อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 67 พวกคุณเป็นอะไรกัน
เพราะว่าครั้งที่แล้วนานิกับหลินจือเลี้ยงข้าวตัวเอง ดังนั้นควีนจึงอยากเลี้ยงคืน
วันนั้นเธอโทรหาหลินจือ พอโทรติด ควีนก็ได้ยินเสียงทุบประตูอย่างรุนแรง และยังมีเสียงตะโกนที่ดูโมโหของผู้ชาย
ควีนตกใจ รีบถามหลินจือ：“เกิดอะไรขึ้น？”
เสียงของหลินจือฟังดูแล้วนิ่งมาก：“ไม่มีอะไรค่ะ มีคนดื่มเมาแล้วโวยวายอยู่ด้านนอก โทรหาฉันมีอะไรไหมคะ？”
“คืนนี้คุณว่างไหมคะ？ฉันอยากเลี้ยงข้าวคุณกับนานิ……”ควีนพูดจบ ในสายก็มีเสียงถีบประตูดังๆ จนเธอตกใจ
“ขอโทษนะควีน วันนี้ฉันไม่ค่อยสะดวก ไว้วันไหนเราค่อยนัดกันดีกว่า”เสียงของหลินจือสั่นเล็กน้อย แต่เธอยังตอบรับคำเชิญควีนอย่างมีมารยาท
ควีนได้แต่บอกว่า：“โอเค แต่ว่า คุณไม่เป็นไรจริงๆใช่ไหม？”
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันวางสายก่อนนะ”หลินจือกลับเธอแล้ววางสายลง
ขณะวางสาย ควีนได้ยินเสียงของผู้ชายดังขึ้นอีกครั้ง：“หลินจือ เปิดประตูเดี๋ยวนี้！”
สัญชาตญาณบอกควีนว่า หลินจือต้องมีเรื่องแน่
เธอนั่งในห้องทำงานตัวเองขมวดคิ้วคิดสักพัก จู่ๆก็ยืนขึ้นอย่างตกใจ
เสียงของผู้ชายคนนั้น……ถ้าเธอไม่ตัดสินผิดล่ะก็ น่าจะเป็นเรียวจิพี่ชายของหลินจือ
ควีนรู้เรื่องอดีตของหลินจือกับเทาเท่ ดังนั้นเลยรู้ว่าเรียวจิไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไร
ได้ยินว่าก่อนหลินจือไปต่างประเทศก็เอาเงินทั้งหมดในบัตรธนาคารตัวเองโอนให้เรียวจิผู้เป็นพี่ชายกับชาร์ลีผู้เป็นพ่อ เพื่อตัดความสัมพันธ์กับพวกเขา
พอหลินจือกลับมาก็ไม่กล้าบอกพวกเขา แต่จากในสายแล้วเหมือนฟังออกว่า เรียวจิไปหาหลินจือ
นึกถึงตรงนี้แล้วควีนก็ลุกขึ้นรีบไปที่ห้องทำงานของเทาเท่ เคาะประตูเข้าไปแล้วรีบพูดว่า：“ประธานเทาเท่ หลินจือน่าจะเกิดเรื่องค่ะ”
“ทำไม？”เทาเท่วางงานในมือแล้วขมวดคิ้วถามเธอ
ควีนพูด：“ฉันเพิ่งโทรหาเธอ ในสายเหมือนได้ยินว่ามีคนถีบประตูเธอ คนนั้นน่าจะเป็น……เรียวจิ”
ควีนพูดชื่อเรียวจินี้ออกมา เทาเท่ยืนขึ้นมาจากที่นั่งทันที
เขารู้ดีกว่าใครว่าเรียวจิไร้ยางอายและหน้าด้านแค่ไหน เรียวจิมาหาหลินจือไม่มีเรื่องอะไรหรอก จะต้องไปเอาเงินแน่
จากสถานการณ์ของหลินจือตอนนี้ จะมีเงินให้เขาที่ไหน？
เมื่อก่อนตอนเธอเป็นสะใภ้ตระกูลฟอเรนา ก็เป็นเขาที่รับมือกับเรียวจิและชาร์ลีที่ไม่รู้จักพอ
สำหรับเขาแล้ว ทุกเดือนให้เงินนั้นแก่สองพ่อลูกตระกูลเนธาเนียล เป็นเพียงเงินจำนวนเล็กน้อยเท่านั้น
แต่สำหรับหลินจือในตอนนี้แล้ว กลัวจะเป็นแค่ฝันร้าย
เหอะ ก็เป็นจุดจบของเธอที่ดึงดันจะหย่า ทิ้งสถานะสะใภ้ตระกูลฟอเรนาไปเองนี่！
ในใจของเทาเท่คิดแรงๆแบบนี้ แต่ก็เอากุญแจรถไปแล้วพูดว่า：“ผมจะไปดู”
ควีนเข้าไปพูด：“ฉันไปกับคุณละกัน”
เจ้านายพูดได้ไม่ดีนักเมื่ออยู่ตรงหน้าหลินจือ เธอไปช่วยทำให้บรรเทาลงดีกว่า
เทาเท่กับควีนไปถึงที่พักของหลินจือ เห็นตำรวจก็นึกไม่ถึงว่าจะมา
ตำรวจทั้งสองกดเรียวจิที่ไม่หยุดด่าตรงหน้าบ้านหลินจือ และยังมีตำรวจอีกสองคนที่กำลังคุยกับหลินจือด้านใน
หน้าประตูมีเพื่อนบ้านที่อยู่ชั้นเดียวกันมารุมล้อม แต่ภายใต้การห้ามของตำรวจก็ค่อยๆออกไป
เทาเท่ไม่มองเรียวจิสักนิด หน้าบึ้งทักทายไปที่ตำรวจทั้งสอง：“สวัสดีครับ ผมเทาเท่ เพื่อนของเจ้าของห้อง มาดูว่าเกิดอะไรขึ้น”
ชื่อเทาเท่นี้มีชื่อเสียงในเมืองเจสเวิร์ดมาก เขาแค่บอกชื่อไป ตำรวจทั้งสองก็รีบยิ้มให้เขา
“ที่แท้ก็ประธานเทาเท่ เชิญครับ”ทั้งสองพูดไปก็ดึงเรียวจิไปไว้ข้างๆ แล้วหลีกทางให้เทาเท่เข้าไป
เรียวจิเห็นการมาของเทาเท่ ก็ตกใจจนพูดไม่ออก
หนึ่งปีก่อนหลินจือส่งข้อความหาพวกเขา บอกว่าเธอหย่ากับเทาเท่แล้ว จากนั้นก็โอนเงินให้พวกเขาแล้วหายไป
ปล่อยเทาเท่ที่รวยมหาศาลแบบนี้ไป อยากจะหย่าก็หย่าเลย ตอนนั้นเรียวจิกับชาร์ลีโมโหแทบตาย
แต่ติดต่อหลินจือไม่ได้อีกแล้ว พวกเขาจึงได้แต่ไปก่อความวุ่นวายกับเทาเท่อย่างไม่ยอมแพ้ ตอนท้ายเทาเท่จึงโยนใบหย่าใส่พวกเขาแล้วก็จบสิ้นกัน
ที่จริงพวกเขายังอยากเอาเงินอีกก้อนกับเทาเท่ แต่เทาเท่ให้ยามเอาพวกเขาออกไป
เรียวจิคิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอเทาเท่ เขาดีใจทันที จนลืมว่าจะพูดอะไร
เทาเท่เข้าไปก็เห็นหลินจือที่อยู่กลางห้องรับแขก เธอสวมชุดอยู่บ้านสีขาว ใบหน้าซีดขาว ไหล่สั่นตอบคำถามตำรวจ
เธอละสายตาลงไปพูดไปด้วย มือข้างหนึ่งกุมเอวไว้
เทาเท่มองไปตามมือเธอ ก็พบรอยเท้าใหญ่ๆตรงเอวเธอ ชัดเจนว่าถูกเรียวจิเหยียบมา
และยังเหยียบจนเจ็บ ไม่งั้นเธอไม่กุมเอวไว้หรอก
พอเทาเท่นึกถึงร้างผอมบางของเธอ ก็อยากบีบคอเรียวจิให้ตายไปเลย
นี่เรียวจิร้ายมากแค่ไหนเนี่ย นึกไม่ถึงว่าจะเหยียบเธอลง？
ยังไงเธอก็เป็นน้องสาวเขา
ในฐานะพี่ชายเหมือนกัน เทาเท่คิดว่าเรียวจิต่ำยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน
หลินจือเห็นเทาเท่เข้ามา ก็ตกใจไปหมด แต่แล้วภายในใจก็รู้สึกอับอายและละอายใจอย่างมาก
ทำไมทุกครั้งที่เธอน่าเวทนา เทาเท่ต้องมาเจอด้วย？
พระเจ้ากำลังช่วยเทาเท่ ให้เขาหัวเราะเยาะต้นทุนของเธอ？
อีกทั้ง การมีอยู่ของเรียวจิกับชาร์ลีสองคนนี้ เป็นสาเหตุที่หลินจืออับอายต่อหน้าเทาเท่มาโดยตลอด
หลินจือละสายตาออกไปอย่างอับอาย ไม่อยากเผชิญหน้ากับเทาเท่
เมื่อตอนที่ควีนโทรหาเธอ เธอพยายามอย่างมากว่าโอเค เพราะไม่อยากให้เทาเท่รู้เรื่องนี้
แต่ตอนนี้——
ตำรวจที่รับผิดชอบซักถามหลินจือหลังจากทักทายเทาเท่เสร็จก็ถามไปอีกว่า：“ขอโทษนะพวกคุณเป็นอะไรกัน？”
“เธอเป็นเพื่อนผม”
“พวกเราไม่สนิทกันค่ะ”
ทั้งสองให้คำตอบที่แตกต่างกันมาก
ตำรวจมองทั้งสองคน ไม่รู้จะพูดอะไร
เทาเท่กัดฟันจ้องหลินจือที่ก้มหน้าลง นึกไม่ถึงว่าเธอจะบอกว่าพวกเขาไม่สนิทกัน？
ไม่รู้คุณคนจริงๆ
เธอลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าใครช่วยเธอลงโทษพวกเนมา และระบายความโกรธให้เธอ？
“น้องเขย！”
“น้องเขย！”
เรียวจิที่ได้สติคืนมาตรงด้านนอกประตู ก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น
หลินจือก็ดูอับอายขั้นสุด ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน
เธอที่สงบนิ่งตั้งแต่ตำรวจมา ตอนนี้ก็รีบเข้าไป แล้วตะโกนใส่เรียวจิ：“หุบปากเดี๋ยวนี้！”
เธอหย่ากับเทาเท่มาปีหนึ่งแล้ว เรียวจิเรียกแบบนี้มันใช่ที่ไหนกัน！
ช่างเป็นการเหยียบความนับถือตนเองสุดท้ายของเธอ มาไว้ใต้เท้าแรงๆต่อหน้าเทาเท่เสียจริง
นอกจากนี้ เธอไม่อยากให้คนนอกรู้ว่าเธอเคยแต่งงานกับเทาเท่
ไม่อยากให้ทุกคนรู้ว่า ตัวเองเป็นผู้หญิงหย่าแล้ว
ทุกคนจะต้องคิดแน่ว่า เธอพยายามได้หัวใจของเทาเท่มาเป็นสิ่งที่ต้องการ สุดท้ายจบลงที่หย่า ก็เป็นสิ่งที่เธอสมควรแล้ว
