อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 269 การเผชิญหน้าระหว่างคุณกับฉัน

หลินจือและนานิที่รู้เจตนาของซูซี สบตากันแล้วเดินเข้าไปในร้านอาหารอย่างนิ่งเฉย

ร้านอาหารวันนี้ซูซีเหมาแล้ว แต่เธอเชิญผู้ดีที่มีชื่อเสียงในเมืองเจสเวิร์ดที่เธอสามารถเชิญได้ ดังนั้นร้านอาหารก็ยังคงสนุกสนานมาก มองจากไกลๆเห็นผู้หญิงแต่งตัวเรียบร้อยสวยงาม

หลังจากที่หลินจือกันนานิเข้าไป ซูซีก็เดินออกไปอย่างเชิดหน้าเชิดตา และรอยยิ้มบนใบหน้า “พวกคุณสองคนมาช้าจริงๆเลยนะ”

ซูซีใส่ชุดราตรีสีแดงสด สวยงามมาก โชคดีที่ร้านอาหารเปิดแอร์ เลยไม่หนาวขนาดนั้น

ซูซีคิดว่าคืนนี้ตัวเองแต่งตัวโดดเด่นที่สุดในบรรดากลุ่มผู้ดีนี้ เธอรอนานมากกว่าจะได้ชุดนี้มา เลยตั้งใจใส่มาในโอกาสคืนนี้เพื่อจะเทียบหลินจือจากภายนอกไปก่อน

หลังมาถึงเมื่อกี้คนอื่นๆก็มารุมล้อมชมเธอและชมเธอ บอกกันว่าเธอสวยสง่างาม ในใจเธอพอใจมาก

แต่ความเย่อหยิ่งพอใจของเธอก็ปลิวหายไปทันที เมื่อเธอเห็นสร้อยคอทับทิมที่คอของหลินจือ

เธอลืมไปได้อย่างไง หลินจือมีเครื่องประดับราคาแพงสองชุด มรกตหนึ่งชุด ทับทิมหนึ่งชุด ไม่กี่วันก่อนหลินจือใส่ต่างหูทับทิมในงานเลี้ยงรับรองของครอบครัว ถูกบล็อกเกอร์เครื่องประดับแฉออกมา ชุดเครื่องประดับทับทิมชุดนี้ราคาก็ไม่เบา

ตอนนั้นซูซีอิจฉาจนจะเป็นบ้า เธอคิดว่าตัวเองมีเครื่องประดับที่ราคาแพงมากมายเหมือนกัน แต่หลังจากดูราคาของเครื่องประดับทั้งสองชุดที่บล็อกเกอร์คนนั้นพูด เครื่องประดับของเธอรวมกันก็ยังไม่มีค่าเท่ากับหนึ่งชุดของหลินจือ

นอกจากนี้ เครื่องประดับของหลินจือยังเป็นของมีมูลค่าคอลเลกชัน ต่างจากของเธอเป็นคนละชั้น

ซูซีจ้องมองไปที่สร้อยคอของหลินจืออย่างกัดฟันแน่น หลินจือกับนานิมองอยู่ในสายตา นานิยิ้มตาโค้งพูดกับซูซีว่า “ประธานซูซี คืนนี้สวยงามมากเลยนะ”

เห็นได้ชัดคำพูดของนานิเป็นคำพูดไร้ประโยชน์ จงใจประชดซูซีตั้งใจแต่งตัวแต่ถูกหลินจือเทียบเป็นเศษ

ซูซีโกรธจะตาย แต่เธอทำได้แค่ฝืนยิ้มและพูดว่า “ขอบใจนะ ซุปตาร์นานิคุณก็สวยมาก คนธรรมดาไม่กล้ายืนเคียงข้างคุณเลย”

ซูซีเยาะเย้ยหน้าตาของหลินจือเมื่อเทียบกับนานิแล้วจืดชืดมาก พูดจบก็จงใจมองหลินจือแล้วถามว่า “คุณว่าใช่ไหม? คุณหลินจือ”

หลินจือยิ้มอ่อนๆพยักหน้าอย่างเฉยเมย “ อืม หน้าตาของนานิไม่เคยแพ้ใครอยู่แล้ว”

นานิชมเธอทั้งวัน หลินจือชมกำลังของนานิไม่ธรรมดา

แต่ถ้าเผชิญหน้ากับการประชดของซูซี คำพูดของหลินจือดูเหมือนจะไม่มีพลังโจมตีอะไรเลย

ซูซีคิดว่าหลินจือนั้นจัดการง่ายแบบนี้ กำลังจะยิ้มอย่างพอใจเลย ก็เห็นหลินจือพูดอย่างไม่เห็นแก่ตัวอีก “หัวไชเท้าและกะหล่ำปลี แล้วแต่คนชอบ บางคนชอบคนสวยที่แต่งหน้าจัดอย่างนานิ แต่ก็มีคนชอบคนสวยสดใส”

แน่นอน คำว่าสดใส หมายถึงตัวหลินจือเอง

ถึงแม้หลินจือจะไม่เคยเป็นคนที่หยิ่งทะนงและโอ้อวด แต่ขณะนี้กำลังต่อสู้กับศัตรู เธอก็จัดไปเต็มที่แล้ว

คำพูดของหลินจือทำให้ซูซีสำลักในระดับหนึ่ง เพราะหลินจือกำลังพูดว่าตอนนี้เทาเท่รักคนสดใสอย่างเธอจนเข้ากระดูก

ขณะที่ซูซีเกือบจะถูกยั่วโมโหตาย นานิพยักหน้าด้วยแล้วพูดว่า “ใช่ ใช่ หัวไชเท้าและกะหล่ำปลี แล้วแต่คนชอบ คนสวยอย่างประธานซูซีก็มีรักแน่นอน ได้ยินว่าประธานโตโต้ของเจเฮทกำลังตามจีบคุณอยู่”

“นานิ!” ซูซีทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว

ประธานโตโต้คนนั้น ชื่อเสียงแย่มากถึงที่สุด

ก่อนหน้านั้นวอลนัทถูกเรียกว่าพินอินเวอร์ชั่นผู้หญิง แต่วอลนัทกับพินอินก็แค่เล่นๆกับผู้ชายและผู้หญิงเท่านั้น อย่างมากก็หลายใจบ้าง แต่ประธานโตโต้ซาโต้นี้ ไม่เล่นแค่ผู้หญิงเท่านั้น ยังมีความชอบโรคจิตต่างๆ

ซาโต้นี้เคยรังควานเธอมาก่อน แต่ตอนนั้นเธอมีข่าวกับเทาเท่ ซาโต้ไม่กล้าที่จะยุ่งกับเทาเท่ง่ายๆ ดังนั้นจึงไม่ทำอะไรกับเธอ

ตอนนี้เธอกับเทาเท่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันแล้ว ซาโต้ก็กล้าขึ้นมา รังควานเธอตลอดเวลา ซูซีรำคาญมาก

ถึงแม้พ่อของเธอผู้อำนวยการเบลซจะเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากในเมืองเจสเวิร์ด ซาโต้ก็ไม่กล้าทำอะไรกับเธออยู่ช่วงหนึ่ง แต่เมื่อเธอคิดถึงว่าชื่อของเธอเกี่ยวพันกับผู้ชายอย่างซาโต้แบบนั้น ก็ขยะแขยงอย่างมาก อยากจะฆ่าซาโต้ให้ตาย

นานิจงใจพูดว่าซาโต้กำลังตามจีบเธอ เท่ากับว่าประชดทางอ้อมว่าเธอเหมาะสมแค่จะถูกผู้ชายสกปรกตามจีบ ซูซีไม่โกรธสิแปลก

นานิถามอย่างไร้เดียงสา “ทำไมเหรอ?”

ซูซีจ้องนานิอย่างโกรธเกลียด เกือบจะกัดฟันแตกละเอียด

ยังดีที่ตอนนี้มีคนอื่นเดินมาพอดี ทำลายบรรยากาศของความตึงเครียดระหว่างพวกเธอทั้งสอง

“ทำไมไม่เข้าไปล่ะ?” ผู้หญิงที่พูดดูอ่อนโยนและเข้ากับคนง่าย หลินจือจำเธอได้ เป็นลูกสะใภ้สินค้าบริโภครายยักษ์ในเมืองเจสเวิร์ด

เหตุผลที่เธอรู้จักกันนั้น นั่นเป็นเพราะนานิได้สอนพิเศษให้กับเธอ

ก็ไม่รู้ว่านานิได้รายชื่อและรูปถ่ายของคนเหล่านี้มาจากไหน ให้เธอจำไว้ทั้งหมด บอกว่ามันจะช่วยเธอให้ไม่อับอายที่ไม่รู้จักเขาในคืนนี้ ถ้าอย่างนั้นก็น่าอายเลย

ตอนนี้หลินจือยอมรับตัวเองในฐานะลูกสาวของตระกูลแม็กซิมัส และก็รู้ด้วยว่าฐานะของเธองานเลี้ยงและการเข้าสังคมเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้ ถึงแม้จอร์แดนจะบอกว่าเธอไม่จำเป็นต้องแบกรับพวกนี้ แต่เธอก็ไม่สามารถไม่ทำอะไรเลย

ดังนั้นหลินจือยิ้มและพยักหน้าให้ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยให้กับเธอ แล้วแนะนำตัว “สวัสดีค่ะ ฉันคือฮันนา”

พูดจบเธอก็ยื่นมือไปหาเธอ และแน่นอนหลินจือก็จับมืออย่างสุภาพอย่าง แล้วแนะนำตัว “สวัสดีค่ะ ฉันคือหลินจือ”

ซูซีแสดงความไม่พอใจอย่างมากกับการที่ฮันนาทักทายหลินจือก่อน เธอเป็นเจ้าภาพในงานเลี้ยงนี้ ควรจะรอให้เธอแนะนำให้ก่อนเหรอ? ทั้งสองคนทักทายกันโดยข้ามเธอไปมันจะได้ยังไง”

ซูซีคิดว่าสัมพันธมิตรไมตรีตัวเองดีมาก และอยู่ในใจกลางของกลุ่มผู้ดี ทุกคนควรให้ความสำคัญกับเธอ แต่จริงๆแล้วมีคนที่เกลียดเธอมากมาย

ในใบหน้าที่ดูไม่ดีของซูซี ฮันนากับหลินจือและนานิได้ทักทายกันเสร็จแล้ว ซูซีไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกัดฟันแล้วพาทั้งสองเข้าไปในร้านอาหาร

ครั้งนี้ซูซีได้จำเป็นบทเรียน หลังจากพาทั้งสองคนเข้ามาแล้ว ก็รีบแนะนำพวกเขาทีละคน เพื่อเน้นตำแหน่งเซ็นเตอร์ของเธอ

หลินจือกับนานิทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้มที่ดีงาม กลุ่มคนถึงจะนั่งลงที่นั่ง

ที่นั่งถูกจัดวางด้วยโต๊ะยาวขนาดใหญ่สามตัว นั่งเต็มไปด้วยคนดังมากมาย

ทันทีที่เธอนั่งลง ผู้หญิงข้างๆหลินจือก็ชื่มชมสร้อยคอของเธอด้วยความประหลาดใจ “คุณหลินจือ สร้อยคอของคุณสวยมากจริงๆ ฉันเคยเห็นมันสวยงามมากในเว็บไซต์ประมูลมาก่อน คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอของจริง ฉลองจริงๆ เป็นบุญตาจริงๆ”

หลินจือยิ้มอย่างเขินอายเล็กน้อย “ขอบคุณค่ะ”

ซูซีที่นั่งอยู่ในที่ผู้นั่งหลักเหลือบมองคนพูดด้วยความโกรธ เต็มไปด้วยความดูถูกในใจ

คนพวกนี้เห็นแก่เงินจริงๆ ตอนเธอพึ่งมาถึง พวกเธอยกย่องชมเชยเธอมาก และตอนนี้ก็ชมหลินจือขึ้นมา