อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 325 เหวลึกไม่มีจุดสิ้นสุด
ถึงแม้เบลซไม่รู้จักชื่อเต็มของผู้หญิงคนนั้น แต่ก็ยังดีที่พอจะรู้ว่ามีชื่อ“ฟาง”ด้วย จึงดีกว่าไม่รู้อะไรเลย ต้องงมเข็มในมหาสมุทร
ดังนั้นเทาเท่กล่าวขอบคุณเบลซ เบลซหัวเราะพูดว่า“มีอะไรน่าขอบคุณกัน ฉันก็ทำเพื่อตัวเองและซูซี”
หากไม่กำจัดไกรภพทิ้ง เขากับซูซีก็อาจจะต้องจบชีวิตในวันใดวันหนึ่ง ด้วยความโหดเหี้ยมอำมหิตของไกรภพ พวกเขาอยู่ในเรือนจำก็ไม่แน่ว่าจะปลอดภัย
หลินจือรอเทาเท่อยู่ในรถที่จอดด้านนอกสถานที่กักขัง เมื่อเทาเท่ขึ้นรถ หลินจือก็รีบถามว่า “คุณไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า？”
“ไม่มีนะ” เทาเท่กล่าวปลอบเธอด้วยเสียงอ่อนโยน“คุยกับเบลซราบรื่นมาก”
หลินจือโล่งอก เธอเป็นห่วงสุขภาพของเทาเท่อย่างยิ่งยวด
โชเฟอร์ขับรถออกไป เทาเท่เล่าเรื่องที่เบลซบอกให้หลินจือฟังหนึ่งจบ
หลินจือตกตะลึง“มัลลิกาสูบบุหรี่ด้วยเหรอ？”
เทาเท่หรี่ตานิด ๆ“บางทีในสายตาครอบครัวเธอ เธออาจจะเป็นลูกสาวและพี่สาวที่ดี แต่ตอนอยู่ข้างนอกเธอก็มีมุมเหลวแหลกด้วย”
หลินจือได้สติ พลางเอ่ยเสียงหนักแน่นหลายส่วน“แบบนี้ก็มีเป้าหมายอื่นที่คบกับพ่อคุณสิ งั้นพวกเราก็จัดการง่ายขึ้นแล้วแหละ”
เทาเท่ตอบ“ถ้าหาตัวเพื่อนสนิทของมัลลิกาเจอ เชิญเธอมาพูดก็จะดีมากเลย”
“อืม” หลินจือขานรับ“เดี๋ยวกลับไปถึงฉันจะเริ่มเขียนเนื้อหาที่ใช้ลงข่าวเลย”
เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า วันหนึ่งเธอต้องใช้ความสามารถด้านการเขียนเพื่อโจมตีคนอื่น
เรื่องเทาเท่มาหาเบลซ ไกรภพได้รับรายงานข่าวทันที
ทว่าไกรภพไม่เอาเรื่องนี้มาใส่ใจ เขาคิดว่าเทาเท่กับเบลซไม่มีเรื่องสำคัญต้องคุยกัน เบลซอยู่ในเรือนจำแล้ว ยังร่วมมือกับเทาเท่ได้อีกเหรอ？
ไกรภพนึกไม่ถึงว่าเทาเท่ไปถามเรื่องในอดีตของพี่สาวเขา และเขาก็ไม่คิดว่าพี่สาวจะมีประวัติด่างพร้อยด้วย
ในสายตาเขา พี่สาวมัลลิกาคือคนที่ทำงานเก่ง ยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง พี่สาวไม่มีทางเห็นแก่เงิน ไม่มีทางเป็นเมียน้อย ไม่มีทางขายตัวเด็ดขาด
ตอนนั้นไกอาจงใจหลอกลวงพี่สาว จึงได้ทำลายอนาคตของพี่สาวเขา
พินอินใช้ชีวิตไร้ค่าไปวัน ๆ ไกรภพประเคนของอร่อย ๆ ให้เธอไม่ขาดตกบกพร่อง แถมยังมอบของขวัญล้ำค่าให้เธอตลอด พินอินที่เป็นคนคลั่งรักอยู่แล้ว เมื่อเห็นการปฏิบัติเช่นนี้ เธอจึงยิ่งหลงรักไกรภพมากขึ้นกว่าเดิม
ทว่าสิ่งที่เธอไม่รู้คือ คนที่คลอเคลียอยู่กับเธอทุกวันไม่ใช่ไกรภพ แต่เป็นลูกน้องของไกรภพ
เธอยิ่งไม่รู้เลยว่า พวกเขาจงใจไม่ป้องกัน เพราะหวังให้เธอท้อง จากนั้นก็เอาเด็กในท้องออกอย่างโหดร้าย ให้เธอสัมผัสรสชาติของการทำแท้งเหมือนกับพี่สาวของเขาในตอนนั้น
สิ่งที่น่ากลัวกว่านี้ก็คือ ไกรภพยังแอบวางแผนร้ายให้เธอตกต่ำถึงขีดสุดด้วย นั่นก็คืออยากให้เธอติดยาเสพติด เพราะถ้าเธอติดขึ้นมาอนาคตของเธอต้องดับมอดไหม้แน่ เธอที่ทำลำบากไม่ได้ คงทนความเจ็บปวดในการเลิกยาเสพติดไม่ได้หรอก
วันนั้นพินอินยังคงไปหาไกรภพที่ห้องหนังสือดั่งเช่นปกติทุกวัน เธอเคาะประตู แต่ไม่มีเสียงตอบรับ เธอผลักประตูเข้าไปอย่างไม่มีความอดทน ทว่ากลับเห็นไกรภพนอนฟุบโต๊ะอยู่ ไม่ขยับเขยื้อนใด ๆ
“ไกรภพ？”พินอินคิดว่าเขาป่วย รีบเดินเข้าไปเรียกชื่อเขา
ไกรภพไม่ตอบสนอง พินอินเดินเข้าไปใกล้ก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า เธอเห็นโต๊ะทำงานของไกรภพวางพวกเข็มฉีดยาที่ใช้แล้วอย่างยุ่งเหยิง และแขนเสื้อเชิ้ตข้างซ้ายของไกรภพถูกพับขึ้น แขนมีกล้ามเนื้อเผยรูเข็มที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
พินอินเข้าใจทันที เมื่อก่อนชีวิตเธอก็เสเพลเช่นกัน แต่เธอไม่ติดของพวกนี้ แต่ตอนไปเที่ยวสํามะเลเทเมากับเพื่อนพ้องบางครั้งก็เล่นของพวกนี้แบบสนุก ๆ เหมือนกัน
พินอินได้สติแล้วก็ไม่ได้ตกใจหรือกลัวอะไร ทางกลับกันเธอยิ่งรู้สึกอยากรู้อยากลองต่อของสิ่งนี้ เธอเอาหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนจะมองได้สักพัก จากนั้นจึงจะปลุกไกรภพ“ไกรภพ？ตื่น ตื่น”
ไกรภพจึงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เมื่อเขาเห็นหน้าเธอก็เริ่มร้อนรน รีบเก็บของบนโต๊ะ พินอินที่วางมือไว้บนโต๊ะหัวเราะพูดว่า “รีบทำไม ฉันเห็นหมดแล้ว”
ไกรภพทำหน้าเครียดเล็กน้อย เขาลุกขึ้นโอบเอวพินอินแล้วกล่าวเสียงสั่นเทา“คุณจะแจ้งความจับผมไหม？”
พินอินหัวเราะออกมา“คิดมาก ฉันแจ้งความคุณทำไม”
ไกรภพพึมพำว่า“เพราะผิดกฎหมายไง……”
“ฉันไม่ได้โลกสวยขนาดนั้นหรอกนะ” พินอินพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
จากนั้นเธอก็เงยหน้าพูดด้วยถ้อยคำที่เปี่ยมไปด้วยความรัก“ที่สำคัญ ฉันรักคุณขนาดนี้ จะแจ้งความคุณได้ยังไง？”
ไกรภพทำท่าคล้ายกับโล่งอก“งั้น…..งั้นคุณจะเลิกกับผมเพราะผมเล่นของพวกนี้ไหม？”
ไม่รอให้พินอินตอบ เขาก็จับไหล่ทั้งสองข้างของพินอินไว้แน่นขนัด จากนั้นก็วิงวอน“พินอิน ขอร้องล่ะ อย่าจากผมไปเลย”
พินอินรู้สึกซาบซึ้งกับคำขอร้องวิงวอนของไกรภพ เธอไม่คิดว่าไกรภพอาลัยอาวรณ์เธอขนาดนี้ ตอนนี้ดวงตาเขาแดงก่ำ คล้ายกับว่าหากเธอจากไปแล้วจะอยู่ต่อไปไม่ได้อย่างไรอย่างนั้น
พินอินรู้สึกภาคภูมิใจมาก เธอยิ้มละมุนละไม“ฉันไม่ไปไหนหรอก วางใจเถอะ”
ไกรภพรู้สึกสบายใจ จับแก้มเธอมาจูบ“ขอบคุณมากนะพินอิน”
“ขอบคุณที่คุณเชื่อว่าผมไม่ใช่คนเลว ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างผมตลอด”
พินอินนึกถึงถ้อยคำของผู้เป็นแม่และเทาเท่ที่บอกให้เธอเลิกคบกับไกรภพ แล้วยังบอกว่าเขาเป็นปีศาจที่ฆ่าคนไม่กะพริบตา สงสัยจะไม่อยากให้เธอมีความสุขล่ะไม่ว่า
จากนั้นไกรภพก็เก็บเข็มฉีดยาพวกนั้น พินอินถามด้วยความสงสัยว่า“ของพวกนี้ดีจริง ๆ เหรอ？”
ไกรภพพูดเสียงต่ำ“แล้วคุณคิดว่าไงล่ะ？คำเดียวก็ทำให้ขึ้นสวรรค์เลย”
พินอินจ้องดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยรักของไกรภพก็ขาดสติปัญญา พูดโดยไม่รู้ตัวว่า“งั้นฉันขอลองบ้าง？”
ไกรภพเล่นละครตบตาสุดฝีมือก็เพื่อรอคำนี้ของเธอ
เขารีบเอาชุดใหม่ออกมา พินอินตกอยู่ในเหวลึกที่มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด
ทุกครั้งที่ไกรภพเห็นพินอินคุกเข่าขอร้องเขาเมื่อเกิดอาการอยากยา เขาก็รู้สึกว่า ความเจ็บปวดที่ทับถมหลายปีมีที่ระบายแล้ว
ไกอาที่เคยทำพี่สาวเขาเจ็บปวด ตอนนี้เขาจะเอาคืนกับลูกสาวไกอาทั้งหมด
ทว่านี้ยังไม่พอ เขาจะทำให้เทาเท่ตกอยู่ในความมืดมนด้วย
