หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 381 ฝันหวานเป็นจริง / ตอนที่ 382 ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว!

ตอนที่ 381 ฝันหวานเป็นจริง

 

 

เมื่อร่างกายเบาหวิว เหนียนเสี่ยวมู่ก็กอดคอเขาแน่นในทันที

 

 

และทั้งสองคนก็ล้มลงบนเตียงในวินาทีต่อมา

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่เพิ่งคิดจะลุกขึ้น แต่อวี๋เยว่หานกลับพลิกตัวกดเธอลง แล้วเบียดริมฝีปากของเธอได้อย่างแม่นยำ!

 

 

อุณหภูมิในห้องสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

 

 

นัยน์ตาสีดำของอวี๋เยว่หานมีความดุร้ายปกคลุมอยู่ชั้นหนึ่ง

 

 

เขาใช้ความอดทนมากที่สุดในชีวิตไปกับเธอจนหมดแล้ว

 

 

การหยอกเย้าอันอ่อนโยน กำลังรอการตอบรับจากเธอ

 

 

เมื่อสิ้นเสียงเสื้อผ้าตกลงบนพื้น สุดท้ายแล้วความอดทนสุดท้ายในสมองของเขาก็ขาดผึง และค่อยๆ กลืนเธอลงท้องทีละนิด…

 

 

 

 

แสงอาทิตย์แรกยามเช้าตรู่ตกกระทบบนพื้นดินแล้ว

 

 

วันหยุดสุดสัปดาห์เป็นเวลาแห่งการนอนหลับอุตุ

 

 

คฤหาสน์ตระกูลอวี๋ในวันนี้เงียบสงบกว่าปกติอย่างเห็นได้ชัดมาก

 

 

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ ประตูห้องนอนเด็กถึงจะเปิดออก

 

 

เสี่ยวลิ่วลิ่วกอดตุ๊กตาลูกหมูของตัวเอง พลางขยี้ตากลมโตสะลึมสะลือเดินออกมาจากข้างในห้อง

 

 

เด็กหญิงสาวเท้าวิ่งไปที่ห้องของเหนียนเสี่ยวมู่โดยไม่ต้องคิด

 

 

เธออยากจะปลุกหญิงสาวนั่นเอง

 

 

แต่เมื่อวิ่งไปถึงห้องของเหนียนเสี่ยวมู่แล้ว เธอกลับพบว่าประตูห้องเปิดอยู่ แต่ในห้องไม่มีใครอยู่สักคน

 

 

บนใบหน้ารูปไข่สะสวยเผยสีหน้างุนงง

 

 

“พี่สาวคนสวยหายไปแล้ว…”

 

 

ทันใดนั้น เธอก็ก้าวเท้าวิ่งสั้นๆ ขึ้นไปบนชั้นสองอย่างรีบร้อน

 

 

เธอต้องไปบอกปาปา ว่าพี่สาวคนสวยหายไปแล้ว!

 

 

แต่เพิ่งปีนขึ้นบันไดไป พ่อบ้านที่รักษาการณ์อยู่ด้านข้างก็รีบก้าวเข้ามา ก่อนจะอุ้มเด็กหญิงลงมา

 

 

เสี่ยวลิ่วลิ่วกะพริบตากลมโต อยากปีนขึ้นไปอีกครั้ง

 

 

เด็กหญิงปีนพร้อมกับตะโกนด้วยความร้อนใจ “คุณปู่พ่อบ้าน พี่สาวคนสวยหายไปแล้ว เธอถูกคนไม่ดีลักพาตัวไปแน่ๆ เสี่ยวลิ่วลิ่วจะไปบอกปาปา!”

 

 

พ่อบ้าน “…” !

 

 

‘คุณหนู คนที่ลักพาตัวพี่สาวคนสวยของคุณไป ก็คือคุณพ่อของคุณนั่นแหละ’

 

 

‘คุณว่าพ่อตัวเองว่าเป็นคนไม่ดีแบบนี้ มันเหมาะสมแล้วเหรอ’

 

 

สีหน้าของพ่อบ้านแปลกไปอยู่บ้าง

 

 

เขาอุ้มร่างเล็กนุ่มนิ่มไว้ในอก ก่อนจะทำท่าทางบอกให้เธอเงียบเสียง

 

 

หลังจากสับสนอยู่หลายวินาที เขาถึงจะพูดออกมา “คุณหนูชอบพี่สาวคนสวยของคุณไหมครับ”

 

 

“ชอบค่ะ!” เสี่ยวลิ่วลิ่วพยักหน้าเหมือนตำกระเทียม

 

 

ชายชรากระแอมครั้งหนึ่ง แล้วถามอีก “งั้นคุณอยากให้พี่สาวคนสวย ได้อยู่กับคุณในคฤหาสน์ตระกูลอวี๋กับคุณตลอดไปไหม”

 

 

“อยากค่ะ!” เสี่ยวลิ่วลิ่วตอบอย่างฉลาดเฉียบแหลม

 

 

เมื่อได้ยินดังนั้น พ่อบ้านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ แล้วอุ้มเธอยืนขึ้น “งั้นก็ฟังคุณปู่พ่อบ้านนะ พวกเราไปกินข้าวกันก่อนเถอะ”

 

 

พ่อบ้านพูด พลางเงยหน้ามองชั้นบนครั้งหนึ่ง

 

 

เมื่อวานเขาเห็นเหนียนเสี่ยวมู่ดื่มไวน์เข้าไปเยอะมากกับตาตัวเอง และลากคุณชายของเขาขึ้นไปชั้นบน

 

 

เขาไม่เคยเห็นสีหน้าเจ้าเล่ห์แบบนั้นบนใบหน้าของคุณชายมาก่อน เป็นสีหน้าของความลำพองใจแบบที่เห็นเหยื่อค่อยๆ ติดกับ…

 

 

และไม่มีใครลงมาจากชั้นบนอีก ตลอดทั้งคืน

 

 

ไม่ต้องถามก็คิดออกว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น…

 

 

ถ้าตอนนี้คุณหนูขึ้นไปจริงๆ ไม่แน่ว่าอาจจะเห็นภาพที่ไม่เหมาะสมกับเด็กก็ได้

 

 

พ่อบ้านคิดมาถึงตรงนี้ จึงรีบอุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วจากไป

 

 

ชั้นสอง

 

 

ในห้องนอนหลัก

 

 

ผ้าม่านปิดสนิท ไม่มีแสงใดลอดเข้ามา

 

 

ในห้องที่มืดสลัวนั้น มีสิ่งที่นูนขึ้นจากบนเตียงขนาดใหญ่

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่หลับอุตุมาก

 

 

แถมยังฝันหวานเสียด้วย

 

 

เธอฝันว่าเธอโผเข้าใส่อวี๋เยว่หาน ส่วนเขานอนอยู่บนเตียงอย่างว่าง่าย และปล่อยให้เธอทำตามใจชอบ

 

 

ทำเอาเธอหัวเราะคิกคักอย่างมีความสุข

 

 

หญิงสาวหัวเราะจนตื่นจากความฝัน

 

 

แต่เพิ่งจะพลิกตัว เธอพลันรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ทำให้เธอตัวแข็งทื่อไปในทันที

 

 

เธอยื่นมือไปนวดศีรษะที่ปวดตุบๆ พลางบ่นในใจ

 

 

‘ความรู้สึกตอนที่ยังฝันอยู่ มันสมจริงได้ขนาดนี้เลยเหรอ’

 

 

สุดท้ายเธอยื่นมือไปคลำหัวเตียง แต่ไม่เจอโทรศัพท์มือถือของตัวเอง กลับพบว่าสภาพแวดล้อมเหมือนจะผิดปกติไป…

 

 

 

 

ตอนที่ 382 ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว!

 

 

นี่เหมือนจะไม่ใช่ห้องของเธอ

 

 

ข้างกายเธอก็เหมือนยังมีใครบางคนอยู่ด้วย

 

 

เมื่อนึกขึ้นได้ เหนียนเสี่ยวมู่ก็อยากลุกพรวดขึ้นนั่งในทันที

 

 

แต่เพิ่งขยับ เธอก็พบว่าบนเอวของเธอมีแขนแข็งแรงพันเกี่ยวเอาไว้

 

 

ทำเอาเธอเงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง!

 

 

ครั้นเห็นอวี๋เยว่หานอยู่ห่างกันเพียงแค่นิ้วเดียว ในหัวของเธอเหมือนจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ!

 

 

ทันใดนั้น เธอพลันอึ้งงันไป

 

 

หลังจากอึ้งงันอยู่สามสิบวินาทีเต็มๆ เธอถึงจะนึกขึ้นได้ แล้วก้มหน้ามองดูตัวเองครั้งหนึ่ง

 

 

เธอไม่ได้ใส่อะไรทั้งนั้น…

 

 

พวกเขา พวกเขาคงไม่ได้…

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ตัวสั่นไปทั้งตัว!

 

 

ผ้าห่มหลุดเลื่อนลงจากอกของอวี๋เยว่หาน ตามการเคลื่อนไหวของเธอ

 

 

บนแผงอกสีน้ำผึ้งยังหลงเหลือรอยแดงอยู่สองสามรอย ดูท่าทางเหมือนโดนเล็บของผู้หญิงข่วน..

 

 

หญิงสาวเบิกตาโพลง ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

 

 

ในหัวมีภาพในความฝันของตัวเองผุดขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

 

 

เมื่อคืนเธอดื่มหนัก แล้วก็นอนกับเขา จริงๆ เหรอ?!

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่กลืนน้ำลายอย่างแรง

 

 

เพราะอารมณ์ชั่ววูบ เธอนอนกับเจ้านายของตัวเองเสียแล้ว ควรจะทำอย่างไรดี

 

 

แม้จะบอกว่าเขาสารภาพรักกับเขาแล้ว แต่ถานเปิงเปิงพูดถูก เขาเพิ่งจะสารภาพรัก เธอก็อยากโผเข้าใส่เขาแล้ว มันไม่เร็วเกินไปหน่อยเหรอ

 

 

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอไม่คิดจะโผเข้าใส่เขาจริงๆ แล้ว…

 

 

วางแผนไว้รอบด้าน แต่การหนีคือยอดกลยุทธ์

 

 

ถูกต้อง!

 

 

วิธีนี้แหละ!

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่กลั้นหายใจ แล้วเลื่อนแขนของเขาออกอย่างระมัดระวัง ไม่สนใจแล้วว่าร่างกายของตัวเองจะไม่สบายแค่ไหน

 

 

เธอเก็บเสื้อผ้าของตัวเองจากบนพื้น แต่ขณะที่กำลังจะสวมใส่นั้น กลับพบว่าเสื้อผ้าในมือขาดหลุดลุ่ยไปหมด

 

 

สถานการณ์สู้รบเมื่อคืนดุเดือดขนาดไหนกันเนี่ย

 

 

ถึงทำให้เสื้อผ้าของเธอพังยับเยินจนมีสภาพแบบนี้ได้…

 

 

สีหน้าของเหนียนเสี่ยวมู่บิดเบี้ยวไปหมดแล้ว

 

 

สุดท้ายเธอเลยหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวของอวี๋เยว่หานขึ้นมาสวมทับอย่างลนลาน

 

 

เมื่อยืนอยู่บนพื้น ร่างกายพลันรู้สึกปวดเมื่อยอย่างที่อธิบายไม่ถูก

 

 

ขาอ่อนจนแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว!

 

 

เธอแอบต่อว่าอยู่ในใจ แต่เพิ่งก้าวขาออกไป อยู่ๆ ก็มีเสียงมีเสน่ห์ดังขึ้นจากข้างหลัง

 

 

“คุณจะไปไหน”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

 

 

กินเสร็จแล้วต้องเก็บกวาด เตรียมตัวจะย่องหนี แต่โดนจับได้แบบนี้ ต้องอธิบายอย่างไรดี

 

 

เธอหันกลับไป เห็นอวี๋เยว่หานเพิ่งตื่น ลำกำลังยื่นมือไปนวดขมับอยู่บนเตียง

 

 

ตอนนี้มองไม่ออกว่าบนใบหน้าหล่อเหลาของเขารู้สึกอย่างไร

 

 

เพียงแต่สายตาที่มองเธอดูเย็นชาอยู่บ้าง ขณะที่หญิงสาวกำลังลังเลว่าควรหนีหรือไม่ เขาพลันเอ่ยปากขึ้นมา “เหนียนเสี่ยวมู่ คุณนอนกับผมแล้ว ไม่มีอะไรจะพูดกับผมหน่อยเหรอ”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

 

 

คำพูดนี้ควรจะเป็นของฝ่ายหญิงไม่ใช่เหรอ

 

 

แต่ทำไมออกจากปากของเขาแล้ว กลับไม่มีความไม่เข้ากันเลยสักนิด!

 

 

ตอนนี้เธอควรจะตอบเขาอย่างไรดี

 

 

ทุกคนโตเป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้ว แค่สนุกกัน อย่าคิดจริงจังเกินไป…ถ้าตอบไปแบบนี้ เขาคงจะไม่ฆ่าเธอล่ะมั้ง

 

 

‘เอ่อ คุณทุ่มเททั้งตัวให้ฉันแล้ว ฉันก็เลยตรวจสินค้าสักหน่อย’ …ตอบแบบนี้ก็คงจะไม่ดีกว่ากันเท่าไหร่

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่คิดไปคิดมาจนหัวหมุนไปหมด

 

 

เธอยังคิดไม่ถึงว่าตัวเองโผเข้าใส่อวี๋เยว่หาน และได้นอนกับผู้ชายที่สูงส่งที่สุดในเมืองเอช แถมเขายังสารภาพรักกับเธออีก ทำไมฝันถึงกลายเป็นความจริงได้…หลายสิ่งอลายอยากทำให้เธออ้าปากค้าง จนแทบจะกลืนไข่ไก่ลงไปได้หลายฟองเลยทีเดียว!

 

 

ดังนั้น เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของอวี๋เยว่หานแล้ว เธอจึงตัดสินใจตอบว่า

 

 

“ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว!”

 

 

พูดแบบนี้หลังจากเกิดสัมพันธ์บางอย่างระหว่างทั้งสองคน ก็เท่ากับพูดว่า ‘ขอโทษ ฉันนอนผิดคน!’

 

 

สีหน้าของอวี๋เยว่หานจึงดำคล้ำลงทันที!