หวานรักจับหัวใจท่านประธาน - ตอนที่ 967 ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด / ตอนที่ 968 กลับมาแล้วเหรอ
ตอนที่ 967 ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด
“คิดเรื่องเมื่อคืน”
เหนียนเสี่ยวมู่ขยับตัวเพื่อยื่นมือออกไปปิดไฟที่หัวเตียง
ภายในห้องผู้ป่วยตกเข้าสู่ความมืดมิด
หลังจากนั้นไม่นานแสงไฟยามค่ำคืนก็สว่างค่อยๆสว่างขึ้น
สภาพแวดล้อมที่มืดมิดปราศจากการรบกวนอื่นๆ ทำให้คนสมองปลอดโปร่ง
อุบัติเหตุหลายครั้งที่ผ่านมาทำให้เหนียนเสี่ยวมู่รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง
เหมือนกับว่ามีคนไม่ต้องการให้เธอปรากฏตัว
“คิดไปถึงไหนแล้ว?” อวี๋เยว่หานกอดเธอด้วยมือเดียว กดคางลงเหนือศีรษะเธอแล้วถามเบาๆ
แสงจันทร์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง
ความอบอุ่นและบรรยากาศอ่อนหวานพลันมลายหายไป
ทั้งสองนอนคลอเคลียกันเหมือนคู่รักที่แยกจากกันไม่ได้ ทว่าหัวข้อสนทนากลับไม่ได้โรแมนติกเลยแม้แต่นิดเดียว
นอกจากนี้ยังมีความน่ากลัวเล็กน้อย
“คุณยังจำที่คุณหมอเพิ่งพูดเมื่อกี้ได้ไหม ที่เขาบอกว่าฉันจะเห็นภาพที่ไม่คุ้นเคยอยู่ตลอดเวลาเพราะสมองของฉันได้รับการกระตุ้น ความทรงจำของฉันก็เลยเริ่มรื้อฟื้นขึ้นมา ฉันจำได้ว่าครั้งแรกที่ฉันรับรู้ได้ถึงความทรงจำในอดีตก็คือหลังจากที่ไปบ้านประจำตระกูลถานมาแล้ว”
พอเหนียนเสี่ยวมู่นึกถึงคฤหาสน์วังเวงก็อดจับข้อมืออวี๋เยว่หานไว้ไม่ได้
กลืนน้ำลายแล้วพูดต่อ
“เพื่อไม่ให้ตัวเองตายโดยไม่ทราบสาเหตุ ฉันกำลังคิดว่าพวกเราควรไปบ้านประจำตระกูลถานกันอีกดีไหม? ฉันอยากลองใช้รหัสที่เราเจอในกล้องสลับลายดูหน่อย บางทีอาจจะได้ผลลัพธ์ที่ไม่คาดคิด!”
“……”
ดวงตาดำขลับอวี๋เยว่หานเป็นประกาย มือใหญ่ลูบแขนบอบบางของเธอ
สุดท้ายก็หยุดลงและตอบเบาๆ “อืม”
“คุณตกลงแล้ว?” เหนียนเสี่ยวมู่เงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ
แสงในห้องผู้ป่วยมืดลงเล็กน้อย เธอจึงได้แต่มองสันกรามที่สมบูรณ์แบบของเขาผ่านแสงจันทร์
อวี๋เยว่หาน “คุณกลัวตัวเองตายโดยไม่ทราบสาเหตุไม่ใช่เหรอ?”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
อวี๋เยว่หาน “ผมก็กลัว กลัวตัวเองจะกลับไปโสดภายในชั่วข้ามคืน”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…”
อวี๋เยว่หาน “แต่คุณต้องรับปากกับผมก่อนว่าถ้ารู้สึกไม่สบาย อย่าฝืนตัวเองให้นึกถึงเรื่องราวในอดีตอีกเลย ผมกลัวว่าคู่หมั้นของผมจะกลายเป็นคนบ้า”
“เป็นคนบ้าแล้วคุณจะไม่รักฉันเหรอ?” จู่ๆ เหนียนเสี่ยวมู่ก็มองเขาด้วยความงุนงง
ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับราวกับลูกสะใภ้ตัวน้อยที่คอยเขาพูดหวานๆ
“โป๊ก” เธอโดนเขาเขกหน้าผากไปหนึ่งที
หลังจากเขกหน้าผากเธอ อวี๋เยว่หานก็ใช้มือแตะหน้าผากเธอเพื่อทดสอบอุณหภูมิว่าเธอมีไข้หรือเปล่า
“อย่าให้ตัวร้อนไปถึงสมองล่ะ คู่หมั้นที่ยังดีๆ ไม่ชอบ ผมจะชอบคนบ้าได้ไง?”
“……”
อวี๋เยว่หาน คุณจะไม่มีคู่หมั้นแล้วนะ!
เหมือนรู้สึกได้ว่าเธอไม่พอใจ เขาจึงเก็บข้อมือแล้วกอดเธอแน่น
“ถึงจะเป็นคนบ้าก็ชอบ เพราะคุณจะได้คลอดคนบ้าตัวน้อยออกมาด้วย”
“……”
คุณชายหาน นี่คุณอาศัยการพูดคำหวานเพื่อสร้างครอบครัวหรือไง?
ทำไมถึงพูดจาหวานเลี่ยนแบบนี้ได้นะ!
อ้าปากพูดจาหวานเลี่ยนช่างไม่เข้ากับภาพลักษณ์เย็นชาของเขาเอาซะเลย
คนพูดไม่รู้สึกอะไร แต่เหนียนเสี่ยวมู่ได้ยินแล้วถึงกับขนหัวลุก
เธอแนบชิดอยู่ในอ้อมกอด อดไม่ได้ที่จะกลายเป็นแอ่งน้ำยุบตัวเข้าไปในอ้อมกอดเขา
ในวินาทีถัดมาเสียงอู้อี้ของเขาดังขึ้นเหนือศีรษะ
“เพราะฉะนั้น คุณตกลงจะคลอดคนบ้าตัวน้อยให้ผมแล้วใช่ไหม?”
เหนียนเสี่ยวมู่ “???”
“ผมให้คุณอยู่ข้างบนก็ได้”
เหนียนเสี่ยวมู่ “…” คนทะลึ่ง!
–
คฤหาสน์ตระกูลมั่ว
ตอนกลางคืนข้างนอกหนาวจัด
ภายในคฤหาสน์เงียบสงบเล็กน้อย ทว่าแฝงไปด้วยความสดชื่นงดงาม
ดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิในลานบ้านกำลังบานสะพรั่ง
ศาลากลางน้ำ สะพานข้ามน้ำเล็กๆ รวมถึงเสียงน้ำไหล ราวกับจะสัมผัสได้ถึงเอกลักษณ์ของลานบ้านแห่งนี้ได้ทุกเมื่อ
ตอนที่ 968 กลับมาแล้วเหรอ
เสน่ห์ความโบราณที่สั่งสมมานานหลายร้อยปีสามารถพบได้ที่คฤหาสน์ตระกูลมั่วเท่านั้น
“ประธานมั่ว นี่คือข้อมูลของเหนียนเสี่ยวมู่ครับ” พ่อบ้านที่แต่งตัวพิถีพิถันนำเอกสารชุดหนึ่งวางไว้ตรงหน้ามั่วเฉียน
ยืนอยู่ข้างๆด้วยความเคารพ
มั่วเฉียนนั่งบนโซฟาไม้มะฮอกกานีที่แกะสลักอย่างวิจิตรงดงาม แม้จะเป็นบ้านตัวเองแต่เขาก็ยังนั่งด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย
ทุกอิริยาบถเต็มไปด้วยความน่านับถือ
เขาเอื้อมมือไปหยิบเอกสารที่อยู่ข้างหน้าเขา กวาดตามอง ขมวดคิ้วอย่างเฉียบขาด
“ก่อนอายุยี่สิบ ประวัติโล่ง?”
พ่อบ้านรีบรายงาน “ใช่ครับ ไม่มีใครรู้ว่าเหนียนเสี่ยวมู่ปรากฏตัวอยู่ที่เมือง H ได้ยังไง ราวกับว่าเธอปรากฏตัวอยู่ที่นั่นภายในชั่วข้ามคืน เรียนโรงเรียนการพยาบาลแห่งหนึ่ง จากนั้นก็เข้ามาเป็นพยาบาลรับจ้างที่คฤหาสน์ตระกูลอวี๋…ตอนนี้เธอทำงานเป็นผู้จัดการแผนกประชาสัมพันธ์ของบริษัทตระกูลอวี๋และยังเป็นคู่หมั้นของอวี๋เยว่หานที่ยังไม่ได้ประกาศตัวอย่างเป็นทางการด้วยนะครับ”
ประวัติส่วนตัวดังกล่าวเพียงพอที่จะทำให้ทุกคนที่ได้ยินประหลาดใจ
เกือบทุกคนในวงการธุรกิจต่างก็รู้จักชื่อเสียงของอวี๋เยว่หานเป็นอย่างดี
หนุ่มอัจฉริยะที่เป็นดาวรุ่งพุ่งแรงแห่งโลกธุรกิจ
ทะยานไปทั่วทุกสารทิศในโลกธุรกิจ ขยายกิจการของตระกูลอวี๋ให้ใหญ่โตขึ้นเกือบร้อยเท่าภายในเวลาไม่กี่ปี
มีข่าวลือว่าอวี๋เยว่หานเป็นคนเย็นชา ไร้หัวใจ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง
ทว่าสิ่งที่มั่วเฉียนเห็นกลับไม่ใช่อย่างนั้น
อวี๋เยว่หานประคบประหงมคู่หมั้นของเขาเป็นอย่างดี ตอนที่พวกเขาคุยกันในห้องพักรับรอง เขาจับมือเธอเกือบจะตลอดเวลา ระดับความตึงเครียดมีไม่น้อยไปกว่าการปกป้องสมบัติล้ำค่า…
แต่สิ่งที่ทำให้คนแปลกใจก็คือจากพยาบาลรับจ้างตัวเล็กๆ เหนียนเสี่ยวมู่กลายมาเป็นคู่หมั้นของอวี๋เยว่หานได้อย่างไร?
ดวงตาเฉียบคมเป็นประกาย
จ้องมองรูปถ่ายที่แนบมากับเอกสาร
เป็นรูปโปรไฟล์ของเหนียนเสี่ยวมู่ที่ใช้ยื่นสอบใบรับรองวิชาชีพการพยาบาล
ในรูปคือสาวน้อยที่มีดวงตาปราดเปรียว ถึงจะไม่ได้ยิ้ม แต่ดวงตาและคิ้วก็ยังโค้งมน
เธอสวยมาก
ให้ความรู้สึกคุ้นเคยโดยไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบายได้ เติมเต็มหัวใจของมั่วเฉียนอย่างอธิบายไม่ถูก
ปลายนิ้วที่หยาบกร้านลูบรูปถ่ายใบนั้นเบาๆ
สายตาเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน อ่อนโยนเหลือเกิน…
เหมือนกับมองใครบางคนผ่านรูปถ่ายที่อยู่ตรงหน้า
ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก ขัดจังหวะความคิดของเขา
ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที อารมณ์ความรู้สึกในแววตาของมั่วเฉียนก็มลายหายไป กลับมาเป็นภาพลักษณ์ที่เงียบขรึม
ค่อยๆเงยหน้าขึ้น คนที่เดินเข้ามาจากด้านนอกคือมั่วหย่งเหิง
“กลับมาแล้วเหรอ”
เสียงหนาทุ้มของมั่วเฉียนค่อยๆดังขึ้น
มั่วหย่งเหิงที่เพิ่งจะเดินเข้าประตูก็ชะงักเล็กน้อย จากนั้นก็ค่อยๆเดินมาตรงหน้าเขาและทักทายด้วยความเคารพ
“คุณลุง”
น้ำเสียงเย็นชาเหมือนกับที่เขาปฏิบัติกับคนอื่นตามปกติ
เยือกเย็นราวกับหุ่นยนต์ ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย
เหมือนมั่วเฉียนจะชินแล้วที่เขาเป็นแบบนี้จึงไม่ได้ใส่ใจ เพียงมองไปที่เขาและสั่งให้พ่อบ้านรินน้ำชาให้เขา
“ไม่ต้องหรอก ผมยังมีธุระ แค่มาเอายาแล้วก็ไป” มั่วหย่งเหิงสั่งพ่อบ้านด้วยเสียงเรียบๆ
เมื่อได้ยินดังนั้นมั่วเฉียนก็ไม่ได้ฝืนใจเขาโบกมือให้พ่อบ้านถอยไป
“ได้ยินมาว่าตอนที่แกพักอยู่โรงแรมก่อนหน้านี้บังเอิญเจอกับเหนียนเสี่ยวมู่? ทำไมแกไม่เคยพูดเรื่องนี้กับฉันมาก่อนเลย” มั่วเฉียนถามขึ้นมาทันที
มั่วหย่งเหิงที่มีสีหน้าไร้อารมณ์ก็ยังคงมีสีหน้าไร้อารมณ์เมื่อได้ยินมั่วเฉียนถาม
คิ้วที่ขมวดคลายออกอย่างรวดเร็ว
“ไม่รู้จัก”
สามคำง่ายๆที่ทำให้มั่วเฉียนพูดไม่ออก
ทำได้แต่ถอนหายใจ
“วันนี้แกก็เจอเธอที่ห้างไม่ใช่เหรอ? ได้ยินว่าแกออกหน้าช่วยเธอแล้วยังปรับเงินเหยาอวิ๋นอวิ๋นด้วยนี่ น้อยมากที่แกจะเข้าไปยุ่งกับปัญหากวนใจพวกนี้”
“……”
คราวนี้มั่วหย่งเหิงไม่ได้ตอบรับในทันที แต่เงยหน้ามองมั่วเฉียน
YOU MAY ALSO LIKE
