หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 915 ตู้เซฟ / ตอนที่ 916 ออกโรงปกป้อง
ตอนที่ 915 ตู้เซฟ
การพูดบางอย่างออกมาจากใจโดยไม่รู้ตัวช่างอันตรายจริงๆ
เหนียนเสี่ยวมู่กระตุกมุมปากเล็กน้อย ถือโอกาสตอนที่อวี๋เยว่หานยังไม่เกิดโทสะหัวเราะแก้เก้อ “แหะแหะ”
“ฉันหมายถึงข้อมูลตระกูลมั่วที่เขียนไว้ดูจะเทพไปหน่อย เขียนเกินจริงแน่ๆ ไม่แน่ว่าคนตระกูลมั่วอาจจะไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไปก็ได้ ส่วนเรื่องหน้าตาก็คงหล่อเทียบคุณไม่ได้…”
ขณะที่พูดเหนียนเสี่ยวมู่ก็รู้สึกว่าไอเย็นบริเวณโดยรอบเริ่มลดน้อยลง เธอแอบโล่งอก
ท่าซบบนอกเขาเป็นท่าที่สบายมาก เธอจึงพิงอย่างขี้เกียจต่อไป
แค่หันตัวขึ้นมาเพื่อให้สะดวกต่อการอ่านข้อมูล
พอทั้งสองกลับมาถึงบ้าน อวี๋เยว่หานก็สั่งพ่อบ้านช่วยพวกเขาจัดกระเป๋า
งานประชุมสัมมนาทางธุรกิจครั้งนี้จัดขึ้นที่เมือง เอ็นในฐานะที่บริษัทตระกูลอวี๋เป็นผู้เข้าร่วมงานคนสำคัญ อวี๋เยว่หานจึงได้รับความสนใจจากผู้คนเป็นอย่างมาก
เขาจึงต้องเตรียมของไปไม่น้อย
นอกจากนี้ยังพาเหนียนเสี่ยวมู่ซึ่งเป็นผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ไปด้วย ก็เลยวิ่งวุ่นกันไปใหญ่
“ถ้างานยุ่งมากก็เพิ่มคนแผนกประชาสัมพันธ์ก็ได้” อวี๋เยว่หานเดินมาข้างหลังเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เมื่อเห็นเหนียนเสี่ยวมู่ฟุบอยู่บนโต๊ะหนังสือและกำลังจัดทำแผนบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ เขาก็พูดเบาๆ
น้ำเสียงราบเรียบแฝงไปด้วยความเอ็นดู
เนื่องจากสองวันที่ผ่านมา เธอต้องอ่านข้อมูลตระกูลมั่วและยังต้องยุ่งกับงานที่บริษัท ในหนึ่งวันหลับไม่กี่ชั่วโมงจึงมีรอยคล้ำปรากฏที่ใต้ตา
“ไม่ต้อง ถ้าจัดทำแผนออกมาภายในสองวันนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว คุณประหยัดเงินไว้ให้ฉันเถอะ ฉันเก็บเองก็ได้ ถ้าต่อไปคุณรังแกฉัน ฉันจะหนีไปพร้อมกับตู้เซฟ!”
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังฝันหวาน นอกจากหนุ่มหล่อแล้วก็มีแต่เงินเท่านั้นที่ทำให้เธอยิ้มแบบนี้ได้
ตอนแรกก็เป็นแค่เรื่องตลก แต่วินาทีต่อมาการ์ดสีดำทองก็วางไว้ตรงหน้าเธอ
“ให้คุณ เงินทั้งหมดอยู่ในนี้หมดแล้ว อย่าลืมว่าต้องให้ค่าขนมผมทุกเดือนด้วยล่ะ” อวี๋เยว่หานโน้มตัวมาประชิดหน้าเธอ
ระหว่างที่เขาพูด ลมหายใจอุ่นๆก็พ่นมาที่หน้า
อุ่นๆและยังจั๊กจี้หน่อยๆ
พอเหนียนเสี่ยวมู่เห็นการ์ดที่วางอยู่ตรงหน้า ก็เงยหน้ามองไปยังใบหน้าที่เพอร์เฟคของอวี๋เยว่หาน…
นัยน์ตาราวกับเป็นทะเลดาว
ไม่มีรอยยิ้มแต่คิ้วกลับโค้งงอ
เป็นทั้งหนุ่มหล่อแล้วยังรวยอีกด้วย…
ความใฝ่ฝันในชีวิตเป็นความจริงหมดแล้ว เวลานี้เธอควรจะกอดการ์ดที่เขาให้อย่างมีความสุขและสุขใจ
ทว่าในใจกลับรู้สึกตื้นตันใจอย่างอธิบายไม่ถูก ทั้งยังแสบจมูกและรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ นี่มันอะไรกัน?
“เงินของคุณอยู่ในนี้หมดเลยเหรอ?”
อวี๋เยว่หาน “อือ ซาบซึ้งไหม?”
เหนียนเสี่ยวมู่ “นิดหน่อย”
อวี๋เยว่หาน “งั้นร้องไห้ให้ดูหน่อย”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
เหนียนเสี่ยวมู่ถือการ์ดสีดำทองที่เขาให้ ยิ่งมองก็ยิ่งสบายใจ อดไม่ได้ที่จะพูดหยอก
“เงินของคุณอยู่ในมือฉันหมดแล้ว คุณไม่กลัวเหรอว่าฉันจะพาเสี่ยวลิ่วลิ่วหนีไปแล้วเลี้ยงดูหนุ่มหล่อสักสองสามคน จากนั้นก็เตะคุณทิ้งซะ?”
“ไม่กลัว” อวี๋เยว่หานพูดเรียบๆ
เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้ามองเขา เธอยังแอบคิดว่าเขาจะพูดประมาณว่า “ผมเชื่อใจคุณ” “ผมรักคุณ” แบบที่คนรักเขาคุยกัน แต่เขากลับพูดเสริมด้วยประโยคไร้แก่นสาร
“ที่อยู่ในมือคุณเป็นแค่การ์ดสำรอง ถ้าคุณกล้าหนีแล้วเอาไปใช้จ่าย ผมก็จะรู้พิกัดที่คุณอยู่และยังระงับบัตรได้ จากนั้นก็ถือโอกาสจับตัวคุณมาตัดขา!”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” !!
เหนียนเสี่ยวมู่เบิกตาโพล่ง การ์ดที่ชูอยู่ในมือเป็นเวลานานกลายเป็นเผือกร้อนในชั่วพริบตา จากนั้นก็โยนมันทิ้งไป!
ตอนที่ 916 ออกโรงปกป้อง
บ้าไปแล้ว เมื่อกี้เธอคงตาบอดเพราะความรักไปแล้วแน่ๆ หูตาถึงได้ฝ้าฟาง
เห็นชัดๆ ว่าคนตรงหน้าเป็นหมาป่าอวดหาง พอไม่ทันระวังก็โดนเขาจับกินไม่เหลือแม้แต่กระดูก
ยังจะโง่นับเงินเขาอยู่ได้…
อาจเป็นเพราะคืนนี้ได้ออกมาข้างนอก เหนียนเสี่ยวมู่จึงดูกระดี๊กระด๊าอย่างเห็นได้ชัด
เธอมองอวี๋เยว่หานด้วยความกระดี๊กระด๊า ซึ่งเป็นความกระดี๊กระด๊าเหมือนเจอหนุ่มหล่อ ดังนั้นหลังจากที่เธอปิดคอมพิวเตอร์ ก็ถูกคนอุ้มกลับไปที่ห้อง
“อวี๋เยว่หาน เดี๋ยวก่อน…”
เหนียนเสี่ยวมู่คิดว่าเขาจะทำเรื่องอย่างว่าจึงรีบห้ามไว้
วินาทีต่อมาอวี๋เยว่หานก็คลายมือ เธอจึงนั่งลงบนโซฟา
รอจนกระทั่งเธอหันหน้าไปมองรอบๆก็พบว่าตัวเองไม่ได้อยู่บนเตียง เธอจึงอึ้งไปเล็กน้อย
“เหนี่ยนเสี่ยวมู่ ยังจำตอนที่เราเพิ่งคบกันได้ไหม ที่คุณให้ผมสัญญาสามข้อ?” อวี๋เยว่หานเม้มริมฝีปาก
ดวงตาดำขลับล้ำลึกจับจ้องมาที่เธอ
ในดวงตามีภาพเงาเล็กๆ ของเธอสะท้อนกลับมา ไม่อาจซ่อนความหลงใหลไว้ได้
ทำให้คนจมอยู่ในแววตาของเขาอย่างอดไม่ได้…
เหนียนเสี่ยวมู่กลืนน้ำลายเมื่อเผชิญหน้ากับความงดงามที่อยู่ตรงหน้า “จำได้สิ”
ตัวเองเป็นคนกำหนดคำสัญญาเอง จะลืมได้ยังไง?
ไม่ใช่แค่ไม่ลืม บางครั้งยังจงใจเตือนสติเขาด้วยเพื่อไม่ให้เขาลืม
พอได้ยินที่เขาถาม เธอก็เอียงศีรษะมองเขาด้วยความสงสัย
“คุณให้ผมทำสัญญากับคุณสามข้อ เพื่อความยุติธรรม คุณก็ต้องสัญญากับผมด้วยเงื่อนไขสามข้อเช่นกัน ว่าไง?” พออวี๋เยว่หานเห็นเธอพยักหน้าก็พูดขึ้นมา
“……”
เงื่อนไข? เงื่อนไขอะไร?
อวี๋เยว่หานไม่ปล่อยให้เธอรอนาน เขาพูดขึ้นมาว่า “ผมจะใจดีกับคุณสักหน่อย ไม่ต้องมีเงื่อนไขถึงสามข้อหรอก แค่สองข้อก็พอแล้ว”
เหนียนเสี่ยวมู่ “อะไร?”
อวี๋เยว่หาน “ไม่อนุญาตให้มองผู้ชายคนอื่นทั้งต่อหน้าผมหรือลับหลัง!”
เหนียนเสี่ยวมู่ “o(╯□╰)o……”
เธอก็แค่มอง
แค่ชื่นชมเท่านั้น
“คุณก็ห้ามมองผู้หญิงสวยๆ เหมือนกัน ตอนเจิ้งเหยียนมา คุณก็เอาแต่จ้องเธอเหมือนกันนั่นแหละ! คุณมันสองมาตรฐาน!”
“เจิ้งเหยียนสวย?” อวี๋เยว่หานถามกลับทันที
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
เธอสวยขนาดนั้น คุณตาบอดหรือไง?
ก่อนที่เหนียนเสี่ยวมู่จะตอบโต้ อวี๋เยว่หานก็พูดเสริมมาอีกประโยค “ผมไม่รู้ ไม่ได้สนใจ”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
เขาชนะแล้ว
ไม่ว่าไม่สนใจจริงๆหรือแสร้งทำตัวเป็นคนดี แต่คำพูดเหล่านี้ก็ทำให้เหนียนเสี่ยวมู่พอใจเป็นอย่างมาก
เธอเม้มริมฝีปากและพยายามแย้งอย่างเอาเป็นเอาตาย “ที่จริงฉันก็ไม่ได้มอง…ไม่ได้ตั้งใจมอง ก็แค่มองผ่านๆตา…”
อวี๋เยว่หานเลิกคิ้ว “คนที่ตั้งหน้าตั้งตาหาเงินเพื่อจะเอาไปเลี้ยงหนุ่มหล่อตั้งแต่เด็กไม่มีสิทธิ์พูดประโยคนี้”
เหนียนเสี่ยวมู่ “o(╯□╰)o……”
เรื่องคืนนี้ เนื่องจากต้องออกเดินทางในวันรุ่งขึ้น
และเหนียนเสี่ยวมู่เองก็ทำงานยุ่งอยู่ตลอดเวลา อวี๋เยว่หานจึงไม่ได้ทำให้เธอเหนื่อยเกินไป แค่กอดและหลับไปพร้อมกับเธอ
ช่วงกลางดึก เหมือนจะรู้ว่าพ่อกับแม่ต้องออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ เจ้าก้อนข้าวเหนียวน้อยจึงถือตุ๊กตาลูกหมูแล้วค่อยๆคลานขึ้นไปชั้นบน
ถือโอกาสตอนที่อวี๋เยว่หานยังจับไม่ได้ แอบซุกตัวเข้าไปในอ้อมกอดของเหนียนเสี่ยวมู่
แก้มอวบบนใบหน้าเล็กๆทำหน้าพึงพอใจ มุมปากยังมีหยดน้ำคริสตัลย้อยออกมาตามจังหวะลมหายใจ เดี๋ยวก็หยดลง เดี๋ยวก็สูดเข้าไป ไม่ได้หยดลงมา…
ตอนที่เหนียนเสี่ยวมู่ตื่นขึ้นมา สองพ่อลูกก็กำลังนั่งอยู่บนเตียงโดยมีเธออยู่ระหว่างกลาง ดวงตาโตๆจ้องตาเล็กๆ
“สว่างแล้วเหรอ?” เหนียนเสี่ยวมู่นั่งตาม
หาวไปหนึ่งที
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าตัวเองเพิ่งหลับไปได้แป๊บเดียวเอง
พอรู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าบรรยากาศดูแปลกไป…
YOU MAY ALSO LIKE
