อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 187 จัดปาร์ต
โซเมนพูดกับโจมอนอย่างติดตลก “หนุ่มน้อย ระวังคำพูดหน่อย ระวังเทาเท่ตัดอนาคตนาย”
โจมอนพูดอย่างจริงจัง “ความรักไม่มีฐานะหรือตำแหน่งมากั้น และไม่มีอายุมากั้น การที่อายุของผมน้อยกว่า และฐานะทางสังคมไม่เท่าเทาเท่ ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะหมดสิทธิ์จีบ”
หลังพูดจบโจมอนก็มองเทาเท่อย่างยั่วยุ “ถ้าประธานเทาเท่ตัดอนาคตผมแค่เพราะว่าผมกำลังจีบหลินจือ ก็ดูจะไร้ขี้แพ้เกินไป”
หลินจือปวดหัวมาก โจมอนมาที่นี่เพื่อต้องการจะปะทะกับเทาเท่ชัดๆ อาหารมื้อนี้ยังกินได้ไหม
นานิกับโซเมนได้แต่นั่งดูอย่างเพลินๆ
โชคดีที่เทาเท่ไม่ได้ต่อปากต่อคำกับโจมอนอีก เพียงแต่พูดกับโจมอนเสียงเบาว่า “ผมไม่มีทางตัดอนาคตคุณ”
เขาจะทำให้โจมอนได้เห็น ว่าอะไรคือไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง โจมอนอยากแย่งคนของเขา โดยไม่ดูตามาตาเรือ
เพื่อทำให้บรรยากาศผ่อนคลายลง โซเมนจึงเปลี่ยนเรื่อง “หลินจือ ผมได้ยินว่าหมอคนที่บำบัดจิตให้คุณชอบโจมอนมาก ทำไมไม่ชวนเธอมาด้วยล่ะ”
หลังโซเมนพูดจบ ก็พูดอีกอย่างตื่นเต้นว่า “ผมจะเรียกไวท์มา”
หลินจือยังไม่ทันได้ตอบอะไร เทาเท่ก็พูดอย่างไม่พอใจก่อน “จะจัดปาร์ตี้รึไง”
ทำลายอาหารค่ำใต้แสงเทียนของเขายังไม่พอ ยังจะเอาบ้านเขาเป็นสถานที่จัดปาร์ตี้อีก
โซเมนอุทาน “ถ้านายไม่พูดฉันก็คิดไม่ถึงเลย งั้นเรามาจัดปาร์ตี้กัน”
จากนั้นโซเมนก็พูดอย่างเสียใจว่า “จะว่าไปพวกเราก็ไม่ได้จัดปาร์ตี้แบบนี้มาหลายปีแล้ว คนบางคนนะ พอแต่งงานแล้วก็ออกจากวงการปาร์ตี้ไปเลย”
“แต่ที่จริงแล้วเขายังเป็นผู้ชายคนเดิม” โซเมนกล่าวกับหลินจืออย่างมีความหมาย ราวกับยกย่องเทาเท่ว่าเป็นคนดีที่ไม่มีใครเทียบได้
นานิตอบพลางพ่นลมอย่างเย็นชา “ประธานเทาเท่ยังเป็นคนดีที่รักครอบครัวอยู่หรอเนี่ย”
“น่าเสียดายที่ตอนนั้นไม่มีใครรู้สึกถึงความรักที่คุณมีต่อครอบครัวของคุณแม้แต่น้อย” นานิพูดทีละคำเหมือนนักปรัชญาว่า “ในการรักครอบครัวของคุณ คุณต้องรักคนที่สร้างครอบครัวด้วยก่อน”
หลินจือจับนานิไม่ให้เธอพูดต่อ มันไม่ใช่ความผิดของเขาที่ไม่รักเธอในตอนนั้น
ความรักเป็นสิ่งที่ไม่มีใครบังคับได้
นานิแบะปากแล้วจงใจเผชิญหน้ากับเทาเท่ เพื่อสนับสนุนข้อเสนอของโซเมน “ฉันยกมือสนับสนุนปาร์ตี้ ถ้าประธานเทาเท่ไม่ชอบ พวกเราไปจัดบ้านข้างๆก็ได้”
ไม่งั้นไปบ้านของเธอก็ได้ เธอก็มี
คนเยอะเกินไป เทาเท่จะได้ไม่สามารถเข้าใกล้หลินจือได้อีก รวมกลุ่มกันเทาเท่ เป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดเลย
โจมอนก็พูดตามนานิ “ฉันก็เห็นด้วยเหมือนกัน”
หลังจากที่โจมอนพูดจบ สายตาของทั้งสามก็จับจ้องไปที่เทาเท่และหลินจือ เพื่อรอคำตอบจากพวกเขา
หลินจือจึงได้แต่พูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเสียงส่วนน้อยควรเชื่อฟังเสียงส่วนใหญ่”
เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนเป็นตัวเอกในการฉลองขึ้นบ้านใหม่ในวันนี้ แต่พวกเขาต้องฟังคนอื่น
แต่หลินจือคิดว่าจัดงานกันหน่อยก็คงดี เธอเคยพูดว่าจะเชิญซานามากินข้าว วันนี้โจมอนก็มาพอดี จะได้ช่วยลดปัญหาได้ด้วย
เทาเท่ไม่พอใจกับการประนีประนอมของหลินจือ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็ยอมรับทางอ้อมต่อการตัดสินใจเปิดปาร์ตี้
หลินจือตกลงแล้ว เขาปฏิเสธจะมีความหมายหรอ
ดังนั้นโซเมนผู้รอบรู้จึงเริ่มโทรหาไวท์ และโทรไปที่ร้านอาหารของตัวเองเพื่อสั่งให้คนนำอาหาร ของหวาน และผลไม้มาให้มากขึ้น ยิ่งมีคนมารวมกันมากเท่าไร พวกเขาก็กินได้มากขึ้น
หลังจากที่หลินจือโทรหาซานาแล้ว โซเมนก็พูดว่า “คุณก็สนิทกับควีนไม่ใช่หรอ ทำไมคุณไม่เรียกเธอ”
หลังจากคำพูดของโซเมนจบลง เทาเท่ก็หันไปมองเขาด้วยสายตาเตือนๆ
เขาเคยบอกให้โซเมนหยุดยั่วยุควีนแล้ว แต่นี่ยังจะให้เรียกมาอีก
โซเมนกางมือออก “ฉันแค่เตือนหลินจือว่าอย่าลืมเพื่อน”
หลินจือไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงเดินไปข้างๆและโทรหาควีน ควีนบอกว่าจะมาที่ปาร์ตี้ในภายหลัง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา พนักงานของร้านอาหารโซเมนก็ส่งอาหารแสนอร่อยมาให้อีกครั้ง และทุกคนที่ควรจะมาถึงก็มาถึงแล้ว
เมื่อควีนเคาะประตู โซเมนเปิดประตูให้เธอ เนื่องจากเป็นงานนอก ควีนจึงแต่งตัวสบายๆ และสบายๆ ล้างเครื่องสำอางและเสื้อผ้าในที่ทำงานออก ที่จริงแล้วเธออายุเพียงยี่สิบหกปี
โจมอนมองหญิงสาวที่สดใสและดูสะอาดตรงหน้า ด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อย
ควีนทักทายเขาอย่างสุภาพและห่างเหิน “ประธานโจมอน สวัสดีค่ะ”
หลังจากพูดจบเธอก็เดินเข้าไปในบ้าน
เธอน่าจะอาบน้ำก่อนที่เธอจะมาถึง เมื่อเธอเดินผ่านโซเมน กลิ่นหอมก็พัดเข้าไปในจมูกของเขา ทำให้เขารู้สึกดี
โซเมนรู้สึกว่าเขาหมกมุ่นอยู่เล็กน้อย
ยิ่งเทาเท่ไม่ให้เขายั่วยุควีน ยิ่งเขาต้องการยั่วยุมากเท่านั้น
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกทนไม่ได้
ช่วงนี้เขาไม่สนใจผู้หญิงคนอื่น
มันตอบประโยคนั้นได้จริงๆนะ ยิ่งไม่ได้ ยิ่งรู้สึกดี
ไวท์และซานามาถึงพร้อมๆกัน หลังจากจอดรถแล้วพวกเขาก็บังเอิญพบกันที่หน้าบ้านหลังยี่สิบแปด
ไวท์คิดว่าเขามองผิด จึงจ้องไปที่ซานาด้วยความประหลาดใจ และถามว่า “ทำไมคุณถึงมาที่นี่ล่ะ”
ตอนโซเมนโทรหาเขา เขาบอกเพียงว่าให้มาฉลองการย้ายบ้านใหม่ของเทาเท่ พร้อมแสดงความยินดีกับเทาเท่ ที่ได้เป็นเพื่อนบ้านกับหลินจือ จากนี้ไปจะได้เจอหน้ากันทุกวัน
เขาคิดว่าจะมีแค่สามคนเท่านั้นรวมหลินจือ ช่วงนี้นทีบดีอยากหลบหน้าแม่ของเทาเท่ จึงให้เขามาเป็นทนายให้พินอิน ส่วนเขาก็เอาแต่พาภรรยาตัวน้อยไปต่างประเทศ
โซเมนไม่ได้บอกว่าซานาจะมา ถ้าเขารู้เรื่องนี้ เขา——
อาจจะเลือกมาอยู่ดี
เมื่อเปรียบเทียบกับความประหลาดใจของเขา ซานาสงบมาก “หลินจือเชิญฉันมาทานอาหารเย็น”
หลังจากซานาพูดจบ เธอก็เลิกคิ้วและพูดเสริมว่า “จะได้ไปพบไอดอลของฉันและขอลายเซ็น”
ไวท์รู้สึกไม่สบายใจในทันใด “ไอดอลของคุณ ใคร”
ซานาพูดอย่างอารมณ์ดี “โจมอนอยู่แล้ว”
หลังจากที่ซานาพูดจบก็เดินผ่านไวท์ และเข้าไปในบ้านก่อน
ไวท์ทั้งตกใจและโกรธมาก
เขาตกใจว่าโจมอนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ใครเชิญเขามา กลัวว่าจะไม่วุ่นวายหรอ
เขาโกรธที่เห็นแววตาที่มีความสุขพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้าของซานา เขาไม่เคยลืมคำว่าแม่เสือสาว หรือประโยคที่ว่าสาววัยสามสิบปีชอบเด็กหนุ่มอะไรพวกนั้นเลย
วันนี้ปาร์ตี้ใหญ่โต ถ้าเธอดื่ม โจมอนก็ดื่ม ไม่แน่อาจจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับทั้งคู่ก็ได้
