ห้วงเวลาบุปผาผลิบาน - บทที่368 จุดยืน

อวี้ถังร้อง ‘อ้อ’ ในใจ
หรือการตัดสินใจที่เผยถงกําลังจะพูดออกมาจะทําให้เผยเซวียนกับเผยเยี่ยนไม่พอใจ
อย่างนั้นรึ?
เช่นนั้นเหตุใดเผยถงยังต้องพูดเรื่องนี้อีก?
แค่เงียบเสียงเอาไว้ พอผ่านพรุ่งนี้ไป ทุกคนก็จะรู้การตัดสินใจของเขาแล้ว
บางที เขาคงอยากจะพูดมันออกมาจากปากตัวเองต่อหน้าท่านอาทั้งสองของเขา?
อวี้ถังขมวดคิ้ว
หากว่าเผยถงตัดสินใจทําลงไป เขาไม่กลัวว่าท่านอาทั้งสองจะสงสัยว่าตนพยายามท้า
ทายอํานาจของผู้อาวุโสรึ?
อวี้ถังอดจะกางหูรอฟังไม่ได้
เพียงแต่เผยถงยังไม่ทันได้เริ่มพูด กู้ซีที่ไม่สมควรจะสอดปากก็ชิงเอ่ยแทรกเผยถงด้วย
รอยยิ้มหวาน ตอบกลับคําของเผยเซวียนแทนว่า “อารองกล่าวได้ถูกต้องแล้ว แต่ผู้ปราดเปรื่อง
อย่างพ่อสามีใต้หล้านี้มีไม่กี่คน หากมีตรงใดที่บกพร่องไป ขอท่านอาทั้งสองอภัยให้ด้วยเจ้าค่ะ”
จากนั้น ก็เบนหน้าหันไปมองเผยถง “หากแม่สามีกับน้องสามีจะมาเมืองหลวง เช่นนั้นก็ให้ข้า
กลับหลินอันเถอะ ท่านแม่เฒ่าอายุมากแล้ว อารองต้องรับราชการอยู่เมืองหลวง อาสามก็มี
เรื่องสําคัญที่เมืองหลวงต้องสะสาง แม้พ่อสามีจะเสียไปแล้ว แต่ก็ยังมีท่านกับน้องสามีอีกสอง
คน สมควรจะกตัญ�ูต่อพ่อสามีถึงจะถูก ในบรรดาครอบครัวเรา พวกท่านต่างไม่มีใครว่าง
เช่นนั้นก็ให้ข้าไปดูแลท่านแม่เฒ่า แสดงความกตัญ�ูแทนพวกท่านเถอะเจ้าค่ะ”
ขณะที่พูด สายตาก็แน่วแน่และคมกริบดั่งมีดดาบ
คนที่อยู่ในห้องต่างตะลึงไปตามๆ กัน

2926

เวลาเช่นนี้ นางยังสามารถพูดทุกประโยคให้แฝงความนัยออกมาได้
อะไรที่เรียกว่า ‘ถ้าแม่สามีกับน้องสามีจะมาเมืองหลวง’?
สถานการณ์แบบไหนที่นายหญิงใหญ่กับเผยเฟยต้องมาเมืองหลวง?
นั่นก็หมายถึงสกุลหยางกับสกุลเผยต้องเกี่ยวดองกันอย่างไรเล่า!
นายหญิงใหญ่เป็นบุตรสาวสกุลหยาง เป็นสะใภ้ใหญ่ของสกุลเผย อย่างไรก็ต้อง
มาร่วมงาน
หากว่าบ้านหลักไม่มีบุตรสาวที่อายุเหมาะสม ก็ต้องเลือกหาจากบ้านอื่น ระหว่างที่ต้อง
เลือกสรร ดูตัว…ทั้งปรึกษาหารืออีกหลายครั้ง สุดท้ายจะไปตกอยู่ที่บุตรชายบุตรสาวบ้านใดก็
สุดรู้
นายหญิงใหญ่ย่อมจะออกหน้าแน่นอน
วาจาของกู้ซีหมายถึงว่าหากสกุลหยางกับสกุลเผยดองกัน นางก็จะออกจากเมืองหลวง
กลับไปรับใช้ท่านแม่เฒ่าอย่างนั้นรึ?
อวี้ถังหันไปมองกู้ซีอย่างประหลาดใจ
นาง…ต้องการแยกกันอยู่กับเผยถง…หากว่าเผยถงตัดสินใจเลือกสกุลหยาง
อวี้ถังหันไปมองเผยเยี่ยน
ดวงตาของเผยเยี่ยนยังมีร่องรอยกังขาไม่คลาย
อวี้ถังกระแอมเสียงเบา แล้วกะพริบตาปริบๆ
เผยเยี่ยนรู้จักท่าทางเช่นนี้ของอวี้ถัง เขาส่ายหน้าให้นางเบาๆ ไม่เพียงบอกให้นางเงียบ
เอาไว้ ตัวเองยังนั่งหลุบตาตํ่า แสร้งทําครุ่นคิดเหมือนกําลังใช้สมองอย่างหนัก
อวี้ถังก็สงบเสงี่ยมตามไปด้วย นางหันไปมองเผยถง ซึ่งตอนนี้หน้าแดงกํ่าไปหมดแล้ว

2927

ดูท่า ทุกคนคงฟังความหมายที่กู้ซีต้องการจะสื่อออก
เผยถงรู้สึกขายหน้าอย่างมาก
หรือว่าก่อนพวกเขามาที่นี่ไม่ได้คุยกันให้ชัดเจนรึ?
นี่ไม่คล้ายนิสัยของกู้ซีเลย
ชาติก่อนตอนที่นางอยู่สกุลหลี่ มักจะกล่อมหลี่ตวนไว้ก่อนจากนั้นค่อยไปเป่ าหูหลินซื่อ
อย่างโน้นอย่างนี้ หลินซื่อยังเคยเสียเปรียบตั้งหลายครั้ง อวี้ถังเองก็เรียนรู้วิธีการเหล่านี้จากกู้ซี
มาไม่น้อยเหมือนกัน
ไม่มีทางที่การมาเกิดใหม่ของนางจะทําให้ความสามารถพวกนั้นหายไปนี่
สมองของอวี้ถังสว่างวาบ พลันเข้าใจทุกอย่างทันที ไม่ใช่ว่ากู้ซีไม่ได้หารือกับเผยถง แต่
เป็นเพราะเผยถงไม่คิดจะหารือกับกู้ซีต่างหาก ดังนั้นกู้ซีจึงไม่รู้การตัดสินใจของเผยถง นางจึง
ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วพูดแผนของตนออกมาก่อนที่เผยถงจะตัดสินใจเท่านั้นเอง
นางทําเช่นนี้ ไม่กลัวจะล่วงเกินเผยถงรึ?
หรือบางที กู้ซีอาจไม่กังวลเรื่องของเผยถงแล้วก็ได้
อวี้ถังคิดถึงท่าทีระแวดระวังของกู้ซีตอนที่คุยกับเผยเยี่ยนเมื่อวาน ภาพนั้นซ้อนทับกับ
ชาติก่อนตอนที่กู้ซีตัดสินใจเล่นงานนางและจัดการกับหลี่ตวนอย่างไรอย่างนั้น
อวี้ถังลอบถอนหายใจ
กู้ซีเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านอาทั้งสอง ท่านอาหญิง มิใช่ว่าข้าไม่อยากช่วยอาถง แต่
เพราะ เพราะข้ากําลังตั้งครรภ์ ข้าคิดว่า กลับไปบํารุงครรภ์ที่เมืองหลินอันจะดีว่า”
นางทิ้งอสนีบาตสะท้านแผ่นดินเอาไว้ มันระเบิดตูมจนคนในห้องแตกกระเจิงไปทั่วทิศ
นายหญิงรองได้สติเป็นคนแรก ดึงมือกู้ซีมาจับไว้อย่างตื่นเต้นดีใจ “นี่ นี่เป็นเรื่องจริงรึ?
ประเสริฐเหลือเกิน! สกุลเราไม่มีเด็กๆ มาเพิ่มหลายปีแล้ว เจ้ารู้ตั้งแต่เมื่อไร? ท่านหมอว่า

2928

อย่างไรบ้าง? มีอะไรที่อยากกินพิเศษหรือไม่? ข้างกายเจ้ามีหญิงรับใช้ที่มีประสบการณ์หรือ
เปล่า? แล้วเขียนจดหมายบอกสกุลฝั่งมารดาหรือยัง? หากเจ้าคิดว่ายุ่งยาก ข้าจะส่งหญิงรับใช้
ที่เคยดูแลข้าสองคนไปให้เจ้าใช้งานก่อน?”
นางถามเรื่องโน้นต่อด้วยเรื่องนี้ ล้วนเป็นความยินดีที่จะได้ต้อนรับสมาชิกคนใหม่
กู้ซีมองไปทางเผยถงทีหนึ่ง เอ่ยเสียงเบาว่า “เดิมไม่ควรจะพูดออกมาในเวลานี้ ยังไม่
ถึงสามเดือนเลยเจ้าค่ะ แต่เพราะข้าดีใจเหลือเกิน จึงอดไม่ไหว…”
สีหน้าของเผยถงเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีขาว ไม่เพียงไร้ซึ่งความยินดีในฐานะบิดา คน
ยังดูแตกตื่นและผิดหวังอีกด้วย
หรือเขาไม่รู้มาก่อนว่ากู้ซีตั้งท้องแล้ว?
อวี้ถังหันไปทางเผยเยี่ยนอีกรอบ
หัวคิ้วของเผยเยี่ยนผูกเป็นปม สีหน้าเย็นเยือก
แม้เผยเซวียนจะประหลาดใจ แต่เขาก็เหมือนนายหญิงรอง คิดว่านี่เป็นเรื่องน่ายินดี
เพียงแต่การตั้งครรภ์เป็นงานของเหล่าสะใภ้ เขาที่เป็นท่านอานั้น ไม่อาจซักไซ้มากได้ แต่ก็ยัง
กําชับนายหญิงรองอย่างดีใจว่า “น้องสะใภ้อายุยังน้อย เรื่องพวกนี้คงไม่ค่อยเข้าใจ เรื่องดูแล
หลานสะใภ้ เจ้าก็ช่วยหน่อยแล้วกัน ข้าจะไปเขียนจดหมายบอกท่านแม่ ดูว่าท่านแม่เฒ่าทาง
นั้นจะจัดการอย่างไร ช่วงนี้ต้องลําบากเจ้าไปก่อนแล้ว!”
นายหญิงรองพยักหน้ารัว “นายท่านสบายใจได้” จากนั้นก็ทอดถอนใจอย่างปลื้มปริ่ม
“ตอนนี้สกุลเราเรียกได้ว่ามีเรื่องมงคลคู่มาเยือนพร้อมกันแล้ว!”
อวี้ถังมึนงง ถามไปว่า “ยังมีเรื่องมงคลอะไรอีกหรือเจ้าคะ?”
นายหญิงรองตอบอย่างโลดเต้นว่า “สกุลฉินเชิญแม่สื่อให้มาสู่ขออย่างเป็นทางการ
พรุ่งนี้แล้ว” หางตาของนางแทบจะซ่อนความเปรมปรีดิ์

ไว้ไม่มิด “ข้าตั้งใจจะบอกเจ้าแต่เช้า
สุดท้ายเจ้ากับนายท่านสามออกไปข้างนอก คนสกุลฉินมาที่เรือนเมื่อเช้า ข้าคุยเรื่องนี้กับอาตัน

2929

แล้ว อาตันเองก็ตอบตกลง งานแต่งนี้ช่างเป็นคู่สวรรค์บันดาล ใครจะคิดว่าสองสกุลเราตอนอยู่
หังโจวไม่เคยไปมาหาสู่ พอมาถึงเมืองหลวง กลับเกี่ยวดองกันเสียได้ จะว่าไปแล้วคงเพราะมี
วาสนาต่อกัน!”
อวี้ถังรีบเอ่ยไม่หยุดว่า “ยินดีด้วยเจ้าค่ะ”
นายท่านรองกลับตําหนินายหญิงรองว่า “เจ้าเก็บอาการเสียบ้าง! ก็แค่ลูกๆ แต่งงาน ดู
เจ้าทําท่าทางเข้าสิ!”
นายหญิงรองโต้กลับนายท่านรองต่อหน้าคนอื่นๆ เป็นครั้งแรก “ข้าไม่ได้พูดต่อหน้าคน
นอกเสียหน่อย! ข้าก็แค่ดีใจมากเท่านั้น งานแต่งอาตันเป็นเรื่องใหญ่สําหรับข้า ต้องรู้ไว้ว่า
เด็กผู้หญิงไม่เหมือนกับเด็กผู้ชาย แต่งแล้วก็เหมือนเป็นคนของสกุลอื่น หากว่าบุตรเขยไม่ดี
บุตรสาวข้าก็ต้องทุกข์ตรมไปด้วย ต่อให้ข้าตายอีกร้อยครั้งก็ช่วยอะไรนางไม่ได้!” นางพูดไป
ขอบตาก็แดงเรื่อไปด้วย
อวี้ถังรีบเข้าไปปลอบใจนาง “เรื่องนี้ต้องดูบุพเพด้วยเจ้าค่ะ ท่านดูสิ อาตันได้เจอผู้ที่
เหมาะสมเสียที เห็นชัดว่านางมีวาสนาดีไม่น้อย…ท่านอย่าได้กังวลไปเลย”
“ดังนั้นข้าจึงพูดมากไปหน่อยอย่างไรเล่า!” นายหญิงรองตอบ “พวกท่านอย่าได้หัวเราะ
เยาะข้าเลย!”
“ไม่หรอกเจ้าค่ะ!” กู้ซีกําลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น เพิ่งจะดึงสติกลับมาได้ ก่อนจะรีบแสดง
ความยินดีกับนายหญิงรอง
เวลานั้นทุกคนพลันหันมาปลาบปลื้มเรื่องของอาตันแทน แล้วลืมเรื่องของเผยถงทิ้งไว้
เบื้องหลัง บรรยากาศเปลี่ยนมาอบอุ่นกลมเกลียวยิ่ง
อวี้ถังพลันรู้สึกกลุ้มใจเล็กน้อย
นางแต่งงานก่อนกู้ซีเสียอีก แต่กู้ซีใกล้จะได้เป็นแม่คนแล้ว นางกลับไร้วี่แววโดยสิ้นเชิง

2930

ทว่า ถ้าลูกของกู้ซีอายุมากกว่าลูกนาง ลูกของกู้ซีก็ต้องเรียกลูกนางว่า ‘อาหญิง’ ไม่ก็
‘อาชาย’ อย่างนอบน้อมอยู่ดี แค่คิดถึงภาพนั้น นางก็รู้สึกชอบใจแล้ว
นางได้แต่ปลอบใจตัวเอง คนก็อารมณ์ดีขึ้นเป็นลําดับ เห็นว่านายหญิงรองยังตื่นเต้น
กับงานแต่งของคุณหนูห้าไม่หยุด จึงตั้งใจจะเอ่ยเสริมสักสองสามคํา แต่คิดไม่ถึงว่าพอเงยหน้า
ไม่รู้ว่าเผยเยี่ยนเดินถือกานํ้าชามาเติมชาให้นางตั้งแต่เมื่อไร
ปกติแค่ผลไม้ ยังต้องปอกให้เสร็จสรรพเขาถึงจะยอมกิน
อวี้ถังมองอย่างไม่เข้าใจ
เผยเยี่ยนเดินกลับไปนั่งที่เดิมของเขา กานํ้าชาก็ถูกวางไว้ลวกๆ ที่โต๊ะเล็กด้านข้าง
เช่นกัน
เขาตั้งใจจะรินนํ้าชาให้คนอื่นอีกรึ?
อวี้ถังครุ่นคิด จากนั้นก็ได้ยินเสียงเย็นชาของเผยเยี่ยนดังตัดบทเสียงยินดีของนายหญิง
รองว่า “ช่วงนี้ในเรือนมีเรื่องคึกคักไม่น้อย อาถง เจ้าล่ะคิดอย่างไร? เจ้าตอบมาตรงๆ เถอะ!
เรื่องต่อจากนี้จะจัดการเช่นไร ก็ค่อยว่ากันทีหลัง”
หมายความว่า เขาให้เผยถงรีบแสดงท่าทีก่อน ส่วนกู้ซีต้องกลับหลินอันหรือไม่ ต้องดู
ว่าเผยถงวางแผนไว้เช่นไร!
บทสนทนาย้อนกลับมาเรื่องของเผยถงอีกครั้ง คนอื่นๆ ในห้องต่างเงียบเสียงลง
เผยถงมองหน้ากู้ซีด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นก็เอ่ยเสียงทุ้มว่า “ข้าฟังคําสั่งของท่าน
อาทั้งสอง ข้าเป็นผู้น้อย เรื่องของสกุลหยางเดิมก็ไม่สมควรให้ข้าเข้าไปยุ่ง ท่านป้ามีเรื่องมา
ขอร้อง ข้าเองก็ช่วยนางพูดไปแล้ว ส่วนจะสําเร็จหรือไม่ สมควรเป็นผู้อาวุโสในสกุลตัดสิน”
นี่จะบอกว่า เขาจะไม่ช่วยสกุลหยางอย่างนั้นรึ?
กู้ซีถอนหายใจโล่งอก พอมองเผยถงแล้วก็หลุดยิ้มดีใจออกมา

2931

เผยถงไม่ได้มองนาง แต่กลับจ้องไปที่ท่านอาทั้งสองของตน
เผยเยี่ยนยังวางท่าเยือกเย็นดังเก่า เผยเซวียนกลับปลอบเขาเสียงนุ่มว่า “เจ้าคิดได้
เช่นนี้ก็ดีแล้ว อาถง เจ้าสบายใจได้ อย่างไรสกุลหยางก็เป็นญาติฝั่ งสกุลมารดาเจ้า พวกเรา
ย่อมจะไว้หน้าพวกเขา ไม่ทําให้เจ้าต้องลําบากใจแน่”
เผยถงเชื่อใจอารองของเขาคนนี้มาก เขาลุกขึ้นยืน แล้วคารวะเผยเซวียนกับเผยเยี่ยนอ
ย่างเต็มพิธีการ
บรรยากาศเคร่งเครียดเป็นที่สุด
นายหญิงรองเห็นดังนั้นก็รีบหัวเราะ “อาถงรีบลุกขึ้นเถอะ คนบ้านเดียวกันจะเกรงใจไป
ทําไม สามัคคีรักใคร่ ปรองดองเป็นหนึ่ง แบบนี้พวกเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งสิ้น”
เผยถงยิ้มออกมาแล้วตอบว่า “ขอรับ”
ทุกคนถึงค่อยผ่อนคลายลงได้
นายหญิงรองจึงเสนอขึ้นว่า “คืนนี้อากาศไม่เลว พวกเราไปนั่งเล่นที่ศาลาเหมันต์นอก
ลานกันเถอะ!” จากนั้นก็เอ่ยเรื่องงานแต่งของอาตันขึ้นมาอีกรอบ “ตอนที่นางออกเรือน ยังต้อง
ให้ญาติผู้พี่อย่างเจ้าแบกนางขี่หลังออกประตูด้วย!”
บรรยาจึงกลมเกลียวอย่างหาได้ยากยิ่ง
เผยถงรีบตอบตกลงพร้อมรอยยิ้ม “อาหญิงรองวางใจได้ หากเจ้าบ่าวไร้ความจริงใจ ข้า
ไม่มีทางปล่อยเขาเข้าประตูมาแน่”
ทุกคนต่างก็หัวเราะครื้นเครงกันใหญ่
อวี้ถังชอบบรรยากาศมงคลเช่นนี้ จึงหัวเราะตามเขาไปด้วย มีเพียงเผยเยี่ยนที่ไม่ยอม
พูดจาตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้ามึนตึงไม่แยแส

2932

ระหว่างที่เดินกลับนางจึงกล่อมเขาว่า “ข้ารู้ว่าคําของเผยถงทําให้ท่านไม่พอใจ แต่
พี่ชายกับพี่สะใภ้ท่านต่างดีอกดีใจยิ่ง ท่านก็อย่าได้หมดสนุกไปเลย” จากนั้นก็ถอนหายใจแล้ว
เอ่ยว่า “พี่ชายกับพี่สะใภ้ท่านเป็นคนใจดี เห็นท่านทําหน้าแบบนี้ยังไม่ขัดข้องใจ มีพี่ชายพี่สะใภ้
เช่นนี้ นับว่าพวกเราทําบุญสะสมมาแต่ชาติก่อนแล้ว”
ใครจะคิดว่าเผยเยี่ยนกลับแค่นเสียง “เหอะ” ใส่ แล้วถามกลับว่า “เจ้าก็อย่าเสียใจไป
เลย ข้าว่ากู้ซื่ออาจไม่ได้ท้องจริงๆ ก็ได้ ไม่แน่นางอาจแค่ต้องการบีบบังคับเผยถง มีเรื่องบังเอิญ
ขนาดนี้ที่ไหนกัน เมื่อครู่ข้ายังบีบให้เผยถงตัดสินใจเลือกอยู่เลย แล้วจู่ๆ นางก็ตั้งท้องขึ้นมาเสีย
ได้ คงมีแต่เจ้าที่เชื่อลง!”
อวี้ถังคิดถึงนํ้าชาที่เผยเยี่ยนเดินมาเติมให้ทันที
เขากําลังปลอบใจนางอยู่รึ?
นางชะงักฝีเท้า มองดวงหน้าด้านข้างที่งดงามไร้ตําหนิของเขา ภาพเบื้องหน้าพลัน
เลือนราง