อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 11 ไม่สนิทกับคุณเทาเท

หลินจือกำลังกินข้าวกับเด็กหนุ่มหน้าละอ่อนจริงๆ พ่อหนุ่มคนนี้ชื่อโจมอน

หากจะพูดถึงการรู้จักกันของเธอกับโจมอนจะว่าไปแล้วก็เหมือนพรหมลิขิต

ก่อนหน้านั้นนานิได้รับบทแสดงนำในละครสะท้อนสังคม เนื้อเรื่องเน้นเกี่ยวกับความรักของสาวใหญ่ในที่ทำงานกับหนุ่มน้อย ดังนั้นพระเอกก็จึงเป็นเด็กหนุ่ม

และเพราะนักแสดงชายที่หน้าตาเด็กนั้นมีมากจนเกินไป นานิที่เลือกจนตาลายก็เลยขอร้องให้หลินจือที่อยู่ต่างประเทศช่วยเลือกให้

หลินจือเป็นนักเขียนบท มีความสามารถมากพอกับการคัดเลือกนักแสดง

สุดท้ายหลินจือก็เลือกโจมอน และโจมอนก็ไม่ได้ทำให้ทุกคนต้องผิดหวังกับการถูกเลือกและรอคอย ละครเรื่องนั้นกำลังออกอากาศอยู่ และเรตติ้งก็พุ่งกระฉูด

ครั้งนี้ที่หลินจือกลับมา โจมอนบอกว่ายังไงก็ต้องพาเธอไปเลี้ยงข้าวให้ได้ เพื่อแสดงความขอบคุณสำหรับความเมตตาที่เธอมีให้

แต่หลินจือไม่รู้ว่าตอนที่เธอเดินขึ้นไปยังชั้นบนของร้านนั้นถูกโซเมนเห็นเข้า เธอกับโจมอนทานอาหารไปได้ครึ่งทางพนักงานก็มาเคาะประตูห้องแล้วเดินเข้ามา ในมือถือเนื้อสเต๊กที่จัดจานไว้อย่างสวยงาม

โจมอนมองไปที่พนักงานอย่างงงๆแล้วพูดว่า“อาหารที่เราสั่งมาครบแล้วนะครับ？”

พนักงานยิ้มแล้วอธิบายว่า“เนื้อสเต๊กนี้เป็นอาหารแนะนำของทางร้านเรา คุณเทาเท่สั่งมาให้คุณผู้หญิงคนนี้ค่ะ ”

“คุณเทาเท่？”เมื่อหลินจือได้ยินชื่อนี้ก็รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที

เธอเม้มปากแล้วเหลือบมองไปที่สเต๊กจานนั้น คงไม่ใช่เทาเท่สั่งมาให้เธอหรอกนะ ?

ระหว่างเธอกับเขาโลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้ ?

ตอนกลางวันเจอกันที่เบลดิ้งมาแล้วครั้งหนึ่ง ตกดึกมากินข้าวก็ยังมาเจออีก ?

อีกอย่าง พวกเขาหย่าขาดกันมาหนึ่งปีแล้ว และเธอคิดว่าหนึ่งปีมานี้เธอตีตัวออกห่างกับเทาเท่มากพอแล้ว แต่เทาเท่กลับสั่งสเต๊กมาให้เธอ นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

แต่ไม่ว่าเทาเท่กำลังคิดจะทำอะไร สเต๊กจานนี้เธอไม่รับมันไว้เด็ดขาด

ดังนั้นเธอจึงยกยิ้มขอโทษพนักงานจากนั้นก็พูดว่า“ ขอโทษด้วยนะคะ สเต๊กจานนี้ฉันคงไม่ขอรับไว้ อย่างแรกเลยคือฉันไม่สนิทกับคุณเทาเท่คนนั้น และอย่างที่สองฉันแพ้พวกเนื้อวัวกับเนื้อแกะค่ะ ”

เมื่อพนักงานได้ยินว่าเธอแพ้เนื้อวัวกับเนื้อแกะ ก็จึงต้องยกอาหารจานนั้นกลับไป

การแพ้อาหารไม่ใช่เรื่องเล็ก ร้านอาหารของพวกเขารับผิดชอบกับเรื่องแบบนี้ไม่ไหว

หลังจากที่พนักงานเดินไปแล้วหลินจือก็ค่อยๆหลุบตาลง กักเก็บอาการเยาะเย้ยและถากถางในดวงตา

เธอกับเทาเท่เป็นสามีภรรยากันมาสามปี แค่เรื่องที่เธอแพ้เนื้อวัวกับเนื้อแกะเทาเท่ยังไม่เคยรู้มันเลยด้วยซ้ำ ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่าตลอดสามปีนั้นเขาไม่เคยสนใจไยดีเธอเลย

ตั้งแต่เล็กเธอก็กินอาหารจำพวกเนื้อวัวและเนื้อแกะไม่ได้เลย พอกินแล้วร่างกายก็จะมีผื่นแดงไปทั่วตัว

ตอนที่อยู่กับเทาเท่ บนโต๊ะอาหารของพวกเขาก็มักจะมีอาหารประเภทเนื้อวัวและเนื้อแกะอยู่บ้าง แต่เธอไม่เคยกินมันเลยสักคำ แต่เพราะเทาเท่ชอบก็เลยทำมันขึ้นโต๊ะโดยเฉพาะ

สายตาที่มองสำรวจของโจมอนจับจ้องมองมาที่ใบหน้าอันสวยงามของเธอ และแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า“พี่ครับ คุณเทาเท่คนนั้นเขาเป็นใครเหรอ ？”

บุคคลภายนอกแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องของหลินจือกับเทาเท่ บวกกับการปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนในงานเลี้ยงประจำปีของฟอเรนากรุ๊ปเพียงครั้งเดียว ดังนั้นน้อยคนนักที่จะโยงเธอกับสะใภ้ตระกูลฟอเรนาที่สวยและสง่างามในคืนนั้นว่าเป็นคนเดียวกัน

และกับโจมอนหลินจือคนที่เขารู้จักก็เป็นเพียงแค่นักเขียนบทคนหนึ่งเท่านั้น

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน คงน่าจะเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”หลินจือพูดรวบรัดตัดความกับหัวข้อสนทนานี้

หลินจือไม่อยากจะเอ่ยถึงเทาเท่ และเธอก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่ากลับมาได้แค่วันเดียวจะเจอกับเทาเท่ถึงสองครั้งสองครา

ช่างโชคร้ายจริงๆ

นี่เป็นความรู้สึกเดียวในขณะนี้ของหลินจือ

ในห้องส่วนตัวของเทาเท่กับโซเมน พนักงานได้นำเอาสเต๊กจานนั้นที่ถูกปฏิเสธรวมถึงคำบอกกล่าวของหลินจือถ่ายทอดให้เทาเท่ได้ฟัง

หลังจากที่โซเมนได้ฟังแล้วก็หลุดขำพรืดออกมา “ไม่สนิท？”

ทันทีที่เขาพูดจบก็หัวเราะขำก๊ากไม่หยุด ทำเอาเทาเท่ต้องถลึงตามองเขาอย่างเย็นชา