หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 433 โมโหจนพองลมเหมือนอึ่งอ่าง! / ตอนที่ 434 ไม่อาจทำผิดต่อความรักลึกซึ้ง

ตอนที่ 433 โมโหจนพองลมเหมือนอึ่งอ่าง!

 

 

ยังไม่ทันที่จะหาซ่างซินเจอ ก็มีหญิงสาวกลุ่มหนึ่งเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังแล้ว

 

 

“คุณมาคนเดียวเหรอคะ อยากให้ฉันดื่มเป็นเพื่อนสักแก้วไหม” หญิงสาวคนหนึ่งใจกล้าทีเดียว เธอเข้ามาซบบนตัวเขา พลางใช้มือวาดลงบนหน้าอของเขาด้วย

 

 

ยังไม่ทันที่เธอคนนั้นจะได้สัมผัสคางของเขา ถังหยวนซือก็คว้ามือข้างนั้นเอาไว้แล้ว

 

 

เขาสะบัดมือของหญิงสาวคนนั้นออกอยากแรง ก่อนจะกล่าวเตือนอย่างเฉยชา “อย่ามาแตะต้องผม!”

 

 

ท่าทางเย็นชาของเขาทำให้สาวๆ รอบข้างตกใจกลัวในทันที จึงพากันยกแก้วเหล้าถอยห่างออกไป

 

 

ทันทีหญิงสาวที่อยากจะจีบเขาเมื่อครู่พอจะยืนตัวตรงได้ พวกเธอก็ก้มหน้าจากไปอย่างรับไม่ได้

 

 

เดิมทีถังหยวนซือก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงพวกนี้อยู่แล้ว ในหัวของเขาอยากจะหาซ่างซินที่ทำให้เขาโกรธแล้วหนีไปเท่านั้น

 

 

เธอเป็นเด็กดีมากมาตั้งแต่เล็ก ขอเพียงเป็นเรื่องที่เขาไม่ให้เธอทำ เธอก็จะเชื่อฟัง

 

 

แต่เขารู้ว่าความจริงแล้วเธอขี้น้อยใจมาก

 

 

คำพูดเมื่อครู่ ไม่ใช่แค่คำขู่เท่านั้นอย่างแน่นอน

 

 

ถ้าเขาไม่รีบหาเธอให้เธอ เกรงว่าเธอจะทำเรื่องที่ตัวเองต้องเสียใจไปตลอดชีวิตจริงๆ!

 

 

ถังหยวนซือหาตามบูธจนทั่วแล้วรอบหนึ่ง แต่ก็ยังหาตัวเธอไม่พบ ขณะกำลังจะไปหาตามห้องอาหาร หางตาของเขาพลันชำเลืองเห็นอะไรบางอย่าง จึงหยุดฝีเท้าในทันที แล้วหันไปมองทางบาร์เครื่องดื่ม

 

 

ร่างผอมบางของซ่างซินกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงสูง ด้านหน้าบาร์

 

 

หญิงสาวสวมหมวกแก๊ป บนใบหน้ามีผ้าพันคอปิดบังอยู่ แถมยังนั่งอยู่ข้างเสาตรงบาร์เครื่องดื่ม หากไม่สังเกตให้ดี ก็คงจะไม่สังเกตเห็นว่ามีคนนั่งอยู่โดยสิ้นเชิง

 

 

ชายหนุ่มถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ไม่ได้เดินเข้าไปหา

 

 

เขามองเธออยู่ใกล้ๆ

 

 

เธอน่าจะไม่เคยมาที่แบบนี้ เพราะสีหน้าดูงุนงงอยู่บ้าง และเอาแต่นั่งเงียบๆ อยู่หน้าบาร์ ท่าทางน่ารักน่าชังนั้นช่างไม่เข้ากับสถานที่แบบนี้เอาเสียเลย

 

 

เมื่อถังหยวนซือเห็นภาพนี้ ในอกของเขาเหมือนถูกใครทุบทำร้าย อยู่ๆ ก็รู้สึกทรมานขึ้นมาเล็กน้อย

 

 

เขาเจ็บจนอยากจะงอตัว…

 

 

ทันใดนั้น เขาพลันเห็นหญิงสาวยกแก้วเหล้าตรงหน้า เตรียมจะดื่มมันเข้าไป…

 

 

ริมฝีปากของซ่างซินยังไม่ทันได้แตะแก้วเหล้า มือข้างหนึ่งก็หยุดเธอไว้เสียแล้ว

 

 

ครั้นซ่างซินหันไปมอง เธอพบว่าข้างกายมีใครบางคนนั่งอยู่ด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

 

 

ถังหยวนซือดื่มเหล้าในแก้วแทนเธอจนหมดเกลี้ยงโดยไม่ลังเล ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะ แล้วคว้าข้อมือของเธอทันที “กลับไปกับฉัน!”

 

 

ซ่างซินตะลึงงันทันทีที่เห็นเขา

 

 

แต่ไม่นานสีหน้าของเธอก็กลับมาเรียบนิ่งดังเดิม

 

 

“คุณเป็นอะไรกับฉัน ทำไมฉันต้องฟังคุณด้วย”

 

 

เธอนั่งลงหน้าบาร์อีกครั้ง แล้วสั่งเหล้าให้ตัวเองอีกแก้ว

 

 

เธอทำอย่างนี้เพื่อคืนความโดดเดี่ยวที่เขาเคยมีต่อเธอ ให้กับชายหนุ่มทั้งหมด

 

 

ลูกตาของถังหยวนซือหดตัวในทันที ก่อนจะดื่มเหล้าตรงหน้าเธออีกครั้ง

 

 

ก่อนจะนั่งลงข้างๆ เธอโดยไม่บอกกล่าว

 

 

ถ้าเธอสั่งเหล้ามาอีก เขาก็จะดื่มเข้าไปอีก

 

 

ซ่างซินนั่งอยู่เฉยๆ แต่เกือบจะโมโหจนพองลมเหมือนอึ่งอ่างแล้ว จึงทำได้แค่หันหน้าไปมองเขา

 

 

ถังหยวนซือกลับไม่สนใจ ปล่อยให้เธอถลึงตามองเขาอยู่อย่างนั้น

 

 

มีเขาอยู่ด้วย บวกกับซ่างซินที่ใส่หมวกแก๊ปและผ้าพันคอ จึงปิดบังเครื่องหน้าส่วนใหญ่ของดาราสาวไว้ ไม่มีใครกล้าเข้ามาตีสนิทเลย

 

 

จนสุดท้ายแล้วซ่างซินก็ไม่เข้าใจ ว่าเธอกำลังโกรธเขา หรือเขากำลังโกรธตัวเองกันแน่

 

 

หญิงสาวเรียกคิดเงินด้วยความโมโห ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปข้างนอก

 

 

ลมหนาวที่ปะทะเข้ามา ทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นของเธอสงบลงอย่างน่าประหลาด

 

 

ขณะที่กำลังจะกระชับเสื้อให้แน่นขึ้น เสื้อนอกตัวหนึ่งพลันพาดลงบนตัวเธอ

 

 

ซ่างซินตะลึง ก่อนจะก้มหน้าลง และจำได้ว่าเสื้อนอกตัวนี้เป็นของเขา ทว่าเธอกลับถอดมันออก แล้วโยนให้เขาโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง

 

 

ครั้นเห็นใบหน้าซีดขาวของเขา หญิงสาวก็ยิ้มเยาะที่มุมปาก

 

 

“คุณวางใจเถอะ ฉันไม่ลดค่าตัวเองแน่ ตอนนี้ฉันจะกลับบ้านไปนอนแล้ว คุณกลับไปคนเดียวก็แล้วกัน”

 

 

 

 

ตอนที่ 434 ไม่อาจทำผิดต่อความรักลึกซึ้ง

 

 

หลังจากซ่างซินพูดจบ เธอก็หมุนตัวขึ้นรถไป ทว่าเพิ่งจะสตาร์ทรถ อยู่ๆ ก็มีใครบางคนเปิดประตูรถของเธอ

 

 

ถังหยวนซือเข้ามานั่งบนเบาะข้างคนขับ ก่อนจะจัดแจงคาดเข็มขัดนิรภัยให้ตัวเองเรียบร้อย

 

 

จากนั้นก็เหล่มองเธอ “ฉันดื่มเหล้าเข้าไปแล้ว ขับรถไม่ได้ เธอไปส่งฉันแล้วกัน”

 

 

‘…นี่ถือเป็นมุกแบบไหนเนี่ย’ ซ่างซินคิดในใจ

 

 

ทำไมเขาไม่บอกว่าไม่เชื่อเธอไปเลยล่ะ อยากจะจับตามองเธอ จนกระทั่งเห็นเธอกลับถึงบ้านเสียมากกว่า

 

 

ซ่างซินหลุบตาลง ปิดบังความผิดหวังในสายตาเอาไว้

 

 

หลังจากนั้นเธอก็ขับรถไปทางโรงแรม

 

 

เมื่อรถจอดลงหน้าโรงแรมห้าดาว เธอเห็นสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน รอยยิ้มเยาะเย้ยจึงปรากฏขึ้นที่มุมปากของเธอตามไปด้วย

 

 

“คุณไม่ต้องมองฉันแบบนั้นหรอก ฉันไม่ได้คิดจะพาคุณมาเปิดห้อง ช่วงนี้ฉันกำลังพักร้อน ก็เลยพักอยู่ที่นี่มาพักหนึ่งแล้ว”

 

 

“…”

 

 

ถังหยวนซือยังคงขมวดคิ้วมุ่น ริมฝีปากบางเม้มแน่น

 

 

ชายหนุ่มจ้องเขม็งไปที่เธอ แต่ไม่ได้อธิบายอะไร

 

 

เขาตามเธอลงจากรถ ทว่าตอนที่ก้าวขาออกจากรถ ก็จำต้องยื่นมือไปกดหน้าอกเอาไว้ สีหน้าของเขาก็ดูไม่ค่อยดีอยู่บ้าง

 

 

เขาดื่มเหล้าไม่บ่อยนัก จึงคอไม่ค่อยแข็ง

 

 

ทว่าเมื่อครู่ซ่างซินกำลังโมโห จึงสั่งแต่เหล้าแรงๆ ทั้งนั้น แก้วเดียวยังพอไหว แต่ดื่มลงท้องไปสองสามแก้วรวดเดียว จึงรู้สึกไม่ค่อยดี

 

 

สีหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนจากซีดเผือดเป็นแดงระเรื่อ

 

 

ลมหายใจก็เริ่มถี่กระชั้น

 

 

ชายหนุ่มเดินตามเธอเข้าไปในโรงแรม พร้อมกับนวดขมับอยู่เรื่อยๆ เพื่อให้ตัวเองยังตื่นเต็มตาได้อยู่ จะได้ส่งเธอกลับไปที่ห้องอย่างปลอดภัย

 

 

ครั้นเห็นเธอใช้คีย์การ์ดเปิดประตูห้อง เงาร่างหล่อเหลาของเขาก็หยุดเดินทันที

 

 

ถังหยวนซือหลุบตาลง เพื่อปิดบังความอาลัยอาวรณ์ในแววตาเอาไว้

 

 

แล้วมองร่างของหญิงสาวหายไปจากประตู…

 

 

แต่ทันใดนั้นเธอก็เดินออกมาเงยหน้ามองเขาอีกครั้ง

 

 

ในดวงตาของเธอปิดบังความโศกเศร้าเอาไว้ไม่มีมิด ก่อนจะบอกลาเขา ราวกับว่าเป็นครั้งสุดท้าย “พี่เสี่ยวซือ พี่อยากกอดฉันอีกไหม เหมือนตอนเด็กๆ ไง แค่กอดครั้งเดียวก็สบายใจ…”

 

 

“…”

 

 

เขามองดวงหน้าสะสวยของเธอ ในหัวมีภาพตอนที่พวกเขายังเด็กฉายชัดขึ้นมา

 

 

เธอยิ้ม ร้องไห้

 

 

ท่าทางสบายๆ และความเจ้าเล่ห์ของเธอ…

 

 

ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของเธอถูกกักเก็บอยู่ในหัวของเขาอย่างสมบูรณ์ เหมือนกับแผ่นซีดีภาพยนตร์ก็ไม่ปาน

 

 

แม้จะรู้ดีว่าไม่ควร แต่ร่างกายของชายหนุ่มกลับก้าวไปข้างหน้า คล้ายกับควบคุมตัวเองไม่ได้ ก่อนจะยื่นมือไปคว้าท้ายทอยของหญิงสาวไว้ แล้วออกแรงดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

 

 

ถังหยวนซือกอดเธอจนแน่น อยากจะให้เธอเป็นหนึ่งเดียวกับเขาใจจะขาด!

 

 

ครั้นรู้สึกถึงความชื้นที่ส่งผ่านมาจากหน้าอก เขาพลันตัวแข็งทื่อไปเล็กน้อย

 

 

เธอไม่ได้ร้องไห้เสียงดัง มีเพียงน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ และไหล่ที่สั่นเทาไม่หยุดหย่อนเท่านั้น…

 

 

หัวใจของชายหนุ่มเหมือนถูกมือขนาดใหญ่หยิกอย่างแรง เจ็บจนเขาหายใจไม่ออก

 

 

เขายื่นมือไปประคองหน้าซ่างซินไว้ทันที

 

 

“ไม่ต้องร้องไห้ เสี่ยวซินซินของฉันอย่าร้องไห้เลยนะ…”

 

 

นิ้วมือกระด้างลูบผ่านแก้มของเธออย่างเบามือ นุ่มนวลเหมือนกับกำลังลูบไล้ของของล้ำค่าที่ประมาณไม่ได้

 

 

ชายหนุ่มปลอบเธอเสียงเบา แต่ก็เหมือนกับพูดคนเดียว

 

 

น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความรักใคร่ รวมถึงคำพูดที่คุ้นหู ทำให้ซ่างซินใจอ่อนยวบ

 

 

น้ำตาของเธอไหลเอ่อออกมาไม่หยุด…

 

 

ไม่ว่าเขาจะเช็ดอย่างไร ก็เช็ดมันออกไปไม่หมด

 

 

จนสุดท้ายเขาต้องก้มลงจุมพิตที่หางตาของเธอ

 

 

จากนั้นก็เลื่อนริมฝีปากลงไปสัมผัสแก้มของเธอ

 

 

เขาค่อยๆ จูบคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอออกไปทีละน้อยจนหมด ทว่าริมฝีปากบางกลับอ้อยอิ่ง และสัมผัสลงบนริมฝีปากของเธอ!

 

 

ความรู้สึกที่กักเก็บไว้ล้นเอ่ออยู่ในจุมพิตนี้ เหมือนแม่น้ำฮวงโหที่กำลังแปรปรวน

 

 

ความหอมหวานของเธอเหมือนกับยาพิษ

 

 

ที่ทำให้เขาหลงใหลตั้งแต่วินาทีที่แรกที่พบเจอ

 

 

ถังหยวนซือจ้องมองคนตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง แววตาของเขาท่วมท้นไปด้วยความรักผูกพัน ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นในแนวนอน แล้วสาวเท้าเข้าไปในห้อง…