องค์ชายสาม หยุดไล่ตามข้าเสียที! - บทที่ 834 กระจกวิเศษสำหรับเจ้า
หงส์เพลิงไม่เคยมีความคิดว่าการที่ผู้หญิงเป็นฝ่ายควบคุมความสัมพันธ์นั้นเป็นสิ่งผิด
ในเมื่อพวกเขาตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ดังนั้นนางจึงคิดว่านางควรจริงจังกับความสัมพันธ์นี้
ทุกวันนางจะลืมตาตื่นขึ้นในอ้อมกอดของชายหนุ่ม นางจะเห็นอาหารมังสวิรัติถูกจัดเตรียมไว้เป็นอย่างดี อาหารมื้อเช้าล้วนแต่เต็มไปด้วยของโปรดของนาง
ชายหนุ่มเพลิดเพลินไปกับการใช้นิ้วเรียวยาวของตัวเองลูบไล้ไปตามเส้นผมของนาง และมักจะมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเสมอ
บางครั้งเขาจะก้มหน้าลงจูบนาง หงส์เพลิงไม่เคยบ่ายเบี่ยงแต่นางก็ยังจูบไม่เก่งนัก ลมหายใจของนางจะไม่สม่ำเสมอ และมักจะจบลงด้วยสภาพดูไม่ได้ แม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองจะดูใกล้ชิดสนิทสนมกันมากก็ตาม
มีอยู่วันหนึ่งที่หงส์เพลิงง่วนอยู่กับการถักผมเปียให้ชายหนุ่ม นางใช้แถบผ้าสีเงินพันรอบผมของเขาขณะถักมัน ทันทีที่ถักเสร็จ นางก็หยิบคู่มือขึ้นมาแล้วขีดฆ่าประโยคที่อยู่ในนั้น
เพียงแค่มองนาง ชายหนุ่มก็มักจะหลุดยิ้มออกมา ”เจ้าคิดจะเล่นตามเกมนี้อีกนานเพียงใดหรือ”
”เกมหรือ นี่ไม่ใช่สิ่งที่คู่รักทุกคู่จะทำกันหรอกหรือ” หงส์เพลิงหยิบแถบผ้าสีเงินขึ้นมาอีกเส้นหนึ่ง
ชายหนุ่มกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อยและไม่ได้พูดอะไรอีก เขาดึงให้นางลุกขึ้นเพื่อไม่ให้เส้นผมของเขาต้องประสบกับความทรมานนี้อีก ”ไปกันได้แล้ว ข้าจะพาเจ้าไปยังที่ที่หนึ่ง”
”ไปที่ไหนหรือ” หงส์เพลิงเงยหน้าขึ้นถาม
ชายหนุ่มประทับริมฝีปากของเขาเข้ากับเปลือกตาของนาง แล้วจึงยิ้มออกมา ”แดนปีศาจ”
เก้าพันฉื่อจากแผ่นดินขึ้นไปถึงฟากฟ้า
ไม่มีทิวทัศน์ใดบนโลกจะงดงามเทียบเทียมความงามของแดนปีศาจได้
มันแตกต่างไปจากความสับสนวุ่นวายอันโสโครกในนรก เพราะแดนปีศาจเต็มไปด้วยดอกไม้อันน่าหลงใหล
กลีบดอกไม้ลอยละล่องอยู่ในอากาศยามเมื่อสายลมพัดโชย แม้กระทั่งอากาศก็ยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของดอกไม้เหล่านั้น
ทันทีที่ตี้จวินและหงส์เพลิงมาถึง ปีศาจทั้งหมดที่ซ่อนตัวอยู่ที่นั่นก็ถอยห่างออกจากพวกเขาเป็นระยะกว่าสองลี้
ไม่มีปีศาจตนใดกล้าปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อหน้าหงส์เพลิง
แม้นางจะไม่ได้ถือดาบวงพระจันทร์ไว้ในมือ แต่บรรดาปีศาจที่เห็นนางอยู่ในแดนปีศาจต่างก็รีบซ่อนตัวทันทีที่พวกมันได้กลิ่นกายอันศักดิ์สิทธิ์ของนาง
อีกด้านหนึ่งนั้น ตี้จวินกลับยังคงดูสง่างามเหมือนดังเช่นปกติแม้จะอยู่ในแดนปีศาจ ทุกครั้งที่เขารู้สึกอึดอัดจากภพสวรรค์ เขาจะมาที่แดนปีศาจเพื่อร่ำสุราอยู่เสมอ การมาเยือนของเขาทำให้แม่มดคลุ้มคลั่งไปเสียทุกครั้ง
ไม่ว่าเขาจะอันตรายเพียงใด แต่ชายหนุ่มหน้าตาอย่างเขาก็สามารถดึงดูดความสนใจจากคนอื่นได้โดยไม่รู้ตัว บรรยากาศราวกับผู้ทรงศีลทำให้เขามีเสน่ห์ดึงดูด แตกต่างจากสิ่งมีชีวิตทั้งปวงในยมโลก และสามารถเอาชนะใจของคนอื่นได้อย่างง่ายดาย
บรรดาแม่มดล้วนแต่มีรูปลักษณ์เย้ายวน พวกนางแต่งตัวต่างไปจากชาวสวรรค์ หน้าตาของพวกนางสวยสดงดงาม อีกทั้งยังมีรูปร่างยั่วยวน
แม้กระทั่งสายตาของพวกนางก็ยังเปี่ยมไปด้วยความน่าเสน่หา พวกนางไม่คิดที่จะปิดบังความต้องการของตัวเอง และไม่เสแสร้งเหมือนคนจากภพสวรรค์ ดังนั้นแววตาของพวกนางจึงดูเจ้าชู้ไม่แพ้ใคร
หากว่ากันตามทฤษฎีแล้ว ถ้าพวกนางพยายาม พวกนางก็คงได้หัวใจของเขามาอย่างง่ายดาย
อันที่จริง ก่อนหน้านี้ก็เคยมีแม่มดคนหนึ่งสารภาพรักกับตี้จวินมาแล้ว
แม่มดนางนั้นกำลังจะได้รับสถานะเป็นพระอรหันต์สูงสุด นางปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางเปลวไฟอย่างไร้ซึ่งการเสแสร้ง แล้วตรงไปหยุดอยู่เบื้องหน้าของตี้จวิน และบอกกับเขาว่านางสนใจเขา
ตี้จวินเพียงหัวเราะ และเอ่ยขึ้นอย่างซุกซนว่า ”ช่างคล้ายกันจริงๆ!”
ไม่มีใครเข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร
ในวินาทีต่อมา ตี้จวินก็เดินออกไปเหมือนเขาบังเอิญเจอคนรู้จักเข้า
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตี้จวินก็ไม่เคยกลับมาอีกเลย
วันนี้ไม่ใช่แค่เขากลับมา แต่เขายังพาผู้หญิงคนหนึ่งมากับเขาด้วย จากบรรดาผู้หญิงทั้งหมดบนโลกนี้ เขากลับเลือกหงส์เพลิง คนที่เข่นฆ่าปีศาจมานับพันจนได้กลายเป็นพระอรหันต์!
หงส์เพลิงไม่ชอบแดนปีศาจอย่างมาก
เพราะนางต้องมาที่นี่เพื่อจับกุมหรือไม่ก็สังหารปีศาจอยู่บ่อยๆ
ยิ่งกว่านั้น สภาพร่างกายปัจจุบันของนาง… ก็ยังไม่เหมาะกับการเข้ามาในแดนปีศาจอีกด้วย
พลังธรรมะของนางยังฟื้นกลับมาไม่เต็มที่ ดังนั้นนางจึงสามารถถ่ายทอดพลังของตัวเองไปที่ดาบวงพระจันทร์ได้เพียงแค่สิบส่วนจากพลังเดิมทั้งหมดที่นางมี
”เจ้าคิดอะไรอยู่หรือ” ชายหนุ่มหันมามองนาง เขาลดสายตาลงแล้วส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับขยับเข้าไปงับหูของนาง ”ข้าบอกแล้วมิใช่หรือว่าข้าเกลียดเวลาที่เจ้าเหม่อลอยตอนอยู่ต่อหน้าข้า”
หงส์เพลิงหลบการเคลื่อนไหวของเขา แล้วชี้นิ้วไปข้างหน้าพร้อมกระตุกริมฝีปากขึ้นเป็นเส้นโค้ง ”ตรงนั้นคือที่ที่เราเจอกันครั้งแรกในแดนปีศาจ”
”ไม่ใช่ มันไม่ใช่ครั้งแรก” ชายหนุ่มพานางเข้าไปในถ้ำอย่างมีเลศนัย
ด้านนอกถ้ำมีดอกปี่อั้นสีแดงทอดตัวยาวออกไปอย่างไร้ที่สิ้นสุด ดูน่าตื่นตาตื่นใจในทุกครั้งที่มันส่ายไหวไปมาท่ามกลางสายลมอ่อนๆ นั้น
ที่ด้านหนึ่งของถ้ำมีกระจกตั้งอยู่ กรอบไม้ของกระจกบานนั้นมีสีดำสนิท และยังได้รับการแกะสลักด้วยลวดลายอันสลับซับซ้อนและมีอายุเก่าแก่
ใบหน้าของหงส์เพลิงสะท้อนอยู่ในกระจก แต่สิ่งที่ทำให้นางประหลาดใจก็คือมันสะท้อนตัวนางตอนมาล่าปีศาจที่แดนปีศาจแห่งนี้เป็นครั้งแรก
ตอนนั้นเขาก็อยู่ที่นี่ด้วย แต่เขากลับเพียงแค่นั่งจิบสุราอยู่ด้านข้างๆ เขาถือจอกเหล้าเอาไว้ในมือ บนใบหน้ามีรอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏอยู่ เวลานั้นร่างของเขาถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรดาแม่มดสาว
นางไม่สังเกตเห็นเขามาก่อน คงเป็นเพราะคนคนนี้มักจะซ่อนกลิ่นอายของตัวเองเอาไว้ในทุกครั้งที่เขาอยู่ในแดนปีศาจก็เป็นได้
แต่สายตาที่เขามองนางเมื่อตอนนั้น…
หัวใจของหงส์เพลิงเต้นผิดจังหวะ ขณะที่นางกำลังจะอ้าปากขึ้นนั่นเอง..
ชายหนุ่มก็สวมกอดนางจากทางด้านหลัง แล้วเอ่ยขึ้นด้วยลมหายใจอันร้อนผ่าวว่า ”ตอนที่ข้าได้เห็นเจ้าเป็นครั้งแรกในอดีตนั้น ในใจของข้าก็คิดได้อยู่เพียงเรื่องเดียวเท่านั้น…” เขาเชยคางของหงส์เพลิงขึ้น แล้วทาบทับริมฝีปากเข้ากับนาง ”ถ้าข้าได้เจอคนคนนี้อีก ข้าจะต้องจัดการนางให้หนำใจ!”
หงส์เพลิงขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ท่าทางของนางในเวลานี้ดูไร้ทางขัดขืนยิ่งกว่าที่เคย
สายตาของชายหนุ่มเคลื่อนต่ำลงมา น้ำเสียงของเขาแหบพร่าพร้อมกับนิ้วที่หายเข้าไปใต้เสื้อคลุมของนาง…
ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาตกลงอยู่ด้วยกัน ความความสัมพันธ์ของพวกเขาก็สะอาดบริสุทธิ์มาตลอดจนกระทั่งถึงตอนนี้
พวกเขาไม่เคยทำเรื่องเช่นนั้นกันอีก…
หงส์เพลิงนิ่งไปครู่หนึ่ง ทันทีที่นางพยายามจะผลักเขาออก ริมฝีปากของนางก็พลันถูกประกบด้วยจูบอันลึกล้ำ ในเวลาเดียวกันนั้นกลิ่นหอมของใบป๋อเหอจากชายหนุ่มก็ทะลักเข้ามาในปากของนาง
แต่ครั้งนี้มันกลับไม่ใช่จูบธรรมดา
ลิ้นของชายหนุ่มค่อยๆ ดันฟันของนางขึ้น ก่อนจะรุกล้ำเข้าไปทีละน้อย
จากนั้นการเคลื่อนไหวกับลมหายใจของเขาก็เริ่มหนักหน่วงและรุนแรงขึ้น เขายึดศีรษะของนางไว้อย่างแน่นหนาขณะที่จูบนางอย่างดูดดื่มยิ่งขึ้น ชายหนุ่มที่สง่างามอยู่เสมอคนนั้น มาตอนนี้กลับดูหิวกระหายทีเดียว…
ระหว่างที่ชายหนุ่มจูบนางอยู่นั้น นิ้วของเขาก็ปัดป่ายไปทั่วชุดที่นางสวมด้วยแรงมหาศาล
การกระทำของเขาทำให้หงส์เพลิงหอบหายใจออกมา เสียงครางของนางเย็นยะเยือกและติดจะแหบพร่าเล็กน้อยราวกับมีพิษแช่แข็งกระดูกแพร่กระจายอยู่ทั่วอากาศ และทำให้บรรยากาศดูพร่ามัวและสับสนอย่างมาก…
ชายหนุ่มมองคนที่อยู่ในอ้อมแขน ดวงตาดำขลับราวน้ำหมึกของนางเบิกกว้าง ผมสีดำของนางตกไปอยู่ด้านหลังใบหู นางดูน่าเอ็นดูยิ่งกว่าเวลาปกติอย่างมาก…
ชายหนุ่มรู้สึกว่าเขาไม่สามารถข่มอารมณ์ของตัวเองได้อีกต่อไป!
ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกเช่นนั้นมาก่อน
เปลวไฟแห่งความชั่วร้ายที่อยู่ในร่างของเขาปะทุขึ้นราวกับมันพยายามที่จะกลืนกินเขา
เขาอยากจูบนางให้รุนแรงยิ่งกว่านี้ เขาอยากใกล้ชิดกับนางให้มากกว่านี้ เขาถึงกับอยากฉีกกระชากคนคนนี้ให้เป็นสองซีกเลยด้วยซ้ำ!
ชายหนุ่มรู้สึกได้ถึงความปั่นป่วนในเลือดของตัวเองได้อย่างชัดเจน อีกทั้งยังรู้สึกได้ถึงความร้อนจากทุกส่วนของร่างกายที่ไปรวมกันยังจุดกึ่งกลางลำตัวได้อีกด้วย!
แม้กระทั่งส่วนนั้นก็ยังบอกเขาว่า… ให้จัดการนาง!
เขาไม่สามารถยับยั้งความปรารถนาของตัวเองได้
ชายหนุ่มอ้าปาก แล้วกัดใบหูของหงส์เพลิง!
หงส์เพลิงตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อความรู้สึกวาบหวานนั้นกระจายไปทั่วร่างกายของนางอย่างรวดเร็ว แผ่นอกของชายหนุ่มแนบชิบกับนาง ระหว่างร่างกายของทั้งสองราวกับมีแอ่งความร้อนอันรุนแรงอยู่
คราวนี้ หงส์เพลิงมีสติรับรู้ดี
นางเฝ้ามองตัวเองถลำลึกลงไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่ยังมีสติดี...
YOU MAY ALSO LIKE
