หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 741 ได้รับการกระทบกระเทือนจนโง่ไปเลยเหรอ / ตอนที่ 742 ป่าป๊าต้องเชื่อฟังนะ!

ตอนที่ 741 ได้รับการกระทบกระเทือนจนโง่ไปเลยเหรอ

ดึงคลิปออกมาได้ตั้งแต่ตอนที่เธอทำเอกสารเพื่อขอเช่าตู้เซฟนิรภัย จนเธอเดินเข้าไปในธนาคารจวบจนทำเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วเดินออกมา

มันยืนยันได้แน่นอนว่า ผลตรวจดีเอ็นเอฉบับนั้น หญิงสาวเป็นคนเอาไปฝากไว้เอง

เมื่อปะติดปะต่อสองคลิปเข้าด้วยกัน เรื่องทั้งหมดก็ชัดเจนขึ้นในทันที

เหนียนเสี่ยวมู่ตรวจผลดีเอ็นเอไว้สองฉบับตั้งแต่เสี่ยวลิ่วลิ่วคลอดออกมา เอาผลตรวจของตัวเธอเองกับเสี่ยวลิ่วลิ่วเก็บไว้ที่ธนาคาร

ส่วนฉบับของอวี๋เยว่หานกับเสี่ยวลิ่วลิ่ว รอจนเสี่ยวลิ่วลิ่วอายุหนึ่งขวบ พอพาเสี่ยวลิ่วลิ่วไปส่งให้อวี๋เยว่หานก็ได้ใช้มัน……

ถ้าหากเป็นแบบนั้นจริงๆ

อย่างนั้นเหนียนเสี่ยวมู่ก็เป็นคนส่งเสี่ยวลิ่วลิ่วไปให้อวี๋เยว่หานตั้งแต่แรก

เธอก็คือคนเบื้องหลังที่คุมเกมทุกอย่างอยู่……

เมื่อคิดได้ถึงความเป็นไปได้นี้ ผู้ช่วยก็ไม่อยากถ่วงเวลาไว้แม้แต่วินาทีเดียว รีบรายงานกับอวี๋เยว่หาน

หลังจากฟังรายงานของผู้ช่วยจบ อวี๋เยว่หานก็เอาแต่จ้องไปที่คลิปวิดีโอ ไม่เอ่ยพูดอะไร

ใบหน้าคมคายราวกับมังกร มีสีหน้าสงบ

มันดูนิ่งสงบยิ่งกว่าตอนที่เห็นว่าคนที่อุ้มเสี่ยวลิ่วลิ่วไปที่บริษัทตระกูลอวี๋เป็นเหนียนเสี่ยวมู่เสียอีก

ผู้ช่วยยืนอยู่ข้างๆ ปาดเหงื่อที่ไหลออกมา

คุณชายของเขาคงไม่ได้รับความกระทบกระเทือนมากไปจนเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม

แต่ว่าก็เข้าใจได้เหมือนกัน

ตอนแรกที่เขาได้รับข้อมูลนี้ ก็ตกใจจนตาแทบถลนออกมาเหมือนกัน

อย่างไรเขาก็คุ้นเคยกับเหนียนเสี่ยวมู่อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เธอไม่ใช่คนเจ้าแผนการ แต่เธอก็มีจุดน่าสงสัยหลายอย่างที่อธิบายไม่ได้เหมือนกัน

ถ้าเกิดเรื่องทั้งหมดนี้คือแผนการของเธอ อย่างนั้นเป้าหมายของเธอคืออะไรล่ะ

เรื่องที่เธอความจำเสื่อมเป็นเรื่องจริงหรือเธอทำเพื่อปกปิดตัวตนกันแน่

“คุณชาย ตอนนี้จะทำยังไงครับ” ผู้ช่วยคิดอะไรไม่ออกแล้ว ได้แต่รอคำสั่งจากอวี๋เยว่หาน แม้ว่าหลักฐานกองอยู่ตรงหน้ามากมาย แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าความรู้สึกที่เจ้านายเขามีให้เหนียนเสี่ยวมู่มันคือความจริง

ต่อให้สุดท้ายคนที่ชักใยอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดจะเป็นเหนียนเสี่ยวมู่จริงๆ เกรงว่าคนที่เจ็บปวดที่สุดก็งเป็นคุณชายเอง

เมื่อคิดได้แบบนี้ สีหน้าของผู้ช่วยก็เปลี่ยนเป็นลังเล

เมื่อก่อนคุณชายตัวคนเดียว เขามักจะทำตัวเย็นชาไร้ความรู้สึก

แต่ตอนนี้คุณชายมีคนที่ชอบแล้ว เขาก็กังวลว่าคุณชายจะเจ็บปวดอีก

เฮ้อ ตำแหน่งผู้ช่วยอย่างเขา นับวันยิ่งยากขึ้นจริงๆ!

“……”

นิ้วเรียวยาวของอวี๋เยว่หานเคาะไปที่โต๊ะเบื้องหน้า เกิดเป็นเสียงขึ้น แต่ก็ยังคงไม่เอ่ยพูดจา ราวกับกำลังคิดอะไรอยู่

ผู้หญิงที่เขารัก เขารู้ดีแก่ใจ

เธอไม่ใช่คนเจ้าแผนการ

แต่คลิปวิดีโอตรงหน้าก็เป็นหลักฐานที่ชัดเจนแล้ว

นอกจากจะพิสูจน์ได้ว่าคนในคลิปไม่ใช่เธอ มิฉะนั้นแล้ว ก็ยากที่เธอจะหลุดพ้นจากเรื่องนี้

อาจจะมีความเป็นไปได้ถึงขนาดที่ว่า ตั้งแต่วินาทีที่เธอเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลอวี๋ มันก็อยู่ในแผนการของเธออยู่แล้ว……

เมื่อคิดได้ถึงความเป็นไปได้นี้ ร่างของอวี๋เยว่หานก็สั่นสะท้าน!

ชาติกำเนิดของเธอลึกลับ เขาทึกทักเอาเองว่ามีคนชักใยอยู่เบื้องหลัง แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนที่ควบคุมทุกอย่างอาจเป็นตัวของเธอเองก็ได้!

มือของอวี๋เยว่หานกำแน่น

บังคับให้ตัวเองใจเย็นลง ค่อยๆ เอ่ยพูด

“แม้ว่าคนในคลิปจะคล้ายเหนียนเสี่ยวมู่ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเธอ ไปหาประวัติการรักษาตัวของเหนียนเสี่ยวมู่ที่โรงพยาบาล แล้วก็ไปหาคนคนหนึ่ง”

“ใครครับ” ผู้ช่วยอึ้งงันไป

อวี๋เยว่หานขมวดคิ้วขึ้น เอ่ยบอก “เซียวเวย”

ผู้หญิงที่ตอนนั้นถูกเหวินหย่าไต้จ้างมาอ้างตัวเป็นแม่ของเสี่ยวลิ่วลิ่ว

ถ้าเขาจำไม่ผิด ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาคล้ายกับเหนียนเสี่ยวมู่ หากแต่งหน้าเพิ่มอีกสักหน่อยอาจปลอมเป็นเธอได้เลย!

ตอนที่ 742 ป่าป๊าต้องเชื่อฟังนะ!

เมื่อได้ยินชื่อนั้น ผู้ช่วยก็กลับมามีสติอย่างรวดเร็วและหันหลังเดินออกไป

ในห้องหนังสือจึงเหลืออวี๋เยว่หานเพียงคนเดียว

บรรยากาศยามค่ำเงียบสงบเล็กน้อย

สภาพแวดล้อมโดยรอบนอกจากจะมีเสียงจักจั่นเป็นครั้งคราว ยังเงียบสงัดจนทำให้คนหนาวจับใจ

เขาดูวิดีโอบนคอมพิวเตอร์อีกครั้ง จากนั้นก็เอื้อมมือปิดคอมพิวเตอร์แล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องหนังสือ

พอเดินมาถึงหน้าประตูห้องนอนหลัก สิ่งที่แวบเข้ามาในหัวก็คือภาพใบหน้าเล็กๆที่ดีอกดีใจของเหนียนเสี่ยวมู่เมื่อเห็นเขาออกไป

เกรงว่าพอเขาสาวเท้าเข้าไป เธอจะถอยหลังหนีหรือเปล่า?

ทันทีที่อวี๋เยว่หานผลักประตูเข้าไปก็ได้เตรียมใจไว้แล้วว่าไม่มีใครอยู่ในห้อง

แต่พอก้าวเข้ามาในห้องแล้วก็เห็นรอยนูนก้อนใหญ่อยู่บนเตียงใหญ่ เขาผงะไปทั้งตัว

ที่แท้แล้วก็เป็นเหนียนเสี่ยวมู่ที่น่าจะหนีออกจากห้องไป ทว่าในตอนนี้เธอกลับนอนหลับบนเตียงในห้องนอนหลักอย่างสงบ ร่างกายอันบอบบางนอนขดตัวเป็นกุ้งด้วยความรู้สึกไม่ปลอดภัย

จริงๆแล้วเธอไม่ได้หนีไปหรอกหรือ?

แล้วยังนอนหลับอยู่บนเตียงรอเขากลับมาอย่างว่าง่าย…

นัยน์ตาอวี๋เยว่หานที่มืดสลัวมีแสงกะพริบเล็กน้อยในขณะนั้น

ส่วนโค้งของมุมปากดึงลงเล็กน้อยและเริ่มโค้งขึ้น เขาสาวเท้าเดินเข้าไปหาเธอ

โดยยืนอยู่ริมเตียงและหลุบตาจ้องใบหน้าเธอที่กำลังหลับใหล

หลับในสภาพนี้เหมือนเด็กที่ ไม่ได้รับความเป็นธรรม,เมื่อตอนกลางวัน คิ้วขมวดแน่นอยู่ตลอดเวลา

อวี๋เยว่หานใช้มือข้างหนึ่งจับที่ขอบเตียง เขาก้มศีรษะลงประทับจูบที่หว่างคิ้วของเธอ

เดิมทีคิดจะจูบแค่แป๊บเดียวก็พอแล้ว แต่ทันทีที่เงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นปากเล็กๆของเธอมุ่ยเล็กน้อยราวกับไม่พอใจที่เขาจูบแค่ตรงหว่างคิ้วและต้องการให้จูบอีก

ดวงตาอวี๋เยว่หานเป็นสีเข้ม เขาจูบริมฝีปากสีเชอร์รี่ของเธออีกครั้ง

หลังจากได้ลิ้มรสจูบเพียงชั่วครู่ ทันทีที่สัมผัสริมฝีปากสีเชอร์รี่ที่อ่อนนุ่มเธอ เขาก็เริ่มสูญเสียการควบคุม และจูบอย่างดูดดื่มโดยไม่รู้ตัว

“อืม…”

เหนียนเสี่ยวมู่หลับงัวเงียราวกับรับรู้ได้ถึงความมีตัวตนของเขา เธอลืมตาข้างหนึ่ง “คุณกลับมาแล้ว?”

“ทำไมไม่หนีไปแล้วล่ะ?” อวี๋เยว่หานหยิกแก้มเธอแล้วถามไปตรงๆ

หากเป็นเวลาปกติ ตอนนี้เธอคงหายไปไม่ทิ้งเงาแล้ว แต่กลับไม่คิดเลยว่าวันนี้จะรอเขากลับมาอย่างว่าง่าย

แปลกจัง

“หนีไปแล้ว แล้วก็กลับมาแล้ว” เหนียนเสี่ยวมู่เอื้อมมือมาจับมือใหญ่ของเขาแล้วถูกับหน้าตัวเอง

เธอเหมือนสัตว์ตระกูลแมวขี้อ้อนพลางบ่นพึมพำ “พอไม่มีคุณอยู่ข้างๆ หลับไม่เป็นสุขเลย”

น้ำเสียงที่เพิ่งตื่นนอนแฝงไปด้วยความเกียจคร้านและนุ่มนวลคล้ายกับมีอุ้งเท้าแมวข่วนหัวใจ

เมื่อได้ยินที่เธอพูด สายตาของอวี๋เยว่หานก็เปลี่ยนไปชั่วขณะ

ความอบอุ่นไหลเวียนอยู่บนหน้าอกและไหลย้อนมาที่หัวใจจนทำให้เลือดทั่วทั้งกายเริ่มเดือดพล่าน

เขาก้มศีรษะกดไปที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง งัดฟันเธอออกและเตรียมพร้อมที่จะโจมตีเข้าเมือง …

“อื้อ!” เหนียนเสี่ยวมู่ตะลึงงัน ไม่ทันได้ตอบสนองกับจูบเมื่อครู่นี้ วินาทีต่อมาก็นึกอะไรขึ้นได้ เธอยื่นมือยันหน้าอกเขาไว้และพูดอย่างร้อนใจ “อวี๋เยว่หาน เดี๋ยวก่อน…”

“ผมจูบแป๊บเดียว ไม่ทำอะไรหรอกน่า” อวี๋เยว่หานกุมมือเธอและกำลังจะดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน แต่ก็พบว่ามีอะไรบางอย่างเคลื่อนไหวอยู่ที่หน้าอกของเธอ

ทันใดนั้นราวกับร่ายเวทมนตร์คาถาบางอย่าง ศีรษะเล็กๆที่มีผมดกดำโผล่ออกมาจากผ้าห่มที่คลุมโปงอยู่

ใบหน้าเล็กที่เหมือนหยกแกะสลักแดงเล็กน้อย

พลางมองคนที่ปลุกเธออย่างไม่สบอารมณ์ ตาโตๆหรี่ลงเล็กน้อยและพูดอ้อแอ้เหมือนไม่ชอบใจ

“ป่ะป๊า นอน นอนได้แล้ว ต้องเชื่อฟังนะ”

อวี๋เยว่หาน “…” !!

“เสี่ยวลิ่วลิ่วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” พออวี๋เยว่หานรู้สึกตัวก็มองเสี่ยวลิ่วลิ่วที่โผล่มาอยู่บนเตียงพวกเขาด้วยความประหลาดใจ

พอนึกย้อนกลับไปตอนที่ตัวเองมาถึงห้องและตอนที่เห็นท่านอนของเหนียนเสี่ยวมู่ก็คิดปะติดปะต่อกัน…