ห้องเดียวกับเฉินจื่อซินที่กำลังเมามาย แม้กระทั่งไม่ใส่เสื้อผ้า…

 

 

จิ๊ๆ สาวแกร่งทำงานเก่งจะต้องกลายเป็นสาวนอนเป็นเพื่อนแน่!

 

 

ถึงตอนนั้นเพื่อนร่วมงานในแผนกต้อง ‘มองเธอใหม่’ แม้แต่คุณชายหานก็…

 

 

หลังจากคิดถึงตรงนี้ รอยยิ้มที่มุมปากของเหวินหย่าไต้ก็ปรากฏชัดเจนขึ้น

 

 

เมื่อเห็นประตูห้องใกล้จะถูกเปิดออก เธอถึงจะตั้งใจทำเป็นหาคนไม่เจอ และไปสอบถามกับเพื่อนร่วมงานคนอื่น!

 

 

เหวินหย่าไต้ได้โอกาสมาอย่างยากลำบาก เธอฉวยโอกาสวิ่งลงไปหาเฉินจื่อซินข้างล่าง ตอนที่นักข่าวสองคนอยู่ในห้องบนชั้นสอง

 

 

“ฉันจำได้ว่ารองประธานเพิ่งดื่มไวน์ไปไม่น้อย หายไปไหนแล้วล่ะ คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรใช่ไหม ซูเปอร์ไวเซอร์เหนียนก็หายไปด้วย…”

 

 

พอเธอพูดออกมา ทุกคนก็พบว่าใครบางคนหายไป จึงตามหากันตามสัญชาตญาณ

 

 

ไม่ต้องใช้เวลานาน พนักงานที่เห็นกับตาก็บอกพวกเขาว่า ทั้งสองคนอยู่ที่ชั้นบน

 

 

แถมดูเหมือนเข้าไปในห้องพักผ่อนห้องเดียวกันด้วย!

 

 

ทันใดนั้นทุกคนก็พุ่งตัวไปที่ประตูห้องพักผ่อน

 

 

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมถึงมีนักข่าวได้”

 

 

“ชายโสดกับหญิงโสดอยู่ในห้องเดียวกัน จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นได้…”

 

 

“เคาะประตูนานขนาดนี้แล้วยังไม่มีคนเปิดประตู นี่มันผิดปกติแล้ว รีบตามพนักงานมาเปิดประตูเร็ว!”

 

 

“หาคนมาเปิดประตูมันช้าเกินไป พังเข้าไปเลยดีกว่า!”

 

 

“…”

 

 

ยิ่งคนเยอะขึ้น บวกกับมีนักข่าวอยู่ตรงนี้ด้วย สถานการณ์จึงวุ่นวายขึ้นมาในทันที

 

 

สุดท้ายไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้นมา “ช่วยคนสำคัญกว่า พังประตูเร็ว ถ้ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ฉันรับผิดชอบเอง!”

 

 

เมื่อนักข่าวกลุ่มหนึ่งได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันควัน หลายคนกระแทกประตูห้องอย่างพร้อมเพรียง และเปิดประตูได้พร้อมกัน!

 

 

พวกเจายกกล้องถ่ายรูปเตรียมจะพุ่งเข้าไป แต่อยู่ๆ ก็ตะลึงลานอยู่ที่เดิม!