อยากง้อเหรอ คุณสามี(เก่า) - บทที่ 91 เป็นจริงทั้งหมด

เทาเท่ทำไม่ดีต่อหลินจือ เทาเท่ไม่รักหลินจือ คนที่รู้ความสัมพันธ์ของพวกเขาต่างก็รู้กัน รวมไปถึงเรียวจิและชาร์ลี

แต่นั่นไม่เป็นอุปสรรคต่อพวกเขาที่จะเอาเงินกับเทาเท่ เพียงแค่เทาเท่มีสถานะความเป็นสามีของหลินจืออยู่ พวกเขาก็กำเริบเสิบสานได้

พวกเขาไม่สนใจพฤติกรรมของตัวพวกเขาเองว่าจะทำให้หลินจือเงยหัวไม่ขึ้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเทาเท่รวมไปถึงคนในตระกูลฟอเรนา หลินจืออาศัยอยู่ที่ตระกูลฟอเรนาจะเป็นอย่างไรพวกเขานั้นไม่สนใจ

แต่พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าครั้งนี้เทาเท่จะยื่นมือเข้ามาช่วยหลินจือ

คำพูดของเรียวจิทำให้ชาร์ลีแววตาเปล่งประกาย เขาพูดด้วยเสียงที่เบาด้วยสีหน้าและสายตาที่เป็นนัยๆว่า “ลูกว่าไอเทาเท่หลังจากที่หย่ากันแล้วถึงรู้ว่าหลินจือก็ใช้ได้เหมือนกัน?”

หลังจากที่เรียวจิชะงักไปครู่นึงก็หัวเราะเสียงดังอย่างไม่เกรงใจพร้อมพูดออกมาว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง งั้นไอเทาเท่ก็เป็นคนเปลี่ยนใจเองล่ะสิ”

ตอนที่ยังอยู่ด้วยกัน บอกแล้วบอกอีกว่าไม่ชอบเขา แต่พอเลิกกันกลับรู้สึกว่าเขานั้นดี นี่ไม่ได้เป็นการแฉตัวเองหรอกหรอ?

“ครั้งที่แล้วที่พวกเราไปบ้านหลินจือเพื่อไปหามัน ไอเทาเท่ก็มาปรากฏตัวอยู่ไม่ใช่หรอ” เรียวจิกำลังวิเคราะห์ “ครั้งนี้ก็ช่วยเธออีก แล้วยังเชิญนทีบดีให้ออกหน้าอีก จะบอกว่าเขาไม่ได้มีใจให้กับอดีตภรรยาอย่างหลินจือ พ่อไม่เชื่อ”

เรียวจิรู้สึกว่าการวิเคราะห์ของชาร์ลีนั้นมีเหตุผล เขาลุกขึ้นยืนจากโซฟาด้วยความตื่นเต้น “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ พวกเราก็เอาหลินจือมานอนกับไอเทาเท่สักครั้งนึงสิ ไอเทาเท่เห็นดีเห็นงามกับพวกเราเป็นแน่”

ชาร์ลีถลึงตาใส่เขาพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ทำไมแกคิดได้แค่นี้ละ ทำไมไม่คิดให้ไกลขึ้นกว่านี้อีกหน่อย?”

เรียวจิรีบถามอย่างรีบร้อน “งั้นพ่อมีไอเดียอะไรดีๆล่ะ?”

ชาร์ลีพูดว่า “ถ้าเอาหลินจือมานอนกับไอเทาเท่สักครั้งนึงจริงๆ ก็เป็นแค่กำไรครั้งเดียวที่จะได้ พวกเราต้องคิดวิธีที่มันอยู่ได้นานกว่านั้นสิ”

“พวกเราต้องแน่ใจก่อนว่าเทาเท่มีใจให้กับหลินจือจริงๆหรือเปล่า แล้วถ้าจริงพวกเราสองคนก็ทนฟื้นคืนความสัมพันธ์กับหลินจือรอให้มันคืนดีกับไอเทาเท่แล้วพวกเราถึงจะใช้ชีวิตที่สบายๆไปอย่างนานๆ”

เรียวจิปรบมือเห็นด้วย “พ่อ ไอเดียนี้สุดยอดไปเลย!”

แต่หลินจือเป็นแค่ผู้เขียนบทเล็กๆ ต่อให้พวกเขาไปกวนเธอแทบตาย เธอจะมีเงินให้พวกเขาเท่าไหร่กันเชียว?

คงต้องเกาะแข้งขาของเทาเท่แน่นๆไว้ก่อนถึงจะดี

ชาร์ลีพูดว่า “โทรหาไอเทาเท่พวกเรานัดมันคุยกัน”

เรียวจิรีบทำตาม แต่พวกเขายังไม่ทันที่จะโทรหาเทาเท่ เทาเท่ก็โทรหาพวกเขาก่อน

แต่ทว่าคนที่พูดนั้นเป็นจอนห์เลขาของเทาเท่ “ประธานเทาเท่ นัดพวกคุณตอนกลางคืนที่บาร์ฟาร์เวอร์โรด ”

บาร์ฟาร์เวอร์โรดเป็นบาร์ที่ใหญ่และมีชื่อเสียงของโซเมน แล้วก็เป็นบาร์ที่ฮอตที่สุดในเมืองเจสเวิร์ด โดยส่วนใหญ่เทาเท่และโซเมนมีเรื่องอะไร ต่างก็มาคุยกันที่บาร์ฟาร์เวอร์โรด

แต่ส่วนที่ว่าทำไมต้องเรียกว่าบาร์ฟาร์เวอร์โรด นั่นเป็นเพราะโซเมนชอบที่จะให้ทุกงานที่เขาทำนั้นราบรื่น

ชาร์ลีสองคนพ่อลูกตกปากรับคำอย่างสุขใจ

คนทั้งสองคิดว่าในเมื่อเทาเท่นัดพวกเขาก่อนแล้ว ต้องอยากคุยกับพวกเขาเป็นแน่ ในใจของคนทั้งสองมันอกมั่นใจ

แต่สิ่งที่พวกเขาไม่คิดก็คือ เรื่องราวมันไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขานั้นคิด

หลังจากที่คนทั้งสองมาถึงบาร์ฟาร์เวอร์โรดมีคนพาพวกเขาไปยังที่นั่งที่จองไว้แล้ว

แต่ทว่าตรงหน้าปากประตูทางเข้าสำหรับที่นั่ง ชายร่างกำยำใส่เสื้อสีดำสองคนยืนคุมเชิงกันอยู่คนละด้าน หลังจากที่คนทั้งสองเข้ามายังที่นั่ง พวกเขาก็เดินตามเข้ามาคุ้มกันอยู่ที่หลังของตัวพวกเขาเอง ทำให้พวกเขารู้สึกขนลุก

เทาเท่นี่ทะแม่ง ๆ นะ ไม่งั้นทำไมถึงให้บอดี้การ์ดคนนอกสองคนเดินตามพวกเขามา

เทาเท่นั่งอยู่บนตรงกลางโซฟา ท่าทางเขาอยู่ในฝ่ายที่ได้เปรียบและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “คำแนะนำที่จะให้กับพวกคุณอย่างจริงใจก็คือให้ไปจากเมืองเจสเวิร์ดไปยิ่งไกลเท่าไหร่ได้ยิ่งดี”

ชาร์ลีกับเรียวจิมองตากัน ชาร์ลีเอ่ยปากถามขึ้นว่า “หมายความว่าไงครับ?”

ใบหน้าของเทาเท่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ให้พวกคุณไสหัวออกไป”

ช่วงนี้เรื่องที่ชาร์ลีสองคนพ่อลูกทำให้กับหลินจือ ทำให้เทาเท่อยากจะลงมือสั่งสอนพวกเขาสักครั้ง ให้พวกเขาไสหัวไปก็นับว่าบุญแล้ว

ชาร์ลีกัดฟันกรอด แล้วจึงพูดขึ้นว่า “ท่านประธานเทา ในเมื่ออยากที่จะให้พวกเราไป ก็ต้องจ่ายเงินค่าเดินทางกับพวกเราด้วยสิครับ”

อำกันเล่นหรือเปล่า เงินก็ไม่ให้พวกเขาสักบาท แล้วกล้าไล่ให้พวกเขาไป?

เทาเท่หัวเราะหึๆ “ขอโทษนะ ไม่มีให้”

หลังจากนั้นเขาก็ถือแก้วเหล้าที่อยู่ในมือเล่นอย่างเฉยเมย พูดด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “ผมไม่ได้กำลังเจรจาหรือต่อรองกับพวกคุณ ถ้าพวกคุณไม่รับ ผมมีวิธีร้อยแปดที่จะทำให้พวกคุณต้องร้องไห้และจากไป”

“นี่คุณ….” ชาร์ลีทั้งโกรธทั้งเหวี่ยง

ยังคิดว่าคืนนี้เทาเท่จะนัดพวกเขามาเจรจา คิดไม่ถึงว่าจะดันไล่พวกเขาออกไป

แต่ว่าคำเตือนของเทาเท่แน่วแน่จนน่ากลัว สภาพของพวกเขาจะต้านกำลังของเทาเท่ได้ที่ไหน

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่นเลย แค่ชายร่างกำยำสองคนก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาเข่าอ่อนไปแล้ว

ขณะนั้นเองเรียวจิก็เอ่ยปากขึ้น “โอ้โฮ ท่านประธานเทาเท่ ทำไมคุณถึงปกป้องหลินจือล่ะ คงไม่ได้รักเธอเข้าแล้วหรอกนะครับ?”

เทาเท่ส่งสายตามองเรียวจิอย่างเฉยเมย เรียวจิพูดออกมาด้วยความใจกล้าว่า “ ท่านประธานเทาเท่ ให้พวกเราล้านนึงสิครับ ผมจะบอกความลับอะไรสักอย่างให้คุณ”

ได้ยินดังนั้นเทาเท่ก็หัวเราะหึหึ ชำเลืองมองไปที่ชายร่างกำยำสองคนที่อยู่ด้านหลังของพวกเขา

คนทั้งสองรีบเข้ามา เรียวจิและชาร์ลีไม่ทันตั้งตัวก็ถูกกดไว้ที่พื้น

ชายร่างกำยำทั้งสองลงแรงอย่างหนัก จนคนทั้งสองเจ็บจนร้องโหยหวนขึ้นมา

เทาเท่พูดอย่างเยือกเย็น “ว่ามา!”

สามปีนั้นเขาได้ให้เงินกับสองคนที่ใช้มากพอแล้ว ครั้งนี้เขาจะไม่มีวันให้พวกเขาอีก

แต่ถ้าพวกเขาดีกับหลินจือขึ้นมาหน่อย เขาก็พอจะทำทานให้กับพวกเขาไปได้บ้าง แต่ว่าตอนนี้พวกเขาไม่เหมาะที่จะได้มัน

รับมือกับคนพวกนี้ ใช้ความรุนแรงถึงจะดีที่สุด

ตอนแรกเรียวจิไม่อยากที่จะพูด แต่ชายร่างกำยำนั้นใช้แรงต่อยมา ชั่วขณะนั้นเขารู้สึกว่ากระดูกของตัวเองนั้นจะหัก

เขาร้องโอดอวนขึ้นมาทันทีพร้อมรีบพูดขึ้นว่า “หลินจือรักคุณจริงๆ ตอนแรกที่พวกเราพาเธอไปนอนกับคุณ เพราะว่าผมแอบดูในไดอารี่ของเธอ ข้างในเล่มเธอเขียนความรู้สึกที่มีต่อคุณไว้เยอะมาก”

“ถ้าคนที่นอนกับเธอเป็นผู้ชายคนอื่น ต่อให้เธอตาย เธอคงไม่ยอมที่จะแต่งงานด้วยแน่ แต่ว่าคนนั้นเป็นคุณ คนที่เธอชอบเธอรักสุดหัวใจ ดังนั้นสุดท้ายแล้วเธอจึงยอมที่จะแต่งงานกับคุณ”

“ผมรู้ว่าหลายปีมานี้คุณไม่เชื่อความรู้สึกของเธอที่มีต่อคุณ แต่ว่ามันคือเรื่องจริงครับ เธอพูดว่าครั้งแรกที่ได้เห็นคุณก็ให้รู้สึกชอบคุณแล้ว”

นัยน์ตาของเทาเท่มีความตกตะลึงอยู่ เขาคิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดอะไรแบบนี้

หลินจือเคยบอกรักเขาจริงๆ แต่ว่าเขานั้นไม่เคยเชื่อ

เขาคิดมาตลอดว่าความรักที่เธอมีให้กับเขานั้นจอมปลอม แสดงความรักความผูกพันให้ชัดเจนเพื่อจะได้ขึ้นแท่นเป็นภรรยาเทาเท่

เขานึกมาตลอดว่าเธอและชาร์ลีแล้วก็เรียวจินั้นแย่พอๆกัน

ครั้งที่แล้วเธอบอกถึงอุบัติเหตุครั้งนึงเมื่อสี่ปีก่อน เขารู้ว่าที่แท้เธอก็เป็นคนนั้นที่โดนปองร้ายด้วย

ตอนนั้นเขาก็ถามว่าในเมื่อเธอโดนปองร้าย แล้วทำไมยังต้องมาแต่งกับเขา เธอก็เปลี่ยนเรื่องไม่ตอบเขา

ที่แท้ความรักของเธอที่มีก็เป็นจริงทั้งหมด