หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 493 ขอแต่งงาน! (1) / ตอนที่ 494 ขอแต่งงาน! (2)

ตอนที่ 493 ขอแต่งงาน! (1)

 

 

พอตื่นขึ้น ท้องฟ้าสีดำก็เปลี่ยนเป็นสีขาวแล้ว

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ขดตัวอยู่ในผ้าห่ม เธอพิจารณาตัวเองอยู่ตลอด ว่าทำไมเธอถึงต้องคุยเรื่องสำคัญกับอวี๋เยว่หานบนเตียงด้วย

 

 

ตกลงกันได้ เธอก็ซวย

 

 

ถึงตกลงกันไม่ได้ เธอก็ซวยอยู่ดี

 

 

หลังจากพิจารณาตัวเองอย่างลึกซึ้งแล้ว และแน่ใจว่าต่อไปจะไม่ทำความผิดพลาดแบบเดียวกันอีก หญิงสาวถึงจะลอดออกมาจากในผ้าห่ม

 

 

เธอคว้าเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ลวกๆ ก่อนจะสวมรองเท้าแตะกระต่ายขาวเดินลงไปชั้นล่าง

 

 

แต่เพิ่งเดินไปถึงมุมบันได เธอก็ได้ยินบทสนทนาดังมาจากในห้องรับแขกข้างล่าง

 

 

เสี่ยวลิ่วลิ่ว “ปาปาไม่รักเสี่ยวลิ่วลิ่วแล้ว! แอบหลอกแม่คนสวยไปนอน แต่ไม่พาเสี่ยวลิ่วลิ่วไปด้วย”

 

 

อวี๋เยว่หาน “ลูกเรียกเธอว่าอะไรนะ”

 

 

เสี่ยวลิ่วลิ่ว “แม่คนสวย!”

 

 

อวี๋เยว่หาน “อืม งั้นลูกอยากให้แม่คนสวยมีน้องชายหรือน้องสาวให้ไหม”

 

 

เด็กหญิงไม่ได้ตอบในทันที ครั้นเหนียนเสี่ยวมู่หันไปมอง ก็เห็นเธอเอียงคอครุ่นคิดอยู่ที่หน้าโซฟา ทันใดนั้นเธอพลันเงยหน้ามองอวี๋เยว่หานที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างจริงจัง

 

 

“ปาปา ขอทั้งน้องชายแล้วก็น้องสาวเลยได้ไหม”

 

 

“พรืด”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ตกใจจนลื่น เกือบจะกลิ้งจากชั้นบนลงไปชั้นล่างแล้ว!

 

 

เธอจับราวบันไดไว้ด้วยความเคร่งเครียด

 

 

ตาทั้งสองข้างเบิกโพลง ก่อนจะมองไปยังพ่อลูกที่กำลังถกกันเรื่อง ‘ท้องสอง’ หรือ ‘ท้องสาม’ กันลับหลังเธอ!

 

 

อวี๋เยว่หานได้ยินเสียงดังจากข้างหลัง จึงยืนขึ้นจากโซฟาอย่างรวดเร็ว แล้วรีบสาวเท้ายาวๆ เข้ามาหาเธอ เพื่ออุ้มเหนียนเสี่ยวมู่ที่นั่งอึ้งงันอยู่บนขั้นบันไดขึ้นมา

 

 

เขาวางเธอลงบนโซฟา

 

 

สองมือพลางประคองใบหน้าของเธอ ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง “ทำไมเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่จับหมับไปที่แขนของเขา แล้วก้มหน้าลงกัดครั้งหนึ่ง

 

 

หญิงสาวทำลงไปอย่างไม่ออมมือ กัดแขนของเขาจนเป็นรอยฟันเลยทีเดียว

 

 

“โอ๊ย!” อวี๋เยว่หานร้องในลำคอ แต่ไม่ได้ผลักเธอออก

 

 

ชายหนุ่มหรี่ตาสีดำลง แล้วยื่นมือไปคว้าท้ายทอยของเธอไว้ จากนั้นก็ก้มหน้าลงมองเธอ “คุณได้ยินหมดเลยเหรอ”

 

 

“เฮอะ! คุณแอบวางแผนลับหลังฉัน คุณต้องกลัวฉันได้ยินอยู่แล้วแหละ! แถมคุณยังสอนเสี่ยวลิ่วลิ่ว…” ขณะที่เหนียนเสี่ยวมู่พูดอยู่ ทันใดนั้นเธอพบว่าเสี่ยวลิ่วลิ่วหายไปแล้ว

 

 

หันไปมองรอบๆ แล้วก็ไม่เจอจริงๆ

 

 

เธอเพิ่งจะลุกขึ้น ก็เหลือบเห็นร่างเล็กของเสี่ยวลิ่วลิ่วกำลังยืนอยู่หน้าตู้เย็น พยายามเขย่งปลายเท้าอย่างเต็มที่ อยากจะเปิดประตูตู้เย็น

 

 

แต่ตู้เย็นตู้เย็นเครื่องใหญ่เกินไป เด็กหญิงเปิดไม่ถึง

 

 

ใบหน้าเล็กดูร้อนใจเต็มไปด้วยเหงื่อ

 

 

“เสี่ยวลิ่วลิ่ว หนูอยากได้อะไรก็บอกพ่อ พ่อจะหยิบให้” อวี๋เยว่หานเดินไปอยู่ข้างหลังลูกสาวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเปิดตู้เย็นให้เธอ

 

 

เสี่ยวลิ่วลิ่วเปิดตะแกรงด้านล่างโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง แล้วหยิบตุ๊กตาหิมะข้างในออกมา ราวกับของล้ำค่าก็ไม่ปาน

 

 

ครั้นหญิงสาวเห็นตุ๊กตาหิมะสามตัว เธอก็เริ่มปวดหัวในทันที ไม่อาจมองตรงๆ ได้

 

 

ขณะที่กำลังจะก้าวเข้ามาห้ามเสี่ยวลิ่วลิ่ว กลับได้ยินเสียงอวี๋เยว่หานถามว่า “นี่คืออะไร”

 

 

“ปาปา แม่คนสวย แล้วก็เสี่ยวลิ่วลิ่ว!” เด็กหญิงนำตุ๊กตาหิมะสามตัวออกมจากในตู้เย็น มือเล็กชี้แต่ละตัวเพื่อแนะนำให้อวี๋เยว่หานฟัง

 

 

เมื่อเหลือบไปเห็นตุ๊กตาหิมะที่เป็นของตัวเอง อวี๋เยว่หานก็กระตุกมุมปากเล็กน้อย

 

 

“สวยไหม” เสี่ยวลิ่วลิ่วถามด้วยหน้าตาไร้เดียงสา

 

 

‘…เจ้าหญิงน้อยของฉัน พูดอะไรฉันก็รัก’ อวี๋เยว่หานคิดในใจ

 

 

ชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยปากพูดบางอย่าง ทว่าเสี่ยวลิ่วลิ่วนำตุ๊กตาหิมะสามตัววิ่งไปหาเหนียนเสี่ยวมู่ตรงโซฟาแล้ว

 

 

เสี่ยวลิ่วลิ่ววางตุ๊กตาหิมะทั้งสามตัวไว้ตรงหน้าเหนียนเสี่ยวมู่ มือเล็กอ้วนลูบท้องของเธอเบาๆ พร้อมใบหน้าคาดหวัง

 

 

“ของขวัญให้น้องชายกับน้องสาว!”

 

 

 

 

ตอนที่ 494 ขอแต่งงาน! (2)

 

 

หลังจากพูดจบ ใบหน้ารูปไข่ขนาดเล็กก็เคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนจะแนบลงบนท้องของเหนียนเสี่ยวมู่ “ในนี้มีน้องสาวกับน้องชายไหม”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!

 

 

หญิงสาวตัวแข็งทื่อ ไม่รู้ว่าควรอธิบายเรื่องการให้กำเนิดให้เสี่ยวลิ่วลิ่วฟังอย่างไรดี เพราะต้องอธิบายตามเหตุผล

 

 

และเธอเพิ่งคบกับอวี๋เยว่หานได้ไม่นาน ยังไม่ได้แต่งงานด้วยซ้ำไป ท้องเทิ้งอะไรกัน!

 

 

ต้องโทษเขานั่นแหละ!

 

 

อยากหลอกล่อให้เสี่ยวลิ่วลิ่วไปนอนแท้ๆ กลับโยงไปถึงเรื่องคลอดลูกเสียได้

 

 

จบกัน

 

 

ดูจากท่าทางของเสี่ยวลิ่วลิ่ว เธอติดกับ ‘พี่ชายกับน้องสาว’ แล้ว!

 

 

“เสี่ยวลิ่วลิ่ว หนูฟังแม่ก่อน ที่จริง…”

 

 

“เสี่ยวลิ่วลิ่ว ของขวัญที่หนูจะให้น้องชายกับน้องสาวละลายแล้ว” อวี๋เยว่หานเดินมาข้างหน้า พลางกล่าวอย่างเรียบนิ่ง ขัดจังหวะคำพูดของหญิงสาว

 

 

เมื่อเขาเตือน เหนียนเสี่ยวมู่ถึงจะสังเกตเห็น ว่าในห้องรับแขกเปิดฮีตเตอร์อยู่ อุณหภูมิสูงอยู่บ้าง

 

 

หลังจากนำตุ๊กตาหิมะออกมาจากตู้เย็น มันจึงเริ่มละลายเร็วมาก

 

 

“ต้องรีบเก็บกลับไปแล้ว!” เสี่ยวลิ่วลิ่วนำตุ๊กตาหิมะที่ตนนำออกมา กลับไปวางในตู้เย็นอีกครั้ง หลังจากได้ยินคำพูดของคนเป็นพ่อแล้ว

 

 

ครั้นวางตุ๊กตาหิมะอย่างระมัดระวังเรียบร้อยแล้ว เด็กหญิงถึงจะวิ่งกลับมาตรงหน้าเหนียนเสี่ยวมู่

 

 

เจ้าตัวเล็กพาดตัวลงบนตักของเธอ แล้วเงยหน้าเล็กๆ ถาม “แม่คนสวย น้องชายกับน้องสาวจะชอบของขวัญที่หนูให้ไหม”

 

 

‘…ปัญหาแรกของคำถามนี้ หนูต้องมีน้องชายหรือน้องสาวก่อนนะ’ เหนียนเสี่ยวมู่คิดในใจ

 

 

ทว่าเมื่อสบสายตาคาดหวังของเสี่ยวลิ่วลิ่ว และนึกได้ว่าเธอติดหนี้เด็กหญิงมาสามปี เหนียนเสี่ยวมู่ตาเป็นประกายเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้าอย่างจริงจัง

 

 

“ชอบสิ พวกเขาต้องชอบสิ่งที่เสี่ยวลิ่วลิ่วให้อยู่แล้ว!”

 

 

หญิงสาวพูดพลางยื่นมือไปอุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วขึ้นมา

 

 

และถูไถหน้าผากของเด็กหญิงไปพร้อมๆ กัน

 

 

หลังจากคลอเคลียกันอยู่ครู่หนึ่ง เธอถึงจะวางเสี่ยวลิ่วลิ่วลง

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่มองเจ้าตัวเล็กจอมเจ้าเล่ห์วิ่งไปขอให้อวี๋เยว่หานอุ้ม เธอมองชายหนุ่มอุ้มลูกสาวขึ้นสูง ในใจรู้สึกหวั่นไหวอยู่บ้าง

 

 

อยู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก

 

 

โชคดีที่ลูกสาวของเธอ ได้เจอกับอวี๋เยว่หาน

 

 

ถึงแม้อวี๋เยว่หานจะเกลียดชังที่เธอวางกับดักเขา แอบให้กำเนิดเสี่ยวลิ่วลิ่ว แต่เขาก็รักเด็กหญิงมากจริงๆ…

 

 

บางทีเขาอาจจะยกโทษให้กับความผิดของเธอ เพราะความน่ารักของเสี่ยวลิ่วลิ่วก็ได้

 

 

แถมเธอจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น เขาคงไม่ถึงขั้นบีบคอเธอตายอย่างโหดร้ายจริงๆ หรอก

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่เม้มปาก รวบรวมความกล้าอีกครั้ง

 

 

เธอเดินไปตรงหน้าอวี๋เยว่หาน แล้วยื่นมือไปดึงชายเสื้อของเขา

 

 

ชายหนุ่มมองเธอครั้งหนึ่ง แล้ววางเสี่ยวลิ่วลิ่วลง พลางบอกให้พ่อบ้านพาเธอไปกินข้าวก่อน จากนั้นค่อยหันหลับมามองเหนียนเสี่ยวมู่ที่มีสีหน้าแปลกไป

 

 

“เป็นอะไรไป” อวี๋เยว่หานขยับริมฝีปากบางถาม

 

 

“…”

 

 

หญิงสาวอ้ำอึ้ง อยากพูดอต่ก็หยุดไป

 

 

ไม่อาจจะคลายจากอารมณ์ตื่นเต้นได้โดยง่าย

 

 

“ฉันอยากบอกว่า เสี่ยวลิ่วลิ่วยังเด็กอยู่ ความจริงมีแม่อยู่ด้วยเป็นเรื่องที่สำคัญมาก โดยเฉพาะแม่ที่ให้กำเนิด!”

 

 

“แถมเสี่ยวลิ่วลิ่วน่ารักเป็นเด็กดีขนาดนี้ แม่ของเธอต้องเป็นคนดีมากแน่ๆ ถ้าคุณบีบคอเธอตายไปอย่างนั้น เรื่องอื่นไม่ต้องพูดหรอก แต่เสี่ยวลิ่วลิ่วโตขึ้นแล้วต้องเกลียดคุณมากแน่ คุณไม่สนใจความรู้สึกของคนอื่น แต่คุณคงต้องใส่ใจความรู้สึกของเสี่ยวลิ่วลิ่วใช่ไหม”

 

 

“ฉันคิดว่า แม้แต่เรื่องที่คุณสืบไม่พบ หรือเรื่องในปีนั้น ต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ถึงแม้คุณจะตามหาแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่วเจอแล้ว คุณก็ต้องถามเรื่องราวให้ชัดเจนก่อน…”

 

 

เหนียนเสี่ยวมู่ยังพูดไม่ทันตบ นิ้วเรียวยาวของเขาพลันกดริมฝีปากเล็กที่พูดจ้อไม่หยุดของเธอไว้

 

 

“คุณอยากพูดอะไรกันแน่” เขาถามเสียงทุ้มต่ำ

 

 

หญิงสาวดึงมือของเขาลง สูดหายใจเข้าลึกๆ “ฉันแค่อยากบอกคุณ ที่จริงแล้วฉัน…ไม่อยากจากคุณไป”

 

 

หลังจากพูดจบ เหนียนเสี่ยวมู่ก็อยากตบหน้าตัวเองใจจะขาด!