อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 165 แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่เหรอ

เหล่าแฟนคลับของเจเทาวน์ร่วมแสดงความคิดเห็นใต้หัวข้อการค้นหาที่กำลังร้อนแรง :

‘ตอนไปรับที่สนามบินสีหน้าของเจเทาวน์ดูแย่มาก ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สบายนะ’

‘ช่วงนี้เขาต้องลำบากมากแน่ๆ และผู้หญิงคนนั้นอยู่เคียงข้างเขาได้ในยามลำบากที่สุด คงรักเขาจริงแน่นอน’

‘ใช่ๆ พวกเราก็อย่ารุนแรงกับเธอนักเลย เธอเป็นคนที่คอยอยู่เป็นเพื่อนเจเทาวน์ของพวกเราในยามลำบาก’

หลังจากเจเทาวน์และหลินจือไปเยี่ยมคุณแม่ของเจเทาวน์ครั้งก่อน ทั้งสองก็ไม่ได้ถ่ายรูปร่วมกันอีกเลย ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันอีก ส่วนเจเทาวน์ก็อยู่บ้านเก่ามาโดยตลอด

ดังนั้นหลายคนที่เรียกผู้หญิงคนนั้นว่าเป็นแฟนสาวของเจเทาวน์ แท้จริงแล้วอาจเป็นแค่ดอกถานฮวาชั่วค่ำคืนเพียงเท่านั้น

แต่ครั้งนี้ไม่เพียงถูกแอบถ่ายว่าไปที่บ้านของเจเทาวน์ ซ้ำยังถูกถ่ายรูปกับแมวของเขาด้วย สิ่งนี้ยิ่งเป็นการยืนยันตัวตนว่าเธอเป็นแฟนสาวของเขาจริงๆ

เจเทาวน์ให้เธอเอาแมวไปเลี้ยงขนาดนี้ ยังต้องยืนยันอะไรอีก

หลังจากคลิปวิดีโอถูกปล่อยออกมา ติดชาร์ตการค้นหายอดนิยมอีกครั้ง มองออกเลยว่าเรื่องด้านหลังม่านของเจเทาวน์คงค่อยๆ จางหายไป กระแสประเด็นร้อนแรงเดิมๆ ก็ไม่แพ้เหล่าไอดอลวัยรุ่นในตอนนี้

หลังจากคลิปวิดีโอถูกปล่อยออกมา บางบ้านแฟนคลับก็ยินดี บางบ้านแฟนคลับก็เป็นทุกข์

เหล่าแฟนคลับที่หวังว่าเจเทาวน์จะมีที่พักพิงดีๆ สักคนได้ในไม่ช้าก็มีความสุข ถึงขนาดร้องไห้ออกมาด้วยความปลื้มปีติ

แต่บางกลุ่มที่คลั่งไคล้เจเทาวน์มากเกินไปจนพาลเกลียดผู้หญิงที่เรียกว่าแฟนสาวของเขา ก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ อย่างเช่นลีวาย

หลังจากภาพการไปเยี่ยมคนไข้ครั้งล่าสุดของหลินจือถูกเปิดเผย ลีวายก็จำได้ทันทีว่าเป็นเธอ ลีวายโกรธมากจนกักตัวอยู่แต่ในบ้านนานสองนานไม่ยอมออกไปไหน ห้องนั่งเล่นถูกหล่อนขว้างปาข้าวของจนเละเทะไปหมด

หล่อนไม่ยินดี ไม่เลยสักนิด!

หลินจือคนนั้นไม่ใช่ว่าอายุน้อยกว่าหล่อนไม่กี่ปีเองเหรอ และคงสวยกว่าหล่อนไม่เท่าไหร่นักหรอก?

หลินจือกับเจเทาวน์รู้จักกันมากี่ปี หล่อนอยู่กับเจเทาวน์มานานแค่ไหน แล้วทำไมเจเทาวน์ถึงมองไม่เห็นการมีอยู่ของหล่อนเลย กลับไปชอบแต่ยัยหลินจือคนนั้น?

สำหรับลีวาย แม้ต้องให้เจเทาวน์ครองโสดตลอดไปหล่อนก็ไม่สน

อย่างไรหล่อนก็รับไม่ได้ ถึงเป็นผู้หญิงคนอื่นก็รับไม่ได้เช่นกัน

ลีวายแม้กระทั่งคิดว่า ถ้าเจเทาวน์อายุสี่สิบ และครองตัวเป็นโสดไปตลอดชีวิต หล่อนเองก็จะครองตัวเป็นโสดเป็นเพื่อนเขาไปตลอดชีวิตเช่นเดียวกัน

แต่ใครจะคิดว่า เจเทาวน์จะประกาศอย่างเป็นทางการว่าหลินจือคนนี้เป็นแฟนสาวของเขา

แม้ไม่นับว่าเป็นการประกาศอย่างเป็นทางการ แต่หลังจากภาพถ่ายที่เขากับหลินจือไปเยี่ยมคุณแม่ของเขาที่โรงพยาบาลถูกปล่อยออกมา เขาไม่ได้ออกมาให้การปฏิเสธ เช่นนั้นก็ถือเป็นการประกาศอย่างเป็นทางการแล้ว

ลีวายโกรธแค้นจนไม่รู้ว่าตัวเองร้องไห้ไปมากแค่ไหน ต่อมาหล่อนคิดหาทางออกโดยการเสนอต่อเจเทาวน์ว่า หล่อนต้องการออกจากเบลดิ้งเอนเตอร์เทนเมนต์ เพราะต้องการดึงดูดความสนใจของเขาด้วยวิธีนี้ ต้องการให้เจเทาวน์อยู่กับหล่อนตลอดไป

หลังจากเจเทาวน์ได้ยินว่าหล่อนกำลังจะออกเขาก็รู้สึกประหลาดใจ กระทั่งบอกว่าจะกลับมาในอีกไม่กี่วัน มาเกลี้ยกล่อมพูดคุยกันดีๆ

ไม่ต้องพูดเลยว่าลีวายมีความสุขมากแค่ไหน หล่อนคิดว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเจเทาวน์สนใจท่าทีของตัวเอง

แต่เป็นเพียงความฝันอันหอมหวานของหล่อนเท่านั้น แค่ชั่วพริบตาลีวายต้องตกใจกับข่าวที่หลินจือมาบ้านเจเทาวน์ในกลางดึก

เพื่อไปพูดคุยกับเจเทาวน์ในวันพรุ่งนี้ ความงามที่บรรจงทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ทั้งการทำเล็บ พยายามทำให้ตัวเองดูสวยสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น พยายามทำให้ตัวเองดูอ่อนกว่าวัย กลับไม่มีประโยชน์อะไรเลย…

“ทำไม! ทำไมกัน!” ลีวายกรีดร้องลั่นบ้านด้วยความเดือดดาล เมลโล่ผู้ช่วยของเธอที่กำลังตรวจสอบข้อมูลแทนเธอในห้องหนังสือ แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงนั้น

อันที่จริง ลีวายพูดคุยกับซูซีเรียบร้อยแล้ว ซูซีต้องการให้เธอเขียนบทละครเกี่ยวกับอิสตรีผู้ยิ่งใหญ่ที่คล้ายกับบทละครเรื่อง ชีวประวัติหรงเฟย ของหลินจือ ซูซีสั่งให้เธอเขียนบทละครให้ได้โดยเร็วที่สุด ให้ออกอากาศไปพร้อมกับเรื่องชีวประวัติหรงเฟีย เพื่อจะได้ไปสู้รบกันบนสังเวียน

ซูซีได้รับหน้าที่ร่างต้นฉบับเรื่องชีวประวัติหรงเฟียของหลินจือ หล่อนสั่งให้ลีวายคัดลอก แต่ลีวายก็ปฏิเสธไป

บทละครฮอตฮิตของลีวายโดยมีเจเทาวน์เป็นผู้แสดง เรื่องราวของอิสตรีผู้ยิ่งใหญ่ หล่อนเชื่อมั่นว่าตัวเองเขียนออกมาได้ราบรื่น และดีกว่าบทของหลินจือแน่

ลีวายสูดหายใจเข้าลึกๆ หล่อนต้องการพิสูจน์ว่าตัวเองนั้นดีกว่าหลินจือ จึงขอให้ตัวเองได้เขียนบทละครแนวย้อนยุคขึ้นมาใหม่ และซูซีก็ตอบตกลง แต่มีเงื่อนไขว่า หากเมื่อถึงเวลานั้นบทของลีวายเรตติ้งไม่ดีเท่าบทของหลินจือ ลีวายต้องเป็นคนจ่ายส่วนหนึ่ง

อันที่จริง สิ่งนี้แทบเป็นการพนันเสียมากกว่า เมลโล่แนะนำให้ลีวายสุขุมเข้าไว้ เพราะในมุมมองของเมลโล่ นอกจากละครฮอตฮิตเรื่องนั้นเรื่องแรก หลายปีมาแล้วที่ลีวายไม่มีคำชื่นชมใดอีกเลยในแวดวงการเขียนบท หากว่าเรตติ้งดีไม่สู้หลินจือขึ้นมาจริงๆ ลีวายก็คงไม่เหลืออะไรเลย?

แต่เรื่องที่เจเทาวน์และหลินจืออยู่ด้วยกันทำให้ดวงตาของลีวายแดงก่ำขึ้นมา คฤหาสน์ของตัวเองตอนนี้ก็เอาไปจำนองแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดของหล่อนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาก็มีเพียงคฤหาสน์หลังนี้เท่านั้น

อย่างไรก็ตาม หลังจากลีวายได้รับบทนี้มา ข้อมูลทั้งหมดถูกส่งไปให้เมลโล่ตรวจสอบ งานที่ตัวเองเตรียมไว้ในตอนแรกกลับไม่สนเลยสักนิด เมลโล่เองก็พร่ำบ่นอยู่ภายในใจ จึงแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องโวยวายอย่างหัวเสียของลีวาย แค่ทำงานของตัวเองไปเงียบๆ

นอกจากลีวายแล้ว และคนที่ถูกกระตุ้นอีกคนก็คือเทาเท่

เขาอ่านความคิดเห็นที่พูดกันว่าหลินจือเป็นรักแท้สำหรับเจเทาวน์ เขาโกรธจนแทบขวางโทรศัพท์ของโซเมนทิ้ง

โซเมนแย่งโทรศัพท์มือถือของตัวเองกลับไป “ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ”

ร่างเทาเท่ทั้งร่างทรุดลงกับพื้น ที่ตัวเองให้หลินจือไปจัดการความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจเทาวน์ เธอจึงไปที่บ้านของเขาในตอนกลางดึกแบบนั้นงั้นเหรอ

หรือเขาตัดสินผิดไป เธอตกหลุมรักเจเทาวน์แล้วจริงๆ ?

ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง เอนหลังพิงโซฟาอย่างอ่อนแรง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ต้องให้ฉันตายไปจริงๆ ใช่ไหม เธอจึงจะยกโทษให้ฉัน”

โซเมนแทบสำลักอากาศหายใจตายเพราะคำพูดของเขา สลัดรอยยิ้มทะเล้นบนใบหน้าทิ้งไป เอ่ยถามเขาด้วยความตกใจ “ใช่ท่านประธานเทาเท่รึเปล่าเนี่ย นายเริ่มจะเป็นจะตายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

เทาเท่เม้มปากแน่นไม่ได้พูดอะไรต่อ เขายังคงเอามือปิดหน้าปิดตาตัวเองเอนกายบนโซฟาอยู่อย่างนั้น

เพราะเขาปิดตาตัวเองไว้ จึงไม่เห็นการแสดงของโซเมนและไวท์ แต่พวกเขารับรู้ได้ถึงความทุกข์ของสหายคนนี้

โซเมนและไวท์มองหน้ากัน จากนั้นโซเมนตบโต๊ะเสียงดังสนั่น “แค่ผู้หญิงคนเดียวไม่ใช่เหรอ นายต้องการผู้หญิงแบบไหนที่เพื่อนคนนี้ของนายหามาให้ไม่ได้?”

“นายรอดูได้เลย ฉันจะเรียกมาให้นายเดี๋ยวนี้! จะเอาหรืออยากได้แบบไหน ได้ตามที่นายต้องการ” ว่าแล้วโซเมนก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและตั้งท่าจะกดโทรออก

เทาเท่ที่เอามือปิดหน้าอยู่ตอนนี้ พูดขึ้นมาอย่างไม่สบอารมณ์ “ใครจะอยากได้ผู้หญิงเละเทะพวกนั้น”

เขาไม่ใช่คนเจ้าชู้แบบนั้น ยิ่งไม่ใช่ว่าเป็นใครก็ได้ และอีกอย่างจะพาผู้หญิงพวกนั้นมาแก้ปัญหา หรือทำให้เกิดปัญหาเพิ่มกันแน่?

เมื่อก่อนเขาพูดอะไรโซเมนก็ฟังเขาทุกอย่าง แต่คราวนี้โซเมนไม่สนใจเขา กดโทรศัพท์ในมือโทรออกทันที

สิบนาทีต่อมา มีคนมาเคาะประตูห้องของพวกเขา จากนั้นผู้หญิงกลุ่มหนึ่งก็เดินแถวเรียงแถวกันเข้ามา กลิ่นเครื่องสำอางหอมคละคลุ้งไปทั่วห้อง

เทาเท่ “…”

ไวท์จามออกมาเมื่อได้กลิ่นเครื่องสำอางจากพวกสาวๆ จึงลุกขึ้นแล้วเดินเลี่ยงไปอยู่อีกมุมอย่างเงียบๆ

โซเมนกำชับผู้หญิงเหล่านั้นว่า “ท่านประธานเทาเท่กำลังอารมณ์ไม่ดี พวกหนูช่วยหาวิธีทำให้เขามีความสุขหน่อยสิ”

พูดจบเขาเหลือบมองไปที่ไวท์ ราวกับกำลังทำการแสดง “คุณชายไวท์เองก็อกหักมาเหมือนกัน ต้องการการปลอบใจเอามากๆ”

ไวท์แทบทรุดลงกับพื้น ใครเรียกมาก็ไปยั่วคนนั้นสิ ทำไมต้องเอาผู้หญิงกลุ่มนี้มายัดเยียดใส่เขาด้วย